ΕΞ’ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Γυρισα από τις διακοπες μου και ένα mail από μια αναγνωστρια περιμενε παρκαρισμενο στο ινμποξ μου. Ιστορια που ολοενα και αφορα περισσοτερους στις μερες μας.

= = = =

Suspect καλημερα,

Αυγουστος, νεκρα στο γραφειο, διαβαζω το blog σου τακτικα και δεν ξερω πως μου ρθε να σου γραψω αυτό που με απασχολει. Ισως όταν το διαβασεις και μπεις στον κοπο να μου απαντησεις να μην εχει σημασια πια.

Χωρισα πριν από αρκετο καιρο, με ασχημο τροπο και μου πηρε μηνες για να συνελθω. Ενας από τους τροπους που αντιμετωπισα την κακη μου ψυχολογικη κατασταση ηταν να βγαινω συνεχεια με φιλους. Προσφατα λοιπον σε μια εξοδο καθομασταν διπλα σε μια αντροπαρεα. Ριξαμε μια ματια με την φιλη μου και αφου σχολιασαμε για λιγο ( ξερεις τωρα τα δικα μας, ωραιος ο μελαχρινος, καλουτσικος αυτος με την ασπρη μπλουζα, ωραιο προσωπο αλλα χοντρος ο άλλος, πως ντυνεται ετσι ο τριτος, με γεια την ασπρη καλτσα ο τεταρτος ) δεν ασχοληθηκαμε εκ νεου.

Ξαφνικα εκει που λεγαμε τα δικα μας και ειμασταν μεσα στην καλη χαρα, ο σερβιτορος μας εφερε 2 σφηνακια από τα παιδια διπλα. Ξενερωσα αμεσως. Με βαρια καρδια ειπα στην υγεια σας και ετοιμασα τις χιλοπιτες που θα εριχνα. Στη φιλη μου όμως αρεσε ενας απ αυτους, επιασε την κουβεντα ( επειδη καθομασταν διπλα δεν χρειαστηκε να μετακινηθει κανεις από τη θεση του ) και σχεδον αναγκαστικα συμμετειχα και εγω. Ο τουδε εφεξης επονομαζομενος ωραιος ασχοληθηκε μαζι μου και αφου περασε αρκετη ωρα ανταλλαξαμε τηλεφωνα τυπου να τα ξαναπουμε πριν καληνυχτισουμε αλληλους.

Την επομενη μερα ο ωραιος με καλεσε για να βγουμε.

Δεν ηθελα με τιποτα αλλα σκεφτηκα τη φιλη μου που γουσταρε τον αλλον και για χαρη της κανονισα να βγουμε ολοι μαζι με σκοπο να κανω τη διασυνδεση και να αποχωρησω.

Όχι ότι ο ωραιος με χαλαγε. Ειχε χιουμορ, ευγενεια, εδειχνε εξυπνος, αλλα εγω δεν ημουν σε φαση να ξεκινησω κατι. Ηθελα να περασει το καλοκαιρι, να κανω τις διακοπες μου χαλαρα με τις φιλες μου που ειχα κανονισει και από Σεπτεμβρη εχει ο θεος.

Βγηκαμε.

Για λιγο μιλησαμε ολοι μαζι. Σχεδον ολη την ωρα καναμε 2 πηγαδακια.

Ο ωραιος ηταν από τη θεσσαλονικη και θα εφευγε την επομενη μερα.

Πανω που μου ειχε κανει καλη εντυπωση, με ξενερωσε εις διπλουν.

Προσπαθησα να καταλαβω αν ηθελε μια ξεπετα για να εχει να με διηγειται στους φιλους του αλλα δεν μου ενεπνεε κατι τετοιο.

Προσπαθησα να του βρω ελαττωματα για να τον χαιρετησω οριστικα.

Ουτε ένα!

Για ποτε περασαν 2 ωρες ουτε που το καταλαβαμε.

Και δεν θα εφευγα αν η ξαδερφη μου δεν εκανε την κινηση.

Όπως συμβαινει σε αυτές τις περιπτωσεις, εκεινη δεν βρηκε τιποτα το εξαιρετικο και την πατησα εγω! Η εβδομαδα που ακολουθησε ηταν με τηλεφωνα εκ μερους του. Δεν εισεβαλλε βαναυσα στην καθημερινοτητα μου, δεν παρεκτραπη, δεν με τρομαξε. Ανθρωπινα τηλεφωνηματα τυπου γεια σου πηρα να δω τι κανεις, τα νεα σου, τα νεα μου, χωρις να δηλωσει ερωτικο ενδιαφερον. Δηλωνε την παρουσια του με ευγενεια χωρις να εκτεθει και χωρις να με φερει σε δυσκολη θεση. Ημουν ετοιμη αν μου ελεγε κανα καψουρικο να τον στειλω αδιαβαστο αλλα δεν εκανε τιποτα τετοιο.

Και γω όμως ηθελα να του μιλαω αποφευγοντας να ασχοληθω με τις δυσαρεστες σκεψεις για το τι κανω και που παω εν προκειμενω.

Μεχρι που εφτασε Πεμπτη και φτερουγισα. Μου ειπε πως θα ξανακατεβαινε στην Αθηνα. Δεν ειχε κανονισει κατι και ηθελε το προγραμμα του να το εφτιαχνε βαση του δικου μου. Μπορει να του ειπα αιφνιδιασμενη κατι τυπου δεν ξερω και δεν μπορω να σου πω από τωρα αλλα όπως το ειπα μαλλον πετυχα ακριβως το αντιθετο από το να τον αποθαρρυνω. Η Παρασκευη ευχηθηκα να περναγε σε 5’ αλλα και σε αυτό απετυχα. Πηρα τηλεφωνο ολες τις φιλες μου και τους ειπα την ιστορια μου και ουτε μια δεν με απομακρυνε!

Φιλες είναι αυτές;

Ολες μου ειπαν «αντε ποιος τη χαρη σου!» «ολοκληρο ταξιδι για σενα;»

Ηξεραν τι ειχα τραβηξει το τελευταιο διαστημα και χαρηκαν που υπηρχε μια προοπτικη εστω και αν ηταν 500 χλμ μακρια από την Αθηνα.

«και τι εγινε; Αστον να ερθει, να περασετε καλα και βλεπεις»

Στο δρομο για το αεροδρομιο η καρδια μου ειχε φτασει στους 600 παλμους το λεπτο. Με λυπηθηκε ο θεος και μαλλον τυφλωσε τα ρανταρ γιατι ακομα προστιμα θα πληρωνα.

Τον ειδα και αγκαλιστηκαμε πολύ τρυφερα.

Κυριος όμως, δεν μου ορμηξε.

Ακολουθησε ένα σαββατοκυριακο υπεροχο.

Να συζηταμε ατελειωτα, να κανουμε ερωτα τρυφερα, να απολαμβανω κάθε λεπτο του, κάθε ανασα του, κάθε βλεμμα του.

Τον ερωτευθηκα.

Από τοτε περασαν 10 μερες.

Ξαναηρθε. Ξαναπερασαμε απιστευτα.

Τωρα ειμαι κολλημενη με το bluetooth και εχω ανοιχτο συνεχεια το mail.

Μιλαμε συνεχεια και δεν μας φτανει. Και όταν δεν μιλαμε μου στελνει mail. Και καμια φορα και μιλαμε και μου στελνει mail ταυτοχρονα.

Κολλημα τρελο, το παραδεχομαι.

Οι φιλες μου τωρα μου λενε να προσεχω.

Δεν ξερω τι να κανω.

Υπαρχουν στιγμες που παραδιδομαι, υπαρχουν στιγμες που τρομαζω.

Υπαρχουν εξ αποστασεως σχεσεις;

Ετσι θα παει;

Εχουμε συζητησει διαφορα ενδεχομενα, είναι ελευθερος επαγγελματιας και μου ειπε ότι μπορει να κατεβει μονιμα στην Αθηνα, ωρες ωρες μου τη σπαει που του λεω ότι θα βγω για καφε και με ρωταει επιμονα με ποιον και γιατι και με παιρνει και 4 τηλεφωνα κατά τη διαρκεια του καφε αλλα ξερω ότι τον θελω και με θελει.

Εσυ λοιπον Suspect που απαντας σε αναγνωστες σου, μπορεις να απαντησεις και σε μενα;

Τι να κανω;

= = = = = = =

Όταν διαβασα το ανωτερω μηνυμα χαμογελασα.

Με εχει παρει και μενα ξωφαλτσα το ανωτερω καποτε οποτε ειχα μια μικρη εμπειρια.

Ακολουθει η απαντηση μου

= = = = == =

Γεια σου!

Σε ευχαριστω πολύ για το μηνυμα σου, την εμπιστοσυνη και την καλη σου προαιρεση.

Η κατασταση είναι πολύ απλη αλλα και δυσκολη.

Πριν ασχοληθω όμως με την καθ εαυτη ιστορια θα μου επιτρεψεις μερικα γενικα σχολια.

Οι εξ αποστασεως σχεσεις είναι ένα σχετικα νέο φτουτο για την ελληνικη κοινωνια που εχει γνωρισει εξαρση τα τελευταια 8 χρονια. Ο λογος είναι ενας.

The power of the INTERNET.

Το νετ κατηργησε τις αποστασεις αλλα δεν τις εκμηδενισε.

Είναι πολύ ευκολη πια η επικοινωνια, μπορει να ακους τον αλλον, να τον βλεπεις, αλλα δεν τον ζεις.

Μπορεις πολύ ευκολα να επικοινωνησεις με ανθρωπους που υπο κανονικες συνθηκες πιεσης και θερμοκρασιας δεν θα ειχες την ευκαιρια και να γνωρισεις καινουριους.

Μπορει οσοι μεγαλωνουν να θεωρουν ότι ολες οι νεες γενιες πανε προς το χειροτερο αλλα κατά τη γνωμη μου οι ανθρωποι είναι οι ιδιοι. Τα μεσα αλλαζουν. Εις τα παλαια ετη, σχεσεις, ακομα και γαμοι, γινοταν δια αλληλογραφιας.

Τωρα απλως αλλαζει το μεσο.

Οι κοινωνικοτητα των ανθρωπων δεν αλλαζει.

Αλλαζουν οι συνθηκες.

Παλαιοτερα ειχε μεγαλη επιρροη το σοϊ, το συγγενειο και οσοι ανηκαν στον ευρυτερο κυκλο της οικογενειας. Με τη συσσωρευση της μισης Ελλαδας στην Αθηνα και τις παιδικες ασθενειες ( κουτσομπολιο – ρουφιανιες – τι θα πει ο κοσμος ) εχει οδηγησει πολύ κοσμο να καλυπτει την αναγκη του για παρεα και συντροφια εκτος του οικογενειακου κυκλου. Αυτό για μενα είναι προοδος.

Από το να εχεις συγγενεις που δεν τους εχεις επιλεξει και να κρατας προσχηματα που σου επιβαλλονται, καλυτερα να κανεις αληθινους φιλους.

Ξερω ότι σου φαινονται λιγο ασχετα αυτά που γραφω με το θεμα σου αλλα θελω να καταδειξω ότι κατ’ επεκταση οι εξ’αποστασεως σχεσεις είναι μια κοινωνικη εξελιξη που ακολουθει την ταχυτητα της εποχης μας.

Ξερω ανθρωπους που το κρατησαν και παντρευτηκαν.

Ξερω βεβαια πολλους περισσοτερους που δεν αντεξαν και τα παρατησαν.

Θα ηταν αφελες για μενα να σου πω κοφτο εδώ.

Αφου εισαι ερωτευμενη.

Θα ηταν εξισου όμως αφελες να σου πω follow your heart.

Αφου μπορει να αποδειχθει ματαιο αν δεν κινηθεις σωστα.

Αυτό που θα σου επισημανω αγαπητη μου είναι οι παραμετροι.

Από κει και περα ζυγισε τα και παρε την καλυτερη δυνατη αποφαση για σενα.

Το συνηθες λαθος που κανουν οι ανθρωποι στις ερωτικες τους σχεσεις είναι να μπερδευουν το συναισθημα του ερωτα με το ατομο. Για αυτό και πολλες φορες κανουμε λαθος επιλογες να ταυτιζουμε τον ερωτα με λαθος ανθρωπο και να πληγωνομαστε. Βιαζομαστε να καλυψουμε την ερωτικη μας επιθυμια.

Ξερω. Κβαντομηχανικη.

Εξηγουμαι.

Αφου λοιπον σου περασε η κακη εμπειρια του χωρισμου σου, εισαι ετοιμη να ερωτευθεις και παλι. Μπορει να σου φαινοταν ότι δεν ησουν αλλα ησουν.

Εχεις, εχω, εχουμε την αναγκη του ερωτα. Δεν είναι κακο. Είναι ανθρωπινο.

Μπηκε στη ζωη σου ενας ανθρωπος που σου αρεσε.

Ουτε και αυτό είναι κακο. Είναι ανθρωπινο.

Όμως είναι πολύ μακρια.

Αυτό είναι κακο.

Τα τηλεφωνα και τα mail περνανε γρηγορα. Εχουν παθος αλλα κουραζουν.

Να τα ζησεις αλλα δεν θα σε καλυψουν για πολύ.

Οι εξ’ αποστασεως σχεσεις εχουν 3 σημαντικες παραμετρους.

1. Το κερατο. Ολοι μα ολοι αυτό το φοβουνται και γινονται καταπιεστικοι, ζηλιαρηδες μεχρι αηδιας και το μονο που καταφερνουν είναι η επιταχυνση της φθορας. Αυτό για μενα είναι το λιγοτερο. Αν δεν εχει η εξ αποστασεως σχεση εμπιστοσυνη τοτε πρεπει να κοβεται με το καλησπερα. Δεν υπαρχει και λογος αλλωστε. Δεν είναι ηλιθιοτητα ή κακεντρεχεια να μπαινεις σε ένα τριπακι και να κερατωνεις; Επειδη ακριβως είναι μακρια δεν εχει λογος ο άλλος να πει ψεμματα. Αμα δεν γουσταρει, δεν συνεχιζει.
2. Το κοστος. Καταρχην της επικοινωνιας. Τηλεφωνα και παλι τηλεφωνα. Και φυσικα το κοστος συναντησεων. Αν δεν υπαρχει η ευχερεια να φιλοξενηθεις, αν βαλεις μεταφορα και καταλυμμα τοτε αστα να πανε. Το αντεχεις; Αν ναι, ορμα. Αν όχι, κοφτο εξαρχης γιατι θα δεθεις πιο πολύ και μετα θα πληγωθεις.
3. Ζωη. Ετσι απλα. Τον αλλον πρεπει να τον ζεις. Αυτό είναι σοβαρη σχεση, αυτό είναι δεσμος. Τα αλλα είναι υποκαταστατα. Καλα τα τηλεφωνα, τα mail, η webcam, το msn, σε φερνουν πιο κοντα. Μειωνουν την αποσταση αλλα δεν την εκμηδενιζουν. Τα παραπανω είναι τα μεσα. Δεν είναι ο σκοπος. Όταν τα μεσα φτανουν να γινουν σκοπος, αφενος θα εξανεμιστουν γρηγορα αφετερου είναι αρρωστεια.

Καταλαβαινω πως εχεις μπερδευτει, καταλαβαινω πως γουσταρεις και τρελαινεσαι μαζι. Όμως τα πραγματα είναι απλα αγαπητη μου.

Τον θελεις;

Τον θελεις.

Τον θελεις σοβαρα;

Τον θελεις σοβαρα. Αλλιως ουτε θα ταλανιζοσουν, ουτε θα μου εστελνες το μηνυμα, ουτε θα σε απασχολουσε. Δεν μου εδωσες την εικονα της περιπετειουλας.

Ζησε το αλλα ζησε το εντιμα και με τον σωστο τροπο.

Ζησε στιγμες μαζι του.

Αν σε παιρνει οικονομικα και το αντεχει και αυτος ( που για να κατεβαινει τοσο συχνα Αθηνα, το αντεχει ) φροντισε να περνατε μαζι οσο περισσοτερο γινεται.

Μην του κανεις σκηνες τυπου γιατι θα βγεις αποψε, μη δεχεσαι το ιδιο, να εχετε επαφη και να συναντιεστε. Αντι για το Αθηνα – Θεσσαλονικη ( προσωπικα, τα ταξιδια που εχω κανει με το τρενο μου ηταν εξαιρετικα ευχαριστα ) μπορειτε να το κανετε και σε ενδιαμεσους προορισμους που και θα είναι καλυτερα γιατι θα κανετε αποδρασεις ανανεωνοντας τις παραστασεις σας.

Οσο όμως προχωραει και σοβαρευει το θεμα, και το «περναμε καλα μαζι» δινει τη θεση του στο «και τωρα τι κανουμε» θα πρεπει να τεθει το θεμα της μετακομισης του ενός. Και να τεθει με σοβαροτητα. Αλλιως συνειδητα, μοιραζεσαι εμπειριες και χωριζετε μολις προκυψει κατι άλλο στη ζωη σας. Σε αυτό το θεμα είναι καλυτερος ο κυνισμος παρα τα ονειρα στα συννεφα γιατι η πτωση εχει σκληρη προσκρουση.

Αν αρχισουν τα αντε παλι να παρω τηλεφωνο, που θα ανεβω τωρα, ενταξει μωρε και να μην κατεβεις δεν πειραζει, και λες τωρα να μου τα φοραει, σημαινει ότι η αυλαια επεσε και τα φωτα χαμηλωσαν.

Είναι σαν τη μαγειρικη. Μπορει να ξερεις 3000 συνταγες απεξω, να εχεις αποψη για ολες τις κουζινες του κοσμου αλλα αν δεν μπεις στον παγκο να σπασεις αυγα, να καεις, να λερωθεις ώστε να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙΣ, δεν μπορεις να λεγεσαι μαγειρας.

Αν πρεπει να το συνοψισω σε 3 λεξεις,

Αγαπα – πληρωνε - συναντησου.

Και θα δεις στην πορεια.

Μονο ετσι παντως θα διαπιστωσεις αν τραβαει, αν εχει μελλον και κυριως, αν εχει προορισμο.

Καλη δυναμη και καλη συνεχεια.