Όταν τον τελευταιο καιρο εχουμε εθιστει μεσω τον μαζικων μεσων επιρροης και των υπεροχων πολιτικων μας στο ξυλο και τα διαφορα ντραβαλα, σε συνδυασμο με το ότι δεν ξερουμε να χανουμε, πολύ δυσκολα θα μπορουσαμε να ζησουμε γιορτινη ατμοσφαιρα στη συντριβη με την Τουρκια.
Όταν βλεπεις σημαιες να καιγονται, μνημεια να βεβηλονται, βιβλια ιστοριας να διαστρεβλωνουν την αληθεια, σκανδαλα, απαταιωνες πλουσιους και ελευθερους και φυσικα κανεις δεν πιανεται και κανεις δεν τιμωρειται, καπου αντιδρας.
Και δεν θα το υποβαθμισω ότι λιγοι ηταν αυτοι. Τη γιουχα στον τουρκικο εθνικο υμνο την εριξε ολο το γηπεδο. Αντιδραση που σιγα σιγα συσσωρευεται και ψαχνει τροπους να εκτονωθει. Τι πιο προσφορο από το γηπεδο; Προσωπικα, το ματς το εβλεπα πατριωτικα. Όχι εθνικιστικα.
Η διαφορα μεταξυ πατριωτισμου και εθνικισμου είναι ότι στον πατριωτισμο αγαπας τους δικους σου και στον εθνικισμο θελεις τη σφαγη των αλλων. Ηθελα να κερδισουμε, ειδικα τους Τουρκους, απλα γιατι γουσταρω τη γαλανολευκη πρωτη ιδιαιτερα δε όταν οι πολιτικοι μας φροντιζουν να την εχουν τελευταια.
Ας υπαρχει και ένα επιπεδο, του αθλητισμο, που θα μας κανει να χαρουμε. Και δεν απολογουμαι για αυτό, και δεν θεωρω ότι «απλα είναι ένα παιχνιδι». Αν ηταν απλα ένα παιχνιδι ο κοσμος δεν θα κατεβαινε στους δρομους μετα από μεγαλες επιτυχιες και δεν θα αλλαζε η ψυχολογια ενός λαου και δεν αναφερομαι μονο στους Ελληνες αλλα πιστευω ότι αυτό είναι παγκοσμιο φαινομενο.
Επομενως τετριμμενα τυπου just a game δεν τα δεχομαι όπως τελικα δεν τα δεχεται και κανενας λαος. Ακομα και οι Δανοι που είναι ησυχοι, όταν κερδισαν το euro εκαναν την Κοπενγαχη καμπριο. Οσο για τη γιουχα στους παικτες της Εθνικης, τη θεωρω φυσιολογικη. Προτιμω τον οπαδο που θα εκφραζει τη δυσαρεσκεια του ( εκει βεβαια παιζει τον πιο σημαντικο ρολο ο τροπος ) παρα το προβατο που θα χειροκροτα σαν ουφο ανεξαρτητως αποτελεσματος.
Όπως ο παικτης γνωριζει την αποθεωση και τη δοξα, θα γνωρισει τη χλευη και την αποδοκιμασια. Αν δεν την αντεχει ας αλλαξει δουλεια.
Όταν βλεπεις σημαιες να καιγονται, μνημεια να βεβηλονται, βιβλια ιστοριας να διαστρεβλωνουν την αληθεια, σκανδαλα, απαταιωνες πλουσιους και ελευθερους και φυσικα κανεις δεν πιανεται και κανεις δεν τιμωρειται, καπου αντιδρας.
Και δεν θα το υποβαθμισω ότι λιγοι ηταν αυτοι. Τη γιουχα στον τουρκικο εθνικο υμνο την εριξε ολο το γηπεδο. Αντιδραση που σιγα σιγα συσσωρευεται και ψαχνει τροπους να εκτονωθει. Τι πιο προσφορο από το γηπεδο; Προσωπικα, το ματς το εβλεπα πατριωτικα. Όχι εθνικιστικα.
Η διαφορα μεταξυ πατριωτισμου και εθνικισμου είναι ότι στον πατριωτισμο αγαπας τους δικους σου και στον εθνικισμο θελεις τη σφαγη των αλλων. Ηθελα να κερδισουμε, ειδικα τους Τουρκους, απλα γιατι γουσταρω τη γαλανολευκη πρωτη ιδιαιτερα δε όταν οι πολιτικοι μας φροντιζουν να την εχουν τελευταια.
Ας υπαρχει και ένα επιπεδο, του αθλητισμο, που θα μας κανει να χαρουμε. Και δεν απολογουμαι για αυτό, και δεν θεωρω ότι «απλα είναι ένα παιχνιδι». Αν ηταν απλα ένα παιχνιδι ο κοσμος δεν θα κατεβαινε στους δρομους μετα από μεγαλες επιτυχιες και δεν θα αλλαζε η ψυχολογια ενός λαου και δεν αναφερομαι μονο στους Ελληνες αλλα πιστευω ότι αυτό είναι παγκοσμιο φαινομενο.
Επομενως τετριμμενα τυπου just a game δεν τα δεχομαι όπως τελικα δεν τα δεχεται και κανενας λαος. Ακομα και οι Δανοι που είναι ησυχοι, όταν κερδισαν το euro εκαναν την Κοπενγαχη καμπριο. Οσο για τη γιουχα στους παικτες της Εθνικης, τη θεωρω φυσιολογικη. Προτιμω τον οπαδο που θα εκφραζει τη δυσαρεσκεια του ( εκει βεβαια παιζει τον πιο σημαντικο ρολο ο τροπος ) παρα το προβατο που θα χειροκροτα σαν ουφο ανεξαρτητως αποτελεσματος.
Όπως ο παικτης γνωριζει την αποθεωση και τη δοξα, θα γνωρισει τη χλευη και την αποδοκιμασια. Αν δεν την αντεχει ας αλλαξει δουλεια.
0 Λογομαχιες:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια