Αποψε φανηκε ακομα πιο καθαρα και από πεντακαθαρα ότι το ελληνικο ποδοσφαιρο δεν μπορει και το ζητουμενο δεν πρεπει να είναι η επιτυχια αλλα η αξιοπρεπεια και η σοβαροτητα.
Όταν ειδα την αρχικη ενδεκαδα αφενος χαρηκα γιατι ισως είναι η πρωτη φορα που ο κοουτς κανει αλλαγες σε παικτες που μεχρι σημερα ειχαν τη σταθεροτητα εμφανισης που εχει και η πορεια του ηλιου. Αφετερου αναρωτηθηκα προς τι οι 3 αμυντικοι με αντιπαλο το παγκοσμιο μεγεθος που λεγεται Μαλτα.
Δεν με δυσκολεψε ιδιαιτερα.
Στοιχειωδες όπως θα ελεγα στον Γουοτσον αν ημουν ο Σερλοκ Χολμς.
Με 3 ακλονητους παικτες πισω, επιτιθεσαι μονιμως με 7.
Δεν θα βγαινει η γλωσσα στους πλαγιους στο πανω κατω και ετσι, αφου οι Μαλτεζοι θα επαιζαν αμυνα, θα μπορουσαμε να τους απειλουμε μονιμως από το πλαϊ ανοιγοντας την κλειστη τους αμυνα.
Απλο και σωστο.
Αυτό που όμως που κανει την τρομακτικη διαφορα μεταξυ της προθεσης και του αποτελεσματος είναι η αξια των παικτων.
Λουκας Βυντρα και Βασιλης Τοροσιδης.
Ηθελαν. Προσπαθησαν. Παλεψαν. Σκοτωθηκαν. Λυσσαξαν.
Τι να το κανεις.
Ο Λουκας Βυντρα αποτελει φαινομενο στην ιστορια του παγκοσμιου ποδοσφαιρου.
Πρεπει να είναι ο παικτης που πηρε τις περισσοτερες φορες τη μπαλα στα ποδια του από οποιονδηποτε αλλον χαρη στον αεροδιαδρομο που ειχε μπροστα του και όταν αποφασιζε να προωθησει τη μπαλα πρεπει να εχει το μεγαλυτερο ποσοστο αποτυχημενων ενεργειων στον αγωνα.
Όταν τη γυριζε στην αμυνα ηταν καλυτερος.
Με τον Σαλπιγγιδη δεν καταφερε να συνδιαστει, τριπλες, δεν εκανε, 2 στις 100 σεντρες του βγηκαν και δεν εκανε ουτε σουτ. Μαλιστα όταν η αγια κεφαλη του Δελλα εκοψε ψιλοσιγουρο γκολ, το στρωσιμο στον Μαλτεζο επιθετικο το εκανε, ναι σωστα, δυσκολη μαντεψια το ξερω, ελα λιγο ακομα, βεβαιως ναι κερδισατε, ο Λουκας Βυντρα! Για το μονο θετικο που τον θυμαμαι ηταν ένα σωτηριο τακλιν στο δευτερο ημιχρονο.
Ο Βασιλης Τοροσιδης ηταν μαχητικος, πηρε το πεναλτι αλλα μεχρι να στριψει και να βαλει τη μπαλα στο δεξι κοντευε να περασει το ημιχρονο. Δεν πλαγιοκοπησε ουτε μια φορα και ότι καλο εκανε το εκανε μονοδιαστατα συγκλινοντας. Οι παικτες της Μαλτας δεν εχουν τον επαγγελματισμο αρα και τη φυσικη κατασταση να ακολουθησουν οποτε ο Βασιλης Τοροσιδης φανηκε κατι αναμεσα σε Γκιγκς και Ρουμπερτου Καρλους. 3 φορες που επιχειρησε σεντρα με το αριστερο, η μπαλα πηγε προσκεκλημενη στο μπατσελορ παρτι πριν από το γαμο του Καραγκιοζη.
Οριστε λοιπον, ο Ρεχαγκελ εκανε αλλαγες.
Ποια είναι η προοπτικη του ελληνικου ποδοσφαιρου, η εναλλαγη και η διαδοχη;
Ο Βυντρα; Όχι βεβαια! Ποιος άλλος ομως; Υπαρχει άλλος στο ελληνικο ποδοσφαιρο;
Ο Τοροσιδης είναι τοσο πληρης ώστε να σταθει στα αριστερα;
Όχι βεβαια! Ποιος άλλος όμως; Υπηρχε μια ελπιδα για τον Λαγο, αλλα ας παιξει στην ΑΕΚ πρωτα και μετα παμε στην εθνικη.
Ο Ρεχαγκελ εκανε τη φου-μαν-τσου κινηση.
Αλλαξε παικτες και συστημα.
Οι αδυναμιες δεν αλλαζουν όμως.
Όταν διαθετεις μεγαλους παικτες δεν χρειζονται φοβερα συστηματα.
Εκτος και αν θυμαται κανεις ποιο ακριβως ηταν το συστημα της Μπατσελονα ή της Μιλαν όταν επαιρναν τα τροπαια στο ch.l.
Όταν παιζεις με μετριους, εφαρμοζεις τακτικες, τεχνικες, ρομβους, τραπεζια και παραλληλογραμμα για να καλυψεις το αμπαλον των παικτων.
Η αμυνα δεν νομιζω ότι μπορει να κριθει ιδιαιτερα.
3 μπακ με μηδεν επιθεση, δεν εχει νοημα οποιοδηποτε σχολιο.
Θετικο που κατεβαινουν στην επιθεση στα στημενα, θετικο που ο Δελλας βοηθαει και στην αναπτυξη του παχνιδιου και αρνητικο οποτε ακουμπαει τη μπαλα ο Κυριακος που είναι κινδυνος θανατος. Δυνατος, ανικητος, εξτρα επιθετικος, αλλα όταν κανουμε επιθεση και παιρνει τη μπαλα, πολύ τον φοβαμαι.
Ολοι οι υπολοιποι του κεντρου και της επιθεσης ειχαν 3 στοιχεια.
- Αγχος. Προσπαθουσαν να εκβιασουν τις φασεις, να κανουν το παραπανω χωρις λογο, μηδεν υπομονη και αφου δεν ειχαμε τους σοβαρους παικτες να δημιουργησουν από τα πλαγια καναμε αυτό που ξερουμε καλα. Γιομες. Οσο επαιρνε τη μπαλα όπως την επαιρνε ο Σαλπιγγιδης, κατι καναμε. Όταν όμως ο Λουκας αποφασιζε να γεμισει από τη γωνια της μεγαλης περιοχης, good night and good luck
- Λογω ανωτεροτητας ατομικα από τη Μαλτα φταναμε κοντα στο τερμα. Και μετα; Ειτε τελειωματα της φασης που ουτε στο 5χ5 δεν τα κανουμε, ειτε λαθος τελικη πασα.
- Η κουραση της μπαλας. Καραγκουνης, Κατσουρανης, Βυντρα, Τοροσιδης, Μπασινας, ειτε εστριβαν γυρω από τον εαυτο τους, ειτε την κρατουσαν αρκετα πριν τη δωσουν αλλα με ΤΗ ΜΙΑ λιγες φορες το εκαναν με επιτυχια. Και δεν εννοω να γινει το ανωτερω στην αμυνα αλλα στην επιθεση. Να κερδισουν μετρα, να ανοιξουν χωρους ΟΡΘΟΔΟΞΑ και να απειλησουν χωρις να σηκωθει η μπαλα ψηλα.
Οσο και να προσπαθουσε ο Γκεκας, περισσοτερο πηδαγε παρα ετρεχε. Και αν αντιμετωπιζαμε μια σοβαρη ομαδα πολύ αμφιβαλλω αν θα εκανε τις ευκαιριες που ειχε σημερα. Χρειαζοταν έναν Σαμαρα. Ο Σαλπι ηθελε τον καλο Σεϊταρϊδη
Τελοσπαντων ο αγωνας φανηκε συντριπτικα υπερ μας, με τρομακτικες χαμενες ευκαιριες αλλα ευχαριστω τω θεω που απεναντι μας ειχαμε τη συμπαθη Μαλτα. Στο τελος φοβηθηκαμε τα τουρκικα φαντασματα αλλα δεν κινδυνευσαμε.
Δεχομαι και εκτιμω τη λυσσα, τη διαθεση ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ των παικτων μας.
Ξερω όμως ότι είναι φτωχο το ποδοσφαιρο μας.
Δεν μπορω να ενθουσιαστω για «την απαντηση» για το «αιμα που πηραμε πισω» και λοιπα θριαμβευτικα.
Αυτό που χαιρομαι είναι το αποτελεσμα και η σοβαροτητα της ομαδας. Ετσι όπως ηρθαν τα αλλα ματς εχουμε σαφες προβαδισμα για το euro από ολους τους αλλους.
Μπραβο στην Εθνικη, ότι μπορεσει να καταφερει, καλον εστι.
0 Λογομαχιες:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια