ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ

 

Όλα κυλούσαν σχετικά ομαλά. Υπήρχε μια διάχυτη αίσθηση πως στις εκλογές η Νέα Δημοκρατία θα έκανε υγιεινό περίπατο και είτε με την πρώτη είτε με τη δεύτερη θα εξακολουθούσε να κυβερνήσει τη χώρα.

 

Έλα όμως που η ρημάδα η ιστορία έχει αυτές τις λεπτομέρειες που αλλάζουν όλο το σκηνικό. Η τραγωδία των Τεμπών ήταν μια οδυνηρή γροθιά σε όλους μας. Δημιούργησε ένα κύμα που ήταν αδύνατο να αφήσει ανεπηρέαστη την πολιτική.

 

Ο κόσμος θύμωσε και μια μερίδα συμπολιτών μας σκέφτηκε πως είναι όλοι τα ίδια και ο μνημονιακός θυμός επανήλθε.

 

Βλέπω στις δημοσκοπήσεις πως παίρνει αξιοσημείωτα ποσοστά ο Κασιδιάρης, ο Γιάνης που θα έμενε εκτός βουλής, να παραμένει πανηγυρικά, διάφοροι τύποι που η απλή αναλογική τους δίνει ελπίδα, δημιουργούν κομματίδια με τις παρέες τους, ο Βελόπουλος στην αναμπουμπούλα βγαίνει ενισχυμένος και ακόμα πιο δυστυχώς η αποχή να παραμένει το πραγματικά πρώτο κόμμα στην Ελλάδα.

 

Μέχρι τις 21 Μαϊου θα έχει κάτσει ο αχός και ελπίζω να δούμε όλοι μας λίγο πιο καθαρά και πιο ψύχραιμα.

 

Σε αυτό ευτυχώς βοηθάει πάρα πολύ η αντιπολίτευση. Αρκεί μια ματιά για να καταλάβεις πως η ψήφος είναι μονόδρομος.

 

Ο Νίκος Ανδρουλάκης στο ΠΑΣΟΚ, με τα μπρος πίσω, με τω αγνώστω πρωθυπουργώ, με τα όχι έτσι αλλά κάπως αλλιώς, όχι μόνο δεν πείθει αλλά είναι ο ορισμός του καιροσκόπου. θέλει να παραμείνει στην επικαιρότητα για να δείξει πως αποτελεί ρυθμιστικό παράγοντα αλλά πιστεύω πως με τον τρόπο που πορεύεται αποδυναμώνεται ραγδαία είτε προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά. 

Καλώς ή κακώς ο κοσμάκης πρωτίστως ψηφίζει πρόσωπα και μετά πολιτικές. Για αυτό και όλα τα κόμματα θέλουν στα ψηφοδέλτια τους διάσημους. Δεν είναι δυνατόν να ψηφιστεί είτε ο Μητσοτάκης είτε ο Τσίπρας, γιατί αυτόν θα θέλει ο κόσμος και να βγεί ο Ανδρουλάκης και να πει ότι ας βάλουμε κάποιον άλλον που δεν μας το λέει και μας το κρατάει για έκπληξη. Λες και μιλάμε για τον επόμενο σεντερ φορ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Είναι σοβαρή πολιτική αυτό;

Να ψηφίσεις ένα κόμμα που όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, θα συγκυβερνήσει είτε με τον Σύριζα, είτε με τη ΝΔ; Άρα ποια είναι η διαφορά; Καλύτερα πήγαινε απευθείας στον Κυριάκο ή στον Αλέξη.

Πιστεύω πως όσο περνάει ο καιρός, το ΠΑΣΟΚ ούτε το 9% δεν θα περάσει. Το σίγουρο είναι πως ότι και να καταγράψει, στις δεύτερες εκλογές το ποσοστό θα είναι χαμηλότερο. Οπότε εκ των πραγμάτων θα επιδιώξει τη συγκυβέρνηση για να διασωθεί. Ακριβώς το ίδιο και ο Γιάνης. Αν τα καταφέρει και μπει στη Βουλή – που δεν θα έπρεπε – τι είναι καλύτερο;

4 χρόνια σε θέση εξουσίας ή δεύτερες εκλογές με ρίσκο να μην ξαναμπεί στη βουλή;

Ο Σύριζα από την άλλη, έχει μετατραπεί σε κουτσομπολίστικο κόμμα που εστιάζει στη λάσπη και στο σκάνδαλο. Για κάθε Πάτση, θα «ανακαλύψει» και μερικούς άλλους που θα τους πάρει σβάρνα φταίνε δεν φταίνε. Λέγε λέγε όλο και κάτι θα μείνει.

Η πραγματική πολιτική του Σύριζα εστιάζει σε τρεις κατευθύνσεις:

Α) Εναντίον της Ελλάδος. Το είδαμε με την τροπολογία Παπαδημούλη. Θυμόμαστε τη μικρή Μαρία. Βαρεθήκαμε να βρίζουν το Λιμενικό και την Αστυνομία και να καταψηφίζουν σπουδαία εξοπλιστικά προγράμματα και  ιστορικές και σημαντικές συμφωνίες όπως αυτή με τη Γαλλία.

Β) Συνεχίζουν τη σχολή του προγράμματος της Θεσσαλονίκης με ανεφάρμοστες ψεύτικες υποσχέσεις. Λες και δεν κυβέρνησαν και λες και δεν θυμόμαστε πως κυβέρνησαν.

Γ) Δώσε συκοφαντία στο λαό. Ενοχλούνται βέβαια σφόδρα όταν και οι άλλοι επισημαίνουν τα δικά τους ανδραγαθήματα.

 

Ο παράγοντας Βελόπουλος είναι μια έκδοση Πάνου Καμμένου. Άμα χρειαστούν λίγα κουκιά, θα βάλει πλάτη. Άμα χρειαστούν πολλά κουκιά δεν θα ρισκάρει. Προφανώς και δεν είναι χαζός να ανακοινώσει διάθεση συνεργασίας πριν από τις εκλογές. Άλλωστε μετά, οι δικαιολογίες είναι συγκεκριμένες. Εθνικό συμφέρον, πατριωτικό χρέος, κυβερνησιμότητα του τόπου κλπ.

 

Πιστεύω λοιπόν πως όλοι οι ανωτέρω έχουν κάθε κίνητρο να τελειώνουν από την πρώτη Κυριακή. Η ευκαιρία της απλής αναλογικής, μια φορά έρχεται και δεν πρέπει να πάει χαμένη.

 

Η κυβέρνηση των ηττημένων είναι ένα ωραίο σύνθημα αλλά that’s politics, ξεπερνιέται με υπουργικές θέσεις και την «προοδευτική διακυβένηση». Θα πουν οτι ο λαός απαιτεί αλλαγή και συνεργασία αλλιώς θα έδινε αυτοδυναμία και θα πάνε καμαρωτοί στο Μαξίμου για την ορκωμοσία. 

 

Στα δικά μου μάτια, εναλλακτική δεν υπάρχει καθώς οι προσφερόμενες είναι πάρε τη μια και πέτα την άλλη.

 

Έχουμε ως χώρα μια χρυσή ευκαιρία να αφήσουμε οριστικά πίσω μας το παρελθόν  και να πάμε μπροστά. Θα είναι τελείως κρίμα να γυρίσουμε πίσω με παλινωδίες, αβεβαιότητα και εθνική ανασφάλεια που ζήσαμε την περίοδο 2015-2019

 

Κριτική μπορούμε να κάνουμε όση θέλεις. Όμως δεν πρέπει να κλείσουμε τα μάτια στο σημαντικό έργο που έγινε για ένα δυστύχημα και έναν Πάτση.

 

Περάσαμε 4 μεγάλες κρίσεις:

 

-      Εισβολή στον Έβρο και απειλή πολέμου στο Αιγαίο

-      Πανδημία

-      Πόλεμο στην Ουκρανία

-      Ραγδαία αύξηση τιμών στην ενέργεια και στα τρόφιμα

Μπορεί ο καθένας να έχει επιμέρους διαφωνίες αλλά για φαντάσου τους αντίστοιχους συριζαίους υπουργούς να διαχειρίζονταν τόσο σημαντικά θέματα. Αντίο ζωή…

Έγιναν πολλά θετικά:

1.   Μειώθηκε η ανεργία

2.   Μειώθηκαν πολλοί φόροι ( ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ, προκαταβολή φόρου, φόρος επιχειρήσεων κλπ )

3.   Μειώθηκαν οι ασφαλιστικές εισφορές, άρα και το διαθέσιμο εισόδημα μας.

4.   Ήρθαν μεγάλες επενδύσεις

5.   Είχαμε τρία ναυπηγεία νεκρά και τώρα δουλεύουν και τα τρία

6.   Μεγάλα εμβληματικά έργα ξεκόλλησαν και άλλα ολοκληρώθηκαν και άλλα παίρνουν το δρόμο τους: Ελληνικό, Μετρό Θεσσαλονίκης ( θυμάσαι τα εγκαίνια των μουσαμάδων;; ) Γήπεδο ΑΕΚ και Παναθηναϊκού, Μουσείο Ακαδημίας Πλάτωνος, επέκταση Αττικής Οδού

7.   Με τα διάφορα pass και καλάθια που πολλοί κοροϊδεύουν αλλά όλοι χρησιμοποιούν, υπάρχει συγκράτηση των τιμών σε διαχειρίσιμο σημείο. 

8.   Είμαστε πρώτοι σε ανάπτυξη στην Ευρώπη. Ποιος να το έλεγε. Η μονίμως τελευταία Ελλαδίτσα, πρώτη! 

9.   Είμαστε πρώτοι στην απορρόφηση του ΕΣΠΑ, με αποτέλεσμα να ανοίξουν δουλειές, να αυξηθεί το ΑΕΠ άρα και τα διαθέσιμα εισοδήματα των ανθρώπων.

10.               Ψηφιακή μεταρρύθμιση και πλήθος ψηφιακών υπηρεσιών σε σχέση με το κράτος που μας έχουν γλιτώσει άπειρες ώρες γραφειοκρατίας και ταλαιπωρίας.

11.               Εξοπλιστικά προγράμματα που άλλαξαν την ισορροπία στο Αιγαίο

12.               Αμυντικές συμφωνίες μεγάλης σημασίας με Γαλλία και Αμερική

13.               Έλεγχος – επιτέλους – της λαθρομετανάστευσης και σε θάλασσα και σε στεριά.

14.               Μεγάλη αύξηση στις εξαγωγές

15.               Εξαφανίστηκε μια μεγάλη κοινωνική πληγή που ήταν οι εκκρεμείς κύριες συντάξεις. Απέμειναν οι επικουρικές που σε 3-4 μήνες θα έχουν τελειώσει και αυτές.

16.               Καινοτομίες και βελτιώσεις προς το καλύτερο όπως το νομοσχέδιο για τα αδέσποτα ζώα, την εξολοκλήρου αναδιοργάνωση της πολιτικής προστασίας, το 112, η άϋλη συνταγογράφηση στο κινητό, προληπτική ιατρική με το πρόγραμμα Φώφη Γεννηματά για τον καρκίνο του μαστού που έχει σώσει κόσμο, συνεχή προγράμματα ανακύκλωσης όπως για θερμοσίφωνες και air condition, αλλαγή όλου του δημόσιου φωτισμού με λάμπες led, τριπλασιασμός ΜΕΘ και διπλασιασμός πρότυπων και πειραματικών σχολείων.

Όλα τα ανωτέρω λοιπόν, δεν τα διαγράφω.

Ανέκαθεν πίστευα πως η αποχή δεν είναι λύση.

Αν δεν ασχολείσαι εσύ με την πολιτική, να θυμάσαι πως η πολιτική ασχολείται μαζί σου κάθε μέρα.

Να μην επιτρέψει ο καθένας στον εαυτό του, να τον νικήσει το «έλα μωρέ τώρα, σιγά μην αλλάξει κάτι, όλοι τα ίδια είναι» και να πάει στην κάλπη να πάρει θέση.

Αυτή τη στιγμή η αυτοδύναμη Νέα Δημοκρατία είναι μονόδρομος. Για τις ζωές μας και το μέλλον μας.