ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΤΟΝ ΚΛΕΦΤΗ;;;

Το ότι έχει αλλάξει η κοινωνία μας δεν νομίζω ότι έχεις ανάγκη από εμένα να σου το πω. Η πρώτη μεγάλη αλλαγή έγινε με τη μαζική κάθοδο των βορειοηπειρωτών και Αλβανών. Η δεύτερη έγινε όταν κατέβηκαν στην Ελλάδα οι λεγόμενοι Ρωσοπόντιοι που δεν είμαι ακριβώς σίγουρος αν όλοι κατάγοντο από τον Πόντο. Η τρίτη έγινε με την αθρόα λαθρομετανάστευση. Η εγκληματικότητα είναι στο ζενίθ, δεν ξέρεις από πού να πρωτοφυλαχτείς με δύο ειδικές συνθήκες : 

Α) Παλιότερα ακόμα και στο έγκλημα υπήρχε μια ηθική. Φόνος γινόταν και έπαιζε στα πρωτοσέλιδα εβδομάδες. Τώρα σε σκοτώνουν για 100 ευρώ. Βασανίζουν ηλικιωμένους με καυτό σίδερο για ένα πενηντάρικο. 

Β) Έχουμε μια πολιτική ηγεσία που δεν γουστάρει ούτε τον νόμο, ούτε την τάξη και αρέσκεται στο να εμποδίζει την αστυνομία. 

Προχθές στη Δράμα, ένας ηλικιωμένος κοσμηματοπώλης, πήρε την καραμπίνα του και καθάρισε κάποιον που προσπάθησε να κλέψει το κοσμηματοπωλείο του. 

Ξέρω τον αντίλογο. 

Ότι δεν είναι σωστό πράγμα η αυτοδικία, ότι τη ζωή την αφαιρείς όταν μπορείς να τη δώσεις, ότι ο φόνος είναι φόνος. Μάλιστα. 

Ποιος είναι όμως αυτός που πάει να κλέψει τον αγώνα σου; Τον κόπο σου; Τον ιδρώτα, το αίμα σου και το βιός σου; 

Πρόσφατα έπεσα θύμα κλοπής αυτοκινήτου και είμαι εξοργισμένος. Ο καθένας εργάζεται, παλεύει, προσπαθεί για να αποκτήσει τα πράγματα του και πάει ένας άλλος τύπος να του τα κλέψει ! Γιατί ρε τύπε; 

Από τη μια δεν θέλω να κάνω ηθικοπλαστικό κήρυγμα αλλά και δεν θέλω να αναπαράγω τα κλισέ που βαριέμαι αφόρητα. 

Είμαι σίγουρος όμως πως πρέπει να έχουμε το δικαίωμα να προστατεύουμε το σπίτι μας, τη δουλειά μας, το βιός μας, την οικογένεια μας και την περιουσία μας. 

Δεν ξέρω πως θα ζούσα αν με βάραινε καθημερινά στη συνείδηση μου το άχθος ενός φόνου – έστω και αμυντικού – αλλά και το να μπαίνει ένας τύπος να βιάζει τη ζωή σου δεν μπορεί να είναι ανεκτό. 

Ίσως ο νόμος για την άμυνα και μόνο για την άμυνα θα έπρεπε να είναι απολύτως ελαστικός.  Δεν πάει άλλο. 

Η εγκληματικότητα στην Ελλάδα εξελίσσεται σε λαίλαπα και οι πολίτες νοιώθουν πως δεν προστατεύονται από κανέναν. Όχι μόνο αυτό αλλά και με το νόμο Παρασκευόπουλου, όλοι πια βγαίνουν στα γρήγορα από τη φυλακή...

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ( καλά καλά, Δημοκρατική Συμπαράταξη )

Οσονούπω επίκεινται οι εκλογές στο ΠΑΣΟΚ και ας πάω στην κόλαση αλλά το ευφάνταστο Δημοκρατική συμπαράταξη δεν μπορώ να το προφέρω και ας έχω τον Τζιχαντιστή πάνω από το κεφάλι μου με το τσεκούρι στην καρωτίδα. 

Το ΠΑΣΟΚ στις μέρες μας είναι ο χρήσιμος ηλίθιος. Δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης αλλά μπορεί να χρησιμέψει απορροφώντας μερικούς Συριζαίους αποδυναμώνοντας τον Τσίπρα. Γενικά δεν πιστεύω στο κέντρο. Πάρε για παράδειγμα το οικονομικό μοντέλο. Θέλεις ιδιωτικό χαρακτήρα στην οικονομία; Δεξιά. Θέλεις κρατικό χαρακτήρα; Αριστερά. 

Στην κοινωνία; Θέλεις παραδοσιακή κοινωνία; Δεξιά. Θολοκουλτούρα; Αριστερά. 

Είσαι πατριώτης ; Είσαι ευσεβής; Δεξιά. Είσαι άθεος διεθνιστής που πιστεύει ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του; Αριστερά. 

Μπορεί στο δικό μου κεφάλι αυτά να είναι απολύτως καθαρά αλλά υπάρχουν πολλές επιμειξίες. Ο Εθνικοσοσιαλισμός για παράδειγμα μπορεί να προβάλει πατριωτισμό ( εθνικισμό ουσιαστικά ) και θρησκεία ( φερετζές ) αλλά θέλει κρατικό μοντέλο οικονομίας. Για αυτό άλλωστε και ήταν αριστερής προέλευσης και όχι ακροδεξιάς όπως αρέσκονται να λένε στα κανάλια. Οι Ποταμίσιοι ήταν προς την ιδιωτική οικονομία αλλά απεχθάνονται την παραδοσιακή συγκρότηση της κοινωνίας. Για τους Συριζαίους δεν υπάρχει ταυτότητα. Προβάλλουν τα πάντα ανάλογα με το που φυσά ο άνεμος. Την Τρίτη προσκυνούν τον Τραμπ και την Τετάρτη υψώνουν γροθιές στη Μακρόνησο.

Στο ΠΑΣΟΚ λοιπόν έχουν εκλογές και θέλω να καταθέσω την άποψη μου. 

Καταρχάς δεν νοείται κόμμα του 2017 και να συζητούν αν θα μπορούν οι ψηφοφόροι να ψηφίζουν ηλεκτρονικά. Αν δεν μπορείτε παιδιά,, αφήστε το, βάλτε λουκέτο και μη μας ενοχλείτε άλλο. 

Υποψήφιοι : 

Φώφη  Γεννηματά : Τη βαρέθηκα. Εξαργύρωσε το επίθετό της, μια γενικά συμπαθής παρουσία, πήρε αξιώματα αλλά δεν νομίζω πως έχει προσφέρει και τίποτα το φοβερό στη δημόσια ζωή. 

Γιώργος  Καμίνης : Μάζεψε τα οικονομικά του Δήμου Αθηναίων, βελτίωσε τις υπηρεσίες του αλλά δεν συμφωνώ με τις θολοκουλτουριάρικες απόψεις του. Το γεγονός ότι θέλει να κρατήσει και τον Δήμο και να γίνει και Προέδρος μου φαίνεται απληστία.   

Νίκος  Ανδρουλάκης : Μηδέν. Ο πράσινος Τσίπρας. Τόσα χρόνια κομματικός. Αν και νέος, έχει εμποτιστεί με την πολιτική και μιλάει με πολιτικάντικη γλώσσα. 

Σταύρος  Θεοδωράκης : Τον προτιμώ στους «Πρωταγωνιστές». Ξεκίνησε ελπιδοφόρα στο Ποτάμι, κατέβασε το καλύτερο ψηφοδέλτιο στην ιστορία της Μεταπολίτευσης στις Ευρωεκλογές του 2014 αλλά είναι σε ελεύθερη πτώση. Απέτυχε στο Ποτάμι όχι τόσο για τα λόγια του αλλά γιατί αδιαφόρησε για τον κόσμο που τον προσέγγισε. Εδώ είναι μεγαλύτερο μαντρί οπότε ο Σταύρος δεν θα εμπνεύσει αν γίνει Πρόεδρος. Θα πει τα μισά έτσι και τα μισά αλλιώς με αποτέλεσμα να στείλει περισσότερους είτε στον Αλέξη είτε στον Κυριάκο. Χμ. Ίσως αυτό να μην είναι τόσο αρνητικό. 

Γιάννης Ραγκούσης : Ο πάλαι πότε κηπουρός που έκανε τον Καλλικράτη και συμμετείχε στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση αλλά έχει τις θολοκουλτουριάρικες απόψεις του Καμίνη. Οι δηλώσεις του εναντίον της Εκκλησίας μου αρκούν για να μην τον θέλω. Η Εκκλησία μοιράζει εκατοντάδες χιλιάδες συσσιτίων σε ημεδαπούς και αλλοδαπούς ημερησίως τα χρόνια που ο Ραγκούσης άραζε στην κηπουρική, λίγος σεβασμός δεν βλάπτει.  

Γιάννης Μανιάτης : Αν ήμουν ΠΑΣΟΚ, αυτόν θα ψήφιζα. Ο καλύτερος υπουργός Ενέργειας όλων των εποχών. Ο μόνος που ξεκίνησε ουσιαστικά τις έρευνες για τον πλούτο του υπεδάφους της χώρας μας. Πολύ σοβαρός κύριος με έργο στη θητεία του και ήταν στους τρεις καλύτερους υπουργούς της κυβέρνησης Σαμαρά. 

Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος : Συμπαθέστατος και αυτός, θα ήταν η δεύτερη μου επιλογή. Φωνή λογικής σε μια εποχή λαϊκισμού, συνομωσιολογίας που έβαλε στη Βουλή τον Καμμένο, τους Ναζί και αν δεν ξυπνούσε η δικαιοσύνη, θα έβαζε και τον Σώρρα. 

Αν δεν κάνω λάθος είναι και άλλοι υποψήφιοι για τους οποίους δεν έχω άποψη γιατί δεν τους ξέρω και δεν ξέρω γιατί κατέβηκαν και οι ίδιοι.

ΠΗΡΑ ΚΟΥΠΑ ΟΕ ΟΕ ΟΕ !

 

Όπως σου έχω πει, τα darts είναι πρωτίστως τεράστια ψυχική δοκιμασία και μετά παιχνίδι. Στην αρχή όταν παίζεις, επειδή αφενός προοδεύεις αφετέρου έχεις άγνοια κινδύνου, δεν το καταλαβαίνεις. Μόλις αρχίσεις να παίζεις αγώνες, γίνεσαι δυστυχισμένος. Όπως μου είπαν κάποιοι έμπειροι παίκτες, πολλοί τα έκοψαν σε αυτό το σημείο. Δεν το κατακρίνω. Από ένα χόμπι θέλεις να παίρνεις ευχαρίστηση. Αν γίνονται τα νεύρα σου τσατάλια και χάνεις συνέχεια, αλλάζεις χόμπι.

Σε προσωπικό επίπεδο, είμαι σε μια περίοδο που προσπαθώ να δουλέψω με το ομιχλώδες του μυαλού μου. Την τεχνική μου τη βρήκα, για τη στρατηγική του παιχνιδιού έχω άποψη και ο εχθρός που μου απέμεινε είναι ο εαυτός μου. 

Ο πρώτος καρπός αυτής της προσπάθειας ήταν η πρώτη θέση σε τουρνουά! 

Ιδού η κούπα ! 

Δια πυρός και σιδήρου, καθώς τα τρία τελευταία παιχνίδια κρίθηκαν στην κόψη του ξυραφιού αλλά τα κατάφερα, δεν με έπιασε τρέμουλο και έμεινα συγκεντρωμένος σημειώνοντας υψηλές για τα δεδομένα μου επιδόσεις. Σε αυτό το ρημάδι, όλα κρίνονται στο χιλιοστό.

Τελικά είναι τόσο εύκολο να πάρεις και να πετάξεις ένα βελάκι αλλά τόσο μα τόσο δύσκολο να το πετάξεις σωστά…

Ξέρω πως  δεν …άγγιξα την τελειότητα αλλά είναι ένα πρώτο βήμα. Αν καταφέρω και συνεχίσω έτσι, τότε θα έχω σημειώσει μια πρόοδο. Οψόμεθα. Όπως λέει και ο βραζιλιάνος προσωπικός μου ποτοαναμείκτης «ο καλύτερος τρόπος για να αισθανθείς άσχημα, είναι να κάνεις ζοφερές σκέψεις για το μέλλον». 

Προς το παρόν λοιπόν θα χαρώ αυτή την επιτυχία και με το μέλλον θα ασχοληθώ στο μέλλον !

ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ, ΣΚΟΠΟΒΟΛΗ, DARTS ΚΑΙ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟ

Τις προάλλες, πέτυχα κατά λάθος στο δρόμο έναν παλιό καλό φίλο που τα φερε η ζωή και χαθήκαμε. Ψέματα. Τυφλώθηκε από έρωτα με μια γκόμενα που μας απομάκρυνε όλους, την παντρεύτηκε και κέρδισε αργότερα το χρυσό διαζύγιο. Από τύψεις μάλλον, μου πρότεινε να βγούμε. Πήγαμε στο μπαρ το σκοτεινό και λέγαμε τα παλιά και τα νέα μας. 

Μου έκανε την εξής ερώτηση :

Ρε συ ύποπτε, βλέπω πως ασχολείσαι με μπόλικα σκοπευτικά αθλήματα. Παίζεις darts, κάνεις τοξοβολία, παίζεις μπιλιάρδο και είσαι εκπαιδευτής στη σκοποβολή. Ποιο πιστεύεις ότι είναι το καλύτερο;; 

Ξέρεις ότι μου αρέσει να παίρνω θέση στα πράγματα και όχι να λέω τα ασφαλή κλισέ που ουσιαστικά διατηρούν μεν δημόσιες σχέσεις αλλά είναι τελείως άοσμα, άγευστα και εν τέλει βαρετά. 

Δεν μου είχε ξανατεθεί τέτοιο θέμα. Το σκέφτηκα λίγο. Ενδιαφέρον.  Σίγουρα επιρεάζεται ο καθένας από το βαθμό ικανότητας που έχει σε κάθε ένα από αυτά. Ο Τοξοβόλος για παράδειγμα μπορεί να σου πει πολλά επιχειρήματα υπέρ του δικού του αθλήματος και αντίστοιχα. Επειδή έχω πάρει μια γεύση σε όλα, νομίζω πως μια άποψη μπορώ να την εκφράσω. 

Το πιο θεαματικό είναι σίγουρα το μπιλιάρδο. Ειδικά το «γαλλικό» ( αυτό που το τραπέζι δεν έχει τρύπες ) είναι να χαζεύεις. Οι μπάλες στο χώρο, οι κινήσεις, τα φάλτσα, οι σπόντες, είναι σαν να βλέπεις πλανητικές κινήσεις χειροκίνητα. 

Το πιο ενστικτώδες, το πιο …men with guns είναι η σκοποβολή. Πιο τραχύ, δυναμικό και αντρίκειο. Το μπαρούτι στα χέρια. Ο κρότος. Η ανάκρουση. Ο στόχος με τις τρύπες. Γέμισε, κλείσε, κλείστρο, σημάδεψε, μπαμ ! 

Το πιο μαγικό είναι η τοξοβολία. Η κίνηση των χεριών, η χορδή που τεντώνει και εξαπολύει τον πύραυλο, το βέλος που σκίζει αθόρυβα την ατμόσφαιρα, το κάρφωμα στο στόχο. 

Τα βελάκια ( αλλά δεν το λέμε έτσι γιατί ακούγεται υποτιμητικό και προτιμάμε το αγγλικό darts ) έχουν ένα μεγάλο καλό. Είναι το πιο φτηνό από τα ανωτέρω, καθώς με λιγότερα από 100 ευρώ βάζεις το στόχο στο σπίτι και παίρνεις αξιοπρεπή βελάκια και παίζεις. Από κει και πέρα είναι η μεγαλύτερη ψυχική δοκιμασία που σου σπάει τα νεύρα, στα κάνει τσατάλια δηλαδή, και όταν δίνεις αγώνες, κάθε βολή είναι και μια δοκιμασία. 

Σε γενικές γραμμές, η σκοποβολή, η τοξοβολία και τα darts είναι μια διαρκώς επαναλαμβανόμενη μονότονη κίνηση. Θα μου πεις και το μπιλιάρδο είναι το πώς ρίχνεις με τη στέκα αλλά το πώς θα βγει η καραμπόλα ή το πώς θα μπει ή μπάλα στην τρύπα μπορεί η κάθε προσπάθεια να είναι διαφορετική. 

Το πιο ακριβό είναι σίγουρα η σκοποβολή. Οι σφαίρες κοστίζουν αγαπούλα. 

Το επιμύθιο πάντως είναι, ότι και να κάνεις καλό είναι. Προσωπικά τα κάνω όλα γιατί μου αρέσουν οι διαφορές που έχουν και κάνουν μια ωραία σύνθεση. Kαριέρα δεν πρόκειται να κάνω σε κάτι από αυτά και η καθημερινότητα μου αποκτά ένα έξτρα κίνητρο.