ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΜΕ

Ασκήθηκε έντονη κριτική στον Νίκο Παππά, υπουργό Επικρατείας, για το νομοσχέδιο του για τα τηλεοπτικά κανάλια. Το νομοσχέδιο όπως αναμενόταν υπερψηφίστηκε και θα διαπιστώσουμε στο μέλλον αν όντως θέλει να βάλει τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο ή αν θέλει να δίνει τις άδειες σε κολλητούς και φίλους. 

Έχω να κάνω μια πρόταση για την έντυπη δημοσιογραφία. Αν ο Νίκος Παππάς θέλει να γραφτεί το όνομα του στην ιστορία με χρυσά γράμματα, ίσως να τη σκεφτεί… 

Ποιο είναι το μεγάλο πρόβλημα της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα; 

Στα χρόνια της πλαστικής ευμάρειας με τα ευρωπαϊκά δανεικά,  πολλοί μεγαλοδημοσιογράφοι τα έπαιρναν από 4-5-6 μεριές. Προφανώς και δεν τους συνέφερε να φαίνεται ότι μισθοδοτούνται από πολλούς εργοδότες. Δημιουργήθηκε ένα ομιχλώδες τοπίο με παρενέργειες. Πολλά παιδιά θέλησαν να ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο και έγραφαν ανώνυμα σε εφημερίδες και περιοδικά. Είτε έβγαζαν ένα χαρτζιλίκι με την ελπίδα μπας και μήπως αναβαθμιστούν στο μέλλον, είτε έχουν τα μπλοκάκια που τα μισά και βάλε τους τα παίρνει η εφορία και το ταμείο ασφάλισης, είτε ακόμα χειρότερα έγραφαν δωρεάν με βάρκα την ελπίδα. 

Αυτό δημιούργησε μια στρατιά ανθρώπων που για να επιβιώσουν στο χώρο πρέπει να γράψουν είτε θριάμβους είτε καταστροφές. Η πτωχή Ελλάς δεν έχει τη δυνατότητα να αφηγηθεί θριάμβους, οπότε καταβαίνεις τι τέρατα πρέπει να γράψει κάθε παιδί που το όνειρό του είναι η δημοσιογραφία. Δημιουργήθηκε μια στρατιά δούλων που ένα παιδί για να κυνηγήσει το όνειρο θα έπρεπε να κάνει πάσης φύσεως αγγαρεία είτε μπας και τον ξεχωρίσει ο ίδιος εργοδότης, είτε μπας και τον ανακαλύψει κάποιος άλλος. Έτσι φτάσαμε στη δημοσιογραφία της πλάκας που τρέλανε τον κόσμο.

Αν θέλουμε η δημοσιογραφία κάνει μια καλή αυτοκάθαρση, να μείνουν όσοι αξίζουν και κατ’ επέκταση όσα έντυπα αξίζουν, ο δρόμος είναι ένας. 

Απαγόρευση δημοσίευσης ανωνύμων άρθρων. Ούτε καν με το ευφυές κόλπο των επιστολών αναγνωστών. Για να τελειώνουμε με τις παραπολιτικές, κουτσομπολίστικες, σουξου μουξου στήλες. 

Όποιος θέλει να γράψει, να βάζει και το ονοματάκι του και να φέρει την ευθύνη αυτών που γράφει. Αυτόματα θα δεις πως θα αλλάξει το επίπεδο και των άρθρων και των αναλύσεων και των ειδήσεων.  

Από κει και πέρα έλεγχος σε κάθε αρθρογράφο να βρίσκεται στο payroll κάθε εντύπου. 

Έξυπνα οι εργοδότες πατάνε πάνω στην ανάγκη και στο μεράκι κάποιου για να γράψει και η λέξη «δουλεία» είναι εντελώς τελείως επιεικής για να περιγράψει την άγρια εκμετάλλευση που συμβαίνει. Αυτό βέβαια δεν το θίγει κανένας. Πολλές εφημερίδες θα έκλειναν, πολλά πλυντήρια θα έβγαιναν από το ρεύμα, πολλές φωνές που γράφουν επίτηδες τέρατα και σημεία, αλητείες και αθλιότητες, θα σιωπούσαν. Αυτή είναι η πραγματική διαπλοκή. 

Όταν έχεις τους δημοσιογράφους ομήρους των εργοδοτών, έχεις άφθονα πιόνια να ρίξεις στην αρένα προς σφαγή. 

Τους χρυσώνει και το χάπι ότι έχουν ξεχωριστό ταμείο και δικούς τους γιατρούς, η ΕΣΗΕΑ αναρωτιέμαι γιατί υπάρχει και οι απολύσεις χωρίς αποζημίωση, τα μαύρα, τα χρεωστούμενα δεδουλευμένα, τα φέσια και οι «πεζοναύτες» είναι πιο πολλά και από τους κόκκους της άμμου σε μια παραλία! [ΣΣ. Κυρία Σούλα που με διαβάζεις τώρα, με τον όρο πεζοναύτη εννοούμε τον δημοσιογράφο που με τα άρθρα του εκτελεί αποστολές] 

Από πού και ως που το γιουνανιστάν να έχει 10 αθλητικές εφημερίδες; Υπάρχει η αγορά για να τις συντηρήσει; Γιατί υπάρχουν; Για να υποκινούν τη βία και την εξαθλίωση των ελληνικών γηπέδων κλείνοντας το μάτι στα χουλιγκάνια; Παρά την κρίση, άφθονα περιοδικά, έντυπα και το ανυπόγραφο άρθρο πάει σύννεφο. Γιατί ο ένας θέλει να κάνει τον εκδότη και ο άλλος ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο. 

Αργότερα θα μπορούσε να εφαρμοστεί στα «ειδησεογραφικά» sites. 

Το ραδιόφωνο στα FM είναι μπάχαλο. Κανείς δεν πληρώνει κανέναν, τους ξηλώνει όλους και παίζει μουσική. Εμ αυτό δεν είναι ραδιόφωνο, το youtube στα FM είναι! 

Όταν κάποιος χρωστάει για 5 μήνες, λουκέτο και κατάσχεση υπέρ των απλήρωτων εργαζομένων της περιουσίας του και των πρώτου βαθμού συγγενών του. Αλλιώς ας μην την ανοίξει τη φυλλάδα ή απέτυχε και ας κλείσει. 

Αν θέλουμε να έχουμε σοβαρή δημοσιογραφία στην Ελλάδα θα πρέπει οι δημοσιογράφοι και να πληρώνονται και να έχουν ενυπόγραφα την ευθύνη αυτών που γράφουν. Εκτός και αν μας αρέσει η κοπριά και η λάσπη. 

Το να φυτοζωούν έντυπα, περιοδικά, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα για να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη με πεζοναύτες, κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει….