ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Άλλο ένα γράμμα ενός αναγνώστη προσγειώθηκε στο inbox και πραγματικά το απόλαυσα. 

Ένα από τα καλύτερα που έχω λάβει ποτέ. 

Κατόπιν αδείας του, το αναδημοσιεύω. 

= = = = = 

Γειά σου φίλε,

Θυμάμαι το πρώτο κείμενό σου που διάβασα, εκείνο για τις 35άρες και μόνες. Ομολογώ ότι διαφωνώ με πολλά από αυτά που γράφεις, αλλά είναι άλλα τόσα με τα οποία συμφωνώ και μου αρέσει και ο τρόπος σου.

Η ιστορία μου ξεκινάει αρχές του 2009. Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου, τελείωσα με λοιπές υποχρεώσεις και διακρίνοντας τον Καιάδα προς τον οποίο κατευθυνόταν η πατρίδα τα μάζεψα και έφυγα έξω στη Λατινική Αμερική. Η δουλειά που βρήκα ήταν πάρα πολύ καλή, από άποψη αποδοχών και ενδιαφέροντος. Αυτό που δεν γνώριζα ήταν ότι η εταιρία μου, πέρα από τις συμβατικές δραστηριότητες, καταπιανόταν και με άλλου τύπου συμβόλαια. Οι επιδόσεις μου και οι ικανότητές μου έγιναν σύντομα αισθητές από την διοίκηση η οποία δεν έχασε την ευκαιρία και μου πρότεινε να συμμετάσχω στις παράπλευρες δραστηριότητές της. Στα 29 μου, μου δινόταν η ευκαιρία να ταξιδέψω, να ζήσω με ένταση, και φυσικά να καταλήξω να καθαρίζω περί τα $250,000 το χρόνο. Όλα πήγαιναν όπως έπρεπε, η διοίκηση κατενθουσιασμένη, εγώ πλούσιος, κοσμογυρισμένος, νέος και ωραίος. Μέχρι το καλοκαίρι του 2012.

Ο κάθε άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να κάνει κάτι καλύτερα από κάτι άλλο. Κάποιος μπορεί να κάνει οποιαδήποτε δουλειά, αλλά δεν μπορεί να κάνει τα πάντα το ίδιο καλά. Έτσι και εγώ ήμουν πολύ καλός στο να προβλέψω, να δωροδοκήσω, να φέρω εις πέρας ριψοκίνδυνα έργα. Αλλά ποτέ δεν είχα άμεση επαφή με ανθρώπινους στόχους. Έλα όμως που οι καταστάσεις ήρθαν έτσι, ώστε ήμουν ο ιδανικότερος υποψήφιος για κάτι πολύ συγκεκριμένο.

Η διοίκηση λατρεύει την πληροφορία. Το κόστος για την απόκτηση πληροφοριών, σχετικά με κινήσεις προσώπων για παράδειγμα, ήταν κάτι που έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Αναφέρομαι σε κινήσεις προσώπων των ανταγωνιστών. Αν δηλαδή εγώ θέλω να ξέρω που θα σε στείλει η εταιρία σου αύριο ή ποιοι και που και πως θα παραστούν στο τάδε συνέδριο ή στην δείνα συνάντηση, σκέψου πόσο θα μου κόστιζε, από άποψη ρίσκου, χρόνου, προσωπικού και υλικού, για να το μάθω για τον καθένα χωριστά. Το σχέδιο που έστησα ήταν πολύ απλό. Γνωρίζοντας τις ανάγκες του ανταγωνιστή, η οποία ήταν μια πάρα, μα πάρα πολύ μεγάλη εταιρία με τεράστια έξοδα για επαγγελματικά ταξίδια και συνέδρια, και έχοντας την δυνατότητα να προωθήσω την δημιουργία μιας θέσης για την διαχείριση των προαναφερθέντων, έμεναν μόνο δύο θέματα να λυθούν. 

Πρώτον, το πρόσωπο που θα έπαιρνε τη θέση και δεύτερον, ο εγκλωβισμός του ατόμου αυτού σε μια κατάσταση που θα αναγκαζόταν να παρέχει τις πληροφορίες που θέλαμε. Ανακεφαλαιώνοντας, η εταιρία Α θέλει να ξέρει Χ για την εταιρία Β. Η εταιρία Β έχει ανάγκη για την διαχείριση αυτού του Χ. Η εταιρία Α έχει ήδη άτομο στην Β, το οποίο μπορεί να προτείνει και να δημιουργήσει μία θέση για τη διαχείριση του Χ. Το άτομο στην εταιρία Β δημιουργεί τη θέση, η διεύθυνση της Α επιλέγει και προωθεί το άτομο Γ της επιλογής της στην εταιρία Β, μέσω του ανθρώπου της στην ίδια εταιρία. Το άτομο Γ προσλαμβάνεται στην εταιρία Β και είναι υπεύθυνο για την διαχείριση του Χ. Και τέλος εγκλωβίζεται σε μία κατάσταση από την οποία δεν έχει διέξοδο και αναγκάζεται να μοιραστεί όλες τις πληροφορίες που η εταιρία χρειάζεται σχετικά με το Χ, με κόστος το οποίο είναι πλέον ασύγκριτα μικρότερο.

Παρέλειψα ένα ασήμαντο βήμα. Το πρωτόκολλο απαιτεί, μετά από την επιλογή του ατόμου Γ από τη διεύθυνση, την άμεση, τελική αξιολόγηση από άτομο της εταιρίας. Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνεις ότι δεν μιλάμε για συνεντεύξεις. Ο υποψήφιος δεν γνωρίζει τίποτα. Η διεύθυνση χρησιμοποιεί έμμεσα στοιχεία, η δε τελική αξιολόγηση είναι τυπική και απλά επιβεβαιώνει τα ευρήματα της αρχικής ανάλυσης. Ο πραγματικός σκοπός είναι να εγκλωβίσει τελικά τον υποψήφιο, συνήθως προσφέροντας ένα πάρα πολύ καλό ποσό για τις πληροφορίες που πρόκειται να μας πουλάει. Το άτομο στην εταιρία Β κάνει την προσέγγιση για την προσφορά εργασίας και το συμβόλαιο ξεκινάει. Δεν μπορώ να σου περιγράψω τα σχόλια που έλαβα για το σχέδιο. Ήμουν για τα καλά αναντικατάστατος.

Κοίτα τώρα πως τα φέρνει η πουτάνα η μοίρα. Η διοίκηση βρίσκει την υποψήφια. Μια κοπέλα στα 30, μόνη, όμορφη, έξυπνη, δραστήρια, ταξιδεμένη, φυσικά με σοβαρές ανασφάλειες και με τη δόση ματαιοδοξίας που διακρίνει τις περισσότερες γυναίκες. Πολύ καλά μέχρι εδώ. Ούτε καν δεν ασχολήθηκα. Ο ρόλος μου είχε τελειώσει. Στ' αρχίδια μου εάν μετά από δυο-τρία χρόνια έπρεπε να αντικατασταθεί και εξαφανιζόταν από προσώπου γης. 

Στο κάτω-κάτω, αν δεν ήταν αυτή που ήταν, η διοίκηση δεν θα την επέλεγε. Ακριβώς έτσι σκεφτόμουν. Η κοπέλα αυτή όμως το καλοκαίρι του 2012, αποφάσισε να πάει διακοπές στην Θάσο. Και εγώ είμαι από την Θάσο. Παραλείπω τα ευκόλως εννοούμενα. Εις μάτην προσπάθησα να εξηγήσω στη διοίκηση ότι δεν ήμουν ο κατάλληλος για το «ασήμαντο βήμα», την τελική αξιολόγηση και προσφορά. Εις μάτην οι προσπάθειές μου να υποδείξω ιδανικότερους για το ρόλο, πιο ωραίους, πιο πλεϊμπόηδες. Δεν ήμουν ούτε πρόθυμος, ούτε έτοιμος. Δεν επέμεινα όμως, ήθελα να παραμείνω το αγαπημένο παιδί και τα λεφτά έρρεαν.

Γνώρισα την Ζ. σε ένα μπαρ στις 2 Αυγούστου 2012. Ήμουν ήδη στην Θάσο για περίπου 10 μέρες. Είχα γνωρίσει ήδη τον μπάρμαν και ιδιοκτήτη και του είχα αφήσει ένα σκασμό λεφτά τις προηγούμενες μέρες. Μας σύστησε ο ίδιος σκέψου. Η Ζ. μου μίλησε στα ελληνικά, παρόλο που ήταν ξένη. Ερχόταν στην Ελλάδα χρόνια. Μετά τις συστάσεις οι πρώτες μας κουβέντες ήταν για δουλειά, που, τι, πως περνάς εκεί και τέλος. Χάρηκα, χάρηκα. Ήξερα ότι θα την ξαναέβλεπα εκεί, το μέρος ήταν μικρό, η παραλία κοντά και δεν νοίκιαζε αυτοκίνητο. Δύο μέρες μετά την ξανασυνάντησα. Καθίσαμε στο μπαρ. Μιλήσαμε πάλι λίγο για τις δουλειές μας και τα ταξίδια μας. Ήπιαμε άλλο ένα ποτό. Της είπα ότι την επόμενη θα πήγαινα σε μια παραλία σχετικά μακριά, ότι θα ήμουν μόνος μου και ότι θα πήγαινα ούτως ή άλλως, «αν θες έρχεσαι», είπα. Μου λέει ΟΚ. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα κι έφυγα. 

Την επόμενη μέρα περίμενα να μου στείλει μήνυμα. Μου έστειλε κατά τις 1300. Πήγα την πήρα και ξεκινήσαμε. Στον δρόμο μου λέει ξέρεις, δεν σε βλέπω ερωτικά απλά μ' αρέσει η παρέα σου. Λέω ΟΚ, μην αγχώνεσαι δεν πρόκειται να κάνω κίνηση, χαλαρά πάμε να περάσουμε καλά. Φτάνουμε και μου λέει «ξέρεις θέλω να γυρίσουμε κατά τις 1900», για κάποιο λόγο που μου διαφεύγει. ΟΚ λέω. Τελικά, καθίσαμε, κολυμπήσαμε, μιλήσαμε, ήμαστε μόνοι μας σε ένα κομμάτι παραλίας τετρακοσίων μέτρων. Ο ήλιος έπεφτε και περπατήσαμε μέχρι το μπαράκι πάνω στην παραλία, ήπιαμε ποτό ξαπλωμένοι πάνω σε φτηνά χαλιά απλωμένα στην αμμουδιά. Μετά πήγαμε για φαγητό. Ψαράκι δίπλα στη θάλασσα και ρετσίνα. Μας φάγαν τα κουνούπια. 

Μου μιλούσε για τη ζωή της, για το πόσο της αρέσει η Θάσος. και για το ότι ερχόταν για περίπου δέκα χρόνια κάθε καλοκαίρι. Ότι αγαπάει την Ελλάδα και τους Έλληνες και ότι θέλει κάποια στιγμή να αγοράσει σπίτι. Της μιλούσα για την δική μου ζωή, για το πώς έβγαζα λεφτά όταν ήμουν φοιτητής, για το πώς ψάρευα τα καλοκαίρια, για τις βουτιές από τον ψηλότερο βράχο στην τάδε παραλία. Δώσαμε ραντεβού για το βράδυ. Την πήγα σπίτι και στο δρόμο με ρώτησε αν έχω Πυξ Λαξ. Τι στο διάολο! Είχα αρχίσει και δεν ήμουν ο εαυτός μου. ( Ή μήπως είχα αρχίσει να ξαναείμαι δεν ξέρω). Είχα σταματήσει να μιλάω. Έχανα το παιχνίδι. Τέτοια ώρα θα έπρεπε να την είχα στα τέσσερα και να την πηδάω.

Πήγα σπίτι μου και είχα χαραγμένο το χαμόγελο του μαλάκα. Ξέρεις, το φυσικό χαμόγελο του μαλάκα. Έκανα ένα ντους και ανασυγκροτήθηκα. Η δουλειά έπρεπε να γίνει. Την συνάντησα ξανά στο μπαράκι που είχαμε γνωριστεί. Καθίσαμε μόνοι. Η συζήτηση που ακολούθησε είναι ενδεικτική του πόσο πουτάνα τα είχα κάνει:

«So, what's your side job?», ρωτάω.

«What do you mean?»

«C'mon, everyone has a side job down there. What's yours?»

«I don't have one.»

Και εκεί το άλλαξα. Και της το είπα.

«You know, I think I'm falling for you»

«No, don't do that», μου είπε. Έφυγα.

Την επόμενη μέρα πήγα για μπάνιο μόνος μου σε μια κοντινή παραλία. Είχε συννεφιά. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα μπλεκόταν τόσο πολύ το πράγμα. Πόσο σκατά τα είχα κάνει. Την ώρα που τα μάζευα, με πήρε τηλέφωνο και μου είπε να πάω από το σπίτι της. Την πήρα από εκεί και ανεβήκαμε σε ένα λόφο, στα απομεινάρια από ένα παλιό μπαράκι. Εκεί έχει ξεμείνει ένα μεταλλικό τραπεζάκι και δυο καρέκλες. Η Μ. είχε πάρει ένα μπουκάλι κρασί και δυο ποτήρια. Κάτσαμε κάνα δίωρο. Δεν την φίλησα. Ούτε καν δεν την άγγιξα. Μου μίλησε για τα πιο προσωπικά της θέματα και διαπίστωσα ότι τα έχει κάνει τόσο σκατά, όσο εγώ, μόνο που εγώ δεν μπορούσα να τα πω.

Την επόμενη μέρα έφυγα για έξω, πίσω στη δουλειά. Δεν της είπα ούτε αντίο. Γύρισα στην διοίκηση και δήλωσα ότι είναι ακατάλληλη. Κανείς δεν είπε τίποτα, αλλά ήξερα ότι όλοι ήταν έξαλλοι. Είχα συνειδητοποιήσει ότι πλέον είχα χάσει το μπούσουλα, ότι με είχαν τυφλώσει τα λεφτά, ότι θα έπαιρνα στο λαιμό μου μια κοπέλα που είχα ερωτευτεί.

Για να καταλάβεις καλύτερα την ιστορία, διευκρινίζω: Την πρωτογνώρισα στην Θάσο. Η επιλογή είχε γίνει ήδη από την διοίκηση της εταιρίας μου, εγώ δεν είχα ιδέα ποιά ήταν, δεν ήταν δική μου δουλειά. Εγώ απλά σχεδίασα τον τρόπο με τον οποίο θα βάζαμε κάποιον στην συγκεκριμένη θέση, στην άλλη εταιρία και τον τρόπο με τον οποίο θα τον εγκλωβίζαμε στην θέση για να μας δίνει τις πληροφορίες. Η Ζ. ταίριαζε στο προφίλ γιατί είχε προϋπηρεσία σε θέση παρόμοια σε άλλη, άσχετη εταιρία, και για χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς της που οι συνεργάτες μου έκριναν ιδανικά. Όταν την χαρακτήρισαν ιδανική υποψήφιο εργαζόταν σε αυτή την άσχετη εταιρία αλλά σε θέση σχετική με αυτήν που την προορίζαμε. Όταν μου έδωσαν το φάκελό της ούτε δεν έδωσα σημασία σκέψου. Δεν τον διάβασα παρά όταν γύρισα από τις διακοπές-δουλειά, τον πρώτο χρόνο. Το γεγονός ότι πήγαινε για διακοπές στη Θάσο τα προηγούμενα χρόνια ήταν εντελώς τυχαίο.  Όταν όμως οι δικοί μου διαπίστωσαν την σύμπτωση, αντί να στείλουν κάποιον "εξειδικευμένο" σε τέτοιου είδους προσλήψεις, το ανέθεσαν σε μένα. Έκριναν ότι ήταν πιο βολικό, πιο σίγουρο, πιο φθηνό δεν ξέρω. Τότε έμοιαζε ιδανικό. Αφού την γνώρισα από κοντά, δεν έκανα ποτέ την πρόταση και την χαρακτήρισα ακατάλληλη, δηλώνοντας ότι οι εκτιμήσεις των συνεργατών μου ήταν εσφαλμένες.

Οπότε: 

1. Ο δικός μου τομέας ήταν να στήσω το σχέδιο.

2. Μετά την έγκριση, το αρμόδιο τμήμα την εντόπισε και την χαρακτήρισε ιδανική υποψήφιο.

3. Δικός μας άνθρωπος στην εταιρία-στόχο προώθησε την δημιουργία θέσης σχετική με τη διαχείριση των πληροφοριών που θέλαμε.

4. Και τέλος, άμεση αξιολόγηση (στην οποία "απέτυχε" εξαιτίας μου) και προσφορά.

Οι επόμενοι τρεις μήνες ήταν παρανοϊκοί. Η εταιρία μου ήθελε να με βγάλει από την μέση. Κανονικότατα, όπως ακριβώς το καταλαβαίνεις, και μάλιστα το προσπάθησαν συγκαλυμμένα σε δυο περιπτώσεις. Βλέπεις ήξερα πολλά, και πλέον ήμουν εγώ αυτός που έπρεπε να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Με τη Ζ. κρατήσαμε μια επαφή, μέσω email κυρίως. Μέχρι που κάποιο βράδυ με μπόλικα ναρκωτικά της έγραψα τι ένιωθα, όχι βέβαια την όλη ιστορία. Η απάντηση ήταν ότι δεν μπορούσε να μου δώσει αυτό που ήθελα, ότι τα αισθήματα δεν ήταν αμοιβαία. 

Σταματήσαμε να μιλάμε μετά από αυτό. Έμαθα ότι τελικά πήρε την δουλειά για την οποία την προορίζαμε, αλλά κανείς δεν την προσέγγισε για να ολοκληρώσει το αρχικό σχέδιο. Παραιτήθηκα από τη δουλειά μου μερικούς μήνες αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2013. Το κόστος ήταν τεράστιο. Από τις αποταμιεύσεις μου το 90% πήγε σε διαγραφές μητρώων, σβήνοντας όσο πιο πολλές πληροφορίες μπορούσα σχετικά με τις δραστηριότητες μου και λαδώνοντας δεξιά και αριστερά για να με αφήσουν ήσυχο.

Είδα την Ζ. ξανά το καλοκαίρι του 2013, το πιο ξέγνοιαστο, όμορφο καλοκαίρι της ζωής μου, στην Θάσο. Μιλήσαμε ελάχιστα, διέκρινα ότι δεν ήταν πολύ καλά, αλλά ήξερα ότι κανείς δεν την είχε προσεγγίσει ακόμα, οπότε ήμουν ήσυχος. Είχα αποφασίσει να αλλάξω ζωή πιά και έτσι έκανα. Έφυγα ξανά στο εξωτερικό, σε διαφορετικό γεωγραφικό μήκος και πλάτος αυτή τη φορά, και ξεκινήσαμε να μιλάμε ξανά με την Ζ. την άνοιξη του 2014. Δώσαμε ραντεβού για το καλοκαίρι και ήμουν σίγουρος ότι αδημονούσαμε και οι δύο.

Το 2014 δεν με πήγε καλά. Τα πλάνα μου δεν βγήκαν, δεν είχα στόχους, δεν είχα όνειρα, ήμουν σκατά. Ο Αύγουστος ήρθε. Η Ζ. είχε καμιά δεκαπενταριά μέρες, εγώ μια βδομάδα. Συναντηθήκαμε ξανά στην Θάσο. Μπάνια, ποτά, κουβεντούλα. Τέλεια. Ξανά μακρινή παραλία. Μου είπε τα δικά της. Τα είχε μπλέξει με παντρεμένο, του αισχίστου είδους, του τύπου με γυναίκα και παιδιά. Έμεινε έγκυος και έκανε έκτρωση. Γι αυτό δεν ήταν καλά την προηγούμενη χρονιά. Κατόπιν, ερωτεύτηκε έναν τύπο και δεν της βγήκε. Η δουλειά καλά (κανείς από τους παλιούς μου φίλους δεν είχε ενοχλήσει). 

Δύο βράδια πριν φύγω πήγαμε για φαγητό, ποτό και μου ανοίχτηκε όπως ποτέ πριν. Κατάλαβα ότι πλέον ήταν 33 αλλά ακόμα δεν είχε καταλάβει τι ήταν σημαντικό σ' αυτή τη γαμημένη τη ζωή. Δεν είχε καταλάβει ότι ευτυχισμένους μας κάνουν τα πολύ πιο απλά πράγματα, και όχι τα λεφτά και η επαγγελματική καταξίωση. Συνειδητοποίησα ότι έψαχνε να καλυφθεί με υποκατάστατα και όχι με αληθινά πράγματα. Το βράδυ εκείνο κοιμηθήκαμε μαζί και ήταν όπως ακριβώς έπρεπε. Τέλειο. Μετά από αυτό, οφείλω να ομολογήσω ότι πίστεψα ότι ξαναβρήκα το νόημα. Φυσικά είχα άδικο. Την επόμενη μέρα ήταν απόμακρη. Την μέρα που έφευγα μιλήσαμε και μου είπε ότι συναισθηματικά είναι αλλού και ότι δεν ήθελε να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε αν ήξερε ότι θα πληγωνόμουν. Ότι δεν θέλει να με χάσει, αλλά δεν μπορεί να αρχίσει κάτι μαζί μου. Της είπα το αντίο μου, ότι δεν με πλήγωσε και ότι δεν γίνεται να με χάσει. Τώρα είμαστε 9.000 μίλια μακριά.

Τελειώνω με κοφτές και σύντομες προτάσεις.

1^ον. Ούτε περίμενα να συμβεί κάτι, ούτε το επιδίωκα μετά από δύο χρόνια από την αρχική ιστορία.

2^ον. Δεν μπορώ να τη βγάλω από το μυαλό μου, είμαι 33, και έχω αρκετές εμπειρίες, μέχρι τώρα ήξερα πώς να το αντιμετωπίσω.

3^ον. Δεν μπορώ να είμαι ο εαυτός μου μαζί της εάν δεν της πω όλη την ιστορία, γι αυτό και την χάνω.

4^ον. Δεν μπορώ να της πω την όλη ιστορία.

5^ον. Φίλε suspect, δυσκολεύομαι να βρω νόημα γενικά, με την Ζ. βρήκα, τώρα το ξαναχάνω.

= = = =

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ

= = = =

Φίλε καλησπέρα! 

Δεν ξέρω αν σου έχει περάσει από το μυαλό αλλά η ιστορία σου είναι ένα εξαιρετικό σενάριο για ταινία! Όλα τα έχει! 

Χλιδές, σεξ, ερωτική απογοήτευση, διαπλοκή, ίντριγκα, σκοτεινά κόλπα, παιχνίδια κατασκόπων, ηλιοβασιλέματα. Σούπερ! 

Έφτασα σε σημείο να μην την πολυπιστέψω αλλά από την άλλη σκέφτηκα, να μου πληκτρολογήσεις ένα σενάριο πέντε σελίδων δεν θα είχες και λόγο να το κάνεις! 

Πάντως αν γνωρίζεις κάποιον σκηνοθέτη, να του τη δώσεις την ιστορία σου. Blockbaster λέμε! 

Η ιστορία σου μπορεί στα επιμέρους στοιχεία να μην έχει καμία σχέση με αυτή ενός μέσου ανθρώπου αλλά τελικά ανεξαρτήτως περιβάλλοντος οι άνθρωποι είναι τόσο μα τόσο ίδιοι.. 

Όλα έχουν να κάνουν με το θεοποιημένο εγώ μας φίλε. 

Να αισθανόμαστε άρχοντες, αυτοκράτορες, γίγαντες και η ζωή, ο θεός, η μοίρα ( διάλεξε ότι σε καλύπτει ) να μας δίνει μια μικρή σφαλιάρα μπας και συνέλθουμε από την παραζάλη της ευμάρειας της εποχής μας. 

Ξέρω ότι η κυρία Σούλα που διαβάζει αυτή τη στιγμή, στη λέξη ευμάρεια βάζει πολλά εισαγωγικά από την πλύση εγκεφάλου που της έχουν κάνει τα μαζικά μέσα επιρροής αλλά έτσι είναι. Η γενιά των Ελλήνων που γεννήθηκε μετά το 1975 είναι η πιο καλομαθημένη στα 4.000 χρόνια ύπαρξης του Ελληνισμού. 

Μέσα στη δίνη της διαπλοκής ανέπτυξες αληθινά συναισθήματα στο πλέον ακατάλληλο άτομο. 

Σε ότι αφορά τα θέματα που θέτεις: 

1^ον. Ούτε περίμενα να συμβεί κάτι, ούτε το επιδίωκα μετά από δύο χρόνια από την αρχική ιστορία.

= > Πάντα έτσι συμβαίνει φίλε. Για αυτό λέγεται ζωή και δεν λέγεται δυαδικό σύστημα. 

2^ον. Δεν μπορώ να τη βγάλω από το μυαλό μου, είμαι 35, και έχω αρκετές εμπειρίες, μέχρι τώρα ήξερα πώς να το αντιμετωπίσω.

= > Μια χαρά μπορείς. Επίτηδες την έχεις θεοποιήσει για να τη σκέφτεσαι. Είναι για σενα ένα άπιαστο όνειρο και λόγω ικανότητας και εγωισμού δεν πίστευες ότι υπάρχει κάτι που δεν μπορείς να καταφέρεις. Να που βρέθηκε. Εξάλλου μην ξεχνάς πως η κοπέλα σε απέρριψε. Άσε τα cosmopolitan τύπου ο άνδρας που επιμένει νικά. Χαρήκαμε. Σε απέρριψε φίλε. 

3^ον. Δεν μπορώ να είμαι ο εαυτός μου μαζί της εάν δεν της πω όλη την ιστορία, γι αυτό και την χάνω.

= > Να μην την πεις. Αν το κάνεις, θα σε βρίσει και θα τελειώσει το ήδη τελειωμένο θέμα. Θα σε κατηγορήσει για πλεκτάνη, για μια δική της μεγάλη ευκαιρία που δυστυχώς τη στενοχώρησε πάρα πολύ η απώλεια της θέσης, και δεν θα εκτιμήσει την ειλικρίνεια σου όπως νομίζεις. 

4^ον. Δεν μπορώ να της πω την όλη ιστορία.

= > Μην το κάνεις. Όχι μόνο δεν έχει νόημα αλλά θα τη στενοχωρήσεις περισσότερο, θα τη θυμώσεις και μπορεί να σε βλάψει. Δεν πιστεύω να είσαι τόσο αφελής που να θεωρείς ότι θα σε αγαπήσει. Θα σε μισήσει. Ξέχνα τη αδερφέ. Τελειωμένο και καμμένο χαρτί ήταν. 

5^ον. Φίλε suspect, δυσκολεύομαι να βρω νόημα γενικά, με την Ζ. βρήκα, τώρα το ξαναχάνω.

= > Τίποτα δεν είχες και τίποτα δεν έχεις. Κανένα νόημα. Ούτε πριν, ούτε μετά. Αυτά είναι παιχνίδια του μυαλού σου. Δεν είχες τίποτα χειροπιαστό. Και δεν έχεις. 

Μπορεί να σου φαίνομαι κυνικός αλλά το ξέρεις καλύτερα. Έκανες τις κινήσεις σου και η κοπέλα δεν. Προτίμησε να φερθεί μανιοκαταθλιπτικά και τυχοδιωκτικά στον εαυτό της και δεν στάθηκε σε εσένα. 

Είτε γιατί δεν ήθελε να δεσμευτεί, είτε γιατί μπορεί να της φαινόσουν too good to be true, είτε γιατί ενστικτωδώς κάτι δεν της πήγαινε καλά, είτε γιατί δεν πίστευε σε μια πραγματική σχέση μαζί σου και σε θεωρούσε έναν καταπληκτικό summer friend with benefits, το μόνο σίγουρο είναι πως σοβαρά με την έννοια της σχέσης, δεν σε είδε ποτέ. 

Ξύπνα! 

Είναι προφανές πως η κοπέλα δεν πρέπει να έχει και μεγάλη αυτοπεποίθηση και χαρακτηριστικό τέτοιων ανθρώπων είναι να μπλέκουν με εξ’ ορισμού απίθανες, κουλές και δύσκολες περιπτώσεις για να ενισχύουν τη μοιρολατρεία τους. Είτε από τη μια πλευρά ότι δεν υπάρχουν άνδρες πια, είτε από την άλλη, ότι οι γυναίκες είναι πουτάνες. 

Ή μπορεί να μην την ένοιαζε καν ρε αδερφέ! Όπου γης και πατρίς. Περνάμε καλά και πάμε παρακάτω. Μπορεί να ήρθε πιο κοντά αλλά μέχρι εκεί. Εκτός και αν πιστεύεις πως επειδή τη βλέπεις τα καλοκαίρια κάνεις κάτι σοβαρό. Παρέα κάνεις και αφού πήδηξες κιόλας, μια χαρά είσαι.

Τέτοιου είδους σχέσεις – επαφές δεν βγάζουν πουθενά. Είναι ο ορισμός της ματαιότητας. 

Καταστάλαξε πρώτα εσύ μέσα σου, πάρε τις αποφάσεις σου σχετικά με το περιβάλλον που θα ζεις και τη δουλειά που θα κάνεις και μόλις βρεις τους ρυθμούς σου, σαν αυτή θα βρεις 200. 

Το θέμα δεν είναι αυτή η καμμένη γκόμενα φίλε. Το θέμα είναι πως ως άνθρωπος είχε ανάγκη να νοιώσεις και να μοιραστείς και κόλλησες μαζί της. Πιστεύω όχι από αληθινά συναισθήματα αλλά στην αρχή από εγωισμό και μετά από προβολή χαρισμάτων στο άτομο της που δεν διαθέτει. 

Εκτός και αν νοιώθεις ότι σου αξίζει μια κοπέλα που τραβιέται με παντρεμένους και κάνει εκτρώσεις. 

Αν θέλεις να κάνεις μια σχέση της προκοπής και να γευθείς τα απλά πράγματα της ζωής όπως λες, τότε βρες μια κοπέλα που να βρίσκεστε στο ίδιο περιβάλλον. Αλλιώς κάτσε να στέλνεις mail στη θάλασσα, να σε βαραίνει το άσχημο παιχνίδι που της έπαιξες και επί της ουσίας να μην έχεις τίποτα στα χέρια σου. 

Αν συνεχίσεις την επικοινωνία μαζί της, το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να τη σκέφτεσαι συνέχεια και να προσπεράσεις ότι καλό είναι δίπλα σου. Αυτά τα γυναικουλίστικα τύπου δεν θέλω να σε χάσω αλλά μόνο φιλαράκια είναι τεράστια ψυχική φθορά. 

Τη γνώρισες, τη γούσταρες, σε απέρριψε. Αμα το επόμενο καλοκαίρι δεν έχεις κάποιον δεσμό και ξαναπάς στη Θάσο και τη βρεις εκεί, πέρνα ευχάριστα. 

Ακόμα και να σου πει ότι «εσύ τελικά είσαι ο άνδρας της ζωής μου» μόλις της πεις την αλήθεια – γιατί θα την πεις – θα τα γκρεμίσεις όλα. 

Η ζωή αδερφέ σου έδωσε ένα μάθημα και σου έδειξε με τα ίδια σου τα όπλα [ ΣΣ. Σου εμφάνισε δηλαδή ένα άτομο με τα χαρακτηριστικά σου:Ασταθές περιβάλλον, χρήμα, επαγγελματική ανέλιξη, λάθος ερωτικές επιλογές, κατάθλιψη, ευφυία, ματαιοδοξία, μάταιες ερωτικές επιλογές, ανικανοποίητο εγώ ] πως τελικά πρέπει να δεις τα πράγματα λίγο διαφορετικά. 

Σου εύχομαι να γίνεις σοφότερος. Είναι το μόνο κέρδος που μπορείς να έχεις απο αυτή την ιστορία. Να γίνεις σοφότερος και να αναδιατυπώσεις μερικές αντιλήψεις σου για τη ζωή.

Live long and prosper. 

Suspect