ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ

Σε ένα πεντάστερο ξενοδοχείο στην Κω, το καλοκαίρι που μας πέρασε, εργάστηκε ως σερβιτόρα η Γεωργία. Με σπουδές τουριστικών επαγγελμάτων, με διαβατήριο τη ομορφιά και τη γοητεία της, λίγο πριν το γάμο με ένα καλό παιδί, η επαγγελματική ανομβρία στον τόπο της, την έστειλε για σεζόν στην Κω.

Δυσκολεύτηκε λίγο στην αρχή, πρώτη φορά πήγαινε μόνη της στην άλλη άκρη της Ελλάδας, δεν άργησε όμως να βρει ρυθμό, φίλους και παρέες.  

Η καθημερινότητα της κυλούσε ανέμελα μέχρι που εμφανίστηκε στο pool bar ένας Γερμανός πελάτης του ξενοδοχείου με all exclusive πρόγραμμα διαμονής και απαίτησε με περισσή αγένεια όλα τα ποτά του δωρεάν. 

Η Γεωργία του εξήγησε ευγενικά ότι μερικά από όσα ζητάει δεν περιλαμβάνονται στο δωρεάν αλλά στο πληρώνεις. 

Ακολουθεί ο διάλογος: 

-          Γιατί μου λες ότι δεν μπορώ να τα πάρω δωρεάν; 

-          Γιατί αυτό προβλέπει το πρόγραμμα σας. Αυτά είναι δωρεάν και αυτά τα πληρώνετε εφόσον τα παραγγείλετε

-          Μα καλά, πόσο απαράδεκτοι είστε εδώ στην Ελλάδα! Τι εξυπηρέτηση είναι αυτή; Σας πληρώνω, σας δίνω τα λεφτά μου και θέλετε να με βάλετε να πληρώσω και άλλα; 

-          Σας εξήγησα κύριε. Αυτά είναι δωρεάν και αυτά τα πληρώνετε, απάντησε με χαμόγελο και ψύχραιμα η Γεωργία. 

-          Η Ελλάδα είναι ένα απαίσιο μέρος και δεν αξίζει να έρχεται κανείς, απάντησε εκείνος πολύ θυμωμένα

-          Συγγνώμη αλλά αν μου επιτρέπετε, αφού έχετε αυτή τη γνώμη, τότε γιατί ήρθατε στη χώρα μας;

-          Διότι ήταν φτηνά! Μας το πρότεινε το ταξιδιωτικό πρακτορείο, ήταν οικονομικά και για αυτό ήρθαμε.

-          Και δεν σας ενημέρωσε το ταξιδιωτικό πρακτορείο για τις παροχές σας; Σας είπαν, πως οτιδήποτε και αν παραγγείλετε είναι δωρεάν;

-          Δεν ξέρω, δεν θυμάμαι, αλλά η εξυπηρέτησή σας είναι πάρα πολύ κακή!  

-          Αν έχετε παράπονα είναι σεβαστό, μπορείτε να απευθυνθείτε στην διεύθυνση του ξενοδοχείου αλλά να ξέρετε πως δεν μπορώ να σας σερβίρω όλα τα ποτά δωρεάν. 

-          Δεν με ενδιαφέρει, ούτε το ξενοδοχείο, ούτε η διεύθυνση, ούτε εσύ ούτε κανένας! Έλληνες δούλοι, πρέπει να κάνετε ότι σας λέμε! Δούλοι! 

Η Γεωργία, κατακοκκίνισε. Της ήρθε να του φέρει το δίσκο στο κεφάλι. Πληγώθηκε η αξιοπρέπειά της, η χώρα μας, και είναι από τις περιπτώσεις που όχι μόνο ο πελάτης έχει πάντα δίκιο αλλά πρέπει να τον στείλεις κολυμπώντας από κει που ήρθε! Άξιζε όμως τον κόπο να χάσει την ψυχραιμία της και κατ’επέκταση τη δουλεία της για έναν Oστρογότθο; 

-          Όπως νομίζετε κύριε, του απάντησε. Από δώ και πέρα να ξέρετε, επειδή δεν είμαστε δούλοι, ότι αρνούμαστε να σας εξυπηρετήσουμε στο pool bar και για ότι χρειάζεστε μπορείτε να απευθύνεστε στο main bar. 

Ο Γερμανός έφυγε έξαλλος, η Γεωργία ενημέρωσε άμεσα τους συναδέλφους της, την προϊσταμένη και τον διευθυντή της και ευτυχώς τη στήριξαν άπαντες. Ο Γερμανός επανήλθε την επόμενη μέρα και ζήτησε συγγνώμη. 

-          Παρεκτράπηκα χθες, με συγχωρείτε ήμουν πολύ κουρασμένος από το ταξίδι, είχατε δίκιο, κατάλαβα λάθος. Παραφέρθηκα και σας ζητώ συγγνώμη. 

-          Εντάξει, του απάντησε ψυχρά. 

-          Μπορείτε σας παρακαλώ να μου φέρετε ένα χυμό πορτοκάλι; 

-          Σας είπα και χθες κύριε. Εμείς εδώ στο pool bar, αρνούμαστε να σας εξυπηρετήσουμε. Ότι χρειάζεστε, στο main bar. 

Πέρασαν πέντε μέρες, ο Γερμανός ερχόταν στο pool bar, δεν παρήγγελνε τίποτα και για ότι ήθελε ερχόταν εφοδιασμένος. Την τελευταία μέρα, αφού είχε μαζέψει τα πράγματά του, πήγε μια τελευταία βόλτα στο pool bar. 

Βρήκε τη Γεωργία και της είπε: 

Φεύγω, πέρασα να σας χαιρετήσω, πέρασα ωραία στο νησί σας και ήθελα για μια ακόμα φορά να σας ζητήσω συγγνώμη. Επιτρέψτε μου. Βγάζει από το πορτοφόλι του ένα χαρτονόμισμα των 50 ευρώ ( δύο μεροκάματα ) και το αφήνει στο τραπέζι. Η Γεωργία το πήρε και του το έβαλε ξανά στο πορτοφόλι. 

-          Όχι κύριε, σας ευχαριστώ πολύ αλλά δεν το χρειάζομαι. 

Δικαίωμα στο λάθος έχουν όλοι και η συγγνώμη τιμά όποιον τη ζητά, αλλά όταν κάποιος είναι θυμωμένος, βγάζει τον πραγματικό του εαυτό και ξεστομίζει τις πραγματικές του απόψεις. Το «δούλοι» ήταν πολύ χοντρό για να ξεχαστεί με μια συγγνώμη ή με ένα πενηντάρικο. Αν ήταν η Γεωργία στη Γερμανία και έλεγε κάτι τέτοιο, αυτή τη στιγμή θα την είχαν τσιμεντώσει στο πεδίο απολιθωμάτων του Μέσσελ. Μου άρεσε πολύ η αντίδραση της και είπα να μοιραστώ μαζί σου την ιστορία της. 

Όταν διηγήθηκα το περιστατικό στον πορτορικανό προσωπικό μου λαθρέμπορο, σχολίασε: Κανόνισε ύποπτε. Ξέρεις. Ποτέ μην αφήσεις την αλήθεια να σου χαλάσει μια καλή ιστορία..

Έχει δίκιο. Κάθε χρόνο στη χώρα μας έρχονται 4.000.000 Γερμανοί τουρίστες οπότε είναι λογικό να βρεθούν και μερικοί στόκοι. Λίγοι όμως θα είχαν την αντίδραση της Γεωργίας. Άλλος ή θα έσκυβε δουλοπρεπώς το κεφάλι ή θα ασκούσε βία και θα έμπλεκε. 

Η Γεωργία όμως έδειξε κάτι που μας λείπει ή μας αφαίρεσαν αν θέλεις. 

Την τιμή και την περηφάνια… 

 Υγ. Η ιστορία είναι αληθινή, συνέβη το καλοκαίρι του 2013 στην Κω και το «Γεωργία» είναι ψεύτικο καθώς η κοπέλα δεν ήθελε να αποκαλύψω το όνομα της.