ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΡΥΔΑ

Ο Δημήτρης Καρύδας είναι από τους αγαπημένους μου αθλητικούς και δει, μπασκετικούς δημοσιογράφους. Μπορεί το σουλούπι του να μην παραπέμπει σε αθλητή του μπάσκετ αλλά το διαπεραστικό και σπινθηροβόλο βλέμμα του, καθώς και η αμεσότητα του, σε κερδίζουν με το καλησπέρα. Απλός, προσιτός, χωρίς καν να προβάλλει την τεράστια εμπειρία του και το πόσα πιθανά και απίθανα έχουν δει τα μάτια του.

Εκ των κορυφαίων δημοσιογράφων, με μεγάλη εμπειρία, γνώσεις και αξία, χωρίς ίχνος βεντετισμού και έπαρσης, τιμή μου που μου παραχώρησε τη συνέντευξη που ακολουθεί.  

Απολαύστε τον:

Ποια κατά τη γνώμη σου είναι η κορυφαία πεντάδα Ελλήνων παικτών που
έπαιξε ποτε στην Α1;

Γκάλης, Γιαννάκης, Φάνης Χριστοδούλου, Κολοκυθάς (και ας μην τον είδα ποτέ να παίζει), Γκούμας

Η ίδια ερώτηση μόνο που αντί για Έλληνες διάλεξέ μου τους καλύτερους 5
ξένους που έπαιξαν στη χώρα μας και δεν εννοώ από πλευράς βαρύτητας
ονόματος αλλά προσφοράς στο σύλλογό τους

Ντ. Ρίβερς, Μπάιρον Σκοτ, Πάσπαλι, Ντ. Γουίλκινς, Βράνκοβιτς

Έστω ότι είσαι κοουτς, θέλω να μου πεις, ποια ομάδα θα ήθελες να προπονήσεις;

Το Μαρούσι, φυσικά, την ομάδα της καρδιάς μου.

Ποιο κατά τη γνώμη σου είναι το μεγαλύτερο ταλέντο  από τους Ελληνες
παίκτες, που χάθηκε στο δρόμο;

Γιώργος Διαμαντόπουλος. Τεράστιο ταλέντο, κακός περίγυρος, λάθος αποφάσεις. Μπορούσε να είναι μέσα στους 3 μεγαλύτερους σκόρερ στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.

Κόουτς Καρυδα, ποιον παίκτη εντος και εκτος ΝΒΑ θα ήθελες να εχεις
στην ομάδα σου;

Τον Μάικλ Τζόρνταν χωρίς συζήτηση.

Ποια μπασκετική προσωπικότητα εντος και εκτος ΝΒΑ θαυμάζεις περισσότερο;

Τον Ντέιβιντ Στερν. Πανέξυπνος, κρίμα που βγήκε σε… αμερικάνικο εργοστάσιο. Τις τέσσερις φορές που έχουμε μιλήσει από κοντά κατάφερε να με εκπλήξει με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά.

Ο καλύτερος όλων των εποχών; Μάτζικ ή Τζορνταν;

Απαντήθηκε ήδη λίγο πιο πάνω.

Το καλύτερο δίδυμο; Γκάλης - Γιαννάκης ή Διαμαντίδης - Παπαλουκάς;

Γκάλης-Γιαννάκης και ας πήραν λιγότερα τρόπαια στην καριέρα τους.

Ποια περιγραφή αγώνα θεωρείς ότι είναι η καλύτερη που έχεις κάνει ποτέ;

Τελικός του φάιναλ φορ το 2012 στην Κωνσταντινούπολη. Τα τελευταία 12 λεπτά, όταν κατάλαβα ότι μπορεί να γίνει μια ιστορική ανατροπή, νόμιζα ότι έπαιζα. Απόδειξη ότι στο καλάθι του Πρίντεζη πρέπει να φώναξα 4-5 φορές τη λέξη ‘’έγινε’’ Και για καθαρά συναισθηματικούς λόγους η ραδιοφωνική περιγραφή του τελικού του Saporta το 2001 όταν κέρδισε στη Βαρσοβία το Κύπελλο το Μαρούσι. Αν μου το έλεγαν ότι θα συνέβαινε στα 15 μου δεν θα μπορούσα να το πιστέψω!

Αν η καριέρα σου σταματούσε αύριο και ήθελες να απευθύνεις 2-3
ευχαριστώ, σε ποιους θα τα έλεγες;

Νίκος Ρατσιάτος (ο πρώτος μου δάσκαλος, αρχισυντάκτης στο ΦΩΣ το 1979), Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης (όσα μου είπε το 1979 για τη δημοσιογραφία ισχύουν ακόμη), Νίκος Καραγιαννίδης (με έκανε επαγγελματία δημοσιογράφο και του φέρθηκα πιο άσχημα από οποιονδήποτε άλλο στη δουλειά το 1984, του χρωστάω μια συγνώμη εδώ και 30 χρόνια), Νικήτας Γαβαλάς- Δημήτρης Κωνσταντάρας (μου άνοιξαν την πόρτα της τηλεόρασης στο MEGA το 1989), Φίλιππος Συρίγος (με τίμησε με τη διαρκή φιλία και την εμπιστοσύνη του για 25 χρόνια), Σωτήρης Πουλόπουλος (αν δεν με φώναζε το 1992 στον Ελεύθερο Τύπο θα είχα κάνει τα μισά στην καριέρα μου). Είναι περισσότεροι από 2-3 αλλά όλοι μου έδωσαν πολλά και δεν ζήτησαν ποτέ τίποτε πέρα από τη δουλειά μου.

Ποιος είναι ο καλύτερος σου φίλος από τον χώρο του μπάσκετ;

Ο προπονητής Βασίλης Φραγκιάς. Θα κάναμε παρέα ακόμη και αν δεν τύχαινε να συναντηθούν στα γήπεδα οι δρόμοι μας. Ακούμε την ίδια μουσική, διαβάζουμε τα ίδια βιβλία, μας αρέσουν τα ίδια πράγματα. Γενικά πάντως οι φιλίες μου μέσα από το χώρο του μπάσκετ είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού όλα αυτά τα χρόνια.

Ποιος είναι ο καλύτερος σου φίλος - δημοσιογράφος;

Νίκος Παπαδογιάννης, Γιάννης Κιούσης, Σωτήρης Πουλόπουλος, Βαγγέλης Ζορμπάς. Sorry δεν μπορώ να διαλέξω έναν και η σειρά είναι εντελώς τυχαία…

Ποιον συνάδελφό σου εκτιμάς και ίσως ζηλεύεις λίγο ( με την καλή
έννοια ) για τη δουλειά του;

Τον Σπυρόπουλο για τις τηλεοπτικές μεταδόσεις του. Μακράν ο καλύτερος αφού κάθομαι όταν μεταδίδει και βλέπω ποδόσφαιρο που δεν με ενδιαφέρει ως άθλημα. Και φυσικά θαύμαζα, εκτιμούσα και ζήλευα (όλα μαζί στο ίδιο πακέτο) τον Συρίγο για την κρίση του και την οπτική γωνία που έβλεπε τα γεγονότα.

Ποιος ξένος παίκτης είχε τον καλύτερο χαρακτήρα;

Πάσπαλι. Ουδεμία σχέση με πονηρό Σέρβο…Παιδί-σπαθί. Αν μετράει για ξένος και ο Στογιάκοβιτς τον βάζω δίπλα στον Ζάρκο για τους ίδιους λόγους.

Ποιος Έλληνας παίκτης είχε τον καλύτερο χαρακτήρα;

Δύσκολη απάντηση. Δεν έχω κάνει παρέα με πολλούς για να απαντήσω. Θα αδικήσω σίγουρα κάποιον και δεν θέλω να κρίνω με βάση απόψεις τρίτων. Θεωρώ πάντως ότι ο πιο παντελονάτος τύπος που πέρασε από το ελληνικό μπάσκετ είναι ο Γιάννης Γιαννούλης. Ο τελευταίος μάγκας.

Ποιον θυμάσαι σαν τον πλέον βρώμικο παίκτη που πέρασε ποτέ από την Α1;

Ζαφείρης Γκίνης του ΒΑΟ στη δεκαετία του ’80. Έπαιζε με….τάκλιν. Τρομοκράτης των αντιπάλων του. Εδινε άλλη διάσταση στη λέξη βρώμικη άμυνα

Ποιος αγώνας σου έχει μείνει βαθιά χαραγμένος;

Να διαλέξω δύο; Τελικός του 1987. Την πρώτη βολή του Καμπούρη δεν την είδα ποτέ ζωντανά. Είχα…λιποθυμήσει όταν πέρασε από το μυαλό μου το ποσοστό ευστοχίας του στις βολές. Με συνέφεραν με χαστούκια και πρόλαβα να δω τη δεύτερη. Ημιτελικός του 2005 με τη Γαλλία. Η κραυγή που έβγαλα όταν το….έβαλε ο Διαμαντίδης μπορούσε να καταστρέψει δια παντός τις φωνητικές μου χορδές.

Από ποιον θα ήθελες να πάρεις συνέντευξη;

Από όσους ήθελα να πάρω συνέντευξη έχω πάρει. Από ανθρώπους εκτός αθλητισμού από τον Γιάννη Πετρίδη γιατί οι εκπομπές του σημάδεψαν τα εφηβικά μου χρόνια και (αν ζούσε σήμερα) από τον Παύλο Σιδηρόπουλο με τον οποίο έτυχε να μιλήσω (απλά) κάποιο βράδυ του 1987 και μου έκανε τεράστια εντύπωση η αύρα του.

Με ποιον μπασκετάνθρωπο θέλεις να βγεις για φαγητό;

Έχω βγει και για φαγητό και για ποτό με όσους με ενδιέφερε να γνωρίσω καλύτερα.

Ύστερα από τόσα χρόνια καριέρας και αναγνώρισης στο χώρο σου, έχεις
άλλες επαγγελματικές φιλοδοξίες;

Την τελευταία και μεγαλύτερη που αφορά την υστεροφημία μου. Να φύγω με ψηλά το κεφάλι, αξιοπρεπής και στις κόρες μου να λένε ‘’ήταν πάντοτε ένας έντιμος δημοσιογράφος που όσα έγραψε ή είπε  τα πίστευε και μπορούσε να τα υποστηρίξει’’. Λίγο πιο πεζή φιλοδοξία: Να αντέξει στο χρόνο το All Star Basket το περιοδικό που θεωρώ και λίγο ‘’πνευματικό παιδί’’ μου.  Α, ναι και να πεθάνω μέσα στο γραφείο μιας εφημερίδας ή στη διάρκεια μιας μετάδοσης ξαφνικά και χαμογελαστός. Αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι ακριβώς… επαγγελματική φιλοδοξία. Να μαρτυρήσω και μια ακόμη; Να προλάβω να τελειώσω το βιβλίο που έχω ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Ενα μυθιστόρημα για την αθλητική δημοσιογραφία. Και για όποιον δεν κατάλαβε: Οι ομοιότητες προσώπων και γεγονότων δεν θα είναι τυχαίες ή προϊόν της φαντασίας μου.

Έχει τύχει ποτέ χάρη σε ένα αιχμηρό κείμενό σου, να στερηθείς μια
επαγγελματική πρόταση/ εξέλιξη;

Όχι από κείμενο αλλά γιατί στη διάρκεια ενός αγώνα του πρωταθλήματος τύπου είχα τσακωθεί με ένα συνάδελφο που δεν γνώριζα. Δύο μήνες μετά έβαλε βέτο στην πρόσληψή μου στα ΝΕΑ. Ήταν αρχισυντάκτης στην εφημερίδα. Για τα κείμενα ή τις μεταδόσεις μου μέχρι τώρα μου έχουν γίνει μόνο διακριτικές….συστάσεις τις οποίες ατυχώς ή ευτυχώς δεν έχω πάρει σοβαρά υπόψη μου οπότε δεν έχω αντιληφθεί και ποτέ τι….στερήθηκα. Είμαι ευτυχής γιατί ακόμη οι εργοδότες μου με αφήνουν να γράφω ή να λέω ότι πιστεύω.

Αν στην ....επόμενη κυβέρνηση συνεργασίας, σε διόριζαν υπουργό
Αθλητισμού, ποια μέτρα θα έπαιρνες κατά της Βίας;

Τώρα πλάκα μου κάνεις; Ακου υπουργός. Εγώ σε βρίζω; Τέλος πάντων θα έκανα το αυτονόητο. Θα καταργούσα τους συνδέσμους οργανωμένων οπαδών με κάθε μορφή και υπόσταση και θα έβγαζα τα εισιτήρια των αγώνων σε ελεύθερη διάθεση στην αγορά.

Ποιο κλισέ βαριέσαι αφόρητα;

Ενα της εποχής μας που δεν είναι αθλητικό. ‘’Τα συνήθη υποζύγια θα πληρώσουν και πάλι φόρους, χαράτσια κλπ.’’. Γιατί όταν το ακούω συμβαίνουν πάντοτε τα ίδια πράγματα: Αισθάνομαι πολύ…..γάιδαρος, νιώθω ένα ξαφνικό βάρος στην πλάτη και ένα κενό στην τσέπη.

Από το cd player σου δεν λείπει...

Κλασικό ροκ της δεκαετίας του 60’ και του ’70, παλιό ελληνικό ροκ. Γενικώς….παλιά πράγματα. Είμαι παλιο….χαρακτήρας και από αυτούς που πιστεύουν ότι η μουσική τελείωσε κάπου γύρω στο…1990!

Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πείς ψέματα;

Όταν η αλήθεια δεν θα προσφέρει τίποτε και ταυτόχρονα θα πονέσει ένα φίλο ή φίλη μου. Συνήθως το μετανιώνω μετά από λίγο καιρό όταν μου λένε ‘’μα καλά ρε μαλάκα γιατί δεν μου το είπες τότε;’’.

Η καλύτερη συνέντευξη που έχεις πάρει ποτέ...

Γιάννης Ιωαννίδης για τον Ελεύθερο Τύπο μετά το πρώτο του πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό. Ο πιο ανθρώπινος Ιωαννίδης όλων των εποχών. Απάντησε σε όλα με ειλικρίνεια εκτός από μια πολύ δύσκολη και πολύ προσωπική ερώτηση στην οποία είπε άλλα αντί άλλων.

Περιμένεις πως και πως...

Την επόμενη βόλτα σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο για να ψάξω σε σκονισμένα ράφια. Και ας το κάνω πολύ συχνά. Πάντοτε, η αναζήτηση ενός καλού παλιού βιβλίου ή αθλητικού περιοδικού κρύβει μια ξεχωριστή ικανοποίηση. Οι συλλέκτες θα καταλάβουν, οι υπόλοιποι όχι.

Όταν δεν ασχολείσαι με το μπάσκετ και τη δημοσιογραφία, ποια είναι η
πιο αγαπημένη σου ασχολία;

Γράφω βιβλία, συνήθως μυθιστορήματα για να μείνει πίσω και κάτι με την υπογραφή μου που ν’ αξίζει τον κόπο. Τα υπόλοιπα κείμενα μου σε εφημερίδες κλπ. προφανώς έχουν καταλήξει πριτύλιγμα σε ψαράδικα. Και τα τελευταία χρόνια απέκτησα και ένα… γεροντο-έρωτα: Το τέννις.

Σε ποιο αθλητικό γεγονός θα ήθελες πολύ να ήσουν παρών;

Σε ένα ντέρμπι Ντιουκ- Νορθ Καρολάινα για το κολεγιακό πρωτάθλημα μπάσκετ ή σε ένα τελικό Super Bowl του Αμέρικαν φουτμπολ για να ζήσω την ατμόσφαιρα τους.

Αν άλλαζες επάγγελμα τι θα ήθελες να κάνεις;

Το κάνω εδώ και 10 χρόνια από χόμπι και όχι από βιοπορισμό. Συγγραφέας. Αν μπορούσα να ζήσω από τις πωλήσεις των μυθιστορημάτων μου θα εγκατέλειπα….χθες τη δημοσιογραφία.

Ποιες προλήψεις έχεις;

Πολλές. Αν αρχίσω θα βαρεθείς να μετράς. Η βασική μου πρόληψη πάντως είναι να ακολουθώ την ίδια ρουτίνα πριν από σημαντικά γεγονότα και να μην την αλλάζω με κανένα τρόπο.

Η πιο συχνή συμβουλή που δίνεις στους νέους δημοσιογράφους;

Η δημοσιογραφία υπάρχει πριν από σένα και θα υπάρχει και μετά από σένα. Συνεπώς, η προσπάθεια σου να την καταστρέψεις θα αποτύχει.  [ ΣΣ: Η υπογράμμιση δική μου. Θεός !!! ]

Ημερομηνία που θα σου μείνει αξέχαστη...

17 Αυγούστου 1997 και 21 Απριλίου 2000. Οι μέρες που γεννήθηκαν οι δύο κόρες μου. Οτι καλύτερο μου έχει τύχει ως τώρα.

Τι δεν σου αρέσει στη δουλειά σου;

Ο ξερολισμός του 90% των ελλήνων αθλητικογράφων.  Ο στείρος εγωισμός. Και η ομογενοποιημένη δημοσιογραφία που επέβαλλε τα τελευταία χρόνια το διαδίκτυο και τα λογής λογής γραφεία τύπου, επικοινωνιολόγοι κλπ.

Θέμα συζήτησης που απεχθάνεσαι;

Οτιδήποτε έχει σχέση με τα επαγγελματικά μου όταν βρίσκομαι εκτός εργασιακών χώρων. Με τους φίλους και τις φίλες μου δεν μιλάω σχεδόν ποτέ για μπάσκετ και δημοσιογραφία. Ευτυχώς…

Ποια θεωρείς ότι είναι η μαύρη κηλίδα στην καριέρα σου και σε έκανε να
μετανοιώσεις;

Εχω κάνει πολλά λάθη, μερικά επαναλαμβανόμενα αλλά ποτέ κάτι που να με έκανε να ντρέπομαι. Είμαι από αυτούς που αγαπάνε τα λάθη τους και ας μη μαθαίνω από αυτά. Μετάνιωσα μόνο όσες φορές για λόγους ‘’σκοπιμότητας’΄ δεν έγραψα ένα θέμα όπως έγινε το 1994 στο φάιναλ φορ του Τελ Αβίβ όταν έμαθα τον τσακωμό του Τάρπλει στην προπόνηση του Ολυμπιακού και αποφάσισα να το ‘’κρατήσω’’ λόγω του….εμφυλιακού κλίματος των ημερών. Στο τέλος το έγραψε άλλος…Ηταν μια από τις λίγες φορές που ‘’αυτολογοκρίθηκα’’ αλλά και αυτή και όλες τις υπόλοιπες ‘’τιμωρήθηκα’’ με τον ίδιο τρόπο. Επίσης μαύρη κηλίδα στην καριέρα μου ήταν η πρώτη μου μετάδοση αγώνα στην τηλεόραση, το 1989,  ένα παιχνίδι Μπαρτσελόνα-Γιουγκοπλάστικα στη Βαρκελώνη από το τρακ μπέρδεψα στα πρώτα τρία λεπτά δύο φορές τους προπονητές των  ομάδων, τον Αϊτο Ρενέσες και τον Μάλκοβιτς. Ευτυχώς το παιχνίδι μεταδόθηκε μαγνητοσκοπημένο και το….πείραξαν διορθώνοντας τα λάθη. Ηταν μια καλή ευκαιρία να γλιτώσει η τηλεόραση από μένα! Την ταλαιπωρώ ακόμη μετά από 24 χρόνια.

Ποιος κατά τη γνώμη σου είναι ο πιο αδικημένος μπασκετάνθρωπος;

Κώστας Σορώτος. Προπονηταράς και άνθρωπος που λατρεύει το μπάσκετ. Νομίζω ότι αδίκησε τον εαυτό του. Δεν είναι φίλος μου το ξεκαθαρίζω. Το ίδιο και ο Γιωργάκης Διαμαντόπουλος για τον οποίο είπα και πιο πάνω. Ούτε αυτός ήταν ποτέ φίλος μου. Ελπίζω στη λίστα να μην προστεθεί σε μια μελλοντική….συνέντευξη και ο Βαγγέλης Αγγέλου που είναι μεγάλος προπονητής, τον εκτιμώ απεριόριστα για τις γνώσεις του αλλά είναι εκρηκτικός χαρακτήρας. Από παίκτες ελπίζω να μη μπει μελλοντικά στην ίδια λίστα και ο Νίκος Παππάς που είναι σπουδαίο ταλέντο.

Μετά από την ένταση της δουλειάς, τι σε γαληνεύει;

Ένα καλό βιβλίο τα συνηθισμένα βράδια, μια καλή μπύρα μετά από μια δύσκολη μετάδοση.

Αγαπημένο σου απόφθεγμα;

Οτι δεν με σκότωσε με έκανε πιο δυνατό.

Ποια ερώτηση έχεις βαρεθεί να ακούς;

Μια που δυστυχώς δεν θα ξανακούσω ποτέ. ‘’Πως ανέχεσαι τόσα χρόνια τον Συρίγο;’’

Σε ποια ερώτηση θες να απαντήσεις;

Σε μια που δεν ξέρω την απάντηση. ‘’Αν στα 16 σου δεν αποφάσιζες να γίνεις δημοσιογράφος τι θα είχες κάνει στη ζωή σου;’’. Πιθανή απάντηση: Μάλλον αποτυχημένος. Και σε μια εναλλακτική δεύτερη: ‘’Θα μάθεις ποτέ να κρατάς το στόμα σου κλειστό;’’.

Βάλε έναν τίτλο σε αυτή τη συνέντευξη

Suspicious minds! Για να τιμήσω το nickname του συνομιλητή μου και τον…‘Ελβις. 

= = =

Το σχόλιο μου

= = =

Άρχοντας ! Του έστειλα τις ερωτήσεις στις επτά το απόγευμα και τρεις ώρες αργότερα μου τις επέστρεψε με τις απαντήσεις ! Ευχαριστώ πάρα πολύ σενιόρ!

Τη φράση «πνευματικά δικαιώματα» τη βαριέμαι και ως σκέψη.

Ότι θέλετε πάρτε, αντιγράψτε, κλέψτε, βάλτε τρούφα και καλή σας όρεξη.

Απλώς, απευθυνόμενος στο φιλότιμο σας, μπορείτε να αναφέρετε ότι το πήρατε από το www.suspect.gr