Ο ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣ ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΡΕΠΟΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΡΙΔΗ

Πιστεύω πως ο μεγαλύτερος Έλληνας πολιτικός εγκληματίας είναι αυτός που μας κάνει τον Βούδα εδώ και κάτι χρόνια, ο Κώστας Καραμανλής. 

Για να εξηγήσεις ένα φαινόμενο σφαιρικά και όσο γίνεται κοντά στην αλήθεια, πρέπει πάντα να εξετάζεις τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη. 

Το 2004, η ψυχολογία του κόσμου ήταν στα ύψη. 

Θυμίζω:

Η Ελλάδα έκανε το υπέρτατο αθλητικό θαύμα και πήρε το Euro στην Πορτογαλία

Η Ελλάδα εκεί που σχεδόν κανείς δεν το περίμενε, διοργάνωσε καταπληκτικούς Ολυμπιακούς Αγώνες προσφέροντας την καλύτερη διαφήμιση στη χώρα μας τα τελευταία 150 χρόνια. 

Ακόμα και η Παπαρίζου βγήκε πρώτη στη Eurovision

Τότε εξελέγη και ο Κώστας Καραμανλής με την  περίφημη επανίδρυση του κράτους που δεν έγινε ποτέ, και τη σύλληψη των νταβατζήδων αλλά μετά τα σουβλάκια του Μπαϊρακτάρη ήπιε τρεις μπύρες και το ξέχασε. 

Με την ψυχολογία του κόσμου στα ύψη, με τη διάθεση όλων  να αλλάξουν τα κακώς κείμενα του ΠΑΣΟΚ, την αηδία που είχε προκαλέσει το χρηματιστήριο, ο Καραμανλής όχι μόνο θα μπορούσε να το είχε μαζέψει το πράγμα αλλά είμαι σίγουρος πως δεν θα είχε παραδώσει τη χώρα σε κατάρρευση όπως έκανε, στον Γιώργο Παπανδρέου ο οποιος με το «λεφτά υπάρχουν» μας έδωσε τη χαριστική βολή και μας πήγε στο Μνημόνιο το οποίο ο Σαμαράς που θα το άλλαζε με ισοδύναμα μέτρα, τελικά σήμερα μας έχει στην τρίτη έκδοσή του. 

Μετά, η χρεοκοπία ήταν προ των πυλών και η συνέχεια γνωστή.. 

Στον Ανδρέα Παπανδρέου μπορείς να καταμαρτυρήσεις πολλά, αλλά σκέψου….

Όταν το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στην εξουσία, ένα μεγάλο κομμάτι, ίσως το μεγαλύτερο, ήταν κοινωνικά αποκλεισμένο. Από δουλειές, από αποφάσεις και από τις εξελίξεις. Υπήρχε έντονος πολιτικός φανατισμός που χάρη στον Ανδρέα εξομαλύνθηκε. Δεν θα ξεχάσω, στο χωριό μου, υπήρχαν τέσσερα καφενεία. Δύο πράσινα και δύο μπλέ. Οι θαμώνες των μεν δεν πήγαιναν στους δε και αντιστρόφως. Γονείς δεν άφηναν τα παιδιά τους να παίξουν με τα παιδιά γονέων που ψήφιζαν άλλο κόμμα! Πράγματα αδιανόητα σήμερα, αλλά αυτή ήταν η Ελλάδα μετά το 1981 που έφτασε στο σημείο να μην υπερφανατίζεται πια. 

Συμφωνώ για την κριτική, ότι δυστυχώς αυτό το κοινωνικό άνοιγμα έγινε άναρχα με αποτέλεσμα να γεμίσουμε συνδικαλιστές πρασινοφρουρούς με αποτέλεσμα να αλλάξει όλο το παραγωγικό μοντέλο μιας χώρας και η αγροτική παραγωγή να υποχωρεί σταθερά έναντι της πρόσληψης στο δημόσιο. Αυτό συνέβη γιατί όταν τόσα χρόνια υπήρχε ο αποκλεισμός του δελτίου κοινωνικών φρονημάτων, με τα σώματα ασφαλείας σταθερά «βασιλοχουντικά» ήρθε η εποχή που γύρισε ο τροχός και έφαγε ο φτωχός μόνο που παράφαγε και έσκασε. Οι προσλήψεις στο δημόσιο των δικών μας παιδιών δεν ξεκίνησε από τον Ανδρέα αλλά υπήρχαν. Το παράδοξο δε, ήταν ότι επί ΠΑΣΟΚ διορίστηκαν και …δεξιοί στο δημόσιο! 

Η περίοδος ΠΑΣΟΚ δεν ήταν μόνο προσλήψεις στο δημόσιο. Κακώς που στο ΠΑΣΟΚ δεν κάνουν μια ιστορική καταγραφή και αφήνουν τον κόσμο να παρασύρεται από τον κάθε Βορίδη που πετάει μια φωτοβολίδα για να ξαναγράψει την ιστορία. Κακώς νομίζουν ότι «ο κόσμος ξέρει». 

Ο κόσμος ειδικά στην Ελλάδα έχει εκπαιδευτεί να ξεχνάει και να παρασύρεται ανά πάσα στιγμή από την εύκολη δημαγωγία. 

Η περίοδος ΠΑΣΟΚ ήταν και δεκάδες νοσοκομεία. Σχολεία.  Ατέλειωτα χιλιόμετρα οδικού δικτύου με άσφαλτο σε πάμπολλα χωριά της ελληνικής επικράτειας.  Ήταν το δίκτυο της ΔΕΗ που κάλυψε για πρώτη φορά κάθε ελληνικό σπίτι. Δεν είχαν όλοι ρεύμα. Ο ΟΤΕ.  

Επίσης ήταν το mea culpa, αλλά και το ανάστημα ενός ηγέτη όταν οι Τούρκοι έκαναν μαγκιές με το ΠΙΡΙ ΡΕΪΣ το 1987, να καλέσει ο Ανδρέας γενική επιστράτευση και να αναγκαστούν οι Τούρκοι να ξαναχωθούν τρέχοντας στα Δαρδανέλια. Ήταν η τελευταία φορά που ένας Έλληνας Πρωθυπουργός έβαλε το μαχαίρι στα δόντια και τους έτρεψε τους Τούρκους σε φυγή. Πόσο τον νοστάλγησα τη βραδιά των Ιμίων…

Η Ελλάδα στη δεκαετία του 80, γνώρισε πρωτοφανή ανάπτυξη, έγινε ( και παραμένει από τότε ) η υπερδύναμη των Βαλκανίων, το κατά κεφαλήν βιοτικό επίπεδο αυξήθηκε κατακόρυφα και όλα αυτά κάποιος τα έκανε. Και είχε και όνομα. Ανδρέας Παπανδρέου. 

Ναι, έγιναν λάθη, έφαγαν, σπατάλησαν, καμία αντίρρηση. Όμως άφησαν έργο. Τα δανεικά δεν πήγαν μόνο σε τσέπες αλλά έφτασαν και στον κόσμο. Κάτι που δεν είμαι ακριβώς βέβαιος ότι συνέβη και την περίοδο 1990-1993 όπως και την περίοδο 2004-2009. 

Το πόνημα γράφτηκε με αφορμή τις δηλώσεις Βορίδη για τον Παπανδρέου και όπως με ενοχλεί η παραχάραξη της ιστορίας από τη Ρεπούση, ευθέως ανάλογα με ενοχλεί και η εξυπνάδα του Βορίδη. Δεν θα ξεχάσω τα τότε debate με τον Καραμανλή να διαρρηγνύει τα ιμάτια του ότι «ναι, αλήθεια λέω, 7% είναι το έλλειμμα του ΑΕΠ» και τον Παπαθανασίου – υπουργάρα ρε – να φωνασκεί στα μαζικά μέσα επιρροής ότι είναι ψέμματα και συκοφαντίες τα greek statistics. 

Ας κατηγορήσουμε τον Ανδρέα Παπανδρέου για όλα τα δεινά. Όμως ο Καραμανλής θα μπορούσε να το είχε μαζέψει το πράγμα. Και δεν το έκανε κύριε Βορίδη…. 

Παραθέτω το παρακάτω πινακάκι όπως δημοσιεύθηκε στα έγκριτα «ΝΕΑ» για να μην τρελαθούμε τελείως:

Επίσης, εδω μπορείς να δεις τις 865.000 -  ω ναι, δεν διάβασες λάθος, οκτακόσιες εξήντα πέντε χιλιάδες - προσλήψεις που έκανε ο μέγιστος των επανιδρυτών του κράτους, κύριος Προκόπης Παυλόπουλος και μάλιστα χωρίς ΑΣΕΠ. Βέβαια οταν το χρησιμοποιήσαμε το ΑΣΕΠ, βάλαμε και την προσωπική συνέντευξη με εξαιρετικής δυσκολίας ερωτήσεις τύπου "Ποιος είναι ο πρωθυπουργός, ποια είναι η πρωτεύουσα της Ελλάδας, μεγάλη σταρ ελληνίδα ηθοποιός που το μικρό της όνομα είναι  Αλίκη - πες μου το επίθετο" καταλαβαίνεις. 

 
Τέλος, για να μην ξεχνιόμαστε, κυκλοφόρησε ενα πινακάκι στον παγκόσμιο ιστό που έχει συνοπτικά ολα τα έργα της εκπληκτικής περιόδου Καραμανλή. Ακόμα και μερικά απο αυτά να μην τα δέχεσαι, νομίζω πως για πρώτη φορά στην ιστορία, έγιναν τόσα πολλά λάθη ( να το πω κομψά ) σε τόσο λίγο διάστημα...