ΣΗΜΕΡΑ ΓΑΜΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ…

Έχω πάει σε αρκετούς γάμους. Να ζήσουν να ευτυχήσουν τα παιδιά, καλούς απογόνους και στα δικά μου, το 2948 μ.Χ. που θα έρθει και η δική μου σειρά. 

Με λύπη όμως, παρατηρώ πως το μυστήριο του γάμου όσο πάει και φθίνει από μυστήριο και δίνει τη θέση του στο σόου και στον χαβαλέ. Το χειρότερο από όλα, είναι πως ως Έλληνες είμαστε απαίδευτοι και ενώ έχουμε τόσο μεγάλη παράδοση όπως η Ορθοδοξία και αντί να τη διαφυλάξουμε, τη λερώνουμε με διάφορες δεισιδαιμονίες. 

Το ακόμα χειρότερο είναι πως οι ιερείς αντί να εκπαιδεύουν τους ανθρώπους, ανέχονται διάφορα άσχετα με την πίστη μας και η κατάντια συνεχίζεται χωρίς σταματημό.

Με το παρόν πόνημα και τις λιγοστές μου γνώσεις θα προσπαθήσω να αναφέρω μερικές από τις κύριες προλήψεις-δεισιδαιμονίες και κακώς κείμενα που έχω σημειώσει και πάσα διόρθωση από κάποιον που ξέρει περισσότερα, καλοδεχούμενη. 

• Μέσα στην Εκκλησία: Στο μυστήριο του γάμου, βρίσκεσαι για να προσευχηθείς για το ζευγάρι. Δεν είσαι εκεί ούτε για να σχολιάζεις με την παρέα σου το ντεκολτέ της άλλης, ούτε για να στέλνεις μηνύματα με το κινητό, ούτε για να πιάνεις κουβεντούλα με έναν γνωστό τύπου «που σαι ρε Λάκη, χρόνια και ζαμάνια, χαθήκαμε». Μέσα στην Εκκλησία δεν προσπαθείς, αν είσαι εκ των γονέων των νεονύμφων, να τραβήξεις την προσοχή με συνεχείς κινήσεις πάνω - κάτω - πέρα δώθε, και αν είσαι φωτογράφος κάνε τη δουλειά σου όσο μπορείς διακριτικά χωρίς να υποδύεσαι τον μέγα σκηνοθέτη που θα υπογράψει την οσκαρική επιτυχία. Η ρίψη ρυζιού είναι καρναβάλι και λερώνεις την εκκλησία. Αν δεν μπορείς ή σου φαίνεται πολύ βαρύ να σιωπήσεις για 20’, καλύτερα να βγεις έξω. Ακόμα καλύτερα να μη βγεις, άναψε ένα ρημάδι κερί και πες μια προσευχή για το ζευγάρι. Αυτό. Μόνο.

• Όλοι περιμένουν τη φράση «η δε γυνή ινα φοβήται τον άνδρα» για να γελάσουν αν η νύφη πατήσει το πόδι του γαμπρού. Γελοιότητα. Ο «φόβος» στην Ορθοδοξία σημαίνει σεβασμός. Στη θεία κοινωνία, όταν ακους το «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε» δεν σημαίνει να φοβάσαι τον Θεό σαν να είναι ο Φρέντι Κρούγκερ αλλά να τον σέβεσαι. Κάποια κοριτσάκια νομίζουν ότι πατώντας την ώρα του μυστηρίου το πόδι του άνδρα ότι και καλά δεν τον φοβούνται γιατί είναι χειραφετημένες. Για λόγους συμβολισμού, όταν ο Θεός έπλασε τη γυναίκα από το πλευρό του Αδαμ, σημαίνει την ισότητα των δύο φύλων. Αν την έπλαθε από το κεφάλι θα ήταν ανώτερη και από τα πόδια κατώτερη. Από τη πλευρά σημαίνει την ισότητα. Οπότε το πάτημα είναι και άχρηστο και δεν έχει καμία σχέση με τη συγκεκριμένη φράση. Κάποιοι άλλοι, φιλιούνται εκείνη την ώρα, για να δείξουν ότι και καλά «εμεις δεν έχουμε τέτοια». Παιδιά εντάξει, δεν χάνεστε, μια ζωή μπροστά σας θα την έχετε για να φιλιέστε. Δεν ενδείκνυται η ώρα του μυστηρίου…

• Το στήσιμο του γαμπρού από τη νύφη. Ότι και καλά, ο γαμπρός θα λιώνει από την αγωνία και θα είναι αιώνια δεμένος με τη νύφη. Το καρπούζι είναι μπλε. Εκτος ότι είναι εκνευριστικό, αλλά καθυστερεί και τα επόμενα μυστήρια που ακολουθούν και δημιουργεί νευρικότητα χωρίς λόγο.

• Τον Μάϊο δεν γίνονται γάμοι. Κατάλοιπο που μας έρχεται από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία καθώς ο Μάιος ήταν αφιερωμένος στη λατρεία των χθόνιων θεοτήτων. Βάλε και το περίπου ομόηχο Μάιος – μάγια, επικράτησε βλακωδώς ότι τον Μάιο δεν πρέπει να γίνονται γάμοι. Δεν ισχύει και δεν υπάρχει καμία απαγόρευση για αυτό το ζήτημα. Μια χαρά μήνας είναι και ο Μαϊος.

• Σε πολλά μέρη ζητούν από τον ιερέα τη ιερατική ζώνη του, για να τη φορέσει η νύφη μέσα από το νυφικό για να προστατευθεί λέει από τα μάγια.  Τα ιερατικά άμφια χρησιμοποιούνται μόνο από τους ιερείς. Δεν είναι για να τα βάζει ο καθένας και πρόκειται για δεισιδαιμονία.

• Η αμερικανιά με το πέταγμα των λουλουδιών και όποια ανύπαντρη κοπέλα τα πιάσει αφού τα πετάξει η νύφη, έρχεται η σειρά της. Χαρήκαμε για τη γνωριμία. Ούτε αυτό έχει καμία σχέση με την παράδοση μας.

• Η άλλη αμερικανιά, να γράφουν οι ανύπαντρες το όνομα τους κάτω από το παπούτσι της νύφης για να να είναι οι επόμενες. Επίσης δεν έχει καμία σχέση.

• Να ασχολούνται τα πεθερικά για την ακριβή ποσότητα των κουφέτων μέσα στη μπουμπουνίερα και ότι πρέπει να είναι αυστηρά 7, καθώς λιγότερα ή περισσότερα σημαίνει κακοτυχία. Το φεγγάρι είναι μωβ.

• Η μόδα των τελευταίων ετών να γίνονται οι γάμοι σε κτήματα. Ένα μικρό εκκλησάκι που χωράει 5 άτομα και οι υπόλοιποι σε καθίσματα απέξω ( άλλη αμερικανιά αυτή )  παίρνει και το κάτιτις η Επισκοπή για να είναι ένας ιερέας stand by, μυστήριο 10 λεπτών και μετά πάμε με τα πόδια στις ροτόντες στο γρασίδι. Ναι, βολεύει, αλλά ευτελίζεται το μυστήριο.

Ως προσωπικές απόψεις καταρχάς θεωρώ πως είναι μεγάλη ασέβεια να καλείς κάποιον μόνο στην Εκκλησία. Όπως έχει γίνει η ζωή μας, για να πας σήμερα σε ένα γάμο αν βάλεις όλη τη διαδικασία μπάνιο, ξύρισμα, ντύσιμο ( για τον άνδρα ) και η αντίστοιχη ετοιμασία για τη γυναίκα μετάβαση και επιστροφή, θέλεις το λιγότερο 4 ώρες. Είναι απαράδεκτο να καλείς κάποιον μόνο στο μυστήριο και να μείνει για 20’. Για μένα, όποιος προσκαλείται στην εκκλησία θα πρέπει να προσκαλείται και στο πάρτι που ακολουθεί. 

Είναι επίσης χαζό να παίρνεις ως γαμήλιο δώρο οικιακές συσκευές. Το ζευγάρι έχει το δικό του γούστο και για το σπίτι του, ξέρει καλύτερα από σένα. Είναι αστείο να μαζεύονται τα δώρα του γάμου και να βλέπεις 10 σερβίτσια 15 τασάκια και 20 βάζα. Έλεος! Από την άλλη είναι ταλαιπωρία να τρέχεις στην τράπεζα στην ουρά ή να πηγαίνεις σε κάποιο μαγαζί για να καταθέσεις τον οβολό σου σε λίστα γάμου. Προσωπικά με το που μου δίνει ο άλλος το προσκλητήριο ( αφού μου έχει πει βέβαια ότι σε θέλω για αυτό ) κατευθείαν του δίνω φακελάκι και εσωκλείω ότι δύναμαι. Ούτε να το έχω άγχος, ούτε έννοια, ούτε να τρέχω. Άμεσα, πάρτα και σε καλή μεριά. Πίστεψε με, είναι απείρως πιο χρήσιμο να δώσεις στον άλλον 30-40-50 ευρώ στο χέρι, πάρα να του πάρεις ένα σερβίτσιο πιάτων που να κοστίζει 60. 

Ο ορθόδοξος γάμος, είναι μυστήριο. Για χαβαλέ και πανηγύρι ακολουθεί η γκρικ ταβερν και είναι καλοδεχούμενος ο χαβαλές αλλά όχι στην Εκκλησία. Ας μην τα μπερδεύουμε και φέρουν ευθύνη και οι ιερείς που δεν ασχολούνται αλλά και η οικογένεια που αγνοεί.