Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

ΕΛΑ ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΕΙΣ


Όσο περνάνε τα χρόνια, βλέπω ολοένα και διάφορα μικροαστικά κλισέ να γίνονται άτυποι νόμοι στην καθημερινότητά μας. Σε ένα βαθμό είναι φυσιολογικό αλλά κυρίως, δεν αντέχεται η υποκρισία. 

Μεγαλώνεις μαζί με τους φίλους σου και περνάς πολλά στάδια. Την πολύ συχνή παρέα και διάφορες δραστηριότητες που μοιράζεσαι, τη φάση που πας – φυσιολογικά - πιο πίσω  όταν οι φίλοι σου ερωτεύονται και τη φάση που πάνε αυτοί πιο πίσω όταν ερωτεύεσαι εσύ. Σπουδάζεις, πας στο στρατό, μπαίνεις στην αγορά εργασίας και στην πορεία της ζωής, χάνεσαι, βρίσκεσαι, βρίσκεσαι πιο συχνά, εξαφανίζεσαι, ξαναβρίσκεσαι. 

Το σημείο κλειδί που καθορίζει την ποσοτική αλλά και την αριθμητική παρουσία των φίλων μας στη ζωή μας, είναι ο γάμος. 

Είναι προφανές ότι ο γάμος έχει καθήκοντα, υποχρεώσεις, αλλάζει πλήρως τη ζωή των ανθρώπων και ειδικά αν υπάρχει παιδί, είναι απολύτως φυσιολογικό ότι δεν μπορεί να σταθεί το σπίτι και η οικογένεια όταν ο καθένας ξεπορτίζει όποτε θέλει. 

Ο ελεύθερος μένει κοινωνικά πίσω. Οι φίλοι παντρεύονται, κάνουν παιδιά, αλλάζει το πρόγραμμα τους και δεν υπάρχει η δυνατότητα να τους βλέπεις όπως πριν. Όταν υπάρξει η ευκαιρία, ο ελεύθερος πρέπει να πηγαίνει με το πρόγραμμα του παντρεμένου. Η αξία της φιλίας είναι σπουδαία και χρειάζεται, αλλά έπεται. Προηγείται η οικογένεια και όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο, έχουν σπίτια κάμπριο. 

Το θέμα του πονήματος, είναι το σύνηθες κλισέ που λέει ο παντρεμένος φίλος σου μετά το δικό σου «χαθήκαμε»: Ελα όποτε θέλεις ! Το θεωρώ άκρως υποκριτικό που σημαίνει ποτέ. 

Καταλαβαίνω καλέ μου άνθρωπε ότι έχεις υποχρεώσεις. Ότι το πρόγραμμα σου ακολουθεί αυτό του παιδιού σου. Ότι ο ελεύθερος χρόνος σου είναι λίγος και προσπαθείς να πάρεις μια ανάσα να ξεκουραστείς. Δεν θέλω να σε παρασύρω σε νυχτερινές εξόδους όπως πιθανώς φοβάται η γυναίκα σου. Δεν έχω κανένα πρόβλημα ακόμα και στην άλλη άκρη της Αθήνας να μένεις, να έρθω εγώ στο σπίτι σου, να μπω στον κόπο της μετακίνησης και όχι όπως παλιά «να μοιράσουμε την απόσταση». Ξέρω ότι εφόσον θέλω να μείνουμε φίλοι, θα πρέπει να προσαρμοστώ σε σένα και να έρχομαι σπίτι σου. Καμία αντίρρηση. Εσένα θέλω να δω και σε δέχομαι και στη νέα σου πραγματικότητα. 

Όμως θα πρέπει να με καλέσεις.
Τι σημαίνει ελα όποτε θέλεις;
Κάλεσε με να έρθω! 

Έχω υπόψη μου πολλά ζευγάρια που παραπονιούνται για τις καταδρομικές επισκέψεις των γονέων και των πεθερικών και λένε «μα καλά, δεν μπορούσαν να ειδοποιήσουν; Μπορεί εμείς να κάναμε έρωτα, μπάστακες θα τους έχουμε;» 

Εργάζεσαι, τρέχεις, πας στο σουπερμάρκετ, ξενυχτάς για το παιδί, και τις ανάγκες του σπιτιού. Σου μένουν λίγες ώρες που πρέπει να ξεκουραστείς. Χαζεύεις στην τηλεόραση, αράζεις στον καναπέ σου με τα εσώρουχα σου να ξεκλέψεις μερικές ανάσες. Να πεις δυο κουβέντες με τον άνθρωπο σου. Θέλεις απλώς να βλέπεις τοίχο. 

Δεν μπορώ να έρθω όποτε θέλω γιατί το σπίτι σου είναι ιερός χώρος. Δεν μπορώ να εισβάλλω όποτε θέλω. Πρέπει να με καλέσεις για να έρθω. Στο κάτω κάτω της γραφής η αμοιβαιότητα στη φιλία θέλει δυο. Αν είναι να έρχομαι μόνο εγώ, ( θεμιτό και σεβαστό ) δεν μπορεί και να αυτοπροτείνομαι κιόλας. 

Το όποτε θέλω εγώ είναι εντελώς τελείως άτοπο από τη στιγμή κατά την οποία το σπίτι σου δεν είναι μπαρ. Εκεί πάω όποτε θέλω. 

Εσύ ξέρεις τους ρυθμούς σου. Τον χρόνο σου και τη διάθεση σου. Τα περιθώρια σου. Τι πιο λογικό, όταν μπορέσεις να με καλέσεις: «έλα ρε χαμένο κορμί από το σπίτι να πιούμε ένα καφέ». Γιατί τα περιμένεις όλα από μένα καλέ μου άνθρωπε; 

Όταν λες στον άλλον έλα όποτε θέλεις, ουσιαστικά δεν τον θέλεις. Αλλιώς κάνε συγκεκριμένη την πρόσκληση. Δηλαδή τι μου λες, να κάνω εισβολή στο σπίτι σου; Η οικογενειακή εστία είναι ιερή. Πολύ ευχαρίστως να έρθω αλλά θα πρέπει να με καλέσεις. Η εμπειρία εξάλλου λέει ότι στα «έλα όποτε θέλεις» αντιστοιχούν μηδέν συναντήσεις. Είμαι ελεύθερος και έχω όλη την καλή διάθεση να σε επισκευθώ. Ιδιαίτερα δε, οταν υπάρχει παιδί ή παιδιά, επιβάλλεται να έρθω μόνο αν με καλέσεις. Εσυ ξέρεις πότε κοιμάται το παιδί και θέλει ησυχία, πότε το ταϊζεις και πότε το κάνεις μπάνιο. Εσύ ξέρεις τη μέρα που είναι ευδιάθετο, δεν ειναι άρρωστο, δεν σε ξενύχτησε και μπορεί να διαθέσεις μια ωρα και στον φίλο σου. Το σπίτι σου δεν είναι καφενείο για να έρθω όποτε μου γουστάρει, η οικογένεια σου δεν είναι ξενοδοχείο για να αράξω όταν και όπως και να ‘ναι, επειδή μου την κάρφωσε. Άσε δε, που εσύ ο ίδιος αν έρθω όποτε θέλω θα στραβώσεις και δικαιολογημένα γιατί το να πας στο σπίτι του άλλου απρόκλητος είναι έλλειψη σεβασμού. Τόσο βαρύ σου ‘ρχεται να μου απευθύνεις μια πρόσκληση σαν άνθρωπος;

Ξέρω. Τυπικούρα ε; Έτσι λες όταν σου αναφέρω το σκεπτικό μου. Όταν όμως δεν σηκώνεις το χεράκι σου να με πάρεις ένα τηλέφωνο να με καλέσεις στο σπίτι σου, μην περιμένεις να πάρω στα σοβαρά το «έλα όποτε θέλεις». Κάνω auto-reject  και αντιλαμβάνομαι ότι δεν θέλεις. Σαν τις γκόμενες που όταν σου λένε σε βλέπω σαν φίλο, δεν θα σε ξανακαλέσουν ποτέ. 

Υγ1. Είμαι σίγουρος ότι αναρωτιέσαι γιατί έγραψα το παρόν. Elementary dear Watson. Εχω ακούσει τόσες φορές την ίδια παπαριά που αποφάσισα να το γράψω για να κάνω κοπι το λινκ και να μην κουράζομαι λέγοντας τα ίδια και τα ίδια. 

Υγ2. Αν είσαι το τέλειο ζευγάρι που είτε  έχεις καθορίσει κοινές μέρες εξόδων  είτε μερικές φορές να βλέπει ο σύζυγος κάποιους φίλους του και αντίστοιχα το αυτό να ισχύει για τη σύζυγο, τότε το πόνημα δεν σε αφορά. Αναφέρομαι σε αυτούς που τους φίλους τους είχαν για να γεμίζουν το κενό της συντρόφου και σε αυτούς που ήταν κατά συνθήκη φίλοι και σε αυτούς που τελικά ήταν απλοί γνωστοί …



1 Λογομαχιες:

Mary είπε...

Να αγιάσει το στόμα σου!!!

Όταν πραγματικά θέλεις να κρατήσεις επαφή με φίλους και είναι όντως καλοδεχούμενοι σπίτι σου τηλεφωνείς και καλείς για να πάρει κι ο άλλος θάρρος. Κανένας διακριτικός άνθρωπος δεν χτυπάει την πόρτα έτσι και ουσιαστικά δεν ξέρει ακόμα κι αν έχουν συνεννοηθεί αν η σύζυγος με ευχαρίστηση θα τον δεχτεί.
Ένα εγκάρδιο κάλεσμα για συγκεκριμένη μέρα και ώρα είναι ό,τι καλύτερο.

(Κάποτε ένας νιόπαντρος κάλεσε το φίλο να πάει όποτε θέλει να τον επισκευτεί, του τηλεφώνησε Κυριακή πρωί αν μπορούσε να πάει το απόγευμα για καφεδάκι, αυτός είπε ναι αλλά τον ήπιαν μόνοι τους, η σύζυγος δεν εμφανίστηκε...)

Δημοσίευση σχολίου

Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια