ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Μετά από περιήγηση στα κοινωνικά δίκτυα, που είδα απόψεις και  απόψεις, κατέθεσα σαν παιδί και εγω το παρακάτω στάτους που λέμε και στα νέα ελληνικά:

“Σε όποιον δεν αρέσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μπορει να διαθέσει το σπίτι του. Οι ψευτοανθρωπιστες του Ίντερνετ είναι σκέτη βαρεμάρα.”

Ακολούθησε χαμός. Ορυμαγδός απόψεων που άλλες συμφωνούσαν και άλλες διαφωνούσαν μαζί μου, σε οξύ τόνο και τρεις άνθρωποι με έσβησαν απο το δίκτυο τους. Ούτως ή άλλως δεν κάναμε παρέα οπότε δεν θα έλεγα ότι μου κόστισε σφόδρα αυτή η ενέργεια. Στο καλό και καλή τύχη.,
 

     Network is always a network


Χάϊλ Suspect ο ένας, βλέπεις Mega και είσαι του Καρατζαφέρη ο άλλος, κατά το κοινώς λεγόμενον, η αντε γεια σου records παρουσιάζει.

Θεωρώ πως για να συζητήσεις με κάποιον σοβαρά πρέπει να έχεις μερικές βασικές παραδοχές, κοινές. Ένας που δεν πιστεύει για παράδειγμα στην ύπαρξη του Θεού, δεν μπορείς να του μιλήσεις περί Θεολογίας. Κάποιος που πιστεύει στα ζώδια δεν μπορείς να του μιλήσεις για την ατομική ευθύνη.

Θέτω τις δικές μου γενικές παραδοχές. 

1.  Άλλο το σκάκι και άλλο το ουισκάκι. Άλλο ο πατριώτης και άλλο ο εθνικιστής. Ο πατριώτης αγαπάει την πατρίδα του και ο εθνικιστής επιθυμεί τη σφαγή των υπολοίπων.  
2.  Οικονομικά η χώρα μας εχει περάσει και δυσκολότερα. Αρκει να ρίξεις μια ματιά στην ιστορία μας, των τελευταίων 500 χρόνων δηλαδή. Το μεταναστευτικό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε και τέτοια κοινωνική διάβρωση δεν την είχαμε ούτε επι τουρκοκρατίας.
3.   Άλλο νόμιμος μετανάστης που είναι εδώ για χρόνια, εργάζεται και έχει την οικογένειά του και άλλο τα καραβάνια των λαθρομεταναστών που κάνουν την απόβαση της Νορμανδίας καθημερινά.
4. Τα περίφημα ανθρώπινα δικαιώματα τα χρησιμοποιούν συνήθως οι αμπελοφιλόσοφοι αριστερίζοντες για τους άλλους και τα ξεχνούν για τους Ελληνες. Τουλάχιστον, δεν θυμάμαι να τα εχουν επικαλεστεί για τον Ελληνισμό της Αλβανίας και της Τουρκίας.
5. Αναζητούνται πολιτικοί ( και αρκετοί πολίτες ) που να αγαπήσουν λίγο την  Ελλάδα. Αν την αγαπούσαν δεν θα είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε.
6. Άλλο πράγμα να βοηθήσεις οπου μπορείς τον συνάνθρωπο σου ανεξαρτήτως χρώματος, εθνικότητας και θρησκείας και άλλο να είσαι μειοψηφία στη χώρα σου. Είναι πάρα πολλοί πια και είναι μέγιστο κοινωνικό πρόβλημα.
7.  Είναι εύκολα τα λόγια και μάλιστα τα γραπτά του facebook αλλά παίρνω στα σοβαρά μόνο  αυτόν που υποστηρίζει την άποψη του με τη ζωή του. Όταν για παράδειγμα μου λέει κάποιος ότι δεν έχει κανέναν πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους αλλά αν ο γιοκας του βγει Λούλης Κουκλεντές θα του πιεί το αίμα, χάρηκα Καλιαμάγκουρας.

Αν δεν συμφωνείς με τα ανωτέρω, μη συνεχίζεις να διαβάζεις το κείμενο. Άνοιξε την τηλεόραση, μπες στο facebook, βγες για ποτό. Εδώ, χάνεις το χρόνο σου. 

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια όταν μιλαγες για την Ελλάδα, σε θεωρούσαν φουστανελλά, εθνικιστή, φασίστα, ξεπερασμένο και παλαιολιθικό. Με την κρίση ολοένα και περισσότεροι άρχισαν να θυμούνται ότι έχουν και πατρίδα. 

Στη χώρα μας εχουν μείνει πολλά κατάλοιπα του παρελθόντος όχι όμως από αυτούς που τα έζησαν. Όπως οι ΑΕΚτζήδες με τον Μπάγεβιτς. Οσοι τον πρόλαβαν, συγχώρεσαν τη μεγάλη προδοσία. Όταν οι βαρύμαγκες του την είχαν πέσει τότε στην Καλλιθέα, τριάντα σε έναν, ήταν πιτσιρικάδες που ανάθεμα και αν τον είδαν ποτέ στη Ν. Φιλαδέλφεια. 

Άλλος μου έλεγε ότι πάμε να δημιουργήσουμε Γκουαντανάμο. Λες και το έζησε και ξέρει. Άλλος λέει ότι θα γίνει Αουσβιτς. Για απάνθρωπα μέτρα και φασιστικά. 

Η αλήθεια είναι πως η κατάσταση δεν αντέχεται. Είναι καλύτερα που τους έχεις στις πλατείες, στα φανάρια, σε εγκαταλελειμμένα κτίρια να ζουν μαζί με τα ποντίκια;  Είναι καλύτερα να κόβουν κεφάλια για μια βιντεοκάμερα, να εφορμούν σε ηλικιωμένους και να τους καθαρίζουν για 5 ευρώ και είναι καλύτερα διάολε να φοβάσαι όχι πια με τη δύση του ηλίου, αλλά ολες τις ώρες,  να περπατήσεις στην πόλη σου λες και την έχουν καταλάβει εχθροί; 

Μου λεγάν ότι «δεν είναι λύση τα στρατόπεδα». Την άρνηση στην Ελλάδα την ξέρουμε καλά. Πρόταση; 

Λέει ο άλλος ότι «δεν έπρεπε να είναι 1 εκατομμύριο» Χαίρω πολύ. Η ζωή δεν παίζεται με «αν» αλλά με γεγονότα. Έχουμε προδότες πολιτικούς και το άφησαν το πράγμα να ξεφύγει. Τώρα τι κάνουμε είναι το θέμα. 

Πετάχτηκε και η ξέμπαρκη και θυμήθηκε ότι το πρόβλημα της ήταν οι υπάλληλοι του ΙΚΑ παρέα με όσους έπαιρναν μούφες συντάξεις, και όχι οι λαθρομετανάστες που αυξάνονται συνέχεια. Ότι να ναι. Όταν όμως, στην καλύτερη,  θα τη βουτήξουν από το λαιμό για δέκα ευρώ, ας πάει να διαμαρτυρηθεί στο ΙΚΑ. 

Μια άλλη είπε «ελα μωρέ τώρα δεν βλέπεις τι φοροδιαφυγή έχουμε, τους λαθρομετανάστες θα κοιτάμε;» Με τι λογική ενός κάποιου άλλου στραβού που προϋπάρχει, είναι το καλύτερο άλλοθι για να μη γίνει τίποτα απολύτως. 

Ο άλλος λέει να τους στείλουμε από κει που ρθαν και δεν χρειαζόμαστε στρατόπεδο. Καμία αντίρρηση. Όμως μέχρι να τους διώξεις τι κάνεις; Τους αφήνεις αμολυτούς;

Οι διεθνείς συνθήκες λένε πως πρέπει να επιστρέψουν στη χώρα από όπου μας ήρθαν. Δεν βλέπεις, η Τουρκία σκίζεται για να τους πάρει πίσω. Ναι, να τους διώξουμε, δεν είπε κανείς να τους σφάξουμε. Όμως πρέπει καταρχήν να τους μαζέψεις. Να τους ελέγξεις. Αν έίναι ασθενείς να πάνε στο νοσοκομείο. Όχι να γυρνάνε και να μεταδίδουν ασθένειες που είχαμε ξεχάσει όπως η ..φυματίωση!

Μακάρι να είμασταν η υπερδύναμη και να είχαμε τα σύνορά μας αστακό, και να μπορούσαμε οσους πιάναμε καθημερινά, με το αεροπλάνο πακετάκι και πίσω. Δυστυχώς όμως υπάρχει η γραφειοκρατία, η διαδικασία καθώς όλοι επικαλούνται πολιτικό άσυλο και τα κυκλώματα των δικηγόρων που με διάφορα νομικίστικα προσπαθούν να τους νομιμοποιήσουν. Παίρνουν και αυτοί το κάτιτις τους. 

Οποιος δεν θέλει το στρατόπεδο, μπορεί να προσφέρει το σπίτι του. Να τους φιλοξενήσει και να τους παντρευτεί. 

Το να δημιουργηθεί ενας αξιοπρεπής χώρος προσωρινής κράτησης, δεν το καταλαβαίνω ποια είναι η ουσιαστική άρνηση επ’αυτού. Δεν είπαμε να τους βάλεις στη χωματερή ούτε στον υπόνομο.

Ενας γνωστός μου μου έγραψε το εξής: «Τα στρατόπεδα αυτά προϋπήρχαν (στα νησιά), τουλάχιστον από την εποχή που ήμουν φαντάρος (πριν 4 χρόνια). Όσους από αυτούς πιάναμε (ήταν υπηρεσία μας), τους στέλναμε προσωρινά σε ένα από αυτά τα στρατόπεδα ,και ύστερα απο ένα μικρό χρονικό διάστημα τους στέλνανε στην Αθήνα με ένα χαρτί που έλεγε πως μέσα σε 10 μέρες έπρεπε να φύγουν από την Ελλάδα (παπάρια δηλαδή). Αυτό που θέλουν να κάνουν εδώ είναι να κρατούν "προσωρινά" 30.000 απο αυτούς και οι υπόλοιποι 2 εκατομμύρια περίπου να συνεχίζουν να αλωνίζουν στην Ελλάδα. Και ανα 3 μήνες (τόσο θα κρατούνται) θα γίνεται μια ανακύκλωση αυτών». 

Θεωρητικά αυτό ακριβώς πάμε να λύσουμε. Να τους συγκεντρώσουμε σε χώρους που να χωράνε, να είναι κάπου μαζεμένοι για να μη γίνει ότι γινόταν στα νησιά που μπορούσαν να «φιλοξενήσουν» 100, στοίβαζαν 400 και μετά έρχονταν λογής λογής ανθρωπιστικοί οργανισμοί και μας καταλόγιζαν τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης. Αν λοιπόν δημιουργήσουμε οργανωμένους χώρους 500-1000 ατόμων, θα μπορούμε συγκεντρωτικά να τους απελαύνουμε. 

Σε ότι αφορά τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών, κατανοώ κάποιον που δεν θέλει να ξυπνάει το πρωί και να πίνει τον καφέ του με θεα ένα στρατόπεδο λαθρομεταναστών. Ας βρούμε χώρους και να τους φτιάξουμε και με τρόπο που να είναι αδύνατη η απόδραση και να μην ενοχλούν. Κοτζάμ γέφυρα στο Ρίο-Αντίρριο φτιάξαμε, εκεί θα κολλήσουμε ;

Οι χώροι προσωρινής κράτησης είναι αναγκαίο κακό. Εντάξει, δεν παίζω με τις λέξεις. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πρέπει κάτι να κάνουμε. Δεν μπορούμε να το παρακολουθούμε άλλο αυτό το φαινόμενο. 

Δεν είναι τυχαίο που οι Αθηναίοι έδωσαν 20% στη Χρυσή Αυγή στις δημοτικές εκλογές. Στις επικείμενες εθνικές μπορεί να αγγίξουν το 5% !

Όταν οι κεντρώοι εμφανίζουν προδοτική συμπεριφορά και η Αριστερά μονίμως ανθελληνική, ο απελπισμένος και φοβισμένος κόσμος θα πάει στο άκρο. Αν δεν κάνουμε κάτι όσο προλαβαίνουμε, πολύ φοβάμαι ότι θα οδηγηθούμε σε ακόμα χειρότερα φαινόμενα, όπως η αυτοδικία, όπως το να πάρει ενας τρελός ένα καλάσνικοβ και να αρχίζει να θερίζει, οτιδήποτε. 

Αν γίνει οργανωμένα, αξιοπρεπώς, με σεβασμό σε αυτούς τους δυστυχισμένους και με σκοπό πράγματι την προσωρινή κράτηση των λαθρομεταναστών, δεν έχω καμία αντίρρηση.

Αυτό που ζούμε, πρέπει να το αλλάξουμε. Άμεσα.