ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ… ;;;

 

Με το παρόν πόνημα θέλω να καταθέσω τον προβληματισμό μου. Μια ( τη λέξη κραυγή τη βαριέμαι ) κατάθεση αγωνίας γιατί δεν ξέρω τι κάνω. Είναι ίσως η πρώτη φορά από το 2005 που γράφω στο ιστολόγιο μου και θα ήθελα την άποψη και το σχόλιο όποιου μου κάνει την τιμή και το διαβάσει. Με επιχειρήματα όμως, όχι «έχεις δίκιο» ή «έχεις άδικο».

Πρώτη φορά στη ζωή μου δεν ξέρω τι να ψηφίσω. Συνήθως με τη λογική του μη χείρον βέλτιστον, ψήφιζα μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων. Δεν με συγκινούσε ούτε η λογική του δεν θα κυβερνήσω ποτέ άρα υπόσχομαι σε κάθε Έλληνα και από ένα τεχνητό νησί στο Ντουμπάι, ούτε η πρακτική του όχι σε όλα και πρόταση μηδέν. Ήθελα η Ελλάδα να έχει σταθερή κυβέρνηση. Για λευκό ή άκυρο, ούτε λόγος. Ανέκαθεν το θεωρούσα αθλιότητα και δειλία. Προτιμώ κάποιον που να έχει μια θέση και ας διαφωνώ, παρά τον Πόντιο Πιλάτο που δηλώνει απών. 

Τώρα τα ψέμματα τελείωσαν. Είναι η εκλογική αναμέτρηση που όλοι ξέρουμε την κατάσταση και κανείς δεν μπορεί να υποσχεθεί πολλά. Έχουμε προσωπική ευθύνη για την ψήφο μας και κανείς δεν υποστηρίξει ότι τον ξεγέλασε ο τάδε ή ο δείνα πολιτικάντης. Μας αρέσουν τα παραμύθια και ο άλλος μπορεί να λέει ότι θα του δώσει ο Πούτιν έναν ωκεανό με δισεκατομμύρια αλλά ας σοβαρευτούμε. Έστω μια φορά. 

Θεωρώ ότι είναι η καλύτερη προεκλογική περίοδος όλων των εποχών. Ούτε συγκεντρώσεις, ούτε φάκελοι στις πολυκατοικίες, ούτε σημαίες, ούτε ρύπανση με αφίσες, ούτε ντουντούκες, ούτε προκλητικά υπερπολυτελή εκλογικά κέντρα. Στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο και μέχρι εκει. 

Στο ΠΑΣΟΚ ( ξεκινώντας από το κόμμα που κέρδισε τις προηγούμενες εκλογές ) μπορεί να έτυχε η βόμβα στα χέρια του και να βρέθηκε στην εξουσία στη δυσκολότερη στιγμή στη νεότερη ιστορία μας, αλλά δεν μπορώ να το ψηφίσω. Όχι τόσο για το ΔΝΤ και το Μνημόνιο, δεν με νοιάζει αν κόπηκαν επιδόματα από τους δημοσίους υπαλλήλους ή αν οι ταρίφες δεν ανέχονται το ανοιχτό επάγγελμα. Αυτά έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και πολλά χρόνια. Δεν μπορώ να ψηφίσω το ΠΑΣΟΚ γιατί στο κομμάτι της εσωτερικής διαχείρισης πέτυχε τόσο, όσο και το να στείλει η Αλβανία διαστημόπλοιο στον Πλούτωνα. Εδώ είναι το σχετικό σημείωμα: http://suspect-enjoys-the-silence.blogspot.com/2012/04/blog-post_09.html  

Από την άλλη, ο Σαμαράς, αφού μας είχε πει ότι σε 18 μήνες θα μηδένιζε το χρέος και το μάζεψε για να μη γίνει τρόφιμος στο Δρομοκαϊτειο, δεν πείθει κανέναν. Είναι αρχηγός της ΝΔ με μοναδικό προσόν του ότι έλειπε από την κυβέρνηση του Καραμανλή που τριπλασίασε το χρέος και στην τελευταία Ζαππειάδα μας είπε ότι θα εκμεταλλευθούμε εμπορικά τα πολιτιστικά μας αγαθά. Όπως όταν ήταν υπουργός πολιτισμού, που θησαυρίσαμε από  το συνδιασμό μάρκετινγκ και αρχαιότητας που εμπνεύστηκε ο Αντώνης. 

Ο Σαμαράς δεν ήθελε το μνημόνιο, τον έκραξε το Ευρωπαϊκό δεξιό κόμμα, το μάζεψε, μετά το θέλησε αλλά όντας κυβέρνηση έκανε αντιπολίτευση και δεν με πείθει ότι έχει τους άξιους και ικανούς να βοηθήσουν την Ελλάδα. Δεν μπορεί να μιλήσει κάποιος για τους λαθρομετανάστες όταν είχε ανοίξει τα σύνορα στα αποβράσματα των αλβανικών φυλακών σενιόρ… 

Μένω στο κέντρο και ψηφίζω στην Α Αθήνας. 

Το ΠΑΣΟΚ κατεβάζει τον Χρηστάρα τον Παπουτσή που μας μάγεψε στο Προστασίας του Πολίτη, τον σε βαρέθηκα τόσα χρόνια ρε φίλε, Σκανδαλίδη, τον Οικονόμου που δεν κατάλαβα ποιο έργο παρουσίασε στο Οικονομικών, τη Διαμαντοπούλου που ναι μεν έκανε ένα εξαιρετικο νομοσχέδιο για τα Α.Ε.Ι. αλλά επιβαρύνεται με το μπάχαλο με τα βιβλία των μαθητών, τον Γερουλάνο που πήγε να καθαρίσει το ποδόσφαιρο αλλά έμεινε από καύσιμα και κάτι ξέμπαρκους. 

Η Ν.Δ. κατεβάζει τον πολύ διπλωματία, πιο πολλά αξιώματα και έργο μηδέν Δημήτρη Αβραμόπουλο, αυτόν που θα δημιουργούσε τον δρόμο του κρασιού στην Αθήνα Βασίλη Κικίλια, τον τιτάνα Προκόπη Παυλόπουλο, τον Νικήτα Κακλαμάνη που άφησε εποχή με το έργο του ως δήμαρχος και κατά τα άλλα θα ιδιώτευε, συνεχιστές οικογενειακών παραδόσεων ( Κεφαλογιάννη – Παπαδόγγονας ) την Πιπιλή που δεν αφήνει κανέναν άλλον να μιλήσει όταν βρεθεί σε πάνελ, και τον Μανόλη Μαυρομάτη που τα τελευταία χρόνια περιφέρεται σε ωραίες προσοδοφόρες καρέκλες. 

Κανείς από αυτούς δεν με εμπνέει και δεν θέλω να ενισχύσω κανέναν. Μέχρι σήμερα έλεγα ότι δεν μπορεί να εκπροσωπήσει τη χώρα μας ο κάθε τυχαίος στα διεθνή φόρα. Μόνο που τελικά, η εκπροσώπηση μας μέχρι σήμερα μας έβλαψε.  Επιτέλους μια φορά, πρέπει αυτοί οι δύο να φάνε μια σφαλιάρα, μια ροχάλα και μια μούτζα. Δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος, δεν με διόρισε κανείς τους, δεν έφαγα ούτε μαζί ούτε χώρια, και δεν έχω κανένα συμφέρον για να τους ξαναψηφίσω. 

Με την Αριστερά έχω μια βασική ιδεολογική διαφορά. Δεν πιστεύω ότι ο άνθρωπος μπορεί να βάλει φρένο στις επιθυμίες του ανθρώπου. Για αυτό και οι άνθρωποι ήταν φτωχοί και πλούτιζαν τα μέλη του ανωτάτου σοβιέτ. Πιστεύω πως για να σώσεις τους άλλους πρέπει πρώτα να σώσεις τον εαυτό σου. Όταν η Αριστερά στη χώρα μας, είναι διασπασμένη σε 10 κομματάκια με αναρίθμητες συνιστώσες, προεκτάσεις και παρακλάδια δεν τους έχω καμία εμπιστοσύνη. Βρείτε τα πρώτα μεταξύ σας, αποκτήστε μια ενιαία φωνή και τα ξανασυζητάμε. 

Δεν μπορώ να ακούω για το περίφημο δίκαιο του εργάτη όταν στον 902 έγινε σφαγή. Δεν μπορώ να διαβάζω για τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών και όχι για τα δικαιώματα των Ελλήνων. Δεν μπορώ να βλέπω τους εξτρεμιστές του ΠΑΜΕ και τους μπαχαλάκηδες να κάνουν την Αθήνα κάμπριο επειδή ετσι τους γουστάρει. Στο όνομα της κοινωνικής ισορροπίας να δέρνουν και να εμποδίζουν όποιον θέλει να πάει στη δουλειά του.  Δεν μπορεί σε οτιδήποτε καλό πάει να γίνει, να βρίσκονται οι Συριζαίοι να το μπλοκάρουν όπως με το γήπεδο του Παναθηναϊκού γιατί επιβιώνουν εκεί οι …κορμοράνοι ή με την  ανάπλαση του Πεδίου του Άρεως.. 

Δεν θέλω να υποστηρίξω τον συμπαθή κατά τα άλλα Κουβέλη όταν μάζεψε τη Δραγώνα και τη Ρεπούση στο κόμμα του και ο διασκεδαστής του ραδιοφώνου Γρηγόρης Ψαριανός, μας έλεγε να βγάλουμε από τα σχολεία τις εικόνες του Χριστού και να καταργηθεί η προσευχή. Μήπως να καταργήσουμε και τα ελληνικά με τα γκρίκλις; 

Ο Καρατζαφέρης την πάτησε. Από τους διαρκείς ελιγμούς του, από τις επιλογές σε κάθε σελέμπριτι της πυρκαγιάς, βουλιάζει δικαίως. 

Οι ανεξάρτητοι καμμένοι, με κάνουν να μειδιώ. Ο Καμμένος εκλέγεται από το 1993. Σήμερα θυμήθηκε να κάνει τον Κολοκοτρώνη; Αυτόν που τις παρατυπίες – να το πω κομψά – του μακεδονομάχου Ψωμιάδη τις ονόμασε πολιτική δίωξη; Για το βιβλίο που έγραφε ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν πίσω από τη  17Ν και σήμερα τραβιέται με τον χουντικό για τα πνευματικά δικαιώματα; Τι να ψηφίσω από τους καμμένους ρε φίλε; Τον Τέρενς; Τον γαλάζιο Πρωτόπαπα και μεγαλοσυνδικαλιστή Γιάννη Μανώλη; Τα υπολείμματα της ΝΔ που βρήκαν νέα στέγη; 2 χρόνια ως υπουργός εμπορικής ναυτιλίας, ποιο ήταν το θεάρεστο έργο του; Γιατί θάφτηκε η υπόθεση που οι απαγωγείς του Παναγόπουλου έλεγαν στις τηλεφωνικές συνομιλίες τους που υπέκλεψε η ΕΥΠ ότι ο Καμμένος και ο Μαρκογιαννάκης ήταν φίλοι που τους διευκόλυναν; 

Η Μπακογιάννη σήμερα θυμήθηκε να ζητήσει την κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Μπράβο. 

Την Κατσέλη και τον Καστανίδη όσο και να θέλω, δεν μπορώ καν να τους αντιμετωπίσω ως κάτι καινούριο. 

Οι οικολόγοι έχουν ως μανδύα την οικολογιά αλλά στα συνέδριά τους μιλάνε για την τουρκική μειονότητα της Θράκης και τη Μακεδονική μειονότητα που καταπιέζεται από την Ελλάδα..

Ο Μάνος κατεβαίνει με τον Βαλλιανάτο με τις γνωστές και σαφείς θέσεις του περί Μακεδόνων και Τούρκων της Θράκης. Οεο. 

Υπάρχουν και οι πειρατές για όσους γουστάρουν το downloading.

Αν μου πεις για τον Βασίλη Λεβέντη και τη Τζούλια, εντάξει, καλύτερα να μιλήσουμε για τη γιουροβίζιον. 

Ποιος μένει;

Ελα ντε..

Ποιος;

Ω!

Ναι..

Κι όμως.

Καλώς ή κακώς μένει η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. 

Προβληματίζομαι ιδιαίτερα για τους χρυσαυγίτες. Πάγια θέση μου είναι ότι η αναρχία και ο εθνικισμός είναι τα μακριά χέρια του συστήματος που χρησιμεύουν στο να εγκλωβίσουν μερικά ανήσυχα πνεύματα. Επίσης ότι η διαφορά του πατριώτη από τον εθνικιστή είναι ότι ο πατριώτης αγαπάει τη χώρα του και δεν επιθυμεί τη σφαγή των υπολοίπων. 

Διάβασα στο αντίβαρο ένα εξαιρετικό άρθρο εδώ: http://www.antibaro.gr/forum/3885

 

Δεν έχουν ιδεολογία. Λυπάμαι αλλά πέθαναν οι ιδεολογίες πια  και οι ιδεολόγοι είναι ζάμπλουτοι. Άμα κονομήσω ξέρεις τι ωραία μανιφέστα μπορώ να σου γράψω; 

Είναι μπράβοι και συμμορίτες. Τόσα χρόνια οι συμμορίες με τα κοστούμια ήταν καλύτερες;

Ναι, είναι ναζιστές, γουστάρουν τον Χίτλερ και στα περιοδικά τους προέβαλλαν τη σβάστικα. Δεν μπορεί ένας Έλληνας που έχει διαβάσει για τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και η οικογένεια του έχει δεινοπαθήσει από τους γερμαναράδες, να ενστερνίζεται αυτά τα πράγματα. Τι σχέση έχει ο ναζιστικός χαιρετισμός με την Ελλάδα; 

Οι παραδοσιακοί Χρυσαυγίτες πιστεύουν στο δωδεκάθεο, άσχετα αν το γύρισαν στην ορθοδοξία για ψηφοθηρικούς λόγους.

Όμως ξέρω ότι πάρα πολλοί ηλικιωμένοι τους παίρνουν τηλέφωνο στη γειτονιά να τους συντροφεύσουν στα ψώνια τους και στις αναλήψεις από την τράπεζα.  Μια γνωστή μου γιαγιά μου έλεγε «Παίρνω τηλέφωνο στα παιδιά και έρχονται και ψωνίζω χωρίς να  φοβάμαι. Ξέρεις τι είναι να μη φοβάσαι; Να ναι καλά τα παιδιά μου και θα τους ψηφίσω με χέρια και με πόδια».

Δεν μου αρέσει που τους έχουν αποκλείσει από τα media. Στα μάτια μου τους κάνουν περισσότερο συμπαθείς. Δεν έχω κανένα πρόβλημα που έριξαν νερό στον Ευθυμίου. Νερό του πέταξαν και όχι καδρόνια. Τόσα χρόνια οι πολιτικοί έτρωγαν, έτρωγαν, έτρωγαν και μας πήδηξαν. Μήπως χρειάζεται μια σφαλιάρα; Μια αντίδραση; Ένα γαμώτο; Και όχι με τις μόδες των «αγανακτισμένων» που μόλις έπιασαν οι ζέστες πήγαν στις παραλίες και μας τελείωσε το κίνημα. Μια ουσιαστική αποδοκιμασία και αυτή είναι μόνο η ψήφος. 

Για πρώτη φορά η κοινωνία μας υπόκειται στην φοβερή διάβρωση από τους λαθρομετανάστες. Δεν έχεις καταλάβει ακόμα ότι η Ελλάδα αλλάζει δραματικά  και προς το χειρότερο και χωρίς πόλεμο με την αθρόα ανεξέλεγκτη απόβαση των εξαθλιωμένων; Ευτυχώς που υπάρχει και η Χρυσή Αυγή και μπορούμε να κάνουμε μια βόλτα εδώ στο κέντρο. Τα πεπραγμένα του δημοκρατικού κράτους και της ανθελληνικής Αριστεράς  ειδικά όσοι μένουμε στο κέντρο, τα καμαρώνουμε καθημερινά. 

Ξέρεις φίλε που ζεις στα βου που και λες ότι η Χρυσή Αυγή είναι φασίστες, τι σημαίνει να ζεις καθημερινά με τον φόβο; Στο κάτω κάτω της γραφής πιο φασιστικό κόμμα από το ΚΚΕ, δεν νομίζω ότι υπάρχει. Έχεις ακούσει ποτέ να διαφωνεί κανείς; Τον τρώει η μαρμάγκα με το καλησπέρα. 

Έχω σημαντικές διαφορές με τη Χρυσή Αυγή αλλά είμαι θυμωμένος. Οι αλήτες προδότες πολιτικοί πρόδωσαν την Ελλάδα. Η δημοκρατία τους είναι αυτή που διέλυσε κάθε ίχνος οργανωμένου κράτους και οι προεκλογικές σκούπες -  και αυτές της πλάκας – και τα κέντρα κράτησης του Χρυσοχοϊδη και η σύλληψη της συμμορίας του Ακη προεκλογικά, με κάνουν και καγχάζω. 

Προτιμώ τον αυθεντικό μπράβο από τον ρήτορα γραβατωμένο μαφιόζο. 

Όταν παίζουν οι ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη, είμαι πάντα υπερ τους αλλά με τον Ολυμπιακό έχω μια ευαισθησία. Αν το παλεύει τον υποστηρίζω αλλά αν χάνει με 3-0, θέλω να φάει 12 να το διασκεδάσω. Είμαι κατά της βιας για αυτό και αποδοκίμασα τις αθλιότητες κατά του Νταλάρα. Όταν ο πολιτικός τρώει ένα γιαουρτάκι, ένα αυγό, και νερό ( όχι μπουνιές όπως ο άτυχος Χατζηδάκης, δεν θέλω αίμα ) δεν μπορώ να πω ότι σπαράζει η καρδιά μου. Τόσα χρόνια έτρωγαν και φρόντιζαν να έχουν πλήρη ασυλία και πλουσιοπάροχες απολαβές. Άκου κει, βουλευτική σύνταξη με μια θητεία! Τι λέτε ρε; Χαίρομαι που δεν τολμούν να βγουν έξω. 

Άσε δε, που με τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή αν στριμωχτούν και μερικοί ανθέλληνες δεν μπορώ να πω ότι θα πάθω κατάθλιψη. 

Θα μου πεις, τη Χρυσή Αυγή βρήκες;

Αφού οι άλλοι με δουλεύουν. Είτε μου λένε να γυρίσουμε στη δραχμή που σημαίνει ολική καταστροφή είτε μου μιλάνε τον αργό θάνατο χωρίς ίχνος προοπτικής. Και πώς να δώσουν προοπτική αυτοί που βούλιαξαν το καράβι; 

Με ταΐζουν συνθήματα είτε ψεύτικα ( λες και μπορείς να μην πληρώσεις τα χρέη σου ) είτε με συνθήματα που βαρέθηκα να ακούω εδώ και 20 χρόνια.

 Όταν σπρώχνεις τον κόσμο στα άκρα, πάει στα άκρα. Μετά μην κλαίγεσαι γιατί πήγε. Εσύ του έδειξες το δρόμο δημοκράτη πολιτικέ.  

Η ψήφος στη Χρυσή Αυγή θα είναι και μια σφαλιάρα και για μένα που τόσα χρόνια ψήφιζα και ήλπιζα. Είδα ότι στην Α Αθήνας κατεβάζουν 5 γυναίκες. Ανάλογα με το ποιο όνομα μου κάθεται καλύτερα, θα διαλέξω τέσσερεις να τις σταυρώσω. 

Τι;

Δεν είναι σοβαρά κριτήρια αυτά; 

Ενώ τόσα χρόνια που πρόσεχα τι θα ψηφίσω, πρόκοψα. Και πρόκοψες και εσύ και όλοι μας. 

Υγ1. Το πόνημα διατυπώνει ουσιαστικά μια ερώτηση. Πες μου έναν σοβαρό λόγο, σοβαρό όμως, γιατί να μην ψηφίσω τη Χρυσή Αυγή. 

Υγ2. Δεν με νοιάζει αν εσύ που θα διαβάσεις το παρόν, προχωρήσεις σε επιδοκιμασίες ή αφορισμούς. Επιχειρήματα θέλω. Σου θυμίζω ότι εκφράζω προβληματισμό και ότι είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι να ψηφίσουμε ότι θέλουμε. 

Υγ3. Αν με αφορίσεις ή κράξεις, θέλω σε παρακαλώ να μου γράψεις τι θα ψηφίσεις εσυ. Οχι μόνο κριτική αλλα και πρόταση ε;...

ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΓΝΩΜΙΚΑ part 63

Μερικές γυναίκες το έχουν πάρει πολύ σοβαρά το facebook... Σε λίγο θα τις κανείς delete και θα σου ζητάνε διατροφή

Καμιά φορά, όταν προσπαθούμε να πούμε κάτι πάρα πολύ έξυπνο, λέμε τερατολογίες

Ίσως ο μόνος λόγος για τον όποιον θα διαδήλωνα είναι αν μου έκοβαν το ιντερνετ.

Αστεία σημεία των καιρών: Να λες ότι είσαι σουπερ-πατριώτης ( για να μην πω εθνίκι ) και να γράφεις στα γκρίκλις.

Το νέο extreme sport που κάνει θραύση στην Ελλάδα:
 Οδήγηση με αναμμένο το φωτάκι της βενζίνης.

Θέλω να σου εκμυστηρευτώ κάτι και να μείνει μεταξύ μας.
Είμαι ο Batman

Να φτάσει τα 2,06 η βενζίνη να τη στείλουμε για μπάσκετ

Η σημείωση του Suspect για τους πολιτικούς που κοιτάνε μόνο μπροστά: Το παρελθόν είναι το κριτήριο για να εμπιστευτείς σε κάποιον το παρόν και μέλλον σου

Η παρατήρηση του Suspect για τα likes στο facebook: Σε ένα τραγούδι, σε ένα σχόλιο και σε μια άποψη δεν είναι καθόλου κακό να πατήσεις like. Σε ένα δρώμενο όμως, ( θεατρική παράσταση, εκδήλωση, ραδιοφωνική εκπομπή, DJ event ) αν πατήσεις like δημιουργείς προσδοκίες. Οπότε, αν δεν πας, μην το πατάς!

Να 'σαι σεξιόδοξος. Να τα βλέπεις όλα μισογαμάτα.

Αν βγει η πασιέντζα από τα Windows, θα καταρρεύσει το Ελληνικό Δημόσιο

Αυτή η τηλεόραση όλο βλακείες έχει. Θα μαζέψω λεφτά να πάρω άλλη τηλεόραση.

Ο τρόμος της Αριστεράς είναι μήπως αλλάξει η Ελλάδα χωρίς αυτήν και δεν θα έχει ρόλο να παίξει.

Στο κάτω κάτω της Αγίας Γραφής, παιδί του Θεού είναι και ο Εωσφόρος…

Εδώ και μισή ώρα πετάω έναν αναπτήρα bic στον αέρα. Κάνω aerobic.

Αίρονται οι αναστολές στο γήρας

Be mindful of your thoughts.

Δεν βρίζω. Τοποθετούμαι δυναμικά.

Όχι, όχι, συνέχισε να μιλάς... Απλά πάντα χασμουριέμαι, όταν κάτι με ενδιαφέρει...

ΕΛΑ ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΕΙΣ

Όσο περνάνε τα χρόνια, βλέπω ολοένα και διάφορα μικροαστικά κλισέ να γίνονται άτυποι νόμοι στην καθημερινότητά μας. Σε ένα βαθμό είναι φυσιολογικό αλλά κυρίως, δεν αντέχεται η υποκρισία. 

Μεγαλώνεις μαζί με τους φίλους σου και περνάς πολλά στάδια. Την πολύ συχνή παρέα και διάφορες δραστηριότητες που μοιράζεσαι, τη φάση που πας – φυσιολογικά - πιο πίσω  όταν οι φίλοι σου ερωτεύονται και τη φάση που πάνε αυτοί πιο πίσω όταν ερωτεύεσαι εσύ. Σπουδάζεις, πας στο στρατό, μπαίνεις στην αγορά εργασίας και στην πορεία της ζωής, χάνεσαι, βρίσκεσαι, βρίσκεσαι πιο συχνά, εξαφανίζεσαι, ξαναβρίσκεσαι. 

Το σημείο κλειδί που καθορίζει την ποσοτική αλλά και την αριθμητική παρουσία των φίλων μας στη ζωή μας, είναι ο γάμος. 

Είναι προφανές ότι ο γάμος έχει καθήκοντα, υποχρεώσεις, αλλάζει πλήρως τη ζωή των ανθρώπων και ειδικά αν υπάρχει παιδί, είναι απολύτως φυσιολογικό ότι δεν μπορεί να σταθεί το σπίτι και η οικογένεια όταν ο καθένας ξεπορτίζει όποτε θέλει. 

Ο ελεύθερος μένει κοινωνικά πίσω. Οι φίλοι παντρεύονται, κάνουν παιδιά, αλλάζει το πρόγραμμα τους και δεν υπάρχει η δυνατότητα να τους βλέπεις όπως πριν. Όταν υπάρξει η ευκαιρία, ο ελεύθερος πρέπει να πηγαίνει με το πρόγραμμα του παντρεμένου. Η αξία της φιλίας είναι σπουδαία και χρειάζεται, αλλά έπεται. Προηγείται η οικογένεια και όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο, έχουν σπίτια κάμπριο. 

Το θέμα του πονήματος, είναι το σύνηθες κλισέ που λέει ο παντρεμένος φίλος σου μετά το δικό σου «χαθήκαμε»: Ελα όποτε θέλεις ! Το θεωρώ άκρως υποκριτικό που σημαίνει ποτέ. 

Καταλαβαίνω καλέ μου άνθρωπε ότι έχεις υποχρεώσεις. Ότι το πρόγραμμα σου ακολουθεί αυτό του παιδιού σου. Ότι ο ελεύθερος χρόνος σου είναι λίγος και προσπαθείς να πάρεις μια ανάσα να ξεκουραστείς. Δεν θέλω να σε παρασύρω σε νυχτερινές εξόδους όπως πιθανώς φοβάται η γυναίκα σου. Δεν έχω κανένα πρόβλημα ακόμα και στην άλλη άκρη της Αθήνας να μένεις, να έρθω εγώ στο σπίτι σου, να μπω στον κόπο της μετακίνησης και όχι όπως παλιά «να μοιράσουμε την απόσταση». Ξέρω ότι εφόσον θέλω να μείνουμε φίλοι, θα πρέπει να προσαρμοστώ σε σένα και να έρχομαι σπίτι σου. Καμία αντίρρηση. Εσένα θέλω να δω και σε δέχομαι και στη νέα σου πραγματικότητα. 

Όμως θα πρέπει να με καλέσεις.

Τι σημαίνει ελα όποτε θέλεις;

Κάλεσε με να έρθω! 

Έχω υπόψη μου πολλά ζευγάρια που παραπονιούνται για τις καταδρομικές επισκέψεις των γονέων και των πεθερικών και λένε «μα καλά, δεν μπορούσαν να ειδοποιήσουν; Μπορεί εμείς να κάναμε έρωτα, μπάστακες θα τους έχουμε;» 

Εργάζεσαι, τρέχεις, πας στο σουπερμάρκετ, ξενυχτάς για το παιδί, και τις ανάγκες του σπιτιού. Σου μένουν λίγες ώρες που πρέπει να ξεκουραστείς. Χαζεύεις στην τηλεόραση, αράζεις στον καναπέ σου με τα εσώρουχα σου να ξεκλέψεις μερικές ανάσες. Να πεις δυο κουβέντες με τον άνθρωπο σου. Θέλεις απλώς να βλέπεις τοίχο. 

Δεν μπορώ να έρθω όποτε θέλω γιατί το σπίτι σου είναι ιερός χώρος. Δεν μπορώ να εισβάλλω όποτε θέλω. Πρέπει να με καλέσεις για να έρθω. Στο κάτω κάτω της γραφής η αμοιβαιότητα στη φιλία θέλει δυο. Αν είναι να έρχομαι μόνο εγώ, ( θεμιτό και σεβαστό ) δεν μπορεί και να αυτοπροτείνομαι κιόλας. 

Το όποτε θέλω εγώ είναι εντελώς τελείως άτοπο από τη στιγμή κατά την οποία το σπίτι σου δεν είναι μπαρ. Εκεί πάω όποτε θέλω. 

Εσύ ξέρεις τους ρυθμούς σου. Τον χρόνο σου και τη διάθεση σου. Τα περιθώρια σου. Τι πιο λογικό, όταν μπορέσεις να με καλέσεις: «έλα ρε χαμένο κορμί από το σπίτι να πιούμε ένα καφέ». Γιατί τα περιμένεις όλα από μένα καλέ μου άνθρωπε; 

Όταν λες στον άλλον έλα όποτε θέλεις, ουσιαστικά δεν τον θέλεις. Αλλιώς κάνε συγκεκριμένη την πρόσκληση. Δηλαδή τι μου λες, να κάνω εισβολή στο σπίτι σου; Η οικογενειακή εστία είναι ιερή. Πολύ ευχαρίστως να έρθω αλλά θα πρέπει να με καλέσεις. Η εμπειρία εξάλλου λέει ότι στα «έλα όποτε θέλεις» αντιστοιχούν μηδέν συναντήσεις. Είμαι ελεύθερος και έχω όλη την καλή διάθεση να σε επισκευθώ. Ιδιαίτερα δε, οταν υπάρχει παιδί ή παιδιά, επιβάλλεται να έρθω μόνο αν με καλέσεις. Εσυ ξέρεις πότε κοιμάται το παιδί και θέλει ησυχία, πότε το ταϊζεις και πότε το κάνεις μπάνιο. Εσύ ξέρεις τη μέρα που είναι ευδιάθετο, δεν ειναι άρρωστο, δεν σε ξενύχτησε και μπορεί να διαθέσεις μια ωρα και στον φίλο σου. Το σπίτι σου δεν είναι καφενείο για να έρθω όποτε μου γουστάρει, η οικογένεια σου δεν είναι ξενοδοχείο για να αράξω όταν και όπως και να ‘ναι, επειδή μου την κάρφωσε. Άσε δε, που εσύ ο ίδιος αν έρθω όποτε θέλω θα στραβώσεις και δικαιολογημένα γιατί το να πας στο σπίτι του άλλου απρόκλητος είναι έλλειψη σεβασμού. Τόσο βαρύ σου ‘ρχεται να μου απευθύνεις μια πρόσκληση σαν άνθρωπος;

Ξέρω. Τυπικούρα ε; Έτσι λες όταν σου αναφέρω το σκεπτικό μου. Όταν όμως δεν σηκώνεις το χεράκι σου να με πάρεις ένα τηλέφωνο να με καλέσεις στο σπίτι σου, μην περιμένεις να πάρω στα σοβαρά το «έλα όποτε θέλεις». Κάνω auto-reject  και αντιλαμβάνομαι ότι δεν θέλεις. Σαν τις γκόμενες που όταν σου λένε σε βλέπω σαν φίλο, δεν θα σε ξανακαλέσουν ποτέ. 

Υγ1. Είμαι σίγουρος ότι αναρωτιέσαι γιατί έγραψα το παρόν. Elementary dear Watson. Εχω ακούσει τόσες φορές την ίδια παπαριά που αποφάσισα να το γράψω για να κάνω κοπι το λινκ και να μην κουράζομαι λέγοντας τα ίδια και τα ίδια. 

Υγ2. Αν είσαι το τέλειο ζευγάρι που είτε  έχεις καθορίσει κοινές μέρες εξόδων  είτε μερικές φορές να βλέπει ο σύζυγος κάποιους φίλους του και αντίστοιχα το αυτό να ισχύει για τη σύζυγο, τότε το πόνημα δεν σε αφορά. Αναφέρομαι σε αυτούς που τους φίλους τους είχαν για να γεμίζουν το κενό της συντρόφου και σε αυτούς που ήταν κατά συνθήκη φίλοι και σε αυτούς που τελικά ήταν απλοί γνωστοί …

ΚΑΚΟΣΜΙΑ

Ήμουν στην Αναστάσιμη θεια λειτουργία και έκανα μια βουτιά στο παρελθόν.

Πιτσιρικάς θυμάμαι, πρέπει να έχουν περάσει πάνω από 25 χρόνια είχα πάει μια Κυριακή πρωί στην εκκλησία για να κοινωνήσω. Όχι γιατί το ήθελα, αλλά γιατί με είχε αναγκάσει η μητέρα μου.

Περιμέναμε οι πιστοί να βγει ο ιερέας με το δισκοπότηρο να κοινωνήσουμε. Ακριβώς δίπλα μου είχαν φέρει κάποιον νεαρό σε αναπηρικό καροτσάκι. Θυμάμαι πως είχε μια βρώμα, μια δυσωδία, είχα εκνευριστεί αφάνταστα.

Είναι δυνατόν; !

Δεν μπορούσαν να τον κάνουν μπάνιο, να του είχαν πετάξει μισό μπουκάλι κολώνια, κάτι τελοσπάντων! Πρέπει να ανέχομαι την αποφορά του ανάπηρου; 

Και αυτός ο παπάς τι κάνει μια ώρα, μεταμόσχευση καρδιάς; Άντε βγες άνθρωπε μου να κοινωνήσουμε να τελειώνει αυτό το μαρτύριο! Δεν αντέχεται αυτή η κακοσμία πια!

Μετά από λίγο, αφού έβριζα μέσα μου, μας κοινώνησε και φύγαμε.

Κύλησε η μέρα και το βράδι σαν καλό παιδάκι πήγα να κάνω μπάνιο.

Όταν έβγαλα τα ρούχα μου, θυμάμαι, πως αυτή την κακοσμία και τη δυσωδία, την έβγαλα και εγώ…

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

Τα τελευταία χρόνια συνηθίζω να απολαμβάνω διαφορετικά το βράδυ της Ανάστασης. Λέω το Χριστός Ανέστη στο σπίτι μου, περιμένω να φύγουν οι Χριστιανοί του 23.55 μέχρι 00.05, να σιγήσουν οι κροτίδες και τα σβήσουν τα βεγγαλικά και μετά πηγαίνω στην εκκλησία.

Η Αναστάσιμη Θεια Λειτουργία πιστεύω ότι είναι ότι πιο όμορφο μπορεί να βιώσει κανείς στη μυστηριακή λατρευτική ορθόδοξη ζωή. Όσο και άθρησκος να είναι ( γιατί δεν πιστεύω ότι υπάρχει άθεος, απλως αντικαθιστά κάποιος τον Θεο με κάτι αλλο: Τον εαυτό του, ενα πάθος του, μια ποδοσφαιρική ομάδα, το χρήμα, την εξουσία, τον τζόγο.. ) όσο και χλιαρός να είναι σχετικά με τα της Ορθοδοξίας, η Αναστάσιμη Θεια Λειτουργία θα τον αγγίξει. Η κατάνυξη, η ηρεμία, η ψυχική ανάταση του ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ με οδηγούν σε μια μέθεξη γαλήνης και νηφαλιότητας. Είναι κάτι διαφορετικό που με βοηθάει ψυχικά και μου φαίνεται πως είναι ίσως ότι πιο βαθύ έχουμε στην Πίστη μας. Βέβαια από την επόμενη μέρα παραμένω ο ίδιος κάφρος αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης!

Η λιγούρα για τη μαγειρίτσα και το αναστάσιμο πάρτι είναι ισχυρό δέλεαρ αλλά όσο μπορείς, μείνε στην Αναστάσιμη θεια λειτουργία. Έστω και από περιέργεια. Μην ακούσω για ξενύχτι γιατί στα λαϊκοποπ σκυλάδικα καθόμαστε μέχρι πρωίας!

Όπως έλεγε και ένας ενάρετος άνθρωπος που είχαμε την τύχη να μας διδάσκει θρησκευτικά στο σχολείο, «καμία χριστιανική εορτή δεν θα είχε άξια αν δεν υπήρχε η Ανάσταση του Ιησού»

Ένα από τα στοιχεία που μου αρέσει στην Ορθοδοξία είναι η ελευθερία της. Αν θες πας, αν δεν θες δεν πας. Ούτε σε αναγκάζει κάνεις, ούτε κατεβαίνει κάποιο χέρι από τον ουρανό να σε σφαλιαρώσει. Είναι μια ζωντανή αλήθεια χιλιάδων ετών και δεν κινδυνεύει ούτε από μερικούς παραστρατημένους ιερείς, ούτε από το αν θα αναγράφεται στις ταυτότητες μας. Όστις θέλει…

Δεν ξέρω αν είναι από τα καλά της κρίσης, αλλά για πρώτη φορά φέτος, η Εκκλησία ήταν γεμάτη μέχρι το τέλος. Όταν ζοριζόμαστε, θυμόμαστε τον Θεό.

Πάντως, μετά τα δυναμιτάκια, η πιο βαρετή στιγμή του Πάσχα είναι τα τετριμμένα και ψυχρά sms με ευχές που ουσιαστικά δεν λένε και τίποτα.

Ποτέ δεν έστειλα, αλλά πάντα απαντώ από ευγένεια.

Όταν θέλεις να ευχηθείς σε κάποιον, να το κάνεις διαπροσωπικά.

Είτε δια ζώσης, είτε τηλεφωνικά σε αυτόν/ην που σε ενδιαφέρει και αγαπάς.

Αλλιώς άφησέ το καλύτερα. 

Δεν υπάρχει λόγος να ανεβάζεις τους τζίρους των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας.

Ένα άλλο καλό της κρίσης είναι ότι φέτος έλαβα τα λιγότερα από αυτού του τύπου τα μηνύματα και πολύ το χάρηκα. Δεν απάντησα σε κανένα. Μετά απο λίγη ωρα πήρα τηλέφωνο.

Θερμή παράκληση:

Η σωστή απάντηση στο «Χριστός Ανέστη» δεν είναι το Χριστός Ανέστη, ή το «ευχαριστώ πολύ, χρόνια πολλά» αλλά το «Αληθώς ο Κύριος»…