ΕΚΘΕΣΗ «ΚΑΤΟΙΚΙΑ»

Στο ανατολικό αεροδρόμιο μέχρι τις 16 Οκτωβρίου, την προσεχή Κυριακή δηλαδη.

Αφου έμπλεξα με τα του σπιτιού στο χωριό, είπα να πάω μια βόλτα να πάρω καμιά ιδέα. Δεν θα έλεγα ότι ενθουσιάστηκα ακριβώς.

Με το που μπαίνεις, περνάς από μια σειρά βαρύγδουπων περιπτέρων με πλουμιστή διακόσμηση, που μόνο σε μπαρ θα δεις. Χλιδέπιπλα σε απίθανες τιμές, σε σημείο που πήγα να φύγω, να τρέξω στο ΙΚΕΑ.

Ναι, δε λεω, να στηρίξουμε τον Ελληνα κατασκευαστή στις δύσκολες εποχές που διανύουμε. Αυτό που προσπάθησα να καταλάβω είναι για ποιον λόγο οι ίδιοι δεν βοηθάνε τους εαυτούς τους.

Τα περισσότερα έπιπλα έμοιαζαν μεταξύ τους. Δεν είδα κάτι καινοτόμο να το προσέξω εκτος από 2 εκθέτες όπως το Paris Mobile και το περίτπτερο του Μιχάλη Μαρτίνου που μου άρεσε και ηταν πιο κοντά στα γούστα μου η αισθητική τους.  Σε άλλα περίπτερα είχαν καρτελάκια με τις τιμές, στα περισσότερα όχι. Θέλουν να μπεις στο τριπάκι να ρωτήσεις, να σε πιάσει ο άλλος στο ψηστήρι, για να κάνεις παραγγελία. Κουτοπονηριές.

Όταν του κάνουν τις ίδιες ερωτήσεις 1.000 άτομα και μετά προσπερνούν, στον 1.001, ο πωλητής θα είναι ξερός από την ψυχολογική κούραση. Βάλε το καρτελάκι, να πάρει ο άλλος μια ιδεα, βάλε και μια προσφορά έκθεσης και αν πραγματικά ενδιαφέρεται ο πελάτης θα σε ρωτήσει και τότε θα αξίζει και να ασχοληθείς. Είναι προφανές πως το περίπτερο μιας έκθεσης πρέπει να είναι προσεγμένο αλλά για ποιον λόγο ολοι έφεραν τα πιο ακριβά τους προϊόντα; Δεν θα μπορούσαν, να εχουν μεν την πολυτέλεια, αλλά να υπάρχουν και λίγα κομμάτια σε προσιτό κόστος;

Εντυπωσιακό είναι το περίπτερο της εταιρείας Gallerista που εχει πίνακες ζωγραφικής με ιδιαίτερη τεχνοτροπία καθώς είναι ανάγλυφοι. Είναι εκπληκτικοί πίνακες, ισως το καλύτερο περίπτερο της έκθεσης,  δυστυχώς όμως, οι τύποι πρέπει να είναι ζάμπλουτοι, να μην έχουν ανάγκη τα χρήματα και απλως να κάνουν το χόμπι τους. Δεν εχουν λιανική, δεν πουλάνε στον ιδιώτη και εχουν μόνο μεταπωλητές. Εκτος και αν αγόραζες από την έκθεση αλλά αυτό μου φαίνεται λίγο εκβιαστικό. Δεν κουβαλάω ρε αδερφέ 300 ευρώ πάνω μου για να το αγοράσω! Ούτε μπουχτισμένος από την περατζάδα  να αποφασίσω εκείνη την ωρα ντε και καλά, να σου δώσω προκαταβολή! Εν τω μεταξύ τα βγάζουν σε μεγέθη που αν πεις να πάρεις 2-3 πίνακες, καλύτερα να πάρεις αυτοκίνητο! Χάθηκε ο κόσμος, να εχεις και ένα πιο μικρό μέγεθος ώστε να δώσει ο καταναλωτής 50-60 ευρώ να το αγοράσει; Είναι λέει το θέμα της ποιότητας των υλικών. Μα δεν σου λεω να ρίξεις την ποιότητα σου! Απλως, σε μικρότερο μέγεθος, βάζεις λιγότερα υλικά… 

Εχε και το τεράστιο για τη γκαλερί του Κολωνακίου που θα πάει ο νεόπλουτος και θα τα ακουμπήσει, εχε όμως και το μικρό για τον  πολύ κόσμο.  Επίσης αυτό το «δεν εχουμε λιανική» δεν το καταλαβαίνω. Τι έρχεσαι τότε στην έκθεση, ειδικά μάλιστα όταν απευθύνεται στο ευρύ κοινό; Για να τους πεις ότι «αμα θες παραγγέλνεις τώρα;» Αθάνατη Ελλαδάρα. 

Ετσι, ο κόσμος κάνει τη βόλτα του, παίρνει ιδέες, και μετά πάει στο ΙΚΕΑ και στο Leroy Merlin και κάνει τις αγορές του και το Ελληναριό κλαίγεται.

Είναι εποχές για να μου πουλάς 2.500 ευρώ καναπέ; Αστο, βάζω παγκάκι και το παίζω εναλλακτική διακόσμηση!

Ναι, ξέρω. Η ποιότητα κατασκευής, η ξυλεία, οι βίδες, ότι πληρώσεις παίρνεις και λοιπά χιλιοειπωμένα. Ολοι γνωρίζουμε πως ο τομέας του επίπλου είναι από τους πλεον κερδοφόρους και μια προσαρμογή των τιμών προς τα κάτω είναι επιβεβλημένη. Αλλιώς καθήστε στα πολυτελή περίπτερα σας και απολαύστε τη θεα των πελατών να κόβουν βόλτες και να μην αγοράζει κανένας.

Ζούμε σε εποχές που ο καταναλωτής θα πάρει κάτι σε προσιτό κόστος, εις γνώση του,  για 4-5 χρόνια και μετά θα το αντικαταστήσει.

Γιατί λοιπόν και ο Ελλην κατασκευαστής να μην προσαρμοστεί σε αυτό;

Εχε ρε αδερφέ και το πανάκριβο αλλά εχε και κάτι πιο φτηνό! 

Η εποχή που η επίπλωση κόστιζε 15.000 ευρώ και το βάζαμε σε δάνειο και στην πιστωτική, μας τελείωσε.

Η ευφυία λέει πως επιβιώνει οποιος προσαρμόζεται. Αν λοιπόν εχεις τις τιμές στο Θεο και μετά κλαίγεσαι για την κρίση, και για το ΙΚΕΑ ή είσαι ανίκανος να προσαρμοστείς ή εχεις καβάτζες…