ΤΖΟΚΕΡ

Διάβασα τις προάλλες για έναν τυχερό που κέρδισε 10 εκατομμύρια στο Τζόκερ.

Η πρώτη μου ευχή σε αυτές τις περιπτώσεις είναι «μακάρι να τα πήρε ενας φτωχός». Είναι η επιτομή της αδικίας να κερδίζει στο τζόκερ ο βιομήχανος και ο εφοπλιστής! Η δεύτερη ευχή μου είναι «αντε και στα δικά μας».

Παίζω Τζόκερ. Συνειδητά, ένα απλό δελτίο 2,50 ευρω την εβδομάδα. Αν είναι να ρθει, θα έρθει. Τα αποτελέσματα της προηγούμενης κλήρωσης τα βλέπω όταν παω την επόμενη εβδομάδα να ρίξω το καινούριο δελτίο. Σιγά μην κάθομαι να παρακολουθώ τις κληρώσεις. Ο αθλητικός τζόγος μου είναι βαρετός. Ενας καλός παίκτης στοιχήματος πρέπει να διαβάζει πολύ. Δεν το αντέχω να ξεκοκκαλίζω εφημέριδες για τα νεα της τρίτης εθνικής κατηγορίας του Αζερμπαϊτζαν και αν η πρωταθλήτρια του Τιμπουκτού παρατάσσεται στο τοπικό ντέρμπι με πλήρη σύνθεση ή χωρίς πέντε παίκτες λογω καρτών, λιτανείων στον μεγάλο μανιτού, αν έγιναν θυσία για μια βροχή ή τους έφαγε ενας κροκόδειλος στην προσπάθεια τους να φτάσουν στο γήπεδο.

Ασε δε, που όταν πηγαίνω στον προσωπικό μου ΟΠΑΠοπράκτορα, βλέπω κάτι τελειωμένους άεργους τύπους να τους τρέχουν τα σάλια, να γεμίζουν τα τασάκια και να απολαμβάνουν τη θεα της οθόνης που κόβουν βόλτες τα μπαλάκια του ΚΙΝΟ. Αυτοί είναι πεθαμένοι και δεν το ξέρουν!

Αφου δεν πρόκειται η δεύτερη ευχή μου να γίνει πραγματικότητα, φαντασιώθηκα τι θα έκανα αν κέρδιζα εγω τα 10 εκατομμύρια του Τζόκερ.

Καταρχήν πρέπει να αφαιρέσουμε το φόρο. Χμμμμ…. Όχι ρε φίλε, στη φαντασίωση μας δεν υπάρχει ούτε εφορία, ουτε ΣΔΟΕ! Αμαν!

Όλα τα κέρδισα. 10 στρογγυλά!

Ένα ποσό θα το χρησιμοποιούσα για να βελτιώσω την καθημερινότητα μου. Ένα καινούριο σπίτι, επιδιορθώσεις στο εξοχικό, σίγουρα ένα καινούριο laptop μια και αυτό που χρησιμοποιώ ζωη να χει, αλλά συμπλήρωσε 6ετία. Πάντως δεν θα έκανα τρέλες. Ούτε η φεράρι με νοιάζει, ούτε να αγοράσω ελικόπτερο, ούτε να τρέχω κάθε μέρα στα μπουζούκια να κάνω ζημιές. Μια καλή ανακαίνιση σε αυτά που κάνω και στο περιβάλλον μου και είμαι μια χαρά.

Ένα άλλο ποσό Θα το αποταμίευα για να μην έχω ανάγκη τη σύνταξη του ΙΚΑ. Ζωη είναι αυτή και όπως μας φέρνει το τζόκερ, μπορεί αυριο να πάθουμε ένα τροχαίο και να μας πάρει τα πόδια, ποτέ δεν ξέρεις.

Το υπόλοιπο θα το μοίραζα. Δηλαδή περίπου 4 εκατομμύρια. Από τη στιγμή που δεν κέρδισα κάτι με κάποιο επίτευγμα μου ή με τον κόπο μου, νοιώθω ότι δεν μου ανήκει εξ’ ολοκλήρου. Αρα θα ήταν η απόλυτη ύβρις να το κρατούσα ολο και μόνο για μένα.

Στους συγγενείς μάλλον δεν θα έλεγα τίποτα. Μια καλοσύνη θα κάνεις, μυστικά δεν υπάρχουν και θα το μάθουν ολοι, με αποτέλεσμα καθημερινά θα με έπρηζαν για αφαίμαξη.

Σε μερικούς φίλους μου που ξέρω ότι έχουν ανάγκη, με μεγάλη μου χαρά.

Από κει και πέρα θα τα έδινα σε αγνώστους, κατά προτίμηση σε πολύτεκνες οικογένειες. Γνωρίζω ότι η ένωση πολυτέκνων επιτελεί τεράστιο έργο και αυτούς τους ανθρώπους θα ήθελα να βοηθήσω που τους θεωρώ ήρωες.

Παρα τις κοινωνικές δυσκολίες, παρά την εποχή που δεν ενδείκνυται, παρά το lifestyle σπουπιδαριό που βομβαρδιζόμαστε καθημερινά, το να κάνεις 4+ παιδιά, είσαι αξιοσέβαστος.

Πέραν της κοινωνικής και εθνικής σημασίας που εχει η πολύτεκνη οικογένεια, έχω παρατηρήσει ότι τα καλύτερα παιδιά είναι των πολύτεκων οικογενειών. Και η ελπίδα για το μέλλον..

Ωραία. Τέλειωσε το ποτήρι με το κρασί, την κάναμε τη φαντασίωση μας και απόψε. Τουλάχιστον ας ισχύσει η πρώτη ευχή.

Να τα κερδίζει ο φτωχός…

Κλείνοντας το πόνημα θυμήθηκα τη ρήση του βραζιλιάνου προσωπικού μου ποτοαναμείκτη:

Suspect boy, το «κι αν σου κάτσει», δεν απευθύνεται σε σενα…