Ενας γνωστός μου, εξαιρετικών προθέσεων παλικάρι, την ψάχνει με τα ζώδια
και με τις ανατολικές δοξασίες περι μετενσάρκωσης.
Κάναμε μια συζήτηση επι του θέματος, και σε αυτές τις περιπτωσεις συνήθως
δεν βγάζεις ακρη αλλά είναι μια καλή αφορμή για ένα blog πόνημα.
Δεν συμφωνώ με τη θεωρία της μετενσάρκωσης γιατί μου φαίνεται ως ένα
εξαιρετικό άλλοθι στην αδράνεια και την αργία.
Βλεπεις πχ έναν φτωχό, έναν άπορο, έναν ανήμπορο.
Γιατί να τον βοηθήσεις; Αφου για
ότι έπαθε, του άξιζε καθώς στην προηγούμενη του ζωή ηταν κακός και τώρα
τιμωρείται ενώ στην επόμενη θα περάσει καλύτερα μια σε αυτή ζορίζεται.
Εχεις ένα μεγάλο ελάττωμα. Είσαι τζογαδόρος. Γιατί να το κόψεις;
Μπορείς, εχεις περιθώριο, στην άλλη ζωη να το παλέψεις. Άραξε τώρα.
Ετσι με τη θεωρία της μετενσάρκωσης, ούτε χρειάζεται να προσφέρεις στους
γύρω σου, ούτε να βελτιώσεις τον εαυτό σου.
Δεν είναι άδικο να τιμωρείσαι για μια ζωή που δεν θυμάσαι;
Ασε δε, που η ιδια η θεωρία πάσχει καθώς άλλοι λένε ότι γίνεται μόνο από άνθρωπο
σε άνθρωπο, άλλοι βάζουν στο κόλπο και τα ζώα και μερικοί εντελώς large βάζουν
και τις πέτρες για ποικιλία!
Πάσχει και σε άλλο σημείο επίσης: Ας πούμε ότι στη ζωή σου είσαι καλός. Στην
επόμενη ζωή παραμένεις καλός. Ανταμοίβεσαι. Ξανα μανα. Το ίδιο. Ακολουθείς το κάρμα
( όταν ημουν νεανίας νόμιζα ότι είναι το κυριλέ καμα σούτρα ) και πας, πας, πας,
ζωές και ανταμοιβές. Λες και παίζεις ηλεκτρονικό παιχνίδι που ο καλός παίκτης,
κερδίζει κανονάκι. Τελικά πότε τιμωρείσαι; Ή ξεκινάς κάπως και πάντα ζεις καλά ή
αντίστοιχα υποφέρεις;
Αν από το απόλυτο ένα, προήλθαν όλα τα καλά όντα, τότε τα κακά οντα από
πού προήλθαν;
Επειδή το δικό μου φίλτρο για μια οποιαδήποτε θεωρία είναι το που οδηγεί
αυτόν που την πιστεύει, απορρίπτω τη θεωρία της μετενσάρκωσης γιατί
Α) οδηγεί στην πνευματική τεμπελιά
Β) στο εμπόριο διάφορων επιτήδειων τύπου, ελα να κάνουμε μια συνεδρία να
σου πω τι ησουν στην προηγούμενη ζωη…
Προτιμώ να κρατήσω την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη.
