ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΖΑΖΗ

Τη ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΖΑΖΗ τη γνώρισα σε ένα σεμινάριο υποκριτικής που είχε την υπομονή και εγω την τιμή, να με διδάξει. Την ξεχώρισα γιατί ηταν πολύ απλή, προσιτή και προσήνης και με εντυπωσιασε το πόσο είχε δουλέψει το μάθημα της. Το πώς έχτιζε σιγά σιγά, το πώς μας πέρναγε σε κάθε καινούριο βήμα, το πώς μας υπενθύμιζε τα προηγούμενα και όλα αυτά σε ένα ολον άρρηκτα συνδεδεμένο, στο τέλειο παζλ.

Αναρωτήθηκα πως μια τόσο όμορφη, ικανή και άξια γυναίκα δεν είναι από τα πρώτα ονόματα στο γκρικ lifestyle και αυτός είναι ο λόγος που με οδήγησε να της πάρω τη συνέντευξη που ακολουθεί. Αν περιμένουμε από τα μαζικά μέσα επιρροής να μη μας βομβαρδίζουν με τους λαϊκοποπ σκυλάδες και να προβάλλουν έναν άνθρωπο της προκοπής σωθήκαμε….

Γεννήθηκες στο Λονδίνο και τη θεατρική σου εκπαίδευση την εκανες εκει.
Γιατί δεν συνέχισες στην Αγγλία;

Καταρχάς έκανα την ανεπίσημη θεατρική μου εκπαίδευση εκεί, γιατί ήμουν στο πανεπιστήμιο ταυτόχρονα και σπούδασα εκεί θέατρο σε μορφή εργαστηρίου. Την επίσημη, επαγγελματική θεατρική σπουδή την έκανα στην Ελλάδα. Στην Αγγλία δεν ήθελα να συνεχίσω. Αν και η ανατροφή μου υπήρξε αυτό που λένε πολύ-πολιτισμική, εγώ είμαι και αισθάνομαι Ελληνίδα μέχρι το κόκαλο. Στην Ελλάδα ήθελα πάντα να ζήσω μόνιμα, και θέατρο ήθελα να κάνω μόνο στην Ελλάδα και φυσικά,  στην Ελληνική Γλώσσα. Αυτό δεν το μετάνιωσα ποτέ.

Τι σε έκανε να γυρίσεις στην Ελλάδα;
 

Η ανάγκη να είμαι ριζωμένη στον τόπο μου όπου έχω την αίσθηση της ιστορίας και της συνέχειάς μου/μας…

Πες μου μερικά πράγματα που εχεις κάνει στην Ελλάδα...

 Έχω κάνει διάφορα και ετερόκλητα. Αν η ερώτηση αφορά μόνο το θέατρο, έχω κάνει μέσα στα χρόνια μια σειρά από μονολόγους και σε Αθηναϊκά θέατρα και στην επαρχία. Έχω συνεργαστεί, βεβαίως και με άλλους. Με ενδιαφέρει το μικρό, λιτό θέατρο που αποτελείται από το σώμα, την ψυχή και τη φωνή του ηθοποιού-ανθρώπου. Ό,τι σχετίζεται με τεχνικά μέσα που δήθεν διευκολύνουν και εντυπωσιάζουν, με αφήνει - ως καλλιτέχνη - αδιάφορη. Ορισμένες συνεργασίες από τις οποίες θεωρώ ότι πήρα πολλά πράγματα, υπήρξε η συνεργασία με την σκηνοθέτιδα Ελένη Σκότη και με την Αγγελική Γουδέ σε έργο Samuel Beckett. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζομαι με τον ηθοποιό-σκηνοθέτη και δάσκαλο Μανώλη Ιωνά, και αισθάνομαι ότι είναι από τις πιο δημιουργικές συνεργασίες που έχω κάνει ποτέ.

Στην τηλεόραση πως και δεν σε είδαμε;

Στην τηλεόραση δεν έχω επιχειρήσει να δουλέψω ποτέ. Να φανταστείτε, δεν έχω πάει ούτε σε ένα casting. Η αλήθεια είναι δεν με έλκει καθόλου η προοπτική ενός στούντιο και ενός συνεργείου και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δεν την υποτιμώ την τηλεόραση, κάθε άλλο. Πιστεύω όμως ότι η υποκριτική στην κάμερα είναι άλλο είδος υποκριτικής, για το οποίο οφείλει κάποιος να έχει εκπαιδευτεί. Εγώ τέτοια εκπαίδευση δεν διαθέτω.

Η ελληνική θεατρική πραγματικότητα σε απογοητεύει ή σε ενθουσιάζει;
 

Με συναρπάζει. Δεν είμαι της άποψης ότι πρέπει λίγοι μόνο να κάνουν θέατρο. Πρέπει όλοι όσοι το επιθυμούν να κάνουν. Αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα, κι ας μην θεωρούνται όλα όσα γίνονται ποιοτικά. Προσωπικά δεν με αφορά ο λόγος για τον οποίο κάνει κανείς θέατρο. Ας είναι και από ψώνιο με την κακή έννοια. Πιστεύω πως ό,τι δεν αξίζει, αργά ή γρήγορα αυτοκαταργείται από μόνο του. Θέλω να μπορούν να κάνουν θέατρο όλοι όσοι το θέλουν. Σημαντικό επίσης είναι να βγούμε από τη νοοτροπία ότι αφού αυτοαποκαλούμαστε 'καλλιτέχνες', η ζωή και ο κόσμος μας χρωστάει. Όχι. Δεν μας χρωστάει κανείς καμιά , π.χ. επιχορήγηση. Όταν κάνουμε μια επιλογή να τη στηρίζουμε.

Αν ησουν υπουργος πολιτισμού τι θα άλλαζες για το καλύτερο του
ελληνικού θεάτρου;

 Δεν ξέρω. Δεν θα μου άρεσε να μπω σε αυτήν την διαδικασία. Η τέχνη οφείλει να είναι εγγενής και όσο εστιάζουμε στο πολιτικό θεσμικό πλαίσιο για την τέχνη, τόσο απομακρυνόμαστε από το βίωμά της.

Ποια είναι τα καλά στοιχεία που εχεις εντοπίσει στο ελληνικό θέατρο

 Είναι πάρα πολλά.

Ποιες είναι οι αλλαγές που πρέπει να γίνου στο ελληνικό θέατρο;

 Θα καταλάβατε ότι μάλλον είμαι λίγο αιρετική. Καμιά αλλαγή δεν πρέπει να γίνει. Θα προκύψει από μόνη της όταν το απαιτούν οι συνθήκες και ο κόσμος. Για παράδειγμα, η τάση να ξεχνάμε το δικό μας το Ελληνικό και να καταπιανόμαστε και να υιοθετούμε τυφλά κάθε τι ξένο και 'πολύ-πολιτισμένο' θεωρώ και πιστεύω ήδη πεθαίνει. Κουραστήκαμε. Ο κόσμος κουράστηκε. Θα αντέξουν μόνο όσοι εννοούν αυτό που κάνουν και το στηρίζουν με κάθε κόστος. Άρα, όχι, δεν υπάρχουν αλλαγές που πρέπει να γίνουν επί τούτου. Εδώ είμαστε. Θα το δείτε.

Πως είναι δυνατόν στη χώρα μας να εχουμε περισσότερες θεατρικές σκηνές από του Λονδίνου;

Έχουμε περισσότερους ανθρώπους που τολμούν τα όνειρά τους. Που τολμούν να έχουν όνειρα. Ειδικά τα νέα παιδιά. Έξω τους έχει φάει προ πολλού το γρανάζι. Γι' αυτό οι μάζες στο Βορρά πίνουν και αυτοκτονούν. Εμείς εδώ κρατάμε ακόμα, κι ας θέλουν να μας πείσουν όλοι για το αντίθετο. Όταν επιχειρείς κάτι που το πιο πιθανό είναι να μη σου αποφέρει έσοδα και να μη σε κάνει γνωστό, και παρ' όλα αυτά το κάνεις, το σίγουρο είναι ότι είσαι ακόμα ζωντανός και ότι δεν σε έχουν στο χέρι.

Δεν είναι λίγο αστείο κάθε Ελληνας να θέλει να γίνει θιασάρχης και να
ζητά επιχορηγήσεις;
 

Νομίζω την έχω καλύψει την ερώτηση. Όχι. Είναι δείγμα ζωής. Κάποιες φορές λίγο ναρκισσιστικό, αλλά και λοιπόν; Αυτά τα λένε όσοι θα ήθελαν και αυτοί να κάνουν το ίδιο ή κάτι αντίστοιχο στη ζωή τους αλλά δεν το τολμούν.

Το γεγονός ότι κάθε χρόνο από λογής λογής εργαστήρια βγαίνουν κατά
μέσο όρο 700 ηθοποιοί, τι σκέψεις σου προκαλεί;

 Θαυμάζω την Ελληνική νεολαία - και όχι μόνο - που τολμά. Σίγουρα υπάρχουν και  παιδιά που κανένα ενδιαφέρον δεν έχουν για το θέατρο και ψάχνουν την δήθεν εύκολη φήμη, όμως εγώ δεν έχω γνωρίσει κανένα τέτοιο παιδί. Διδάσκω σε τρεις σχολές, και φέτος βλέπω την εβδομάδα 90 παιδιά και ούτε ένα από αυτά δεν είναι αυτής της νοοτροπίας. Το κάνουν επειδή τους γεμίζει και το γουστάρουν. Άλλωστε, το ποιος θα κάνει θέατρο επαγγελματικά και ποιος όχι είναι ζήτημα τελείως διαφορετικό. Η θεατρική παιδεία από μόνη της είναι τεράστιος πλούτος για έναν άνθρωπο. Μην τα βλέπουμε όλα πια τόσο χρησιμοθηρικά. Έλεος.  

Πες μου πέντε Ελληνες θεατρικούς δασκάλους που θαυμάζεις

 Είναι πολλοί και δεν θέλω να αδικήσω κάποιον.

Πες μου πέντε Ελληνες ηθοποιούς που ξεχωρίζεις

 Είναι πολλοί και δεν θέλω να αδικήσω κάποιον.

Πες μου πέντε ξένους ηθοποιούς που ξεχωρίζεις για το υποκριτικό τους ταλέντο

 Είναι πολλοί και δεν θέλω να αδικήσω κάποιον.

Ποιος είναι ο καλύτερος σου φίλος από τον θεατρικό χώρο;

 Είναι προσωπική η ερώτηση και δεν θέλω να απαντήσω.

Με ποιον Ελληνα σκηνοθέτη θα ήθελες να συνεργαστείς;

 Με τον Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη.

Με ποιον ηθοποιό θα ήθελες να συνεργαστείς;

Με πολλούς.

Εστω ότι σου έλεγε ο σκηνοθέτης σου ότι για μια σκηνή θα έπρεπε είτε
να μείνεις γυμνή είτε κάνεις μια ερωτική πράξη. Θα το έκανες;
 

Όχι. Ξενόφερτες ανούσιες χαζομάρες. Αν με πείσει βέβαια για την καλλιτεχνική αναγκαιότητα για αυτό, βεβαίως.

Σε ποια παράσταση θα ήθελες να είχες παίξει;
 

Δεν μπορώ να σκεφτώ. Μου έχουν αρέσει και έχω ζηλέψει πολλές.

Ποιο θεατρικό εργο θα ήθελες να είχες γράψει εσυ;
 

Κανένα. Ποτέ δεν είχα τέτοιες φιλοδοξίες.

Κινηματογράφο παρακολουθείς;
 

Σπάνια, λόγω έλλειψης χρόνου περισσότερο. Μου αρέσει όμως πολύ.

Τανίες και σκηνοθέτες που ξεχωρίζεις;
 

Goddard, Tarantino, Truffaut, Almodovar..  

Εχει ποτέ κάνει μια σύγκριση μεταξύ θεάτρου και κινηματογράφου;

 Δεν μπορεί να υπάρχει σύγκριση, είναι δύο διαφορετικές αλλά ισότιμες τέχνες.

Για ποια θεατρική δουλειά σου είσαι περήφανη και πιστεύεις ότι ηταν η
καλύτερη που εχεις κάνει;
 

Δεν θέλω να τις ξεχωρίζω, αλλά είμαι συναισθηματικά δεμένη  περισσότερο την περίοδο αυτή με την Περσεφόνη του Ρίτσου που κάναμε με τον Μανώλη Ιωνά.

Είναι αλήθεια ότι η ομοφυλοφυλία είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στο χώρο σου;

 Είτε είναι, είτε όχι, τι σημασία έχει;  Δεν μπαίνω σε τέτοιες διαδικασίες. Ο κάθε ένας πρέπει να είναι κοινωνικά ελεύθερος να είναι αυτός που είναι. Το μόνο που με ενοχλεί είναι η επιβεβλημένη προώθηση της ομοφυλοφιλίας μέσα από την τέχνη και την mainstream υποκουλτούρα. Είναι διεθνής αυτή η τάση. Προωθεί ένα ψέμα προς μίμηση και τη θεωρώ προσβλητική προς τους ομοφυλόφιλους..

Σε τι σε έχει αλλάξει ως χαρακτήρα η θεατρική σου ενασχόληση;
 

Δεν με έχει αλλάξει, νομίζω. Με κάνει να αισθάνομαι ζωντανή όμως. Πάντα συμβαίνει αυτό, με εξαίρεση κάποιες δυσάρεστες συνεργασίες. Ξέρετε, στο χώρο έχουμε μια τάση να θεωρούμε πώς κάτι δήθεν σπουδαίο κάνουμε και παραπαίρνουμε τον εαυτό μας στα σοβαρά. Αυτό μου τη δίνει αφάνταστα και μπορώ μέχρι και να φύγω από μια δουλειά για το λόγο αυτό.

Αν σου γινόταν μια πρόταση για μια κινηματογραφική ταινία, θα συμμετείχες;

 Αν είχα εμπιστοσύνη στον σκηνοθέτη ότι θα μου κάνει την υποκριτική εκπαίδευση που χρειάζομαι για να μην εκτεθώ, και αν η ταινία είχε κάτι να πει (για τα δικά μου πάντα κριτήρια), ναι, βεβαίως.

Το εισιτήριο των 20 και 25 ευρώ με τη δεδομένη κοινωνική κατάσταση σου φαίνεται φτηνό ή ακριβό; Μήπως πρέπει να μειωθεί ώστε το θέατρο να παραμείνει μια λαϊκή τέχνη;

 Δεν ξέρω να σας πω. Όταν ξοδεύουμε 20 ευρώ για δύο καφέδες και ένα παγωτό, ο λόγος που δεν πάμε στο θέατρο, σίγουρα δεν είναι ο οικονομικός.


Εστω ότι απέναντι σου εχεις έναν μαθητή ή έναν φοιτητή. Που εχει τα
μαθήματα και τη σχολή του, παίζει ποδόσφαιρο, και εχει account στο
facebook. Γιατί να έρθει στο θέατρο;

 Θα έρθει όταν συναντήσει κάτι που να του λέει κάτι και να μην τον βλέπει σαν νούμερο σε μια σελίδα του facebook. Αν και για αυτήν την κατηγορία ανθρώπων δεν έχω καμία απολύτως ανησυχία. Οι μεγαλύτεροι έχουμε το πρόβλημα, έχουμε αλλωτριωθεί.  Παρεμπιπτόντως, είμαι φανατική του facebook. Άλλο το ένα άλλο το άλλο. Οι πιο αρτηριοσκληρωτικοί  έχουν μια τάση να τα κατηγοριοποιούν έτσι τα πράγματα. 

Τα μαθήματα υποκριτικής που παραδίδεις σε τι πιστεύεις ότι μπορούν να
βοηθήσουν την παιδεία του ανθρώπου εν γένει;

Το θέατρο γενικώς  βοηθά τη παιδεία του ανθρώπου εν γένει. Είναι η μόνη τέχνη που στηρίζεται στον άνθρωπο (σώμα, ψυχή, λόγος, φωνή, συναίσθημα κ.λπ.) ολοκληρωτικά. Οι άλλες τέχνες (π.χ. ζωγραφική) βασίζονται στον άνθρωπο επί μέρους. Για το λόγο αυτό πιστεύω πως το θέατρο είναι η μόνη τέχνη (ας με συγχωρήσουν οι άλλοι) που αρχετυπικά αφορά όλους και για αυτό ενδιαφέρει τους περισσότερους ανθρώπους. Όσον αφορά τα δικά μου μαθήματα, θεωρώ είναι προσιτά σε όλους γιατί δεν προϋποθέτουν κάποια πρωτύτερη ειδική γνώση. Βέβαια, δεν θεωρώ ότι είναι για όλους. Για τον λόγο αυτό επιτρέπω στους καινούργιους να έρχονται δοκιμαστικά, για να διαπιστώσουν αν αυτό είναι όντως που ζητάνε ή θέλουν κάτι άλλο σχετικό με το θέατρο.

Ο ηθοποιός είναι και υποκριτής στη ζωή του;

 Ο καλός ηθοποιός δεν είναι υποκριτής ποτέ, ούτε στη ζωή ούτε στη σκηνή. Οι μεγαλύτεροι υποκριτές που έχω γνωρίσει βρίσκονται εκτός θεάτρου, και εκτός τέχνης εν γένει.

Το δικό σου σεμινάριο σε τι ξεχωρίζει;
 

Αφορά τον Αμερικάνικο ρεαλισμό, όχι το Αμερικάνικο θέατρο. Μέσα από αυτοσχεδιασμό και παιχνίδι ανακαλύπτει ο ηθοποιός πώς να δημιουργεί φανταστικές αλήθειες και να δρα μέσα από αυτές, σε ό,τι έργο κι' αν κληθεί να παίξει. Μαθαίνουμε πώς να πράττουμε σκηνικά  στ' αλήθεια και όχι πώς να παριστάνουμε ότι δήθεν πράττουμε. Έχει πλάκα.

Με τι ασχολείσαι αυτή την περίοδο;

 Μόλις ολοκληρώθηκαν κάποιες παραστάσεις της Περσεφόνης στο 2^ο Διεθνές Φεστιβάλ του Θεάτρου Δρόμου, και έχω αρχίσει τα μαθήματα στις τρεις σχολές που διδάσκω αυτό το μάθημα: Στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης 'Αθηναϊκή Σκηνή' Κάλβου-Καλαμπόκη, μια κορυφαία κατά τη γνώμη μου δραματική σχολή. Η μόνη που έχει εισαγάγει επτά διαφορετικά μαθήματα υποκριτικής ανά έτος, δίνοντας στους σπουδαστές τεράστια εξοικείωση με την πρακτική δραματική τέχνη και με εκαιρετικούς δασκάλους. Στο Θέατρο Άκης Δαβής, όπου διεξάγουμε ένα ετήσιο σεμινάριο με τον Μανώλη Ιωνά, και στο Θέατρο των Αλλαγών στο οποίο διδάσκω Stanislavski τις Κυριακές. Προς το παρόν πνίγομαι. Θέλουμε να αρχίσουμε και πρόβες για ένα Αμερικάνικο έργο που φέραμε και το οποίο μετέφρασα, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει χρόνος.

Αγαπημένος προορισμός....

 Ελλάδα.

Θέμα συζήτησης που απεχθάνεσαι....
 

Ποιο κόμμα έφαγε τα περισσότερα..

Η πιο συχνή συμβουλή που δίνεις στους μαθητές σου...

 Κάντο. Μην κάνεις ότι το κάνεις.

Το καλύτερο κοπλιμέντο που σου έχουν κάνει;
 

Δεν είναι τα λόγια. Είναι η αναγνώριση κάποιων μαθητών ότι πραγματικά έχω να δώσω αλλά και θέλω πραγματικά να δώσω. Με πάθος. Δεν διδάσκω απλώς για να κάνω μια δουλειά και να πληρωθώ με την ώρα.  Η αναγνώριση αυτή είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορεί να μου κάνει κανείς.

Αν είχες μπροστά σου τον πρωθυπουργό τι θα του έλεγες;
 

Δεν θα ασχολιόμουν μαζί του καν. Όχι μόνο τον τωρινό. Κανέναν.

Η τελευταία φορά που δάκρυσες...
 

Προσπαθώ να κλαίω συχνά. Το δάκρυ είναι πηγή ζωής. Είναι χαλάρωση.

Το νοημα της ζωης για σενα…

 Να ζεις τη στιγμή.

Οταν τα βρισκεις σκουρα...
 

Κλαίω και τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο τους.

Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέμματα..
 

Σε πολλές. Δεν θεωρώ το ψέμα κάτι κακό. Κακό είναι το ψέμα απέναντι στον εαυτό μας. Άμα πιάνω τον εαυτό μου να λέει ψέματα σε εμένα (συμβαίνει κι αυτό)  θυμώνω και στεναχωριέμαι.

Ποια κλισέ βαριέσαι αφόρητα

 Οι ταμπέλες 'ντάμα', 'σουμπρέττα', εντζενί κ.λπ. Μου τη δίνουν. Η ταμπέλα 'ταλέντο'.

Αν γύριζες το χρόνο πίσω, θα άλλαζες κάτι;
 

Θα ολοκλήρωνα τις θεωρητικές θεατρικές σπουδές που είχα κάποτε αρχίσει στο Loughborough University στην Αγγλία.

Πως περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;
 

Με τους δικούς μου ανθρώπους. Και έξω και μέσα.

Περιμενεις πως και πως

 Την ώρα του φαγητού.

Από το cd-player σου δεν λείπει...

 Η τζαζ και τα ρεμπέτικα.

Ημερομηνία που θα σου μείνει αξέχαστη...

 Τις ξεχνάω όλες συνήθως. Κακό αυτό..

Η καλύτερη συμβουλή που πήρες ποτέ ηταν...

« Να χαίρεσαι τη ζωή σου.»

ποια αναμνηση σε γαληνευει;

 Είναι προσωπική ερώτηση.

Σε ποια ερωτηση θες να απαντήσεις;

 Δεν είμαι celebrity να θέλω να απαντάω ή να μην απαντάω σε ερωτήσεις.

Ποια ερωτηση εχεις βαρεθει να ακους;

 Δεν αφήνω να μου κάνουν ερωτήσεις που δεν θέλω να απαντήσω.

Βαλε έναν τίτλο σε αυτή τη συνεντευξη

Έλα ντε.

= = =

Πληροφορίες για τη Χριστίνα μπορείτε να δείτε στο καλαίσθητο site της:

www.kazazi.gr

 

= = =

Το σχόλιο μου

= = =

Με μερικές απαντήσεις δεν ενθουσιάστηκα μεν αλλά σε γενικές γραμμές μου αρέσουν οι συγκεκριμένοι και ολίγον αιρετικοί άνθρωποι, άσχετα αν συμφωνώ ή διαφωνώ. Μια εναλλακτική άποψη αξίζει και πρέπει να ακούγεται… 

Τη φραση «πνευματικα δικαιωματα» τη βαριεμαι και ως σκεψη.

Ότι θελετε παρτε, αντιγραψτε, κλεψτε, βαλτε τρουφα και καλη σας ορεξη.
Απλως, απευθυνομενος στο φιλοτιμο σας, μπορειτε να αναφερετε ότι το πηρατε από το www.suspectblog.gr