ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΣΩΤΗΡΑΚΟΠΟΥΛΟ

Παρακολούθησα τον αγώνα της Εθνικής μας με την Ουκρανία και αν είχα τη δυνατότητα, θα έβγαινα μέσα από την οθόνη να κάνουμε έναν δημόσιο διάλογο με τον εξοργιστικό χθες κ. Χρήστο Σωτηρακόπουλο.

Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος επι σειρά ετών καλλιεργεί με επιτυχία το προφίλ του μετριοπαθή, σοβαρού, έγκριτου και σφαιρικού αθλητικού συντάκτη και εκφωνητή αλλα με τον Ρεχάγκελ πρέπει να έχει ψυχολογικά προβλήματα. Αν δεν τον κέρασε ο Γερμανός ένα παγωτό ή του ήπιε το ποτό του όταν έστελνε ένα μήνυμα στο κινητό, ή δεν του ομολόγησε ποιος είπε τι στα αποδυτήρια, ποσώς με ενδιαφέρει. Αυτό που με ενδιαφέρει όμως είναι πως ο κ. Χρήστος Σωτηρακόπουλος προσπάθησε να περάσει στην κοινή γνώμη ότι το μετρό είναι επουράνιο και ότι η Αττική Οδος είναι υποβρύχια.

Κατά τη διάρκεια του χθεσινού αγώνα ανα πέντε λεπτά μας έλεγε ότι ο Ουκρανός προπονητής έκανε ματ στον Ρεχάγκελ, ότι τον αιχμαλώτισε, ότι βοήθησε πολύ περισσότερο την ομάδα του, δικός μας τίποτα και φυσικά ολες οι αλλαγές που έκανε ο Γερμανός ηταν άχρηστες. Αναρωτήθηκα μήπως το σκορ ηταν 4-0 υπερ των Ουκρανών και εγω ζούσα σε ένα παράλληλο σύμπαν. Με το πέρας της μετάδοσης, πετάχτηκε και το τέρας επιμόρφωσης που τα ελληνικά του είναι απόφοιτου νηπιαγωγείου, Γιάννης Γκούμας και μας είπε για τον Νίνη. Σε αυτό το σημείο η τηλεόρασή μου άλλαξε μόνη της κανάλι και απλως την χειροκρότησα που με απάλλαξε από τον κόπο.

Πριν τον αγώνα γνωρίζαμε πως οι Ουκρανοί δεν είναι για πέταμα. Είναι μια σοβαρή ομάδα με καλούς παίκτες και ενας δύσκολος αντίπαλος. Ο Ρεχάγκελ γνωρίζοντας ότι και εμεις δεν πετάμε φωτιές, έστησε την ομάδα με σκοπό καταρχήν να μη χάσουμε και να μη δεχθούμε γκολ.

Σε έναν αγώνα που πηγαίνει στην κόψη του ξυραφιού, μας ακυρώνουν ένα κανονικό γκολ. Ο Σωτηρακόπουλος το προσπέρασε δείχνοντας πνεύμα ανωτερότητας. Πέρασαν αρκετά λεπτά  και επειδή μάλλον του το είπαν, επέστρεψε στη φάση και είπε ότι χμ..ναι..ε….εντάξει καθαρό ηταν το γκολ αλλά ηταν οριακό. Πως κάνετε ετσι και εσεις…

Σε ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι οι Ουκρανοί είχαν ολη και ολη ΜΙΑ φάση. Αυτή που την τελευτία στιγμή καθυστέρησε το τελικό σουτ ο Καραγκούνης και η μπάλα πέρασε εξω. Έκαναν και δυο σουτ ( το ένα από φαουλ ) τα οποια πήγαν πάνω στον Τζόρβα που δεν τα θεωρώ τρομακτικές ευκαιρίες.

Εμεις από την άλλη είχαμε:

Ένα πολύ καλό σουτ του Σαμαρά εξω από την περιοχή που πέρασε ελάχιστα αουτ, την κεφαλιά του Γκέκα, την κεφαλιά του Κυριάκου, ένα καλό σουτ του Κατσουράνη και το γκολ που δεν μέτρησε.

Θέλω να ρωτήσω τον Σωτηρακόπουλο πως γίνεται πια ο Μιχαηλιτσένκο να έκανε ματ στον Ρεχάγκελ όταν η ομάδα του είχε μια φάση και εμεις πέντε;

Οι αλλαγές του Ρεχάγκελ εχουν μια λογική. Ασχετα αν του βγήκαν αλλά επειδή ολοι μας κρίνουμε εκ του αποτελέσματος τουλάχιστον ας κάνουμε προσπάθεια μπας και κατανοήσουμε και αυτό το ερμο το ποδόσφαιρο, να μπούμε και στη λογική του προπονητή. Καλά θα κρίνουμε εμεις μετά, αλλά σημασία εχει και τι προσπαθεί να πετύχει εκείνη την ωρα αυτός που εχει την ευθύνη.

Ο Γκέκας είτε γιατί δεν πήρε πάσες, είτε γιατί δεν ηταν σε καλή μέρα, είτε γιατί δεν βγήκε λίγο εξω από την περιοχή να βοηθήσει ώστε να συνδυαστεί, είτε γιατί οι ψηλοί Ουκρανοί τον έπνιξαν, δεν φάνηκε. Σε 65’ συμμετοχής έκανε μια κεφαλιά και το ακυρωθέν γκολ. Μπήκε ο Χαριστέας που θα μπορούσε να δώσει λύση σε μια στημένη φάση. Εχει μια λογική αυτό. Επίσης ο Σαλπιγγίδης άρχισε να κουράζεται και ο Ρεχάγκελ προτίμησε να χτυπήσει στον άξονα της Ουκρανικής άμυνας βάζοντας 2 φορ είτε για τη στημένη φάση, είτε για να βγει ενα σουτ απέξω, είτε για να εκμεταλλευθεί ένα λάθος. Ετσι γέμισε η περιοχή τους με παίκτες μας και στο τέλος  πιέσαμε αλλά δεν σταθήκαμε τυχεροί.

Οσο για τον Νίνη, μάλιστα να μπει. Και ποιος να βγει; Ο Καραγκούνης; Η εμπειρία του, το σουτ εκτος περιοχής και οι στημένες φάσεις δεν σου επιτρέπουν πειράματα σε τόσο κρίσιμο αγώνα. Ο Κατσουράνης; Και ποιος θα μαρκάρει; Εγω; Ενας αμυντικός; Το ρισκάρεις; Τότε θα έβγαινε ο Σωτηρακόπουλος και θα μας έλεγε θεωρίες τουλάχιστον να μη χάναμε και δεν έπρεπε να αφήσουμε εκτεθειμένη την άμυνα και κάτι τέτοια.

Πως λοιπόν κύριε Σωτηρακόπουλε ο Μιχαηλιτσένκο ηταν ο μέγας αρχιτέκτονας και ο Ρεχάγκελ ενας μαστοράκος; Λες και χάσαμε ή μας πάτησαν και φτηνά τη γλιτώσαμε. Είδαμε ένα ισορροπημένο παιχνίδι μεταξύ δυο ισοδύναμων ομάδων που για ένα κανονικό γκολ και λίγη τύχη δεν καταφέραμε να κερδίσουμε. Ή αυτό που τον ρώτησε ο ρεπόρτερ αετός για την επιθετική ανάπτυξη. Να θυμίσω πως έλειπαν οι Τοροσίδης, Σεϊταρίδης και Αμανατίδης που θα μπορούσαν να βοηθήσουν και ως ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχουμε δα και το βάθος της Μπαρτσελόνα.

Δεν ξέρω αν ο Σωτηρακόπουλος εχει απλως εμπάθεια με τον Ρεχάγκελ ή κάποιο συμφέρον. Δεν με αφορά. Σε αυτόν τον χώρο που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο, τίποτα δεν με εκπλήσσει. Αν θέλει ο κύριος Σωτηρακόπουλος να μπει κάποιος φίλος του στον πάγκο της Εθνικής μας, ας μας τον πει κιόλας για να τον συγκρίνουμε. Όχι όμως και να λέμε τέρατα για να μειώσουμε έναν άνθρωπο που μας έβαλε από το πουθενά στις 20 καλύτερες ομάδες του πλανήτη.