ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Η γνωριμία μου με την Χριστίνα ηταν όπως ένα σφηνάκι τσίπουρο. Όχι τόσο πολύ ώστε να με θολώσει αλλά και αρκετά δυνατό ώστε να μην την ξεχάσω την επόμενη μέρα. Μια γυναίκα βγαλμένη μέσα από ένα παραμύθι, ένα ξωτικό. Ποτέ δεν θα μάθω αν οσα μου είπε για τη ζωη της ηταν αλήθεια κατά το ήμισυ, εξ’ολοκλήρου, μπορεί και τίποτα. Από την άλλη βέβαια τα παραμύθια δεν είναι ανάγκη να τα περάσεις από το μικροσκόπιο της επιστημονικής επαλήθευσης. Ή σου αρέσουν ή τα απορρίπτεις. ΚαΠΟΤΕ ισως καταλάβω αν το ξωτικό ηταν αληθινό ή αν δεν υπήρξε ποτέ. Το μόνο σίγουρο για μένα είναι πως η Χριστίνα θα μπορούσε να έχει πολλά, θα μπορούσε να είχε δημιουργήσει περισσότερα και να προσφέρει αγάπη και όχι το δοσίληθον τριπάκι σε οσους την περιβάλλουν.  Ενας άνθρωπος με δυνατότητες που προτίμησε να κάνει ότι και το τσιγάρο. Να καίγεται μάταια…

Η Χριστίνα αποφάσισε να μου χαρίσει ένα κείμενο. Μπορεί και να μην είναι η Χριστίνα. Οι ηρωίδες μου σχεδόν πάντα επιλέγουν εμένα. Τις ηρωίδες μου σχεδόν πάντα τις επιλέγω.

 Όταν το ξαναδιάβασα, μου ηρθε κατά νου η τελευταία φράση της αριστουργηματικής ταινίας του Πολάνσκι:

Forget it Jake. It’s Chinatown….

Απολαύστε το:

= = =

ΤΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΝΑ

Όταν ήμουν μικρή κι ετοιμαζόμουν για την πρώτη τάξη του σχολείου,έλεγα στον εαυτό μου και σε όλους τους άλλους ότι θα γίνω η καλύτερη μαθήτρια,όχι μόνο της τάξης αλλα και ολόκληρου του κτιρίου.Κι όταν τελείωσα το δημοτικό με βαθμό 8 και όχι 10,είπα ότι στο γυμνάσιο θα επανορθώσω και θα καταφέρω να γίνω η καλύτερη μαθήτρια και μετά όταν θα τελείωνα το σχολείο θα γινόμουν γιατρός για να σώζω τον κόσμο και περισσότερο για να σώζω όλες τις μανούλες,γιατι οι μανούλες είναι οι καλύτεροι άνθρωποι του κόσμου μετά τη δική μου μαμά που με αγαπάει τόσο πολύ..Κι εγώ δε θέλω να τη στεναχωρώ και γι’αυτό και θα είμαι το καλύτερο παιδάκι που θα μπορούσε να έχει ποτέ..Κι έτσι άλλωστε μου λέει και εκείνη όταν πάω και χώνομαι στην αγκαλιά της,ότι είμαι το πιο γλυκό και τρυφερό κοριτσάκι όλου του κόσμου.Το κοριτσάκι της. Όταν ήμουν μικρή ήθελα να μεγαλώσω και να είμαι όμορφη.Όχι απλα γλυκιά και συμπαθητική όπως ήμουν σαν κοριτσάκι,αλλα όμορφη.

Όταν ήμουν μικρή,εκτός από όμορφη που ήθελα να γίνω όταν θα μεγάλωνα,ήθελα να είμαι και η καλύτερη μαθήτρια του δημοτικού.Τελικά όμως ούτε το ένα έγινα αλλα ούτε και το άλλο.Το ομορφότερο κοριτσάκι στην τάξη ήταν άλλο καθώς και άλλος ήταν ο καλύτερος μαθητής.Εγώ δεν ήμουν ούτε στους 5 πρώτους καλύτερους μαθητές.

Γι’αυτό υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι όταν θα μεγάλωνα κι άλλο και θα πήγαινα στο γυμνάσιο,θα επανόρθωνα και θα γινόμουν τότε η καλύτερη μαθήτρια της τάξης.

Όταν θα μεγάλωνα θα αγαπούσα και’ γώ πολύ τους ανθρώπους,την οικογένειά μου,τους συγγενείς μου όλους και τους φίλους μου και θα γινόμουν ένας καλός άνθρωπος.Α, ναι και μία καλή μαθήτρια που θα έκανα περήφανη τη μαμά μου αφού είμαι το μοναχοπαίδι της.

Πήγα στο γυμνάσιο,αλλα όχι,πάλι δεν ημουν καλή μαθήτρια,ημουν μάλλον από τις χειρότερες μαθήτριες.Αλλα ημουν πολύ καλή στο να βάφομαι στα όρθια στους πλαινούς καθρέφτες των αυτοκινήτων,κρυφά από τη μαμά.Είχα τσακωθεί με τη μαμά μου γιατι της ζήτησα να μου αγοράσει κάτι μπότες με ψηλά τακούνια που είχα δεί σε ένα μαγαζί,αλλα η μαμά δε μου τις πήρε γιατι είπε ότι τα τακούνια είναι για πιο μεγάλες κοπέλες και εγώ ημουν 12 χρονών μόνο,αλλα εγώ έκλαιγα,της φώναζα και δεν καταλάβαινα τι μου έλεγε.

Κι εγώ για να μάθει,την επόμενη μέρα πήγα σε μια συμμαθήτρια μου και της ζήτησα ένα τσιγάρο,και το ίδιο έκανα και την επομένη μέχρι που μια μέρα πήρα πιά το δικό μου πακέτο και δεν είχα ανάγκη κανέναν,και όταν σχολούσα έτριβα την μασημένη μου τσίχλα με γεύση μέντας,στα δάχτυλα μου για να φύγει η μυρωδιά της τσιγαρίλας και να μη καταλάβει η μαμά ότι καπνίζω..

Πόσο με ενοχλούσε που δε με άφηνε να φοράω τα ρούχα που ήθελα στο σχολείο.Δεν έφταιγα εγώ που έπαιρνα κρυφά τις κοντές μου μπλούζες και άλλαζα στις τουαλέτες του σχολείου.Τα αγόρια αυτά ήθελαν να βλέπουν κι εγώ ήθελα να αρέσω,ήθελα να είμαι γυναίκα κι όχι το γλυκό και τρυφερό κοριτσάκι της μαμάς.Όχι βέβαια,εγώ δε θα γινόμουν κανένα μαμόθρεφτο επειδή η μαμά μου με αγαπούσε τόσο πολύ.Εγώ ήθελα να γίνω γυναίκα εδώ και τώρα,όχι όταν θα μεγάλωνα.Ναι,αυτό ήθελα να γίνω.Γυναίκα..

Όταν ήμουν μικρή και αφού είχα τελειώσει και το γυμνάσιο,ήθελα να πάω στο λύκειο που ήταν η τελευταία μου ευκαιρία να γίνω μια καλή και συνεπής μαθήτρια ώστε όταν θα μεγάλωνα να γινόμουν μεταφράστρια και διερμηνέας.

Στην πρώτη λυκείου έγινα και επισήμως γυναίκα..Ναι,τώρα ήμουν ολοκληρωμένη,είχα γίνει αυτό που ήθελα,οπότε θα έπρεπε στο εξής όταν θα μεγάλωνα κι άλλο να γίνω μια καλή κοπέλα για το αγόρι μου.Εκείνος ήταν καλός για μένα.Εγώ καθόλου..Σιγά μην χαλαλίσω τον εαυτό μου γι’αυτό τον χοντρό,ξανθό και ασχημομούρικο αγόρι που του έκανα τη χάρη να είμαι το κορίτσι του..Ε,κι επειδή είναι καλό παιδί και μ’αγαπάει πολύ,τι μ’αυτό?Έχει σημασία τώρα?Ναι,ωραία,γελάω πολύ με τα αστεία του και έχει καλή καρδιά,αλλα είναι άσχημος κι εγώ όμορφη,τι δουλειά έχω εγώ μ’αυτόν?Εγώ είμαι γυναίκα κι αυτός είναι παιδί.Καλά,θα παραμείνω μαζί του αφού μου κάνει όλα τα χατίρια και στο μεταξύ αν βρώ κάτι καλύτερο και πιο ωραίο σε πρόσωπο θα τον χωρίσω. Ήταν ότι το καλύτερο παιδί του σχολείου και το πιο χαρούμενο και όλοι έλεγαν τι δουλειά είχε αυτός με μένα την «νευρωτική».Αλλα εκείνος δεν έδινε σημασία γιατί αυτή τη νευρωτική,την αγαπούσε πολύ σε αντίθεση με μένα που παρέμενα μαζί του μόνο και μόνο γιατι δεν είχα τίποτα καλυτερο να ασχοληθώ.

Αλλα με πρόλαβε και με έδιωξε αυτός όταν βαρέθηκε τα καμώματα μου και την εριστική συμπεριφορά μου. Ήταν πλέον αργά όταν κατάλαβα τι άνθρωπο είχα δίπλα μου τόσα χρόνια και δε με δέχτηκε ποτέ πίσω.

Βρήκα κάτι πιο ωραίο..Απο χαρακτήρα δε λέει τίποτα αλλα από εμφάνιση λέει πολλά.Μου φέρεται άθλια αλλα δε πειράζει,δε δίνω σημασία.Τον χωρίζω μετά από λίγο καιρό γιατί ηταν δύσκολος και δε μου έκανε όλα τα χατίρια όπως η μανούλα μου και ο άλλος ο άχαρος που είχα πρίν για αγόρι μου.Οπότε ας ξαναγυρίσω σε’κείνον αν και του φέρομαι άσχημα το ξέρω.Ε ναι,είμαι γυναίκα,αλλα λίγο ανώριμη ακόμα.Όταν θα μεγάλωνα θα γινόμουν ώριμη αλλωστε και θα του φερόμουν καλύτερα.Προς το παρόν έχω τη δικαιολογία της μικρής μου ηλικίας.

Αλλα όχι,σ’αυτά τα 3,5 χρόνια δεν έγινα καλύτερη και ωριμότερη,αλλα χειρότερη.Και το σχολείο τελείωσε οπότε δεν θα έχω άλλη στη ζωή μου να γίνω η καλύτερη μαθήτρια.Αλλα έχω ακόμα περιθώρια να γίνω όταν θα μεγαλώσω καλύτερος άνθρωπος,γιατί τώρα ακούω να λένε ότι είμαι μικρόψυχη κι ότι πληγώνω την οικογένεια μου και τους φίλους μου.

Τελικά με παράτησε αυτός γιατι μου είπε ότι δε με άντεχε άλλο,εκείνος ήταν ένας χαρούμενος και χαμηλών τόνων άνθρωπος κι εγώ ήθελα να προκαλώ συνέχεια φασαρίες με κάθε τρόπο.Άσε που οι καλοί άνθρωποι πιάνονται κορόιδα,κι εγώ δεν ήμουν κορόιδο.Ναι,με πείραξε που με άφησε,γιατι τότε κατάλαβα τι είχα τόσο καιρό διπλα μου και δεν το εκτιμούσα,αλλα υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι όταν θα μεγάλωνα θα φερόμουν καλά σ’αυτους που θα είχα δίπλα μου και δε θα ξαναπλήγωνα κανέναν.

Αλλα μάλλον δεν ήμουν έτοιμη ακόμα να γίνω σωστός και ακέραιος άνθρωπος και συνέχισα να πληγώνω τους γύρω μου και ειδικά τους συντρόφους μου.Τότε είπα ‘’Οταν θα μεγαλώσω,θα επανορθώσω για όλα αυτά που τους έχω κάνει και θα γίνω η καλύτερη σύζυγος ‘’.

Και μεγάλωνα…Και τόσο περισσότερο τους πρόδιδα και τόσο περισσότερους ήθελα να έχω δίπλα μου και τότε ήταν που άρχισα να μετράω με πόσους είχα βρεθεί στο κρεβάτι, μέχρι που κάποια στιγμή κουράστηκα,τα έχασα και σταμάτησα να κρατάω λογαριασμό..

Αλλα μετράω σαν γυναίκα και μόνο αυτό έχει σημασία..Δε βλέπεις με πόσους έχω πάει?Δεν είμαι πιά το κοριτσάκι της μαμάς και του μπαμπά οι οποίοι με έπνιγαν με την τόση αγάπη τους. Τώρα είμαι η γκόμενα του καθενός..Αλλα όταν θα μεγάλωνα θα τα έκοβα όλα αυτά και απλά θα λεγόμουν μια κοπέλα ώριμη με πολλές εμπειρίες.Εμπειρίες που τις είχα αποκτήσει στο σπίτι μου,στα σπιτια άλλων,στο ασανσέρ,στις τουαλέτες των μπάρ,στα πίσω καθίσματα αυτοκινήτων .

Πράγματι άλλαξε η συμπεριφορά μου.Προς το χειρότερο όμως..Πλήγωσα και τον επόμενο σημαντικό άνθρωπο που μπήκε στη ζωή μου μετά από έναν σωρό ανόητες σχέσεις.Και τον πρόδωσα κι αυτόν..Χωρίς να ξέρει τι γινόταν πίσω από την πλάτη του και πίσω από τα πολλά τρυφερά και στοργικά μου χαμόγελα.Χωρίς να ξέρει ότι κάποιες από τις νύχτες που κοιμόμασταν στο ζεστό μας κρεβάτι εγώ είχα ήδη περάσει από κάποιου άλλου την κλίνη..Χωρίς να ξέρει ότι παρόλο που δεν ήμουν ερωτευμένη μαζί του με έκανε καλύτερο άνθρωπο και πιο ‘’ζεστό’’ απλά και μόνο με την αγάπη που μου έδειχνε.Γιατι αυτό ήταν που είχα ανάγκη..Να με αγαπούν.Αλλα με την διαφορά ότι μου έφτανε μόνο να παίρνω και όχι να δίνω.Γιατι έτσι γίνεται συνήθως.Αυτούς που σου δείχνουν την αγάπη με όλη τη δύναμη της ψυχής τους,εσύ τους διώχνεις και θέλεις να πάς για τα δύσκολα..

Ψάχνοντας βαθιά μέσα μου να βρώ τι συμβαίνει κατέληγα πάντα στο ίδιο συμπέρασμα..Είχα δεχτεί τόση αγάπη από τη μητέρα μου και ήθελα αυτό να συμβαίνει με κάθε άνθρωπο που έμπαινε στη ζωή μου.Δεν είχα απογοητευτεί ποτέ από εκείνη,δεν είχα μάθει τι σημαίνει η λέξη ‘’όχι’’. Πόσο κακό μου έκανε με την αγάπη της χωρίς να το ξέρει.

Μεγάλωνε εκείνη,μεγάλωνα  κι εγώ.Το γλυκό και αθώο κοριτσάκι που ήμουν όσο καιρό υπήρξα γαντζωμένη επάνω της τώρα δεν υπήρχε και την θέση του είχε πάρει μια γυναίκα πλέον.Αυτό που ήθελα να γίνω όταν θα μεγάλωνα.Γυναίκα..Μια δυνατή,στοργική,συμπονετική και αξιοπρεπής πάνω απ’όλα γυναίκα.Όπως η μητέρα μου..Αλλα εγώ δεν έγινα τίποτα απ’όλα αυτά.Ήμουν μια γυναίκα σκέτο..Χωρίς τα επίθετα..

Το γλυκό κοριτσάκι είχε προσπαθήσει με νύχια και με δόντια να βγάλει από πάνω του αυτό το δέρμα και να γίνει μια άλλη,βιαζόταν να μεγαλώσει και να πάψει να είναι το παιδάκι της μαμάς.Τώρα είχε γίνει το κοριτσάκι όλων.Η αθωότητα του επιτέλους είχε χαθεί όπως ακριβώς εκείνο ήθελε..Πολλές φορές,όχι μόνο μια.

Βλέπεις η μητέρα μου δεν το καταλάβαινε.Οτι με την τόση της αγάπη με έπνιγε κι εγώ έπρεπε να ξεφύγω απ’όλο αυτό.Να σταματήσω έστω και πρόωρα να είμαι το μικρό και γλυκό κοριτσάκι της.

Και τελικά δεν έγινα ποτέ αυτό που ήθελα να γίνω όταν θα μεγάλωνα.Ένας σωστός και αξιοπρεπής άνθρωπος. Σαν τη μητέρα μου..