Όταν ξεκινησα το blog ποτε δεν περιμενα ότι θα εφτανα στο σημειο να μου στελνετε τις ιστοριες σας και εγω να σας απαντω.
Δεν ειμαι ειδικος, δεν εχω πτυχια, παραπτυχια και παρασημα και το μονο που μπορω να κανω είναι σεβομενος το δικο σας μηνυμα να σας γραψω ειλικρινα την αποψη μου που το πολύ πολύ να είναι λαθος.
Οστις θελει να μπει στον κοπο, καλοδεχουμενος.
Ακομα και ψευτικη να είναι η ιστορια, πιθανως για καποιον αναγνωστη να είναι αληθινη οποτε ισως κατι κερδισει!
Ευχαριστω πολύ για την εμπιστοσυνη και την καλη σας προαιρεση.
= = = = =
Η χθεσινη ιστορια που παρκαρε στο ινμποξ μου είναι από έναν ανδρα.
Ο πρωτος που μου εκανε την τιμη γιατι μεχρι σημερα μονο κοπελες με προτιμησαν.
Μια ιστορια που φανταζομαι θα είναι κοινη σε ολους μας.
Η δικη μου απαντηση στο τελος.
= = = = =
Υποπτε γεια σου.
Διαβαζω εδώ και λίγους μήνες το blog σου και οφείλω να ομολογήσω ότι το βρίσκω ενδιαφέρον.
Όταν δε, διάβασα και τις απόψεις που δίνεις σε μικρές και μεγάλες γυναίκες, μου την κάρφωσε να σου στειλω και τη δική μου ιστορία. Με ενδιαφέρει η γνώμη σου αν και τα φιλαράκια μου μου λένε ότι ολες οι γυναίκες είναι πουτάνες εγω θέλω να διαπιστώσω μπας και υπάρχει και άλλη αποψη.
Έμπαινα που λες σε ένα φορουμ.
Εκει γνώρισα και μια κοπέλα που γράφει πολλά τα οποία έχουν σχεδόν μοναδικό άξονα την ερωτική μοναξιά. Τα γράφει ωραία όμως για αυτό και μαζεύει πολλά replies και φαντάζομαι πολλά pm.
Εγω στην αρχή απλως την παρακολουθούσα ή αντε να βάλω κάποιο μικρό σχόλιο και όσο έβλεπα ότι η ερωτική της μοναξιά παρατείνετο τόσο μου κινούσε την περιέργεια. Εγραφε και ωραία η άτιμη και δεν παρέλειπα όταν έβλεπα ποστ της να μπω και να το διαβάσω. Σε πολλά μάλιστα από αυτά που έγραφε έβλεπα και πτυχές του εαυτού μου! σε αλλα υποφορα του φορουμ εγραφα συχνα αλλα αυτην την απεφευγα. Δεν ηθελα να κάνω ότι και όλοι οι αλλοι που σαλιάριζαν σε κάθε της φορουμικό βήμα.
Μετά από αρκετό καιρό που λες, αποφάσισα να της στείλω ένα pm σχολιάζοντας κατι που είχε γράψει.
Μου απάντησε άμεσα και σχέδον με εξέπληξε η ζεστασιά της!
«να μη χαθούμε, θέλω να μου ξαναγράψει και σε ευχαριστώ πολύ για το υπέροχο μήνυμα σου» Κάπως έτσι κατέληγε και δεν σου κρύβω ότι καταχάρηκα!
Γρήγορα μεταφερθήκαμε σε online περιβάλλον, το γνωστό σε όλους msn και εκει ειδα πολύ προσωπικές φράσεις για να τις πάρω στην πλάκα.
«μου άρεσει πολύ ο τρόπος που γράφεις, και εγω παρακολουθώ τα ποστς σου συνέχεια, φαίνεσαι υπέροχος, πραγματικά δεν θέλω τωρα που μιλάμε να χαθούμε, σε φιλώ πολύ γλυκά, αύριο το βράδι θα ξαναμπώ στο μσν και θέλω να μιλήσουμε» και κάτι τέτοια που με έστειλαν αδιάβαστο!!!
Όπως καταλαβαίνεις, μετα από 3-4 μέρες τσατινγκ σε πολύ ευχάριστο κλίμα δεν άργησα να απευθύνω πρόταση για καφέ.
Δέχτηκε!!!
Όταν όμως της ζητησα τηλεφωνο, αρνήθηκε και μέσα στη χαρά μου, εδωσα το δικό μου. Μου είπε θα σε πάρω και μετά χάθηκε.
Από ότι μιλήσαμε είναι μόνη της. Μονος μου ειμα και εγω αυτή την περίοδο.
Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που γράφει και ήθελα να τη γνωρίσω. Και αν μου άρεσε θα προχωρούσα. Μου έστειλε και φωτογραφίες της τιμώντας με με εμπιστοσύνη και απευθυνόταν σε μένα με ζεστό τρόπο. Όχι ερωτικό αλλα πολύ θηλυκό.
Πέρασαν λίγες μέρες, δεν απάντουσε στα mail μου και κάποια στιγμή εμφανίστηκε και μου πρότεινε η ίδια να συναντηθούμε σε μια εκδήλωση του φόρουμ. Στην αρχή επειδή το event έπεφτε μακριά ειπα που να τρέχω τώρα εκεινη επέμεινε και αντέτεινε πως θα ήταν καλύτερα να πρωτοσυναντηθούμε εκει και μετά αφου θα αισθάνετο άνετα, θα βγαίναμε οι δυο μας.
Στο ερώτημα «εχεις κατι να κρύψεις» δεν είχα κάτι να αντιπαραθέσω και τη δικαιολόγησα καθώς ως γυναίκα ήθελε να αισθάνεται ασφαλής. Επειδή επέμεινε, απάντησα θετικά και μέχρι το πάρτι δεν πολύμιλήσαμε. Η ίδια μου έλεγε ότι εργαζόταν πολύ, ότι ήταν άρρωστη, τηλέφωνο δεν με πήρε ποτε και για να μη γίνομαι πρήχτης και με πάρει για λιγούρη, δεν την πίεζα.
Που και που κάποιο mail και μια μέρα πριν μπήκε στο μσν και εκδήλωσε για μια ακόμα φορα την επιθυμία της να συναντηθούμε στο πάρτι. Δεν ήθελα να πάω γιατι ψιλοβαριόμουν αλλα όταν επανήλθε, ε, λέω εντάξει.
Όταν τη ρώτησα πως θα συναντηθούμε, μου είπε μια καταπληκτική αοριστολογία τυπου «ειμαι μια γυναικα που θα τριγυρίζει συνέχεια» και με ξενέρωσε.
Τελικά πήγα.
Είπα στον εαυτό μου πως αν έχω 1% πιθανότητες ας τις εξαντλήσω για να μη μου μείνει απωθημένο αλλα ήταν χαζαμάρα να μην ξέρω που πάω.
Ήλπιζα στις φωτογραφίες, της είπα τι θα φοράω, φόρεσα ένα χαμόγελο και μια ελπίδα και πήγα.
Εκατσα 2 ώρες
Παπάρια.
Ήπια 3 ποτάκια, ασχολήθηκα με το κινητό μου, ακουσα καλα τραγουδάκια κοιτούσα συνεχώς από δω και από κει μπας και, αλλα τελικά βαρέθηκα και εφυγα.
Της έστειλα αποχαιρετιστήριο και όχι ξεχεστήριο mail τυπου ευχομαι να πέρασες καλύτερα από μένα, καλα να περνάς κλπ και εκει που δεν το περίμενα, όχι μονο μου απαντήσε αλλα μπήκε και στο μσν!
Μου είπε ότι ενας τυπος από την παρέα της κατι έπαθε και εφυγε αμεσα και πως θα τα λέγαμε οπωσδήποτε. Αφου με ξαναζέστανε με μερικα γλυκόλογα, της ξαναζήτησα τηλ. Αρνήθηκε.
Τη ρώτησα αν εχει το δικό μου. Μου το έγραψε. Αυτό δεν είναι;
Με ρώτησε και με άφησε με την ελπίδα.
Πέρασαν μέρες, τιποτα.
Σκέφτηκα πως ΟΚ δεν γίνεται, χαίρετε.
Μετά από λίγες μέρες κατέβηκε ενας αδελφικός μου φίλος για βόλτα στην Αθηνα. Γνωριζόμαστε από τον στρατό και κρατήσαμε επαφή. Με έχει φιλοξενήσει, τον εχω φιλοξενήσει και παρα το ότι έχουν περάσει πολλά χρονια, 2 φορές τον χρονο τουλάχιστον βρισκόμαστε και πολύ πιο συχνά μιλάμε και στο τηλεφωνο. Είναι σουπερ γνώστης της πληροφορικής και με έχει βοηθήσει πολύ σε πολλα.
Βγήκαμε και είχε κανονίσει να πάει μια συναυλια. Σε μια αποστροφή του λόγου του μου είπε κάποια στιγμή πως «αν εισαι τυχερός θα γνωρίσεις και την τάδε!»
Έπεσα από τη μπάρα υποπτε!!!
Ο φιλος μου με μύησε στο φόρουμ και μέχρι εκεινη τη στιγμή δεν ήξερα ότι είχε αναπτύξει επαφή μαζί της. Στην αρχή εκανα τον ανήξερο.
Μου είπε λοιπον και αυτός είχε μιλησει μαζί της στο τσατ και ειχαν συμφωνήσει να συναντηθούν όταν θα κατέβαινε, του είχε δώσει το τηλ της, ειχαν μιλήσει και λογικά θα ερχόταν.
Προς στιγμήν δίστασα αλλα αποφάσισα να μην κρατήσω μυστικα.
Του είπα ακριβώς ότι είχε συμβει και αποφασίσαμε να μου δώσει το κινητό της για να της στείλω εγω το σχετικό μήνυμα να δούμε αν θα ερχόταν. Με τον φιλο μου δεν ετεθη θεμα αντιζηλιας αφενος γιατι η φιλια μας είναι πολύ ισχυρη αφετερου γιατι εκεινος ηρθε για λιγο και θα εφευγε μακρια.
Να μη σου τα πολυφλυαρώ, τελικα ήρθε με μια φίλη της.
Μου έκανε αρκετά καλή εντύπωση. Δεν ήταν από τις γυναίκες που θα την έβλεπες στο δρόμο και θα πάθαινες εγκεφαλικό αλλα κουβαλούσε τη δικη της γοητεία.
Στην αρχη ετσι όπως καθήσαμε χωροταξικά δεν ευνοούσε το περιβάλλον για τετ α τετ αλλα κάποιοι έφυγαν και την κάλεσα δίπλα μου.
Μιλήσαμε.
Αρκετά.
Και όπως φάνηκε ειχαμε αρκετά να πουμε, να ανταλλάξουμε απόψεις και ετσι μου δόθηκε η δυνατότητα να καταλάβω πολλά από τα γραπτά της. Είχαμε ωραιο αμφίδρομο διάλογο ύποπτε…
Μετά δεν καλοκατάλαβα τι έγινε.
Εντελώς τελείως ξαφνικά κατέβασε παντζούρια.
Εκει που ανοίχθηκε και μου είπε πράγματα πολύ προσωπικά, ωωωωωωπ!
Λες και βρήκε μαγνητικό πλέγμα και στούκαρε.
Άρχισε να χαζοκακαρίζει με τη φίλη της, και καλά χαβαλές οε οε, και να μη μιλάει ουτε σε μένα ουτε στον φίλο μου ( ΣΣ. Ώστε να μπορουσα να πω ότι ΟΚ, αυτόν διάλεξε και να αποσυρθω)
Προσπάθησα 1-2 φορές να ανοιξω θέμα, έλαβα μονολεκτικές απαντήσεις, σιώπησα για να δω αν θα έθετε αυτή κατι, δεν το έκανε, πέρασε η ώρα, μας τελείωσε το live, χαρήκαμε, ευχες, χειραψίες, τελος.
Την επόμενη μέρα της έστειλα mail.
Της έγραψα καθαρά ότι θέλω να πάμε για καφέ.
Μου απάντησε άμεσα.
«χάρηκα πολύ που σε γνώρισα
πέρασα πολύ όμορφα
να'σαι καλά τα λέμε σύντομα
τα φιλιά μου»
αν δεν έγραφε αυτό το τα λέμε σύντομα, θα την ξεχνούσα άμεσα.
Αλλά τελικά δεν ανταποκρίθηκε.
Είδα επίσης ότι αν και διατείνετο πως δεν έχει νετ στο γραφείο αλλα πολλά ποστς τα έκανε το πρωι… Τώρα μου ήρθε και αυτό το ψεμματάκι στο μυαλό.
Την επομενη μερα, την πηρα τηλεφωνο.
Δεν το σηκωσε.
Τη μεθεπομενη την ξαναπηρα.
Το ιδιο.
Δεν επανελαβα.
Ένοιωσα ότι ήρθαμε κοντά.
Ήθελα να της πω και άλλα τόσα πράγματα…
Δεν πρόλαβα, δεν μου έδωσε τη δυνατότητα, δεν ξέρω.
Τα ξαναφέρνω για λίγο στο μυαλό μου…
Ο φιλος μου με το αλλοθι του τωρα ηρθα, αυριο φευγω και πιθανως με καλυτερη επικοινωνιακη μεθοδο καταφερε το mail και το msn να το μετουσιωσει σε τριασδιαστατη παρουσια.
Συστηθηκαμε.
Παγωμενα στην αρχη.
Φυσιολογικο.
Ξερεις τι είναι να βρισκεις κατά λαθος καποιαν που σου έλεγε «ναι, ναι, να τα πουμε, θα σε παρω τηλεφωνο ?»
Μετά τη φώναξα δίπλα μου. Ήρθε.
Σιγα σιγα ανακαλυπτα πως αυτά που ολοφανερα στα ματια μου εβλεπα στο νετ, τα επιβεβαιωνα και στην πραγματικοτητα. Ο πλουτος της γνωμης, η σπιρταδα, η ατακα, η συμπυκνωμενη ιστορια αλλα και η μεγαααααααααλη προταση, η ποικιλια, το πολυμορφο και το πολυεπιπεδο, η σκεψη και η πνευματικη παραγωγη ξεδιπλωθηκαν μπροστα μου μαζι με πολλες πολλες μικρες κλωστες που συνεθεταν ένα ισχυρο διχτυ.
Καποιος αποφασισε ότι ο χρονος μου τελειωσε.
Όταν τα φωτα χαμηλωσαν για το σχετικο unplugged μερος, ετσι ακριβως ολοκληρωθηκε και το μοιραζεσθαι. Αυτή και η φίλη της επιδοθηκαν σε ένα ξεφρενο ρυθμο γελωτα στο δικο τους κωδικα. Κατι σαν εκτονωση, κατι σαν πνιγομαι χωρις φουρτουνα, κατι σαν ουφ πια!
Δεν προλαβα.
Δεν τα καταφερα.
Να της πω πως δεν χρειαζεται να:
-Φοβάται
-Με φοβάται
-Εχει τόση μεγάλη ανασφάλεια
-Να καταστρέφει τα γραπτά της και να δημοσιευει ελαχιστα
-Να καταστρέφει ουσιαστικα μερος του εαυτού της.
-Αισθάνεται μειονεκτικά με λίγα περιττά κιλά. Της πανε και δεν φαινονται.
-Τα χάσει. Ας μην τα χάσει. Ωραία είναι και γεματούλα.
-Μην εχει εμπιστοσυνη στον εαυτο της.
-Να καταφευγει στο γραψιμο για να αποφυγει τη ζωη
-Να νομιζει ότι το τελος μιας φιλιας είναι και το τελος κατι τρομακτικα σημαντικου. Ενταξει, θα πονέσει αλλά η ζωη δεν σταματά. Και θα κάνει καινούριους φίλους. Και θα είναι καλοί…
Ηθελα να της πω ρε ύποπτε πως η ζωή εχει δυσκολίες αλλα εχει και ομορφιές. Και ωραίες στιγμές. Και ότι μπορεί να τις νοιώσει, να αγαπήσει περισσότερο αυτά που κάνει, να μοιράζεται ( πραγματικά όχι στα γραπτά ) και θα χαμογελασει και αυτή. Το δικαιούτο. Της άξιζε. Αγάπησα κατευθείαν όσους προβληματισμούς μου κατεθεσε και αγάπησα αυτά που δεν μου είπε και τα κατάλαβα.
Ήθελα να της πω πως η εκτόνωση είναι καλή. Επι μακρόν όμως φέρνει κενό.
Ηθελα επισης να της πω πως δεν μου ήταν βάρος να μου πει περισσότερα για αυτήν. Θα μου έκανε και μένα καλο. Και ημουν έτοιμος να την ακούσω και να συμμετέχω. Να είμαι δίπλα της. Να γελάει και να γελάω. Να κλαίει και να κλαίω και γω και ας μη μου έλεγε γιατί.
Και αλλα ηθελα να της πω…
Μου εβγαζε τοσο πονο που με συγκινησε.
Αλλα και τοσα προτερηματα που αν ημουν αετος θα απλωνα τις φτερουγες μου να την παω μακρια… Και εκει αφου θα ηταν καλυτερα και θα επαιρνε τις ανασες της, θα καμάρωνα εγω το πεταγμα της…
Τελικά ρε φίλε ύποπτε τι στο διάολο έγινε;
Γιατί καπου έχασα τη μπάλα και μπερδεύτηκα;
Θέλω να της τα χώσω όπως κάνουν όλοι οι φίλοι μου αλλά δεν μου πάει.
Εσύ τι λες;
= = = = = = = = =
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ
= = = = = = = = =
Γεια σου φιλε!
Σε ευχαριστω για τη ιστορία σου. Άλλωστε έγραψες κατι που δεν πιστευω πως υπαρχει ανηρ στον πλανητη που δεν εχει νοιωσει. Στοιχειο που εχουν γραφει τραγουδια, βιβλια, αρθρα σε ευτελη και μη περιοδικα, αστα να πανε!
Όλα συνοψιζονται στην απορια γιατι δεν καταλαβαινουμε τις γυναικες.
Γιατι λενε αυτό και εννοουν το άλλο, γιατι δειχνουν το ταδε και κανουν το δεινα, γιατι δεν μιλανε ξεκαθαρα και εντιμα.
Πρεπει να παραδεχθουμε για τη δικη μας εσωτερικη γαληνη πως οι γυναικες είναι σαν τους πελατες στα σουπερ μαρκετ.
Εμεις όπως καταλαβαινεις ειμαστε τα ραφια με τα προϊοντα και αυτές περνανε μας κοιτανε, μας εξεταζουν και αν θελουν μας βαζουν στο καροτσι τους.
Μπορει να μας παρουν στα χερια, να μας δουν καλα καλα, να δουν το κοστος, τη μαρκα, να σκεφτουν αν αξιζει η αγορα, να δωσουν σημασια στη συσκευασια, να ξανακανουν μια βολτα, να μας ξαναδουν, να ξανασκεφτουν και μετα να αποφασισουν.
Παρτο χαμπαρι φιλε μου.
Αυτές διαλέγουν.
Από κει και περα είναι στη φυση της γυναικας να είναι φιλαρεσκη και αυταρεσκη.
Δεν θελει να κλεινει πορτες, εχει αναγκη τη γενικη αποδοχη, να μη χαλαει καρδιες στοιχειο πιθανως αρχεγονο. Αφου δεν μπορει να καταφυγει στη βια, το παει διπλωματικα. Ευτυχως στη συγχρονη εποχη οι γυναικες σιγα σιγα αρχιζουν και αισθανονται πιο πολύ ανεξαρτητες με αποτελεσμα να μας δειχνουν τι θελουν πιο καθαρα. Στη συγκεκριμενη, αυτό θα αργησει λιγο.
Καλα λες για τις ανασφαλειες της.
Αυτές είναι ο κινητηριος μοχλος της υπαρξης της.
Μια ετσι, μια γιουβετσι, μια κουκουρουκου μανταλακια, μια αντε γεια και αντιο.
Σκεψου και το άλλο.
Αντε εγω σου λεω πως κανατε κατασταση.
Με τετοιο κυκλοθυμικον της συμπεριφορας θα σου αναβε τα λαμπακια 42 φορες τη μερα! Εκει που θα σου ελεγε ναι, θα εννουσε όχι και θα επραττε ναι-μισυ!
Τι μπορεις να κανεις εν προκειμενω;
Τιποτα απολυτως.
Μην ξανασχοληθεις.
Δες το και από τη θετικη του πλευρα.
Η ζωη σου τα εφερε αναπαντεχα να τη γνωρισεις.
Δεν σου εμεινε τελικα απωθημενο οποτε ειχες τη χαρα να δεις ποια είναι.
Όμως συνεχισε τον δρομο σου φιλε.
Γενικα σε αυτές τις περιπτωσεις αυτό που μπορεις να κανεις είναι ευγενικα και διακριτικα ( να το καταλαβει όμως ε; ) να δηλωσεις την παρουσια σου. Το ενδιαφερον σου και μετα αφησε την ησυχη. Αν θελει, θα περασει από το ραφι να σε αγορασει. Αλλιως θα σε προσπερασει για τους δικους της λογους που δεν εχουν καμια σημασια. Το μονο που βλεπω εγω σε όλα αυτά που μου περιγραφεις είναι πως η κοπελα δεν τα εχει καλα με τον εαυτο της. Τουλαχιστον ή δεν θα σου εδινε ελπιδες ή εστω από ευγενεια θα απαντουσε στις κλησεις σου.
Μην ταλαιπωρεισαι άλλο πνευματικα φιλε.
Το κακο που εχουμε οι ανδρες είναι πως βιαζομαστε.
Ειδαμε μια γυναικα με θετικα στοιχεια και αμεσως αρχιζουμε τα ονειρα και χωνομαστε, αγχωνομαστε, σκεφτομαστε, ονειρευομαστε. Δεν ξερεις φιλε μου τι μπορει να κουβαλαει στο κεφαλι της, τι μπορει να εχει περασει, πως σκεφτεται, και γιατι ενεργει με αυτόν τον τροπο. Ισως αν τα μαθαινες αυτά να την απομυθοποιουσες. Επειδη δηλαδη γραφει καλα και σου γραψε καλυτερα παει να πει πως όλα αυτά συναδουν;
Αστο γιατι εχω γνωρισει ατομα που τους διαβαζεις και μενεις αναυδος και τους βλεπεις και ξαναμενεις αναυδος. Από την αναποδη όμως.
Δεν λεω μπορει να είναι εξαιρετικη. Σε πιστευω σε αυτά τα θετικά που ξεχώρισες.
Όμως δεν φτανουν amigo mio.
Υπαρχουν και πρακτικα ζητηματα. Απτα.
Και αν καποιος δεν ανταποκρινεται στο προφανες, μην περιμενεις να είναι εκει στα δυσκολα. Μπορει να εχει προτερηματα αλλα είναι σαν το σχημα της Γης. Ελλειψοειδες από περιστροφη….
Αφου δεν βλεπεις ανταποκριση παρα μονο στο mail, δεν υπαρχει λογος να συνεχισεις. Οκ γνωριστηκατε, μιλησατε, της ειπες ότι τη γουσταρεις, της τηλεφωνησες, ενταξει. Ξερει.
Και αν θελει θα επανελθει αυτή.
Τωρα πια δεν μπορεις να κανεις τιποτα άλλο.
Και να χαιρεσαι ρε!
Γιατι ότι ειχες να κανεις, το εκανες.
Μην εχεις τυψεις και μην εχεις απωθημενα.
Στο βαθμο που σου αναλογουσε, εκανες αυτό που μπορουσες.
Εχεις σκεφτεί φιλε πιθανως ποσα απωθημενα κουβαλάει μεσα της;
Πως ξερεις ότι δεν περιμενει τον mr.perfect που θα είναι και κουκλος, και φραγκας, και θα την αγαπα, και θα την παιδευει, και θα την ταξιδευει, και θα της φερεται σκληρα και τρυφερα μαζι; Μεχρι βεβαια να καταλαβει ότι κατι τετοιο δεν υπαρχει εγω ο υποπτος θα πινω jack daniels αλλα αυτό είναι άλλο θεμα συζητησης. Μπορει να ειπατε αρκετα αλλα όχι τοσα ώστε να ξερεις σιγουρα τι συμβαινει εντος του κρανιου της.
Και στο παρτι στο πουθενα πηγες ( εγω πχ δεν θα πηγαινα ετσι στο φλου ) , και το τηλεφωνο σου εδωσες, και την πλησιασες, της μιλησες και της ζητησες εκ νεου συναντηση, και της τηλεφωνησες, ε, enough.
Αυτά τα πραγματα φιλε πρεπει να είναι αμφιδρομα.
Αφου δεν, αστο.
Το εχει καταλαβει ότι τη γουσταρεις, επομενως όπως λενε και στο χωριο μου she has the knife, she has the mellon.
Life goes on φιλε μου, life goes on.
Πηγαινε για αλλα. Και ξεχνα τη.
Δεν χρειαζεται να τα χωσεις ουτε να καταφευγεις σε βλακειες τυπου ολες οι γυναικες είναι πουτανες, ουτε να σου μενει η απορια. Συνηθισμενες ιστοριες που ο παρονομαστης είναι κοινος. Δεν τα εχουμε καλα με τον εαυτο μας και μπερδευουμε τους αλλους. Αναγνωρισε το και προχωρα.
Παρτο αποφαση αδερφε.
Τις γυναικες λογω φυσης ΔΕΝ μπορουμε να τις καταλαβουμε και αν μπουμε σε αυτό το τριπακι θα πληγωθουμε.
Σημασια εχει να ξερουμε τις μας γινεται και να αποφασιζουμε τη σωστη κινηση, αν αξιζει να ασχοληθουμε, να χαιρετησουμε, δηλαδη να ειμαστε σε θεση να βλεπουμε τα πραγματα καθαρα χωρις συναισθηματικες τυφλες. Αυτές μπορουν να ερθουν ΑΦΟΥ εχουν γινει μερικες κινησεις. Αλλιως είναι μονοπλευρες και ματαιες.
Όπως ακουστηκε και στην αριστουργηματικη ταινια του Πολανσκι η τελευταια φραση:
Forget it Jake.
This is Chinatown…
Cicilian. Two knights variation.
Suspect
Υγ. Τελικα υπαρχει εντονη μοναξια εκει εξω….
Δεν είναι τυχαιο ότι τα πιο πιασαρικα κειμενα, αρθρα, τραγουδια αφορουν τις συγχρονες νοσους των μεγαλων αστικων κεντρων. Τη μοναξια και το συναισθηματικο κενο…
