CINE CITY 1

Με την παρουσα ενοτητα ξεκιναω – και ελπιζω να συνεχισω με συνεπεια – να ασχολουμαι με μια αγαπημενη δραστηριοτητα. Κινηματογραφος. Δεν εχω γνωσεις κινηματογραφικες σε τεχνικο επιπεδο, δεν εχω σπουδασει το αντικειμενο, δεν τα ξερω όλα και δεν επιθυμω να τα μαθω. Το μονο που με ενδιαφερει είναι να καταγραψω τις αποψεις μου αναφορικα στις ταινιες που βλεπω ειτε στη μεγαλη σκοτεινη αιθουσα, ειτε σπιτι μου μεσω ψηφιακου πολυμορφικου δισκου που στα ελληνικα λεγεται και DVD. «Χομπι» που το ξεκινησα από περυσι ( να γραφω κριτικη στο ιντερνετ για τις ταινιες ) και λεω να το συνεχισω.. Μεχρι στιγμης εχω γραψει αρκετα τα οποια ηταν πεταμενα διασπαρτα σε φορουμ και ευκαιρια είναι να τα συγκεντρωσω σε ένα. Ο τροπος που κρινω τις ταινιες εχει συνηθως 2 αξονες. 1. Τα φρου φρου: Φωτογραφια, σκηνοθεσια, μουσικη, ερμηνειες. 2. Το στορι: Τι λεει η ταινια. Πλοκη, δραση, υποθεση. Το προφανες. 3. Between the lines: τι θελει να πει τω ποιητη; Καλα τα ανωτερω αλλα τοση ωρα τι θες να μας πεις; Αφου τα συγκεντρωσα και τα επεξεργαστηκα, με τυχαια σειρα τα παραθετω.

DOGVILLE

Φευγοντας απο το θερινο σινε όταν το ειχα δει, ενοιωσα οτι καποιος μου ειχε ριξει τετοια σφαλιαρα που σχεδον τρεκλιζα στο δρομο!!! Με τον λαρς φον τριερ εχω εντονη σχεση. ή θα με χαλασει μια ταινια του ή θα τη λατρεψω. Μεση οδος δεν υπαρχει. Δεν μου αρεσαν το δαμαζοντας τα κυματα, το στοιχειο ενός εγκληματος και οι ηλιθιοι, λατρεψα το χορευοντας στο σκοταδι και το dogville. Μπορει να θελει να περιγραψει την ιστορια της αμερικης αλλα εχω την αισθηση πως ειναι ενα εργο διαχρονικο και σε καθε κοινωνια εφαρμοσιμο. Τα φρουφρου ( σκηνοθεσια-ερμηνειες κλπ) : Ο αθεοφοβος δανος εκανε μια ταινια μεσα σε μια αποθηκη σχεδιαζοντας ενα χωριο με κιμωλια!!! Αυτό το τετραγωνο το σπιτι του ταδε, αυτό του δεινα κοκ.Ειλικρινα ακομα δεν ξερω. το θεατρο στον κινηματογραφο ή ο κινηματογραφος στο θεατρο ?

Μεγαλη καινοτομια που σιγουρα θα δημιουργησει σχολη. Μηδεν σκηνικα και μηδεν εφε!!! Υποδειγμα του πως μπορεις να φτιαξεις ενα αριστουργημα με μηδεν κοστος. Τη Νικολ Κιντμαν ποτε δεν την ειχα σε εκτιμηση. Ουτε και στο eyes wide shut με συγκινησε ιδιαιτερα. Εδω ομως υποκλινομαι. Τερας υποκριτικης.

Το στορι: νεαρη κυνηγημενη απο γκανγκστερς βρισκει καταφυγιο σε ενα φτωχικο χωριο. Οι κατοικοι της παρεχουν ασυλο και εκεινη τους βοηθαει στις δουλειες τους. Η καλοσυνη της και το επιπεδο της - θα μπορουσα να πω και αγιοτητα - ειναι τετοιο που τους κανει καλυτερους και δινει χρωμα στη ζωη τους. Δυστυχως ομως ξεσκεπαζει και τις αδυναμιες τους. Αδυναμιες μιας κλειστης κοινωνιας, κρυμμενες απο "τα ματια του κοσμου" Οι καλοι ανθρωποι γινονται θηρια, οι μεν ανδρες τη βιαζουν και οι δε γυναικες την εκμεταλλευονται εις διπλουν. Για να μην τους φυγει, της κρεμανε αλυσιδα!!! Εκεινη υπομενει αγογγυστα τη λυτρωση μεχρι που.... Βetween the lines: Χειρουργειο. Πολλοι συμβολισμοι ( μερικους τους επιασα, μερικους δεν ) και κυριως η ασταθεια και η ανυπαρξια του ανθρωπου. Ειναι απο τα θεματα που με εχουν βασανιζει και ζορισει σε προσωπικο επιπεδο. Πιστευω οτι ο ανθρωπος απο μονος του ειναι ον ασταθες. Λειτουργει αναλογα με το συμφερον του και συνηθως κατα το "οπου φυσα ο ανεμος". Ο ανθρωπος που ξεχναει ευκολα, που θελει να κυριευσει, που πατα επι πτωματων. Οταν ενας ανθρωπος δεν εχει ηθικες αντιστασεις, δεν εχει αναστολες, δεν εχει μεταφυσικες ανησυχιες και λειτουργει εντελως αυτονομα, θα βλαψει. ή στην καλυτερη δεν θα βοηθησει. Η ταινια θιγει πολλα. Ας πουμε την πνευματικη ηγεσια. Που πολλες φορες αναπαραγει στειρες θεσεις, που χρησιμοποιει λεκτικα σχηματα και ωραιες ανακοινωσεις αλλα απουσιαζει απο το πεδιο μαχης που λεγεται ζωη και κωφευει στα προβληματα.

Δεν μπορω να πω οτι υπαρχουν "αντιπροσωπευτικοι κοινωνικοι χαρακτηρες" στην ταινια αλλα ολοι και κανενας. Δεν υπαρχουν θυτες και θυματα. Ολοι μας παμε ποτε από δω και ποτε από κει. Σε πολλες στιγμες μπορει καθενας να δει τον εαυτο του σε διαφορετικους ρολους. Ο "λαουτζικος" που κλαιγεται, που αντιμετωπιζει προβληματα της ζωης, τη ρουτινα και οταν ερχεται η ωρα να γυρισει ο τροχος, ξεχνα και ορμα να πηδηξει και αυτος. Γιατι το προβλημα δεν ειναι το Δικαιο. Ειναι γιατι να εχει αυτος την εξουσια και το χρημα και οχι εγω. Αφου βιαζει αυτος την Κιντμαν εν προκειμενω, θα παω και εγω. Δεν εχει σημασια αν με βοηθησε, αν με ευεργετησε, αν μου προσεφερε. Σημασια εχει ο εαυτος μου και μονο αυτος. Αν ο εαυτος μου περνα καλα με τη θυσια-προσφορα του αλλου, ειμαι καλα. Αν ο εαυτος μου περνα καλα με τη θυσια-ποδοπατημα του αλλου, ειμαι επισης καλα. Το μονο που αλλαζει ειναι η συγκυρια.

Το dogville για μενα δεν ειναι απλα μια ωραια ταινια. Ειναι εργο τεχνης, ειναι σημειο αναφορας, ειναι Δημιουργια. Με αριστα το δεκα: 9,5

Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ Μεγαλη ταινια.... Δεν νομιζω οτι μπορω να εστιασω σε κατι συγκεκριμενο καθως εκανε ενα περασμα απο πολλα σταδια. Γελιο - χιουμορ - θλιψη - συγκινηση - σκεψη - πολιτικο στοχασμο - σαρκασμο χωρις να πασαλειβει και χωρις να κουραζει με βαρυγδουπιες. Το πλεον αξιοπροσεκτο ειναι πως ενω κεντρικο θεμα της ταινιας ειναι ο θανατος, βγαζει ενεργεια, ζωτικοτητα και χιουμορ!!! τα φρου φρου: πολυ καλες ερμηνειες απο ολους τους ηθοποιους ( french spirit ) εξαιρετικη φωτογραφια και παρα τα πολυ κοντινα πλανα, σε εβαζε "μεσα" στον ηθοποιο. Γραφεας ο τυπος! Το στορι: πατηρ σοσιαλιστης με εντονο αριστερο παρελθον, λατρης της καλης ζωης, του κρασιου και των γυναικων, ιδεαλιστης, εχει καρκινο και προκειται να πεθανει οσονουπω. Γιος συμβουλος επενδυσεων, φραγκατος καπιταλας με μεγαλες ιδεολογικες κοντρες με τον νταντι αλλα εν οψει θανατου κανει τα παντα: Δωροδοκει το σωματειο και τη διοικηση του νοσοκομειου για να του παραχωρηθει ενας κενος οροφος ( που ανακαινιζεται ειδικα και μετατρεπεται σε χλιδατο διαμερισμα ) και να μεινει εκει ο πατερας του [ ΣΣ. πρωτο πλανο της ταινιας τα ρατζα στα δημοσια νοσοκομεια ] Δωροδοκει μαθητες του πατερα του ( ηταν καθηγητης - τον εδιωξαν λογω αριστερων πεποιθησεων ) για να τον επισκευθουν και να του πουν ποσο τους λειπει Δωροδοκει παλαιους συντροφους για να του κανουν παρεα στην υστατη ωρα και να αναπολησουν μαζι το παρελθον

Αγοραζει ηρωινη προς ανακουφιση του πονου Το πιο αγνο και ειλικρινες πλασμα ενα ζακι που εχει αναλαβει να σουταρει στον πατερα ηρωινη ωστε να μην πονα. Σημαντικα τα σημεια α. αυτοκριτικης και οχι αναθεωρησης β. η εξελιξη παλαι ποτε ιδεαλιστων in nowdayz. between the lines: Ο πλουτος δεν εξαγοραζει την αγαπη και την ευτυχια αλλά σε τοποθετει σε πολυ πλεονεκτικη θεση Ωραιες αντιθεσεις: καπιταλισμος - κομμουνισμος, πολιτισμος - βαρβαροι, υλισμος - ιδεαλισμος. Μοναδικο σημειο ενωσης, γεφυρωσης και συνθεσης η καρδια. Οσο υπαρχουν ανθρωποι... Με αριστα το δεκα: 9

ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Η αληθεια είναι πως η επαφη μου μεχρι τωρα με τον βουδισμο ηταν μεσα από αναγνωσματα. Βλεποντας όμως την ταινια ενοιωσα ότι αυτά που διαβαζα μου ηρθαν τρισδιαστατα. «τα παθη φερνουν την επιθυμια για εξουσια και η εξουσια αποτελει την πηγη για τις εγκληματικες πραξεις»

Λυρικη ταινια, εσωτερικη, λιγοι διαλογοι αλλα καθολου κουραστικη ή αργη. Το στορι απλο. Μοναχος με τον μαθητη. Ο μαθητης παραταει τον μοναχο για χαρη μιας γυναικας. Ξαναγυρναει στον μοναχο γιατι τον κυνηγανε οι μπατσοι. Τον πιανουν οι μπατσοι. Ο μοναχος πεθανει. Ο μαθητης ξαναγυρναει υστερα από χρονια. Δινει νεα ζωη στην πλωτη καλυβα και εξαγνιζεται. ( σκετη μαγεια το τοπιο) και δεχεται μια γυναικα που του αφηνει το μωρο της. Ο μαθητης ηδη εχει γερασει Είναι πια μοναχος. Το μωρο είναι ο επομενος μαθητης…. «τα παθη φερνουν την επιθυμια για εξουσια και η εξουσια αποτελει την πηγη για τις εγκληματικες πραξεις» Επιασα τον εαυτο μου αρκετες φορες να κανω συγκρισεις με τον χριστιανισμο «ναι, αυτό το δεχεται, ενώ αυτό όχι, για αυτό και για αυτό, ωπ! Να η παραβολη του ασωτου» κλπ Το συμπαν είναι μεσα μας. Αν θες να εξηγησεις τον κοσμο απλως κοιτα μεσα σου. Ο θεος δεν είναι σε καποιον «ουρανο» αλλα μεσα μας. Ένα πολύ ομορφο ταξιδι εικονας, πραγματικοτητας και ουτοπιας.

Ειδικα το παντρεμα πραγματικοτητας και ουτοπιας ισως είναι η πεμπτουσια του βουδισμου που ο θεατης το εισπραττει με τον σεβασμο που απαιτειται. Ή όπως πολύ ωραια το εχει συνοψισει ενας εκ των νομων του μερφι, με τον βουδισμο εχεις την ψευδαισθηση ότι μπορεις να βγεις εξω από το παιχνιδι. [ ΣΣ και συμπληρωνει: με τον κομμουνισμο εχεις την ψευδαισθηση ότι μπορεις να ερθεις ισοπαλια και με τον καπιταλισμο εχεις την ψευδαισθηση ότι μπορεις να κερδισεις. ] «τα παθη φερνουν την επιθυμια για εξουσια και η εξουσια αποτελει την πηγη για τις εγκληματικες πραξεις» Οι κυκλοι της ζωης, το αεναο, το επαναλαμβανομενο και η απροσκοπτη ροη.

Δεν μπορω να την κρινω και να την απομονωσω σαν μια κινηματογραφικη ταινια. Θεωρω ότι ηταν κατι άλλο. Αξιζει να το δει κανεις ( και ας το απορριψει μετα βδελυγμιας ) μονο και μονο για να αλλαξει παραστασεις, για το διαφορετικο. Με αριστα το δεκα: 9