Η αληθεια ειναι πως υπαρχουν μερικοι τυποι που ο μονος κανονας που τους διεπει ειναι ο «no rulz» Καπως ετσι εχω νοιωσει απο οσες ταινιες εχω δει του λουις μπουνιουελ. Ο ανθρωπος δεν εχει κανενα κανονα, καμια σειρα, καμια σταθερα. Ειναι μοναδικος. Και δυσπροσιτος. Βαζει τους δικους του συμβολισμους, το σουρεαλισμο του μετα συμβολων, τη δικη του φαντασια και οστις προλαβε τον κυριον ειδε.
Μου αρεσει αυτος ο κινηματογραφος. Οχι τοσο γιατι εχω την παιδεια ή την καλλιεργεια να καταλαβω το 100% απο αυτα που βλεπω. Οσο γιατι εμπλουτιζομαι σε παραστασεις και διευρυνω τα γνωστικα μου ενδιαφεροντα. Βλεπω κατι διαφορετικο, το αλλο, που με παει σε αγνωστο κοσμο και με βασανιζει λιγο. Και απο κει και περα οτι μεινει. 1, 2, 100, οτι και να ναι, καλο ειναι. Ο σουρεαλισμος ειναι και απο τα αγαπημενα μου ειδη. Γιατι ακριβως δεν εχει κανονες. Ειναι μια πολυ γοητευτικη αναρχια, το απροσδοκητο, χωρις κανενα οριο. Ευτυχως που εχω δει και αλλες του μπουνιουελ και κατι μπορεσα να πιασω. Αν ξεκινουσα απο τον εξoλοθρευτη αγγελο που ειδα χθες, το πιο πιθανο ειναι σημερα το πρωι να με ξυπνουσε καποιος φυλακας του κιν/φου.
Τα σημεια:
1. απολαυστικη η κριτικη των μεγαλοαστων και το πως η ευγενεια, ο «πολιτισμος», οι λεπτοι τροποι και το σαβουαρ βιβρ γινονται κανιβαλισμος και βαρβαροτητα και πως καταργουνται τα προσχηματα
2. για να διατηρηθουν στην εξουσια πρεπει να γυρισουν πισω. Η διεξοδος των εξουσιαστων για αν εδραιωθουν στην καρεκλα, ειναι η οπισθοδρομηση. Αυτο τουλαχιστον καταλαβα απο το «απελευθερωτικο» φλας μπακ
3. η μαζα ειναι αβουλη, ανημπορη και χαλιναγωγειται πολυ ευκολα. Ο συμβολισμος των προβατων.
Ο κύριος Ιμπραΐμ και τα λουλούδια του Κορανίου
Φτανοντας στο cine με εναν φιλο, ειδα αλλους 3 υποψηφιους θεατες που λιγοστεψαν κατα 1. Αρχιζαν να με ζωνουν τα φιδια μηπως ηταν ατυχης η επιλογη μου. Τελικα εμεινα ενθουσιασμενος επιβεβαιωνοντας τις πηγες και το ενστικτο μου
Το στορι: Νεαρος εβραιος μενει μονος στον πλανητη. Η μανα τον εγκατελειψε και ο πατερας αυτοκτονησε. Οχι, μη βιαστειτε να πειτε για Νικολουλη με γευση Δρουζα και Μικρουτσικου!!! Ενας μοναχικος γερος μουσουλμανος γινεται φιλος πατερας και αδερφος. Και το στορι τελειωνει γλυκοπικρα.
Τα φρου φρου:Τον Ομαρ Σαριφ δεν τον ειχα σε μεγαλη εκτιμηση. Του εδωσα respect. Ο γαλλος πιτσιρικας ηταν καταπληκτικος. Μια ταινια καλοστημενη χωρις χολιγουντιανες φανφαρες με απολυτη αρμονια. Πως τον ειπαμε τον σηνοθετη ? Φρανσουα Ντιπερον. Χμμ θα τον προσεχω εφεξης! Between the lines: Ομορφες αντιθεσεις: νεος - γερος, μουσουλμανος – εβραιος, ελβετια-αλβανια, επιφανειακη γνωση – καρδια, αυτοκτονια - ζωη
Σοφια: [ πληγωμενος ο νεαρος καθως η κοπελα που υποτιθεται πως τον αγαπουσε και την αγαπουσε ανακαλυψε τυχαια πως βρηκε αλλο λιμανι ] «Μη στενοχωριεσαι. Την αγαπη σου δεν προκειται να σου την αλλαξει. Η αγαπη σου ειναι καθαρα δικο σου συναισθημα. Απλως εκεινη δεν προκειται να ωφεληθει...» Μηνυματα:
1. εκανε ενα εξαιρετικο περασμα απο ολες τις θρησκειες με μεγαλο σεβασμο τονιζοντας την ουσια.Της καρδιας, της προσφορας και της ανθρωπιας.
2. οι διαχωριστικες γραμμες των εθνικοτητων, ιδεολογιων, κοινωνικων ταξεων υπαρχουν μονο μεσα στο μυαλο μας. Και συνηθως μας εμποδιζουν απο το να δουμε πισω απο αυτα και να κανουμε ενα κοπο μηπως εκει απεναντι υπαρχει ο αδερφος. Απο τις ταινιες που ενοιωσα οτι εγινα λιγο καλυτερος. Ασχετα αν η καθημερινοτητα θα με διαψευσει...
Με αριστα το δεκα: 8,5
Ειχα παρακολουθησει σχεδον κατά τυχη το ανοιξη καλοκαιρι φθινοπωρο χειμωνας του Κιμ Κι Ντουκ. Με το που εμαθα για «το κοριτσι με το αγγελικο προσωπο», δεν το σκεφτηκα και πολύ. Πολύ μεγαλος κινηματογραφιστης. Καλλιτεχνης. Λεμε για τον ευρωπαϊκο κινηματογραφο αλλα το μεγαλο αντιπαλο δεος στο χολιγουντοσκουπιδι είναι ο ασιατικος. Το μεγαλο μου παραπονο εναντι στα σουπερ μαρκετ village δεν είναι οι τανιες που παιζουν. Αν δεν υπαρχαν θεατες για τα κλασικα τυπου ο καλος σκοτωνει 300 και πηδαει και την καλυτερη γκομενα, πολύ απλα αυτά δεν θα υπηρχαν.
Το παραπονο μου είναι ότι ρε φιλε, εχεις 20 αιθουσες. Βαλε σε μια, ΕΣΤΩ ΣΕ ΜΟΝΟ ΜΙΑ, να παιζονται ταινιες της προκοπης. Να βλεπει και ο άλλος κατι διαφορετικο. Και ας το απορριψει. Να δει μια διαφορετικη εικονα, μια άλλη διασταση. Τελοσπαντων.
Το κοριτσι με το αγγελικο προσωπο.
Δυσκολη τανια. Τα φρου - φρου: απιστευτη σκηνοθεσια, στιλ και φωτογραφια. Ο ορισμος της τεχνης. Πολλα συμβολικα πλανα και εικονες που μενουν και μετα τους τιτλους τελους. Οι ερμηνειες σε καθηλωνουν και η μουσικη πλαισιωνει ( που το θυμηθηκε ο ατιμος το «υπνοπαιδεια» του σατιε) το εργο στις δοσεις που απαιτειται.
Το στορι: 2 κοριτσακια εκδιδονται. Η μια υποδυεται τη «μανατζερ» και η άλλη «κανονιζει» τους πελατες. Η αντιληψη της δευτερης είναι ότι με αυτό προσφερει ευτυχια στους ανδρες και η πρωτη κανει τη διαχειριση των χρηματων για να πραγματοποιησουν το παιδικο τους ονειρο. [ ΣΣ. Δεν μιλαμε για τσοντα. Οι λαγνοι ας νοικιασουν dvd ] Καποια στιγμη όμως για να μην πεσει στα χερια των μπατσων πεφτει από ένα μπαλκονι ενός μοτελ και πεθαινει. Το άλλο κοριτσακι από ενοχες παει με ολους τους πελατες για να τους δωσει μια στιγμη χαρας προσφεροντας τα χρηματα τους πισω! Ο πατερας της, μπατσος, ανακαλυπτει το χομπι της κορης του και αυτοδικει. Χτυπαει, απειλει, οδηγει σε αυτοκτονια και σκοτωνει τους πελατες.
Μετα πανε με την κορη ταξιδι και εδώ εχουμε τις βουδιστικες καταβολες του κιμ κι ντουκ ( μεσα στον κοσμο ο πονος και η θλιψη, εξω από αυτόν η αρμονια ) και εκει που βλεπεις να «φτιαχνουν τα πραγματα», ο πατερας παραδιδεται στην αστυνομια και η κορη εχοντας μολις μαθει να οδηγει, κολλαει με το αυτοκινητο στο βαλτο στην προσπαθεια της να ακολουθησει το μπατσικο...
between the lines: η ταινια μοιαζει λιγο με εσωτερικη υποθεση των κορεατων. 500.000 ανηλικες κοπελες στην πορνεια, ακομα και η γλωσσα τους στην αρχη σου δινει την αισθηση ότι προκειται για κατι μακρινο. Αυτό που μου εδωσε εμενα είναι πως ο σκηνοθετης μοιραζεται τις αναζητησεις του μαζι με τον θεατη. Δεν καταφευγει σε ευκολιες, σε ηθικολογιες και σε αφ υψηλου διδαγματα. Αν δεν κανω λαθος ο ιδιος είναι καθολικος και σε συνδιασμο με τον βουδισμο δινει μια ιστορια που ο καθενας μπορει να βαλει ελευθερα τη δικη του εκδοχη, τα δικα του πιστευω και τη δικη του κοσμοθεωρια.
Με αριστα το δεκα: 8
Κανοντας βιντεοκλαμπινγκ επεσε το ματι μου στο
wag the dog
με τις φατσες των Χοφμαν και Ντε Νιρο. Ας το παρω λεω, δεν μου φαινεται για μουφα. Και ξεκινανε οι τιτλοι.. βλεπω στο σενά, ντεϊβιντ μαμετ ....μπα....σκηνοθεσια μπαρι λεβινσον....ελα ρε!....και μουσικες ο μαρκος ο νοπφλεριας!!!
Αμαν λεω, θα μετραει η ταινια. Μπορει να πατησα το play στο dvd κατα τις 02:00 ετσι για να παρω μια ιδεα αλλα την ειδα μεχρι τελους!!! Παρτε το δειτε το και δειτε αμεσως μετα το Φαρεναϊτ 9/11. Ειναι σαν να εχετε παρακολουθησει 1000 ωρες πολιτικης αναλυσης.
Απιστευτη καταμαυρη κωμωδια για τις κατασκευες ειδησεων, τον αποπροσανατολισμο της κοινης γνωμης, τα παιχνιδια των δημοσιογραφων και των αυλικων, τα προβατα, χωρις χαπι εντ και χωρις ελπιδα. "Αφου το ειδα στην τηλεοραση! αρα ειναι αληθεια!"
Με αριστα το δεκα: 9
Τaxi 3
Οταν οι γαλλοι κανουν χολιγουντ. Αξιζαν η μουσικη των DJ kore - skalp ( γαλλικο free style - hip hop ) τα 10' πρωτα λεπτα με τον σταλονε και μετα ουτε ανθυποχαμογελο. Οποιος παρει to dvd ας εστιασει στο πως γυριστηκε η ταινια και πως εκαναν τα εφε. Ειναι πιο ενδιαφερον.
Με αριστα το δεκα : 1
Φαρεναϊτ 9/11
Αλλαζουν οι εποχες. Με τα καλα τους και τα κακα τους. Αν υπηρχε ενας μουρ στη δολοφονια του Κενεντι, σιγα μην εβγαινε τετοιο ντοκιμαντερ. Με τσιμεντενια παπουτσια στον αργοσαρωνικο θα ηταν τωρα... Να το δειτε οπωσδηποτε.
Μυστικο ποταμι.
Απιστευτες ερμηνειες απο αγαπημενους μου ηθοποιους. respected οι τιμ ρομπινς και σον πεν. Δεν περιμενα τετοια ταινια με σκηνοθεσια κλιντ ιστγουντ. Σκοτεινη ατμοσφαιρα, non happy end, απο το θριλερ στο δραμα. Ενοχη - προδοσια και εγκλημα. Εγκλημα ολων σε ολους. ο φιλος στον φιλο, η γυναικα στον συζυγο ακομα και τα παιδια.
Με αριστα το δεκα: 7
Ο ανθρωπος χωρις παρελθον
Καουρισμακι. φινλανδος σκηνοθετης. respect. Αξιοπρεπεια - ηθος - Τεχνη. Πηγη της αγαπης προς τον συνανθρωπο ειναι ο πονος.
Με αριστα το δεκα: 8,5
"Δεν εισαι τελειως ξοφλημενος αν εχεις να πεις μια καλη ιστορια και καποιον να την ακουσει...." Οτι αξιζει να κρατησει κανεις απο το "the legend of 1900"
Τον τιμ ροθ τον θυμαμαι και απο μια εξαιρετικη ερμηνεια στο «Μικρη Οδησσος» Σπουδαιος και σε αυτο το εργο. Η ταινια δινει εμφαση στη μουσικη (μορικονε οε οε ) και κυριως στην αισθητικη της Φωτογραφιας και της σκηνοθεσιας. Ομως κινειται σε ρηχα νερα καθως μια πολυ εξυπνη ιδεα δεν κορυφωνεται καθολου και καποια στιγμη βαριεσαι.
Το στορι λεει πως ενα παλικαρι γεννιεται σε ενα πλοιο, φυσικο ταλεντο και καταπληκτικες επιδοσεις στο πιανο ( αφου μαλιστα νικαει και τον «εφευρετη της τζαζ» ) και δεν κατεβαινει ποτε απο αυτο. Συνεχως ταξιδευει, αυτο ειναι το περιβαλλον του και οταν το πλοιο αποσυρεται και ανατινασσεται, αυτος προτιμα τον θανατο απο το να βγει στη στερια.
βαθμολογια: 6
Charlie’s angels
Εβαλα την τηλεοραση για το δω από περιεργεια. Στην καλυτερη χαζο, στη χειροτερη αμερικανικη αφελεια προς αποβλακωση.
Με αριστα το δεκα: 1 και αυτό για την Καμερον Ντιαζ
Blow
Αλλη μια ατυχης τηλεοπτικη εμπειρια. Εστω μια μετρια ταινια με προβλεψιμο τελος και μετρια πλοκη με πινελιες βιντεοκλιπ. Και βαζεις τον jonnhy depp ως πρωταγωνιστη. 2 για την ταινια και αλλα 2 για τον ντεπ
Ενδεικτικα μια ερωτηση και θα καταλαβετε όλα τα υπολοιπα: Αληθεια κυριε σκηνοθετα, σε 30 χρονια πορειας στη ζωη, πως γινεται να μην εχει αλλαξει καθολου ενας ανθρωπος ? Ηξερε και αυτος τον φουστανο ?
l homme du train
Μια φαινομενικα ησυχη αλλα πολύ δυνατη ταινια. Μου θυμησε το διδυμο πατσινο – ντενιρο στο heat του μαϊκλ μαν.
Ληστης φτανει σε επαρχιακη πολη για να κλεψει μια τραπεζα και βρισκει προσωρινο καταφυγιο σε έναν μοναχικο συνταξιουχο δασκαλο. Εντελως αντιθετοι οι δυο τους και ο ενας ανακαλυπτει πως θα ηθελε να είναι ο άλλος. Κλασικος πνευματικος γαλλικος κινηματογραφος. «η εκδικηση είναι η δικαιοσυνη της δυστυχιας»
Βαθμος: 7
Τhe safety of objects
Πολυς πονος, οικογενειακο δραμα και κλαμα. Η ζωη εχει και χαρουμενες στιγμες. Στα θετικα, δεν κατεφυγε σε ακροτητες και σιγουρα ο ανθρωπος δεν πρεπει να προσδιοριζεται από τα αντικειμενα που πρεπει να αποκτησει για το δικο του american dream
βαθμος: 4,5
"Μια πορνογραφικη σχεση"
Εξαιρετικη σκηνοθεσια, ερμηνειες και μουσικη. Καθαρος γαλλικος κιν/φος με την ατμοσφαιρα, το υπογειο και το ρομαντικο αλλα επι της ουσιας, ευχαριστω δεν θα παρω. Το στορι παει αντιστροφα. απο το κρεβατι στον ερωτα και απο κει στην αποξενωση. Το between the lines, αν παμε ετσι, ζητω που καηκαμε.
Με αριστα το 10: 5,5
Συνεχισα με νανι μορετι και το "αγαπημενο μου ημερολογιο". Εξυπνο χιουμορ, συγκινητικο, ανθρωπινο και αληθινο
βαθμος: 6,5
Και μια και το βρηκα μεσα στην κυριακατικη εγκυκλοπαιδεια, ε, συγγνωμη, εφημεριδα ηθελα να πω και δεν το ειχα δει, ειπα να παρακολουθησω το terminator 2.
Εντυπωσιακα εφε, κοκα κολα, κομπρεσερ βαθμος: 3
Τελειωσε η ταινια του νυν δημαρχου και επιασα τον εαυτο μου να αναρωτιεται πως κολλαει ο θεατης. Η ταινια του μορετι ηταν καλυτερη αλλα και στριφογυρισα στην πολυθρονα και κοιταξα το ρολοϊ και καποια στιγμη ειπα σφυρα το. Ενω με τη δραση και το μπαμ μπουμ για ποτε περασε η ωρα ουτε που το καταλαβα. Κολλησα. Δεν ξερω σε τι οφειλεται.
Ισως οι ταινιες δρασης να πετυχαινουν γιατι εχουν το χαρακτηριστικο που ανεκαθεν κυνηγουσε ο ανθρωπος στις δραστηριοτητες του, την ταχυτητα και την γρηγορη εναλλαγη. Ισως και για αυτο τα κομιξ εχουν τοσο μεγαλη εμπορικη επιτυχια. Με ενα ξεφυλλισμα διαβαζεις λιγο και τελειωνεις στα γρηγορα. Θεαματα που βλεπεις το ενα και ξεχνας το προηγουμενο.
swimming pool
Λιγο και καλα πλοκη, λιγο και καλα πνευματωδες μυστηριο, μια ψιλοανατροπη, μια ομορφη κοπελα ονοματι ludivine sagnier και η ταινια περνα και χανεται
βαθμος: 3
big fish
Ο Τιμ Μπαρτον είναι μεγαλος, τεραστιος καλλιτεχνης. Ομορφη - γλυκυτατη ταινια και λατρεμενο παραμυθι. Ενοιωσα τοσο υπεροχα, τετοια πληροτητα που δεν εχω καμια διαθεση γιατι ξερω ότι θα αποτυχω, να την εκφρασω. Ζητω η μαγεια του κινηματογραφου
βαθμος: 9
the killing
Στανλεϊ Κιουμπρικ.
Ο μεγαλος Στανλεϊ Κιουμπρικ.
Το μεγεθος Στανλεϊ Κιουμπρικ.
Ο δασκαλος του κινηματογραφου.
Φιλμ νουαρ με στοιχεια θριλερ του 1956 και θελει καμια 300 σημερινα στην καθησια του
8,5 / 10
0 Λογομαχιες:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια