ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ - ΖΩΗ ΚΑΙ ΝΙΚΗ και ΛΟΙΠΟΙ

 

Τα τελευταία χρόνια, έτρεφα μια συμπάθεια για την Ζωή Κωνσταντοπούλου. Όχι για αυτά που πίστευε, αλλά γιατί θυσίασε κοτζάμ βουλευτική αποζημίωση, αξιώματα, προβολή, απολαβές για τις ιδέες της.

Έκανε μια πολύ έξυπνη προεκλογική εκστρατεία με καρδούλες και χαμόγελα και λογικά θα μπει στη βουλή. Είχα μια συζήτηση με έναν φίλο αριστερής απόχρωσης που μου είπε πως μάλλον θα την ψηφίσει.

Πριν από λίγες ημέρες τη φιλοξένησε στο Mega o Ευαγγελάτος και την παρακολούθησα. Όταν πέρασαν οι καρδούλες και τα χαμόγελα και το ζαχαρωτό γλυκουλίνι, ο έμπειρος Νικόλας της έθεσε δύο ερωτήσεις

-      Για τον φράκτη στον Έβρο

-      Για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας μας και το ευρώ

Για το μεν πρώτο απάντησε αρνητικά, ότι δεν το χρειαζόμαστε λέει. Να μπαίνουν και να τους δίνουμε χαρτιά να φεύγουν αν θέλουν. Αυτά έλεγε και ο Τσίπρας, μας κλείδωσαν τη Σένγκεν και ζήσαμε την Ειδομένη.

Για το δεύτερο απάντησε ως παλιό καλό ΠΑΣΟΚ. Μίλησε 3 λεπτά χωρίς να πει τίποτα. Ένα κομψότατο όχι δηλαδή.

Μπορεί να μην έκανε τις υποκρισίες των λοιπών Συριζαίων που έκαναν τους επαναστάτες και μετά υπέγραφαν ότι τους έδιναν με πόνο ψυχής και με δάκρυα, αλλά δεν θα ξεχάσουμε τις σαχλαμάρες που μας πάσαρε.

Τι να πρωτοθυμηθώ: Στην αρχή ενθυλάκωσε τους «Δεν πληρώνω» και όταν ίδρυσε το κόμμα της μας είπε ότι θα έπαιρνε τις γερμανικές αποζημιώσεις. Έκτοτε βέβαια, δεν το ξανάπε.  Δημιούργησε μια επιτροπή με κάτι χλιμίτζουρες ξυπόλητους για το επονείδιστο δημόσιο χρέος. Προσέβαλλε έναν αστυνομικό που τόλμησε να υπερασπιστεί το κοινοβούλιο απέναντι σε κάτι κάφρους.

Να σημειώσω όμως πως και στην πανδημία κράτησε υπεύθυνη θέση και ήταν εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών.

Αν είσαι αριστερός και έχεις ψηφίσει τον Γιάνη ή τον Αλέξη, δεν έχω κανένα πρόβλημα να ψηφίσεις τη Ζωή. Αν είσαι αναποφάσιστος, κεντρώος ή δεξιός, είναι σκέτη αυτοκτονία.

Ο βασικός λόγος που δεν γουστάρω τα μικρά κόμματα είναι γιατί μόλις έρθουν πολύ κοντά στην εξουσία, κάνουν ότι και τα μεγάλα.

Προσωπικά είμαι υπέρ της μαμάς Αμερικής που δείχνει το δρόμο. Δύο παρατάξεις και όλοι οι άλλοι μπορούν να βολευτούν ως think tanks και λόμπι. Στην Ελλάδα λέγαμε για τον κακό δικομματισμό και φτάσαμε να βάλουμε 7 κόμματα στη βουλή. Τι καταλάβαμε;

Τώρα λοιπόν βλέπω κάποιες πρακτικές που στα δικά μου μάτια αγγίζουν τα όρια του φασισμού καθώς είναι ευθεία παραβίαση της λαϊκής βούλησης. Καλώς – κακώς – κουτσά – ίσια – στραβά, οι πολίτες σε κάποιους υποψηφίους από τα κόμματα της Νίκης, της Πλεύσης Ελευθερίας και της Ελληνικής Λύσης, έδειξαν την προτίμηση τους. Από πού και ως που μικρέ Κιμ Γιόνγκ Ουν τους ξηλώνεις και βάζεις άλλους;;;

Για να μην τρέφεις αυταπάτες ότι ψηφίζοντας τα μικρά κόμματα, θα δεις κάτι πρωτοποριακό και διαφορετικό. Τα ίδια και χειρότερα είναι απλώς τα περισσότερα δεν τα μαθαίνουμε καν.

Σε αυτές τις εκλογές μπορεί να μένουν ορφανοί οι ψηφοφόροι του Τζήμερου και του Φαήλου αλλά έρχεται η Λατινοπούλου με τον Μπογδάνο και ο Κασιδιάρης.

Επειδή πρέπει να σωθεί και να κυβερνηθεί η Ελλάδα, θέλω τη Νέα Δημοκρατία στο 43%.

Ο Σύριζα να πάει πιο κάτω. Ας ανέβει λίγο ακόμα το Πασοκ, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί. Αν είναι να κόψει τον Γιάνη με τις ψεκασμένες χαζομάρες του η Ζωή, ας εκλεγεί αυτή.

Λίγο πιο δεξιά, και Βελόπουλος και Νίκη, είναι too much. Ας σφαχτούν μεταξύ τους και να πάρει μια ευκαιρία η Νίκη. Ο Βελόπουλος μπορεί μια χαρά να χάσει ψήφους από τους Μπογδάνους, την Λατινοπούλου και τους Σπαρτιάτες. Τόσους όσους να μην ξαναμπεί.

Δεν χρειαζόμαστε ούτε 7 ούτε 8 κόμματα. Δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν. Χρειαζόμαστε μια ισχυρή Ελλάδα, να προχωρήσει χωρίς φοβίες στις μεταρρυθμίσεις και να αλλάξει το Σύνταγμα για να τελειώνουμε οριστικά και με το τελευταίο προπύργιο των ιδεών της Αριστεράς.