ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙΑ

 

Για μια ακόμα φορά, τα μαζικά μέσα επιρροής στη χώρα μας δείχνουν εκτός πραγματικότητας, εκτός κοινωνίας και μετά τις εξελίξεις πάλι θα ψάχνονται και ως συνήθως θα κλαίγονται.

Τα δύο πιο σημαντικά μηνύματα των προχθεσινών εκλογών είναι:

1.   Οι πολίτες εμπιστεύονται, εκτιμούν και γουστάρουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το πήρε σε μεγάλο βαθμό πάνω του και νίκησε κατά κράτος για μια ακόμα φορά. Τρεις Εθνικές εκλογές, ευρωεκλογές, δημοτικές, περιφερειακές και το κοτνέρ συνεχίζει να γράφει. Ο «Κούλης» έδειξε ότι είναι ικανός και άξιος. Για να το πω και στη γλώσσα των αριστερών: Δεν ….μιέται αλλά .…μάει…

2.   Αποδοκιμάστηκε εμφατικά η αριστερά και οι ιδέες της. Ακόμα και η σκληροπυρηνική Ζωή Κωνσταντοπούλου για να καταφέρει να μπει στη Βουλή, το γύρισε στις αγαπούλες καρδουλίνι.

Όμως τα μαζικά μέσα επιρροής υπερπροβάλλουν την ακροδεξιά λέει στροφή της κοινωνίας, στην αντισυστημική ψήφο και τις μαύρες μέρες για τη Δημοκρατία και το πολίτευμα. Βάζουν χωρίς καμία σκέψη τις άστοχες ταμπελίτσες και το μόνο που θα καταφέρουν είναι να τα μεγαλώσουν αυτά τα κόμματα.

Παραμύθια!

Καταρχάς αυτοί είναι τρεις. Δεν είναι ένα κόμμα. Στην Ελλάδα δεν μας αρέσουν οι συνεργασίες οπότε η Δημοκρατία δεν έχει να φοβάται. Η απλή αναλογική εκδικήθηκε τους αριστερούς που πήγαν να οδηγήσουν την Ελλάδα μας σε φρικτές περιπέτειες.

Ας τους δούμε όμως.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ – ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ.

Τον γνωρίζουμε. Ούτε κατά του πολιτεύματος είναι ο άνθρωπος, ούτε απειλεί τη Δημοκρατία. Πατριώτες είναι, Χριστιανοί Ορθόδοξοι είναι. Ναι, εντάξει, ψεκασμένοι, επιστολές Ιησού, εμβόλια, συνομωσίες, κατά της Ευρώπης, υπέρ της αιώνιας κούφιας προσδοκίας για το ξανθό γένος που θα μας σώσει. Τους αρέσουν τα παραμύθια για μεγάλους, το ξέρουμε. Οι άνθρωποι σίγουρα πάντως, δεν είναι φασίστες.

ΝΙΚΗ

Τον Δημήτρη Νατσιό τον «γνωρίζω» από την πλούσια αρθρογραφία του στο Αντίβαρο. Ήταν αυτός που ξεκίνησε την αντίσταση στον συνωστισμό της Ρεπούση και νίκησε – ευτυχώς. Από ένα σημείο και έπειτα με κούρασε και σταμάτησα να τον διαβάζω. Όχι γιατί διαφωνούσα στον πυρήνα των απόψεων του αλλά γιατί αφενός παρά είναι ποιητικολυρικός για τα γούστα μου, αφετέρου είναι από τους ανθρώπους που τις 10 σειρές τις ξηλώνει στις 10 σελίδες. Ούτε φασίστας είναι ο άνθρωπος, ούτε κατά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Πατριώτες είναι, Χριστιανοί Ορθόδοξοι είναι, και αρκετά ψεκασμένοι με μπόλικη συνωμοσιολογία.

Στο κάτω κάτω της γραφής αν μπουκάρει ο Ερντογάν, οι Βελόπουλοι και οι Νατσιοί θα πάρουν τα όπλα να υπερασπιστούν την πατρίδα μας.  Οι αριστεροί θα ψάξουν για την πρώτη πτήση για το εξωτερικό.

Τους Σπαρτιάτες θα τους δούμε. Ο Στίγκας παραδέχθηκε τη στήριξη του Κασιδιάρη αλλά να σε ρωτήσω κάτι;

Τι περίμενες; Ότι οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής θα είχαν εξαϋλωθεί; Κάπου δεν θα πήγαιναν; Άλλοι απείχαν και άλλοι είχαν βρει καταφύγιο στον Βελόπουλο. Η ιστορία με τις φυλακές και η νομοθεσία για την απαγόρευση καθόδου στις εκλογές, είναι ιστορικά διαπιστωμένο πως  με τέτοιες διεργασίες  οι μειοψηφίες ατσαλώνονται και συσπειρώνονται. Αν προσθέσεις δε και τους 700.000 που δεν καταδέχθηκαν να ψηφίσουν, αναδείχθηκαν.

Ας περιμένουμε να δούμε λοιπόν αν οι Σπαρτιάτες θα είναι η συνέχεια των ουγκ της Χρυσής Αυγής ή αν θα έχουν ένα διαφορετικό ύφος και λόγο. Αλλά και ουγκ να αποδειχθούν, ένα μικρό κόμμα είναι.

Επομένως, δεν υπάρχει καμία απειλή για τη Δημοκρατία και δεν κυριάρχησε η ακροδεξιά και η αντισυστημική ψήφος. Το πολίτευμα μας δεν κινδυνεύει. Είναι όμως μια καμπάνα για την κυβέρνηση γιατί όλα είναι ρευστά. Οικονομικά ας πάει όσο θέλει προς το κέντρο και στα αριστερά. Τα Εθνικά Θέματα όμως, τα ιδεώδη  και οι αξίες του Ελληνισμού δεν είναι παιχνίδι. Η Πατρίδα, η Θρησκεία και η Οικογένεια πρέπει να στηριχθούν και να ενισχυθούν. Γιατί αν αύριο βρεθεί μια Ελληνίδα Μαρί Λεπέν και ενωθούν, πάνε για κυβέρνηση! Υπερβολή και παίρνω απόσταση από αυτό που μόλις έγραψα. Είναι ούτως ή άλλως πολύ δύσκολο. Η Λατινοπούλου με τον Μπογδάνο κατάφεραν να σκοτωθούν και είναι και οι δύο εκτός νυμφώνος.

Υπάρχει πολύς κόσμος που δεν κάθεται να πλακώνεται στα κοινωνικά δίκτυα με τους άεργους χασομέρηδες. Ανησυχεί πάρα πολύ όμως όταν βλέπει το εγχώριο lifestyle και το politically correct να υποστηρίζει οτιδήποτε άλλο πλην της Ελλάδας.

Ούτε φασίστες είναι, ούτε αντισυστημικοί, ούτε θέλουν την κατάργηση της Δημοκρατίας. Όσο περισσότερο χάσουμε χρόνο σε αυτά τα χαζά, τόσο θα δυσκολευτούμε να κατανοήσουμε τι ακριβώς και γιατί, τα ψήφισαν αυτά τα κόμματα οι πολίτες.

Τέλος, δύο σχόλια για τη νέα κυβέρνηση

1.   Το παραμύθι των ολιγομελών σχημάτων, ποτέ δεν το έφαγα. Δεν έχουμε μια χώρα που με ένα κουμπί παίρνεις ότι αναφορές χρειάζεσαι. Όσο το δυνατόν περισσότεροι, να παίρνουν αρμοδιότητες, να γίνονται πράγματα. Προτιμώ σε ένα υπουργείο να μοιράζονται 4 άνθρωποι τα θέματα παρά να είναι όλα φορτωμένα σε έναν και να μην προλαβαίνει τίποτα.

2.   Τους νέους υπουργούς θα τους δούμε. Το ανακάτεμα της σούπας το καταλαβαίνω για να μην εφησυχάζουν. Αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως είναι γιατί έμεινε εκτός ο Νίκος Παναγιωτόπουλος που ήταν ένας έξοχος υπουργός και τρομερά επιτυχημένος στο Εθνικής Άμυνας. Από τον Μιλτιάδη και τον Κικίλια, 100 φορές καλύτερος είναι για να φάει πάγκο.