ΓΚΑΛΗΣ Ή ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ; ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ 87 Ή EURO 2004;;;

 

Πολλές φορές έχεις ακούσει διάφορες συγκρίσεις. Συνήθως οι δημοσιογράφοι που δεν θέλουν να πάρουν θέση για να μπορούν αργότερα να πάρουν συνεντεύξεις, λένε το χιλιοειπωμένο κλισέ «διαφορετικές οι εποχές». Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Αυτή η ευθυνόφοβη φοβία γνώμης, περνάει και στον κόσμο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια συνέντευξη που είχαν κάνει οι betarades στον δημοσιογράφο του μπάσκετ, Βαγγέλη Ιωάννου – α ρε ΕΡΤ με τα φυντάνια σου – να επιλέξει μεταξύ Διαμαντίδη και Σπανούλη και ο αγλαός Ευάγγελος έκανε πλασέ μεγάλου παίκτου : Διαφορετικές θέσεις λέει, άλλωστε ο ένας είναι πιο μακρύς…  1.96 ο ένας 1.93 ο άλλος. Σαν να λέμε υποβρύχιο και ουρανοξύστης.

Αποφάσισα λοιπόν να σου γράψω έναν οδηγό για να συννενογιόμαστε που λένε και στο χωριό μου. Πώς να κρίνεις και να συγκρίνεις παίκτες και επιτεύγματα.

1.   Επιδόσεις.
Αυτό το καταλαβαίνεις εύκολα. Έπαιξε. Ωραία. Και τι έκανε;

2.   Διακρίσεις.
Τι να το κάνω που μου έβαλε 835 γκολ με τον Αστέρα Ραχούλας στην ανθυποδέλτα εθνική; Για το χωριό του, τοπικός ήρωας, μπράβο του και καλά τσίπουρα.

3.   Διάρκεια.
Άλλο να πρωταγωνιστείς ένα χρόνο και άλλο πέντε.

4.   Επίδραση στο άθλημα.
Ήρθε η επιτυχία. Και μετά;

Βέβαια, μπορείς να βάλεις και άλλα κριτήρια: Αν σύμφωνα με το ταλέντο του έκανε την αναμενόμενη πορεία. Για παράδειγμα, ο λατρεμένος Φάνης Χριστοδούλου, πέταξε το δώρο Θεού στα σκουπίδια. Ενώ ο Σιγάλας, απολύτως ατάλαντος, προσπάθησε πάρα πολύ. Ο Πρίντεζης είχε και ταλέντο και δούλεψε. Ο Παπαλουκάς όπως τον γνωρίσαμε στον Πανιώνιο έτσι και σταμάτησε στον Ολυμπιακό.

Αν παίζει ρόλο η τύχη και η συγκυρία; Φυσικά. Οι τραυματισμοί είναι ένα σημαντικό κομμάτι όπως και η ομάδα που θα βρεθείς και οι ομάδες που θα επιλέξεις να συνεχίσεις την καριέρα σου.

Πάντως τα βασικά κριτήρια είναι τα ανωτέρω.

Οπότε, για να επανέλθω στον πιασάρικο τίτλο του πονήματος που σε έκανε να πατήσεις κλικ, οι απαντήσεις είναι εύκολες.

Προφανώς ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι καλύτερος παίκτης στα στατιστικά και στην καριέρα του. Όμως η επίδραση που είχε ο Νίκος Γκάλης, όχι μόνο στο ελληνικό μπάσκετ αλλά γενικά στον ελληνικό αθλητισμό, τον βάζει στο Νο 1 χωρίς καμία συζήτηση.

Το 2004 δεν είχαμε Γκάλη να βάζει 37 πόντους μέσο όρο – επίδοση αξεπέραστη μέχρι και σήμερα - και το θαύμα μοιάζει ακόμα μεγαλύτερο. Όμως το 1987 ο κόσμος ασχολήθηκε με ένα άθλημα που η τελευταία φορά που προβλήθηκε επισταμένως ήταν το 1968. Τοποθετήθηκαν χιλιάδες μπασκέτες, η νεολαία το λάτρεψε και φτάσαμε να έχουμε το καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης! Το επίπεδο των αθλητών, των παραγόντων, των διαιτητών ανέβηκε κατακόρυφα.  Από τότε ξεκίνησε η άνθηση του ελληνικού αθλητισμού και παίρναμε μετάλλια σε όλα τα αθλήματα.

Το ποδόσφαιρο έφερε την κούπα το 2004. Ε και; Πως αξιοποιήθηκε αυτή η επιτυχία;; Το ελληνικό ποδόσφαιρο πήγε ακόμα πιο κάτω.

Για αυτό και πιστεύω πως ο καλύτερος ξένος μπασκετμπολίστας που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα με βάση την προσφορά και όχι το βιογραφικό του, ήταν ο Ντέγιαν Μποντίρογκα. Ήταν ηγέτης σε μια ομάδα αστέρων και κατέκτησε πρωταθλήματα σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Ο τρίτος καλύτερος Έλληνας ήταν ο Παναγιώτης Γιαννάκης γιατί πέραν της καριέρας του, προσέφερε στο ελληνικό μπάσκετ τον Σπανούλη και δημιούργησε την καλύτερη Εθνική Ελλάδος όλων των εποχών.

Ο Σπανούλης είναι ο κορυφαίος της γενιάς του και τέταρτος κατά σειρά γιατί με την μετακίνηση του στον Ολυμπιακό άλλαξε το ελληνικό μπάσκετ. Αν έμενε στην ασφάλεια του Παναθηναϊκού, δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον να το παρακολουθούμε. Μετά βάλε τον Διαμαντίδη, τον Παπαλουκά, τον Φασούλα, τον Κακιούζη, τον Φάνη και όποιον άλλον θέλεις.

Στο ποδόσφαιρο είναι πολύ δύσκολο να βρεις διότι ποτέ δεν αναδείξαμε κάποιον πραγματικά ξεχωριστό παίκτη. Ακόμα και ο Βασίλης Χατζηπαναγής που όλοι έχουν να λένε, στον Ηρακλή έπαιξε. Δεν πήρε ποτέ την ευθύνη του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού και τις ευρωπαϊκές τους υποχρεώσεις.

Παρομοίως και ο χαρισματικός και κορυφαίος φορ, Θωμάς Μαύρος που έμεινε στο δικό μας χωριό. Ίσως τελικά λόγω καριέρας στο εξωτερικό, ο καλύτερος να ήταν ο Μαχλάς. Ο Φάνης Γκέκας βγήκε πρώτος σκόρερ στο Γερμανικό πρωτάθλημα και ο Βασίλης Τσιάρτας για τα 2 από τα 4 χρόνια στη Σεβίλλη, ήταν πρωταγωνιστής στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, το Ισπανικό. Για αυτό και τον κατέταξαν με ψηφοφορία οι οπαδοί στους 100 καλύτερους ξένους που έπαιξαν ποτέ σε αυτή τη σπουδαία ομάδα. Περιμένουμε να δούμε τι θα κάνει και ο Τσιμίκας.

Για αυτό όσο και αν τον βρίζουν οι χαχόλοι του τουίτερ, ο Τσιτσιπάς είναι σπουδαίος. Γιατί έφτασε στο Νο 3 παγκοσμίως εκπροσωπώντας  ένα άθλημα μόνος του και όλα τα νεότευκτα γήπεδα τένις στη χώρα μας οφείλονται σε αυτόν και στη Μαρία Σάκαρη.

Τούδε εφεξής λοιπόν, αν θέλεις να έχεις εμπεριστατωμένη άποψη και να μην ακολουθείς τα δημοσιογραφικά PRιτζίδικα κλισέ,  αυτός είναι ο δρόμος…