ΟΧΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ. ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ.

Χθες είχα μια συζήτηση σε μια παρέα για το 4^ο καταπληκτικό μνημόνιο που μας έφερε αυτός που θα καταργούσε το 2^ο. Η αντίδραση της παρέας ήταν «έλα μωρέ τώρα, όποιος και αν ήταν πάνω τα ίδια θα έκανε» και «σάμπως το 2014 ήταν καλύτερο»;

Επειδή τώρα πια δεν έχουμε να κάνουμε με προσδοκίες αλλά με απολύτως συγκρίσιμα μεγέθη και με δύο κυβερνητικές θητείες, 2012-2014 και 2015 – 2017 βρήκα στο lastpoint.gr τρία άρθρα του Θανάση Κ και τα παραθέτω. Μπορεί να ζαλιστείς από τους αριθμούς, αλλά όσο φανατικός ή στόκος να είσαι, οι διαφορές είναι εμφανέστατες. 

= = = 

Τώρα πια, η αλήθεια για το που βρισκόμασταν στα τέλη του 2014, και που βρισκόμαστε σήμερα, έχει αποκαλυφθεί.

Κι ακόμα σημαντικότερο: Η αλήθεια για το που πηγαίναμε το Νοέμβριο του 2014 και που πηγαίνουμε σήμερα, επίσης έχει έλθει στο φως, με τρόπο αδιαμφισβήτητο πλέον.

Με αριθμούς, με νούμερα, με στοιχεία…

Για να μπορεί να κάνει καθένας τις συγκρίσεις του…

Βάσει των επίσημων υπολογισμών του Υπουργείου Οικονομικών τότε και τώρα. Με την ίδια ακριβώς μεθοδολογία…

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

* Το 2014 με βάση τους υπολογισμούς του Υπουργείου Οικονομικών (με τους οποίους συμφωνούσε πλήρως η Τρόικα τότε) και με την πολιτική όπου είχε βάλει τη χώρα ο Σαμαράς, το 2016 θα είχαμε ονομαστικό ΑΕΠ: 198,3 δισεκατομμύρια!

–Μετά από δύο χρόνια Τσίπρα, το 2016 φτάσαμε να έχουμε 175,8 δισεκατομμύρια.

Απώλεια (σε ετήσια βάση) για το 2016: 22,5 δισεκατομμύρια! 

* Το 2014, το ΥΠΟΙΚ υπολόγιζε (και συμφωνούσε η Τρόικα τότε), πως το 2017 το ΑΕΠ μας θα έφτανε τα 207,4 δισεκατομμύρια.

Τώρα οι ίδιοι υπολογίζουν πως το 2017, το ΑΕΠ μας θα φτάσει στα 181,2 δισεκατομμύρια…

Η απώλεια της τριετίας, σε ετήσια βάση, φτάνει πια τα 26,2 δισεκατομμύρια: 

* Το 2014, το ΥΠΟΙΚ υπολόγιζε (και συμφωνούσε η Τρόικα τότε), πως το 2018 το ΑΕΠ μας θα έφτανε τα 216,8 δισεκατομμύρια.

–Τώρα, οι ίδιοι υπολογίζουν πως το 2018, το ΑΕΠ μας θα φτάσει στα 187,7 δισεκατομμύρια…

Η συνολική απώλεια, σε ετήσια βάση, φτάνει πια τα 29,2 δισεκατομμύρια!

* Το 2014, το ΥΠΟΙΚ υπολόγιζε (και συμφωνούσε η Τρόικα τότε), πως το 2019 το ΑΕΠ μας θα έφτανε τα 226,7 δισεκατομμύρια…

–Τώρα οι ίδιοι υπολογίζουν πως το 2019, το ΑΕΠ μας θα φτάσει τα 195,3 δισεκατομμύρια.

Η συνολική απώλεια, σε ετήσια βάση, φτάνει πια 31,4 δισεκατομμύρια!

* Το 2014, το ΥΠΟΙΚ υπολόγιζε (και συμφωνούσε η Τρόϊκα τότε), πως το 2020 το ΑΕΠ μας θα έφτανε τα 237 δισεκατομμύρια (και θα «έπιανε» τα προ της κρίσης επίπεδα)…

–Τώρα οι ίδιοι υπολογίζουν πως το 2020, το ΑΕΠ μας θα φτάσει τα 203,3 δισεκατομμύρια.

Η συνολική απώλεια σε ετήσια βάση φτάνει πια τα 33,6 δισεκατομμύρια!

* Το 2014, το ΥΠΟΙΚ υπολόγιζε (και συμφωνούσε η Τρόικα τότε), πως το 2021 το ΑΕΠ μας θα έφτανε τα 247,8 δισεκατομμύρια…

–Τώρα οι ίδιοι υπολογίζουν πως το 2021, το ΑΕΠ μας θα φτάσει τα 211,2 δισεκατομμύρια.

Η συνολική απώλεια, σε ετήσια βάση, ανέρχεται πια στα 36,6 δισεκατομμύρια!

* Το 2014, το ΥΠΟΙΚ υπολόγιζε (και συμφωνούσε η Τρόικα τότε), πως το 2022 το ΑΕΠ μας θα έφτανε τα 259 δισεκατομμύρια…

–Τώρα οι ίδιοι υπολογίζουν πως το 2022, το ΑΕΠ μας θα φτάσει στα 217,1 δισεκατομμύρια (όσο θα ήταν με την πολιτική Σαμαρά ήδη από το 2018!)

Η συνολική απώλεια, σε ετήσια βάση, φτάνει πια τα 42 δισεκατομμύρια!

Μέχρι το 2022, δηλαδή στην οκταετία, οι Έλληνες θα χάσουν συνολικά 42 δισεκατομμύρια. Σε ετήσια βάση…

Αυτό σημαίνει ότι στην οκταετία, το κράτος θα χάνει συνολικά, 13,83 δισεκατομμύρια έσοδα! Πάντα σε ετήσια βάση…

Αυτά βάζουν τον Τσίπρα να «αναπληρώσει» με τη νέα λιτότητα που ψηφίζει, συνολικά πρόσθετα 13,5 με 14 δισεκατομμύρια! 

(Μαζί με όσα του έβαλαν από το 2015 και όσα ψηφίζει τώρα…)

Ενώ από το Σαμαρά ζητούσαν στα τέλη του 2014 μόλις 1,5 δισεκατομμύριο σε ετήσια βάση. Το περιβόητο email Χαρδούβελη…

Αν το υπολογίσετε τώρα συσσωρευτικά (αφού οι απώλειες εισοδήματος και οι πληρωμές είναι επαναλαμβανόμενες κάθε χρόνο), οι Έλληνες θα έχουν χάσει στην οκταετία περίπου 229 δισεκατομμύρια!

Και το κράτος θα έχει χάσει σε έσοδα, επίσης σωρευτικά, περί τα 76 δισεκατομμύρια! Και γι’ αυτό βάζουν τους Έλληνες να πληρώσουν σωρευτικά στην οκταετία τόσα περίπου: 77 δισεκατομμύρια σε πρόσθετη λιτότητα!

Ακόμα κι αν αφαιρέσετε το 1,5 δισεκατομμύριο του email Χαρδούβελη για οκτώ χρόνια (2015-22) – σωρευτικά 12 δισεκατομμύρια – η καθαρή δημοσιονομική επιβάρυνση της λιτότητας Τσίπρα φτάνει τα 65 δισεκατομμύρια.

Με τις υγείες μας…

Τόσο μας κόστισε σε λιτότητα ο Τσίπρας συνολικά – για την οκταετία!

(Εκτός πια κι αν φύγει στο μεταξύ, κι αρχίζει να μειώνεται ο λογαριασμός. Που μέχρι στιγμής ανεβαίνει συνεχώς…)

Θέλετε και το πιο συγκλονιστικό;

Το ίδιο το ΔΝΤ υπολόγιζε στα τέλη του 2014, πως η σχέση «Χρέος προς ΑΕΠ» της Ελλάδας θα έπεφτε το 2022 στο 105% του (τότε) ΑΕΠ!

Και θα ήταν απολύτως βιώσιμο πλέον…

Δηλαδή, αν το ΑΕΠ μας έφτανε τα 259 δισεκατομμύρια το 2022, όπως όλοι συμφωνούσαν τότε, αυτό σημαίνει πως το Χρέος μας θα είχε υποχωρήσει στα 272 δισεκατομμύρια (από 342 που ήταν το Ιούλιο του 2012, όταν αναλάμβανε ο Σαμαράς, και τα 319 δισεκατομμύρια όπου είχε υποχωρήσει στα δυόμιση χρόνια του Σαμαρά).

Τόσο το υπολόγιζαν το χρέος μας (στα τέλη του 2014) πως θα φτάσει το έτος 2022. Γύρω στα 272 δισεκατομμύρια! 

Σε λίγο θα δούμε πώς και γιατί…

Όμως, τώρα, μετά από δυόμιση χρόνια Τσίπρα, το ίδιο το ΔΝΤ, με την ίδια μεθοδολογία, υπολογίζει πως το έτος 2022 το ΑΕΠ μας θα φτάσει μόλις στα 217 δισεκατομμύρια, ενώ το Χρέος μας θα έχει εκτοξευθεί στα 369 δισεκατομμύρια! Δηλαδή η σχέση Χρέος προς ΑΕΠ θα έχει μείνει στο 170% περίπου…

Από τα 319 δισεκατομμύρια που βρήκε το χρέος ο Τσίπρας και τα 326 δισεκατομμύρια που το έφτασε ως τώρα…

(Οι αριθμοί αυτοί του ΔΝΤ είναι αρκετά υπερβολικοί σήμερα. Το πιθανότερο είναι πως το Χρέος μας θα φτάσει το 2022, γύρω στα 337 δισεκατομμύρια. Πολύ χαμηλότερα δηλαδή. Αλλά και πάλι Χρέος προς ΑΕΠ θα είναι 155%!

Κι όχι 105% που το υπολόγιζαν επί Σαμαρά…)

Γι’ αυτό και το ΔΝΤ πιέζει σήμερα για σημαντική ανακούφιση χρέους προς την Ελλάδα.

Ενώ το Δεκέμβριο του 2014, στο τέλος της διακυβέρνησης Σαμαρά, το ΔΝΤ δεν θεωρούσε «απαραίτητη», πλέον, την ανακούφιση χρέους (που την είχε εξασφαλίσει, ωστόσο, η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου)…

Μ’ άλλα λόγια ο Τσίπρας κατέστησε το χρέος μας «εξαιρετικά ΜΗ βιώσιμο» – που πριν δεν ήταν – και τώρα αγωνίζεται να εξασφαλίσει κάποια «ανακούφιση».

Δέστε τώρα και κάτι τελευταίο – αλλά επίσης συγκλονιστικό:

Πώς το ΔΝΤ πίστευε ότι θα μειωνόταν το Ελληνικό χρέος, αν συνεχιζόταν η πολιτική Σαμαρά;

–Πρώτον, από την πώληση των τραπεζικών μετοχών που είχε στη διάθεσή του το κράτος. Είχε προϋπολογίσει τότε το ΔΝΤ 16,5 δισεκατομμύρια από το «τραπεζικό χαρτοφυλάκιο» του κράτους – η αξία τους είχε φτάσει πολύ πιο πάνω, ως τα 20,5 δισεκατομμύρια, αλλά τελικά… μηδενίστηκαν όλα τον Ιούλιο του 2015, όταν έκαναν τη «φοβερή διαπραγμάτευση» οι Τσίπρας-Βαρουφάκης!

Αυτά όλα ήταν προγραμματισμένο να πάνε σε μείωση χρέους…

–Δεύτερον, από τα 11 δισεκατομμύρια του ΤΧΣ που είχαν «περισσέψει» από την προηγούμενη ανακεφαλαίωση των τραπεζών. (Αυτό ήταν το «κέρδος» από την διεθνή εμπιστοσύνη που είχε εξασφαλίσει για τη χώρα η Κυβέρνηση Σαμαρά: Δεν χρειάστηκε να βάλει το κράτος τότε νέα χρήματα για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών, το Νοέμβριο του 2014. Τελικά, οι δανειστές πήραν τα χρήματα του ΤΧΣ από τον Τσίπρα. Και τον έβαλαν να δανειστεί άλλα 5,5 δισεκατομμύρια μετά τα capital controls…)

–Τρίτον, από την επιστροφή των υπερκερδών επί των παλαιότερων Ελληνικών ομολόγων που διακρατούσαν οι Κεντρικές Τράπεζες της Ευρώπης (είχαν αγοραστεί παλαιότερα «κάτω από το άρτιο») και τα εξοφλούσε κανονικά η Ελλάδα. Είναι τα λεγόμενα ANFA’s και SMP’s…

Αυτά ήδη τα είχε διασφαλίσει η κυβέρνηση Σαμαρά, τα εισέπραττε κανονικά (και πήγαιναν για μείωση του χρέους), αλλά τα έχασε η κυβέρνηση Τσίπρα.

Στα τέλη του 2014 είχαν μείνει 9,5 δισεκατομμύρια και δεν τα έδωσαν ποτέ στον Τσίπρα (αυτά παρακαλά τώρα να του δώσουν)…

–Τέταρτον, από τα πλεονάσματα 4,5% του ΑΕΠ ως το 2018, συνολικά 4,24 δισεκατομμύρια! Δηλαδή από το πλεόνασμα που θα έβγαζε ο Προϋπολογισμός για το 2017 και 2018, αφού κάλυπτε και την πληρωμή των τόκων. Μετά από το 2018 τα πλεονάσματα θα υποχωρούσαν κάτω από 4%. Ενώ τώρα θα παραμείνουν στο 4% ως το 2022…

–Πέμπτον από ιδιωτικοποιήσεις ύψους 6 δισεκατομμυρίων (ως το 2022). Υπολογισμός που θεωρούνταν αρκετά «μετριοπαθής» τότε. (Μόνο από τη συμφωνία για τα περιφερειακά αεροδρόμια, που έκλεισε επί Σαμαρά, η Τρόϊκα περίμενε γύρω στα 350 εκατομμύρια, και ήλθαν 1,3 δισεκατομμύρια για το δημόσιο! Ενώ τώρα συμβαίνει το ανάποδο: ό,τι ιδιωτικοποιείται επί Τσίπρα, δίνεται για τίμημα κάτω από το μισό εκείνου που είχε αρχικώς υπολογιστεί. Παραδείγματα: ο ΟΣΕ και ο ΟΛΘ…)

Το σύνολο όλων αυτών των εσόδων που με την πολιτική Σαμαρά θα πήγαιναν για μείωση χρέους ως το 2022, φτάνει τα 47 δισεκατομμύρια!

Κι έτσι από τα 319 που ήταν το χρέος μας στα τέλη του 2014, θα υποχωρούσε στα 272 δισεκατομμύρια. Και θα έφτανε τα 105% του τότε ΑΕΠ.

Αν ακολουθείτο ως το τέλος η πολιτική Σαμαρά…

Αλλά ο Τσίπρας τα ανέτρεψε όλα και μας… «πρόκοψε»!

Συμπέρασμα πρώτο: το Νοέμβριο του 2014 ήμασταν σε τροχιά πλήρους επιστροφής στην κανονικότητα, πλήρους αποκατάστασης της βιωσιμότητας του χρέους, ενώ είχαμε ήδη βγει στις αγορές, είχαμε ήδη βγει στην ανάπτυξη, ενώ βγαίναμε πια κι από τα μνημόνια.

Ήλθε ο Τσίπρας και τα ανέτρεψε όλα αυτά.

Κι ό,τι έγινε στη συνέχεια είναι αποκλειστικά δική του ευθύνη. 

Συμπέρασμα δεύτερο: Το Νοέμβριο του 2014 όλοι προέβλεπαν πως η Ελλάδα θα έφτανε σε ΑΕΠ και επίπεδο ευημερίας προ της κρίσης ως το 2020! Τώρα είναι ζήτημα αν θα φτάσει εκεί το… 2027. Και υπό καθεστώς ασφυκτικής Επιτροπείας αγνώστου διάρκειας.

Εφτά χαμένα χρόνια κόστισε ο Τσίπρας (2020-2027).

Και εφτά χρόνια παραπάνω σε μνημόνια (από 2015 που βγαίναμε πια, μέχρι το 2022 που θα φτάνει το… «τριτοτέταρτο» μνημόνιο το οποίο υπογράφει τώρα)…

Συμπέρασμα τρίτο: Οι Έλληνες θα χάσουν στην οκταετία ως το 2022, περί τα 229 δισεκατομμύρια σε εισόδημα (ΑΕΠ) σωρευτικά!

Το κράτος θα χάσει έσοδα, ασφαλώς, ενώ οι Έλληνες θα πληρώσουν γύρω στα 65 δισεκατομμύρια πρόσθετη λιτότητα στην οκταετία (πριν ενεργοποιηθούν τα όποια «αντίμετρα»)

Συμπέρασμα τέταρτο: Το χρέος μας ήταν απολύτως βιώσιμο και θα υποχωρούσε ως το 105% του ΑΕΠ μέχρι το 2022, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΔΝΤ, στο τέλος της διακυβέρνησης Σαμαρά.

Τώρα το ίδιο το ΔΝΤ υπολογίζει ότι δεν θα πέσει κάτω από 170% ως το 2022!

(Αν και πιο ρεαλιστικό είναι να πέσει ως το 155-160% μέχρι τότε. Αλλά και πάλι, που 105% και που 155%;)

Συμπέρασμα πέμπτο: Όλη η λιτότητα που επιβλήθηκε τα τελευταία δύο χρόνια (και με τα τελευταία δύο μνημόνια του Τσίπρα) ήταν απολύτως αχρείαστη!

Αχρείαστη, αλλά καταστροφική για τη χώρα, για την οικονομία της και για την κοινωνία της.

Τώρα οι αριθμοί του ίδιου του ΥΠΟΙΚ αρχίζουν και λένε τις αλήθειες που δεν λέγονταν ως τώρα.

Αποκαλύπτουν το μέγεθος της εξαπάτησης του Ελληνικού λαού.

Αλλά και την έκταση της οπισθοδρόμησης που επέφερε στη χώρα ο Τσίπρας.

Έχουμε πια σε επίσημους αριθμούς που δεν αμφισβητούνται – δηλαδή σε νούμερα – την καταστροφή και το «ρημαδιό» που προκάλεσαν… τα «νούμερα»!

Σύντομος «οδηγός αντιπολιτευτικού λόγου»:

–Ο Σαμαράς παρέλαβε το αφορολόγητο όριο στις 5 χιλιάδες…

Και το πήγε στις 9,5 χιλιάδες!

–Ο Τσίπρας, με τη σειρά του, παρέλαβε το αφορολόγητο όριο στις 9,5 χιλιάδες και το πήγε στις 8,6 μέχρι στιγμής και τώρα το πάει στις 5,7 χιλιάδες!

Πέστε το κάποτε! Τόσο απλά, τόσο καθαρά…

Αυτή η δραματική μείωση του αφορολόγητου ορίου σημαίνει, ότι οι φτωχότεροι θα κληθούν να πληρώσουν αναλογικά περισσότερα απ’ όλους τους άλλους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέστρεψε τα φτωχότερα στρώματα…

–Από το Σαμαρά η Τρόϊκα ΔΕΝ ζητούσε νέες περικοπές κυρίων συντάξεων το Νοέμβριο του 2014. Όταν συζητούσαν την οριστική έξοδο της Ελλάδας από το Μνημόνια…

Το μόνο που ζητούσαν τότε ήταν να ΜΗΝ αυξηθούν οι κύριες συντάξεις την επόμενη διετία. Ακούτε; Να μην αυξηθούν!

(Υπάρχει και μπορείτε να το επιβεβαιώσετε στην «αλληλογραφία» που οδήγησε στο email Χαρδούβελη – και που έχει δημοσιευτεί πλέον και υπάρχει στο διαδίκτυο).

–Ο Τσίπρας, με τη σειρά του, έκοψε ήδη μεσοσταθμικά 15% από τις κύριες συντάξεις (των καινούργιων συνταξιούχων – που δεν τις παίρνουν ακόμα, έτσι κι αλλιώς).

Έκοψε κι από τις συντάξεις όλων επιπρόσθετο 2% (πρόσθετη κράτηση για την Υγεία).

Έκοψε και από όλες τις «επικουρικές» ένα πρόσθετο 6% (επίσης για Υγεία).

Και τώρα κόβει μέχρι και 22% από τις κύριες συντάξεις όλων εν όψει του 2019…

Τους… «πρόκοψε» τους συνταξιούχους!

–Από το Σαμαρά δεν ζητούσαν να αυξηθεί ο ΦΠΑ!

Του ζητούσαν «να μειωθούν οι αποκλίσεις στο ΦΠΑ», ανάμεσα στον υψηλότερο και το χαμηλότερο συντελεστή.

Και ο Σαμαράς πέτυχε τότε να μειώσει το ΦΠΑ στην Εστίαση δραστικά, (από το 23% στο 13%), δηλαδή σε ένα τομέα που υπάρχουν πάνω από 200 χιλιάδες επιχειρήσεις και απασχολούνται πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι…

— Ο Τσίπρας δέχθηκε να μεταφερθούν τα περισσότερα αγαθά ευρείας κατανάλωσης από το μεσαίο συντελεστή (13%) στον ανώτερο (23%) κι ύστερα ανέβασε τον ανώτερο συντελεστή από το 23 στο 24% με αποτέλεσμα τεράστιο πλήγμα και για τα οικογενειακά πορτοφόλια και για την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων…

–Ο Σαμαράς μείωσε την προκαταβολή φόρου (για την επόμενη χρονιά) από το 70% στο 55%.

–Ο Τσίπρας αύξησε την προκαταβολή φόρου από το 55% στο 100%! 

Σχεδόν τη διπλασίασε…

–Ο Σαμαράς κράτησε την προκαταβολή φόρου για τους αγρότες στο 27%…

–Ο Τσίπρας αύξησε την προκαταβολή φόρου και για τους αγρότες στο 100%!

–Ο Σαμαράς έκανε τη μεγαλύτερη φορολογική τομή: έβαλε τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους «επιτηδευματίες» και τους αγρότες να πληρώνουν όλοι με βάση έσοδα-έξοδα από το πρώτο ευρώ!

Αλλά οι ασφαλιστικές εισφορές τους εξέπιπταν (μέτραγαν στα έξοδα και δεν φορολογούνταν διπλά…)

Ουσιαστικά κατάργησε το αφορολόγητο όριο για τις κατηγορίες αυτές…

Αλλά το «αντάλλαγμα» ήταν, για τους μεν ελεύθερους επαγγελματίες ότι δεν τους αύξησε τις ασφαλιστικές εισφορές (αντίθετα, τις μείωσε κατά περίπτωση), ενώ για τους αγρότες δεν φορολόγησε τις «επιδοτήσεις» (γιατί είναι «παραγωγική» ενίσχυση, όχι «εισόδημα»).

Αυτός ήταν και ο λόγος που δέχθηκε η Τρόικα τότε να αυξηθεί το αφορολόγητο από τις 5 χιλιάδες στις 9,5 για όλους τους υπόλοιπους, δηλαδή για μισθωτούς και συνταξιούχους.

Γιατί είχε κλείσει μια τεράστια τρύπα φοροδιαφυγής…

Οι δε αγρότες δεν είχαν πρόβλημα, γιατί το ΦΠΑ στα αγροτικά τους εφόδια κρατήθηκε χαμηλά (13%), έπαιρναν στο ακέραιο την έκπτωση φόρου για το αγροτικό πετρέλαιο, κρατήθηκε χαμηλά και η προκαταβολή φόρου για την επόμενη χρονιά, και παρέμεναν οι επιδοτήσεις τους αφορολόγητες…

Χώρια που με τη φορολόγηση των αγροτών στη βάση έσοδα-έξοδα από το πρώτο ευρώ, εξαλείφθηκε η βάση για τους μεσάζοντες (υπερκοστολογήσεις – υποτιμολογήσεις – «ελληνοποιήσεις» προϊόντων)…

— Ήλθε ο Τσίπρας και τα ανέτρεψε όλα αυτά. Επέβαλε ξανά αφορολόγητο όριο σε όλους, αλλά μείωσε το αφορολόγητο όσων το έχουν πραγματικά ανάγκη (μισθωτών και συνταξιούχων) στις 5,7 χιλιάδες, από τις 9,5 χιλιάδες!

Διπλασίασε σχεδόν το ΦΠΑ για τα αγροτικά εφόδια, τετραπλασίσε σχεδόν την προκαταβολή φόρου για τους αγρότες, κατάργησε την επιστροφή φόρου για το αγροτικό πετρέλαιο και φορολόγησε τις αγροτικές επιδοτήσεις!

Τους «πρόκοψε» κι αυτούς για τα καλά…

–Ο Σαμαράς υποσχέθηκε να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων και το έκανε. Δύο φορές μάλιστα…

Χωρίς να προκύψει ούτε πρόβλημα για τα Ταμεία, ούτε η Τρόϊκα…

–Ο Τσίπρας αύξησε κατακόρυφα τις ασφαλιστικές εισφορές όλων! Και διώχνει εκτός επαγγέλματος χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες και επιτηδευματίες (που κλείνουν τα βιβλία τους και τα μπλοκάκια τους) ή και αγρότες ακόμα…

Ενώ η Τρόϊκα του ζητάει συνεχώς νέες περικοπές συντάξεων…

–Ο Σαμαράς κράτησε το φόρο επιχειρήσεων στο 26% και υποσχέθηκε να το ρίξει σταδιακά ως το 15% μέχρι το 2020.

(Το ίδιο κάνει τώρα ο Τράμπ στις ΗΠΑ, ο Αυστραλός Πρωθυπουργός και η Τερέζα Μέϊ στη Βρετανία. Ενώ φαίνεται να το σκέφτεται και ο Μακρόν ακόμα, στη Γαλλία.

Ο Σαμαράς το εξήγγειλε πρώτος, στην Ελλάδα. Αλλά δεν τον άφησαν να το κάνει…)

–Ο Τσίπρας αύξησε το φόρο επιχειρήσεων στο 29% (ενώ, παράλληλα, αύξησε στο 100% την προκαταβολή φόρου).

Με την αύξηση των φόρων, της προκαταβολής φορου, του ΦΠΑ και των ασφαλιστικών εισφορών, ο ΣΥΡΙΖΑ κυριολεκτικά «λιώνει» τον ιδιωτικό τομέα.

–Ο Σαμαράς μείωσε μια σειρά φόρους: Πέρα από το ΦΠΑ στην Εστίαση και το φόρο στα ενοίκια και το φόρο στα ακίνητα, μείωσε την εισφορά αλληλεγγύης (μείον 30%), το φόρο Πετρελαίου (μείον 30%) και βεβαίως τις ασφαλιστικές εισφορές…

–Ο Τσίπρας ανέβασε όλα όσα είχε μειώσει ο Σαμαράς.

Όπως ανέβασε κι όλους τους υπόλοιπους φορολογικούς συντελεστές (που δεν είχε προλάβει να μειώσει ο Σαμαράς…)

–Στη διετία 2012-14 (επί Σαμαρά), η Ελλάδα βρέθηκε στην πρώτη θέση διεθνώς στην εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα! Σύμφωνα με εκθέσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΟΟΣΑ…

–Επί Τσίπρα – και παρ’ ότι υπογράφει ό,τι του δίνουν πλέον απ’ έξω – η Ελλάδα χάνει έδαφος συνεχώς στην διεθνή ανταγωνιστικότητα…

(Γιατί και αυτά που υπογράφει, δεν τα εφαρμόζει ή τα μπλοκάρει…)

–Επί Σαμαρά η Ελλάδα ανέβηκε δεκάδες θέσεις στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας! Και της Παγκόσμιας Τράπεζα και το ΟΟΣΑ…

Από μεταξύ 90ης και 100ης θέσης που βρισκόταν πριν, έφτασε γύρω στην 50η θέση! Κι είχε περιθώρια για πολλή βελτίωση ακόμα…

Μόνο στην κρίσιμο τομέα «έναρξης νέων επιχειρήσεων», επί Σαμαρά η Ελλάδα εκτοξεύθηκε 111 θέσεις! (Από την 147η στην 36η θέση…)

Τέτοιο «άλμα» δεν έχει ιστορικό προηγούμενο…

— Επί Τσίπρα η Ελλάδα υποχωρεί ξανά στην ανταγωνιστικότητα και χάνει θέσεις στη διεθνή κατάταξη…

— Επί Σαμαρά έγινε τεράστιο «αναπτυξιακό άλμα» σε ελάχιστο χρόνο: από ύφεση -7,2% που είχαμε όταν ανέλαβε, οδήγησε την οικονομία σε ανάπτυξη 0,7% μέσα σε δυόμιση χρόνια…

Και για τα επόμενα δύο χρόνια όλοι οι διεθνείς οργανισμοί προέβλεπαν στα τέλη του 2014, αύξηση πραγματικού ΑΕΠ 6,8% (και ονομαστικού πάνω από 9%)… — Ήλθε όμως ο Τσίπρας και τα δύο επόμενα χρόνια ΔΕΝ υπήρξε ανάπτυξη. Υπήρξε στασιμότητα και μικρή ύφεση.

Ο Σαμαράς βρήκε βαθιά ύφεση και έβγαλε τη χώρα στην Ανάπτυξη…

Ο Τσίπρας βρήκε ανάπτυξη και ξανά-βούλιαξε τη χώρα στην ύφεση…

— Ο Σαμαράς βρήκε τα «φέσια» του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα – τις «ληξιπρόθεσμες οφειλές» – στα 9 δισεκατομμύρια. Και μέσα σε δυόμιση χρόνια τα μείωσε στα 3 δισεκατομμύρια!

— Ο Τσίπρας βρήκε τα «ληξιπρόθεσμα» στα 3 δισεκατομμύρια, και μέσα σε δυο χρόνια τα εκτίναξε στα 8,4 δισεκατομμύρια (αφού δανείστηκε κι άλλα 3,7 δισεκατομμύρια για να πληρώσει «ληξιπρόθεσμες οφειλές»…)

Δηλαδή κάνει ουσιαστικά στάση πληρωμών.

Κι ένα τελικό συμπέρασμα, ιστορικού χαρακτήρα:

Οι κυβερνήσεις πέφτουν – και τα καθεστώτα συντρίβονται και οι αυτοκρατορίες καταρρέουν – όταν επιβάλουν υψηλούς φόρους!

Αυτός είναι «σιδερένιους νόμος» της Ιστορίας που ισχύει σε όλες τις εποχές.

Από την εποχή του Ναβουδονόσορα και του Σόλωνα, μέχρι την Αρχαία Ρώμη, την Αυτοκρατορική Ρώμη (Διοκλητιανός), τη Γαλλική Επανάσταση και την Αμερικανική Επανάσταση…

Κι ακόμα, στους «νεωτερικούς χρόνους» οι κυβερνήσεις πέφτουν όταν διογκώνονται τα χρέη τους προς του πολίτες τους.

Ο Τσίπρας κάνει και τα δύο ταυτόχρονα!

–Φορολογεί τους πάντες (και τους φτωχούς πλέον),

–διογκώνει τις «ληξιπρόθεσμες οφειλές» του κράτους και χάνει συνεχώς χρόνο και ευκαιρίες ανάπτυξης.

Το τέλος του είναι «προδιαγεγραμμένο».

Αλλά αυτά όλα (και πολλά ακόμα) πρέπει να λέγονται συνεχώς:

Να επαναλαμβάνονται με νούμερα με στοιχεία και απ’ όλους…

Ο Τσίπρας κάνει τα αντίθετα απ’ όσα έλεγε. Το ξέρουμε πια…

Προσκυνάει εκεί που έφτυνε πριν! Το εμπεδώσαμε…

Έλεγε και εξακολουθεί να λέει συνεχώς μόνο ψέματα…

Το ξέρουμε, το εμπεδώσαμε.

Αλλά το ψέμα πολεμιέται με ένα τρόπο μόνο:

Με την αλήθεια!

Πείτε την αλήθεια, λοιπόν!

Ένας ακόμα σύντομος οδηγός «αντιπολιτευτικού λόγου»:

Οι δύο μεγάλες διαφορές ανάμεσα στη στρατηγική της κυβέρνησης Σαμαρά (την περίοδο Ιούλιος 2012 – Δεκέμβριος 2014) και την αντίστοιχη «στρατηγική» της κυβέρνησης Τσίπρα (από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι σήμερα) είναι οι εξής:

* Πρώτον, ο Σαμαράς έδινε έμφαση να επιστρέψει η χώρα άμεσα στην Ανάπτυξη. Με μεταρρυθμίσεις που βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα και μπορούν να προσελκύσουν ξένες επενδύσεις.

–Ο Τσίπρας, αντίθετα, έδωσε έμφαση στο… «κούρεμα του χρέους»! Πίστευε ότι μπορούσε να το επιτύχει. Και διακήρυσσε ότι αν δεν κουρευτεί το χρέος, η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει από την κρίση.

Ούτε λέξη για «ανταγωνιστικότητα» και Ανάπτυξη…

* Δεύτερον, ο Σαμαράς γνώριζε ότι με επιστροφή στην Ανάπτυξη η χώρα θα μπορούσε να βγάζει υψηλά πλεονάσματα (ως το 2018). Χωρίς πρόσθετη λιτότητα…

Και οι δανειστές παραδέχονταν τότε ότι, πράγματι, με τις αναπτυξιακές επιδόσεις του 2014 (η Ελλάδα ήταν τη χρονιά εκείνη πρώτη σε ανάπτυξη στην ευρωζώνη) και με τις προβλέψεις τότε όλων των διεθνών οργανισμών για τα δύο επόμενα χρόνια (αθροιστικά για το 2015-16 προέβλεπαν ανάπτυξη 6,8% πραγματικού ΑΕΠ και άνω του 9% σε ονομαστικό ΑΕΠ), η Ελλάδα μπορούσε άνετα να πιάσει τους στόχους των πλεονασμάτων!

Ζητούσαν μόνο για όλη την επόμενη τριετία (2015-18) πρόσθετα μέτρα 1,5 δισεκατομμυρίου. 

Από τα οποία το email Χαρδούβελη αποδεχόταν 1 περίπου δισεκατομμύριο. Και η «διαφορά» παρέμεινε κάτι παραπάνω από μισό δισεκατομμύριο…

— Ο Τσίπρας αντίθετα διακήρυσσε ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε να βγάλει πλεονάσματα 4 ή 4,5%. Και διαπραγματεύθηκε να τα μειώσει «δραστικά».

Όμως, έξη μήνες μετά την εκλογή του, υπέγραψε τρίτο μνημόνιο με το οποίο δεχόταν πλεονάσματα 3,5%!

(Που τώρα του το αύξησαν σε 3,7%! Του έβαλαν και «μαξιλαράκι ασφαλείας»…)

Και τώρα πια υποστηρίζει πως «έπιασε πλεόνασμα» 4,2% του ΑΕΠ (με «στάση πληρωμών» του δημοσίου και υπερ-φορολόγηση των πάντων), τα οποία θα διατηρηθούν τουλάχιστον ως το 2022!

Κρίσιμη παρατήρηση:

Υπάρχουν δύο τρόποι να βγάζεις «πρωτογενή πλεονάσματα»:

–Ο πρώτος, με Ανάπτυξη! Χωρίς να αυξάνεις του φόρους: Η πίττα μεγαλώνει και παίρνοντας το ίδιο «μερίδιο» από μεγαλύτερη «πίττα» βγάζεις περισσότερα έσοδα, χωρίς να πνίγεις την οικονομία…

–Ο δεύτερος τρόπος είναι με αύξηση φορολογικών συντελεστών! Χωρίς ανάπτυξη: Η «πίττα» (δηλαδή η οικονομία) μένει η ίδια ή μειώνεται, αλλά αφαιρώντας όλο και μεγαλύτερο «μερίδιο» από την πίττα, βγάζεις περισσότερα έσοδα. Αλλά την ίδια στιγμή «πνίγεις» την οικονομία.

—Ο Σαμαράς ακολούθησε τον πρώτο δρόμο: Έβαλε τάξη στα δημοσιονομικά, έβγαλε τη χώρα στην Ανάπτυξη (από -7,2% ύφεση που την παρέλαβε) και περίμενε να αυξηθούν τα πλεονάσματα με την Ανάπτυξη που όλοι δέχονταν ότι θα ακολουθούσε. Όλοι συμφωνούσαν σε αυτό τότε!

Η μόνη «διαφορά» του με την Τρόϊκα τότε, ήταν το… μισό δισεκατομμύριο του email Χαρδούβελη…

Πράγματι, με 9% ονομαστική αύξηση που περίμεναν ως το 2016, θα αύξανε το («κυκλικό») πλεόνασμα κατά 3% τουλάχιστον!

Συν 0,8% που ήταν ήδη το πλεόνασμα του 2014 (παρά την «εκστρατεία» του Τσίπρα τότε: «ΜΗ πληρώνετε ΕΝΦΙΑ, μη πληρώνετε φόρους, θα έλθουμε εμείς να σας δώσουμε…σεισάχθεια!»), το πρόσθετο πλεόνασμα θα έφτανε άνετα ως το 3,8%!

«Έλειπε» τότε κατά τους υπολογισμούς του ΔΝΤ μόλις 0,7% του ΑΕΠ για να πιαστεί ο στόχος του 4,5%.

Και τόσο ζητούσαν τότε, (λίγο «φουσκωμένο» μάλιστα), από το Σαμαρά: 0,9% πρόσθετα μέτρα (ή 1,5 δισεκατομμύριο), για να μπορέσει η Ελλάδα να βγει οριστικά από το Μνημόνιο.

Και με το email Χαρδούβελη είχαν καλυφθεί πάνω από τα δύο τρίτα της «διαφοράς» (έμεναν γύρω στα 600 εκατομμύρια).

—Ήλθε, όμως, ο Τσίπρας, έβγαλε τη χώρα από την Ανάπτυξη, την ξανάφερε στην ύφεση, και του επέβαλαν… 9,2 δισεκατομμύρια νέα μέτρα λιτότητας ως τώρα και άλλα 4,3 δισεκατομμύρια τώρα για τα επόμενα χρόνια!

Σύνολο, πάνω από 13,5 δισεκατομμύρια πρόσθετη λιτότητα! Για να πιάσει η χώρα για πολύ περισσότερα χρόνια, τα ίδια σχεδόν (ελάχιστα μειωμένα) πλεονάσματα!

Αυτό «πέτυχε» ο Τσίπρας:

13,5 δισεκατομμύρια πρόσθετη λιτότητα για πολύ περισσότερα χρόνια!

Επειδή δεν μπήκε η χώρα στην Ανάπτυξη, αλλά μπήκε σε νέο Μνημόνιο, το Τρίτο! Και τώρα τη βάζουν και στο επόμενο Μνημόνιο, το Τέταρτο…

13,5 δισεκατομμύρια παραπάνω λιτότητα, επί Τσίπρα…

Αντί για 1,5 δισεκατομμύριο, επί Σαμαρά! 

9 φορές περισσότερη πρόσθετη λιτότητα, για πολύ περισσότερα χρόνια!

(Συν η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για… 99 χρόνια!

Άλλο κορυφαίο «επίτευγμα» της κυβέρνησης Τσίπρα κι αυτό)

Θέλετε και δύο αριθμούς για σύγκριση, που δεν τους ακούτε (ακόμα);

— Η συνολική «προσαρμογή» που έγινε επί Σαμαρά στο Ασφαλιστικό (από εισφορές και περικοπές) έφτανε τα 3,9 δισεκατομμύρια…

Και το ασφαλιστικό μας σύστημα θεωρούνταν στα τέλη του 2014 (με την έγκριση και της Κομισιόν και του ΔΝΤ τότε) βιώσιμο για πολλές δεκαετίες…

Γι’ αυτό και το Δεκέμβριο του 2014 η Τρόίκα δεν ζητούσε μείωση κυρίων συντάξεων. Ζητούσε μόνο να μην αυξηθούν οι συντάξεις τα επόμενα τρία χρόνια…

— Η συνολική «προσαρμογή» επί Τσίπρα στο Ασφαλιστικό (μαζί με τα μέτρα για τη μείωση της «προσωπικής διαφοράς» που ψηφίζονται τώρα) – από αύξηση εισφορών και μείωση συντάξεων – αγγίζει τα 10 δισεκατομμύρια!

Διπλάσια δηλαδή…

Και αυτό χωρίς τις επιπτώσεις της μείωσης του αφορολόγητου για τους χαμηλοσυνταξιούχους.

Γιατί η μείωση του αφορολόγητου σημαίνει κυρίως αύξηση των φόρων για τους φτωχούς!

(Αυτό ας τους το πει κάποιος Χριστιανός.

Και ας το επαναλαμβάνουν οι υπόλοιποι, μέχρι να το εμπεδώσουν οι πάντες…)

Μια αλήθεια που δεν λέγεται (ακόμα):

Όταν μια υπερχρεωμένη χώρα μειώνει τα «πλεονάσματα», τότε υποχρεωτικά καταφεύγει σε δανεισμό! Και αυξάνει το χρέος!

(Βγάζεις «πλεονάσματα», ώστε να μη χρειάζεται να δανείζεσαι απ’ έξω).

Κι όταν δεν έχει πρόσβαση στις αγορές, τότε υποχρεώνεται σε νέο Μνημόνιο…

Ο Τσίπρας, θέτοντας ως «προτεραιότητα» το 2015, «να μειώσει τα πλεονάσματα» (για τα επόμενα δύο χρόνια) μπήκε σε νέα Μνημόνια για τα επόμενα οκτώ χρόνια!

Και τελικά δέχθηκε πλεονάσματα πολύ κοντά σε εκείνα που… απέρριπτε και τα οποία η χώρα θα είχε αποφύγει μετά από το 2018…

Συμπέρασμα: Η συζήτηση για τα πλεονάσματα (που επέβαλε ο Τσίπρας) ήταν καταστροφική για την Ελλάδα και την οικονομία της.

Για το χρέος τώρα:

Στο τέλος της διακυβέρνησης Σαμαρά, το ΔΝΤ προέβλεπε πως το 2022 το χρέος της Ελλάδας θα ήταν περί το 105% του ΑΕΠ!

Δηλαδή απολύτως «σε τροχιά βιωσιμότητας»!

(Όπως παραδεχόταν το ίδιο το ΔΝΤ και τότε και αργότερα…)

Σήμερα – πάλι κατά το ΔΝΤ – το Ελληνικό χρέος θα βρίσκεται πάνω από 170% του ΑΕΠ το 2022!

Και θεωρείται πια, απολύτως ΜΗ βιώσιμο…

— Το 2012, ο Σαμαράς και η προηγούμενη κυβέρνηση Παπαδήμου (την οποία στήριξε αποφασιστικά ο Σαμαράς) κούρεψαν το ονομαστικό χρέος κατά 120 δισεκατομμύρια (καθαρά). Με το λεγόμενο PSI.

Και σε όρους «Παρούσας Αξίας» (μαζί με τη μείωση των επιτοκίων, την αύξηση της περιόδου χάρητος, την επέκταση λήξεων των ομολόγων κλπ.) το κούρεψαν τότε κατά 180 δισεκατομμύρια περίπου!

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μείωση χρέους που έχει γίνει ποτέ στην παγκόσμια Ιστορία.

Να σημειωθεί επίσης, πως η μείωση αυτή, του 2012, περιλαμβάνει και την «επαναγορά» χρέους «κάτω από το άρτιο», που έγινε το Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς, επί διακυβέρνησης Σαμαρά πια…

(Τότε κουρεύτηκαν 20 δισεκατομμύρια! Κι αυτή ήταν η μεγαλύτερη μείωση χρέους, με «επαναγορά κάτω από το άρτιο», που έχει γίνει ποτέ στην παγκόσμια Ιστορία…)

Συμπέρασμα: 

—Η δραστική μείωση χρέους είχε ΗΔΗ γίνει τρία χρόνια ΠΡΙΝ έλθει ο Τσίπρας στην εξουσία!

Προσπάθησε να την… «ξανακάνει» ο Τσίπρας και το μόνο που κατάφερε είναι να αυξήσει το χρέος και να το καταστήσει ΜΗ βιώσιμο!

Ένα ακόμα συμπέρασμα: Ο Σαμαράς είναι ο μόνος Έλληνας Πρωθυπουργός των τελευταίων δεκαετιών, επί των ημερών του οποίου το χρέος της χώρας μειώθηκε πραγματικά και ονομαστικά! (Με την εξαίρεση του Παπαδήμου, που έκανε το PSI, αλλά με καθοριστική τότε τη στήριξη από το Σαμαρά)…

Τον Ιούλιο του 2012 ο Σαμαράς βρήκε το Χρέος στα 342 δισεκατομμύρια και το παρέδωσε στα 319…

Ο Τσίπρας το βρήκε στα 319 και σήμερα το έφτασε στα 326 δισεκατομμύρια.

Κι αν δεν ήταν τα 11 δισεκατομμύρια του TXΣ (που πάλι επί Σαμαρά είχαν διασφαλιστεί) η αύξηση χρέους επί Τσίπρα θα ήταν διπλάσια!

Συμπέρασμα τελευταίο: Πέρα από το «ονομαστικό» χρέος, ο Τσίπρας επιβάρυνε την «καθαρή» θέση» του Ελληνικού χρέους πολύ περισσότερο:

—Έχασε τα 16 δισεκατομμύρια από τραπεζικό το χαρτοφυλάκιο του δημοσίου που το μηδένισε. Αυτά θα πήγαιναν για μείωση χρέους…

–Και χρειάστηκε πρόσθετη ανακεφαλαίωση λόγω των capital controls. Οπότε δανείστηκε άλλα 5,5 δισεκατομμύρια…

–Έχασε τουλάχιστον περί τα 7,5 δισεκατομμύρια από τα «υπερκέρδη των κεντρικών τραπεζών» (ANFA’s SMP’s) που πήγαιναν όλα για «σβήσιμο» Ελληνικού χρέους. Αυτά τα είχαν δώσει και τα εισέπραττε ο Σαμαράς ως το 2014, αλλά τα αφαίρεσαν από τον Τσίπρα μετά τον Ιούλιο του 2015.

(Η Τράπεζα Ελλάδος εξακολουθεί να τους τα δίνει. Κι έτσι γύρω στα 2 δισεκατομμύρια από το «πλεόνασμα» που εμφάνισε τώρα ο Τσίπρας είναι «δώρο» του Στουρνάρα – αλλά και του Σαμαρά και του Βενιζέλου που τα είχαν διασφαλίσει!)

–Αναγκάστηκε να δανειστεί κι άλλα 21 δισεκατομμύρια (ως τώρα) για να καλύψει το «κενό» που του άφηναν τα «μειωμένα πλεονάσματα» των δύο πρώτων ετών της διακυβέρνησής του. (Εδώ περιλαμβάνονται και τα 5,5 για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών)

— Κι έχει ακόμα να δανειστεί, τουλάχιστον άλλα 11 δισεκατομμύρια ακόμα μέχρι την λήξη του τωρινού Μνημονίου (χωρίς να υπολογίζονται οι λήξεις ομολόγων).

Κι έτσι προβλέπεται να επιδεινώσει την «καθαρή θέση» του χρέους ως τα μέσα του 2018, κατά 50 δισεκατομμύρια περίπου…

Να γιατί κατέστησε ο Τσίπρας το χρέος της χώρας ΜΗ βιώσιμο: Γιατί στο κλάσμα «Χρέος προς ΑΕΠ», αύξησε τον «αριθμητή» (δηλαδή το «Χρέος») – κατά 50 δισεκατομμύρια (τουλάχιστον), ενώ μείωσε τον «παρανομαστή» (δηλαδή το ΑΕΠ) αφού καθήλωσε τη χώρα σε άλλα δύο-τρία χρόνια ύφεσης…

(Διαβάστε τις λεπτομέρειες των τριών τελευταίων εκθέσεων του ΔΝΤ, για τη βιωσιμότητα του χρέους στην Ελλάδα, και θα το διαπιστώσετε μόνοι σας…)

Γι’ αυτό και τώρα το ΔΝΤ πιστεύει πως είναι «απαραίτητο πια» να πάρει η Ελλάδα, κάποια στιγμή, μια πρόσθετη «ανακούφιση χρέους», που ο Σαμαράς την είχε διασφαλίσει ήδη από το Δεκέμβριο του 2012…

Ενώ στο τέλος του 2014 δεν πίστευαν τέτοιο πράγμα, ούτε το ζητούσαν…

Γιατί στο μεταξύ τα έκανε μαντάρα ο Τσίπρας…

Και τώρα, αφού τα έκανα μαντάρα, κι ήταν ο ίδιος που κατέστησε το χρέος μας ΜΗ βιώσιμο, θεωρεί… «κατόρθωμά» του, που ζητάει να του δώσουν μια «ανακούφιση» από τη ζημιά που… εκείνος, αποκλειστικά, προκάλεσε!

Αυτές τις αλήθειες, πότε θα τις πούμε στον κόσμο;