THE REVENANT

Ο θεσμός των όσκαρ δεν με απασχολεί ιδιαίτερα. Τον θεωρώ ένα ενδοαμερικάνικο πανηγυράκι που εξάγεται και επιδρά σε όλο τον κόσμο. Αν σκεφτώ δε, τις αδικίες που έχουν γίνει μου δημιουργείται και η σχετική απέχθεια. Παρ’όλα αυτά είναι το πιο σημαντικό κινηματογραφικό βραβείο που υπάρχει οπότε αν τυχόν το κέρδιζα, δεν θα  το σνόμπαρα κιόλας! 

Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο στο Revenant και τι δεν κάνει. 

Τρώει ξύλο, σφαίρες, γδέρνεται. Τρώει ωμό ψάρι και κρέας. Κολυμπάει σε νερά με θερμοκρασία βλαδιβοστόκ. -50 δηλαδή. Κοιμάται μέσα σε ένα νεκρό ζώο για να αντέξει το κρύο. Καίει το λαιμό του για να κλείσει η τρύπα καθώς τα ράμματα δεν έπιασαν! 

Αν δηλαδή δεν του δώσουν όσκαρ και τώρα του παιδιού, ας βάλουν το χρυσό λουκέτο να τελειώνουμε. 

«Η Επιστροφή» είναι μια ταινία ύμνος στην επιβίωση. Στο πόσο ο άνθρωπος γίνεται θηρίο και παλεύει για να ζήσει. Ο Ντι Κάπριο μπορεί να προκαλεί τον φθόνο γιατί αλλάζει συχνά γκόμενες ή πάει σε πολλά πάρτι με ούζα αλλά πρέπει να έχει πρόβλημα κάποιος για να μην παραδεχθεί ότι είναι ένας τεράστιος ηθοποιός. Του αξίζει επιτέλους η επιβράβευση. Σε μια ταινία που είναι ζήτημα αν μιλάει συνολικά ένα λεπτό και ουσιαστικά παίζει με το σώμα του και το βλέμμα του. Εξαιρετικός και ο Tom Hardy ως φιλοσοφημένος κακός. 

Τα αρχέγονα ένστικτα του ανθρώπου. Η βία, η εκδίκηση, η βαρβαρότητα, η πάλη εναντίον της φύσης και των ορίων του ίδιου μας του εαυτού.  Όλα αυτά σε μια ταινία με τέλεια φωτογραφία, σκηνοθεσία κέντημα, που σε καθηλώνει και σε υποβάλλει. Ίσως θα ήταν καλύτερα αν είχε λίγο πιο γρήγορο ρυθμό αλλά μιλάμε για ψύλλους στα άχυρα. Άντε να βάλω στα ψεγάδια και την πτώση στο γκρεμό με το άλογο που ο Λεο σώζεται λες και είναι ο Σπάηντερμαν. 

Ο Αλεχάντρο Ινιαρίτου έφτιαξε μια σπουδαία καλλιτεχνική δημιουργία και αφηγείται μαεστρικά και χορταστικά μια ιστορία για τη δύναμη και την αδυναμία του ανθρώπου. 

Με άριστα το δέκα: 7,5