ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Ένας φίλος από το τουιτερ μου έστειλε το παρακάτω:

Καλησπέρα Suspect.

Διαβάζω ανελλιπώς το blog σου και στο τουιτερ έχω τον λογαριασμό https://twitter.com/DexiCrosse. Θέλω να εκφράσω τις σκέψεις μου για τις εκλογές της Νέας Δημοκρατίας. 

Τέσσερις αντιδημοφιλείς αλήθειες για τις εκλογές της Νέας Δημοκρατίας. 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πραγματικός νικητής των εκλογών. Παρά τη 2η θέση είναι τεράστια επιτυχία για τον Κυριάκο το ότι κατάφερε κόντρα σε στημένες δημοσκοπήσεις, σε μηχανισμούς εντός κόμματος, σε μηχανισμούς εκτός κόμματος από Β. Ελλάδα μεριά αλλά και κόντρα στις προβλέψεις, να κατακτήσει επάξια τη δεύτερη θέση πίσω από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Πολλοί έκαναν λόγο για νίκη της "Φιλελεύθερης" τάσης της Νέας Δημοκρατίας. Μα καλά, βρεθήκατε μία στιγμή σε έστω ένα εκλογικό τμήμα; Είδατε μισή φωτογραφία από τις ουρές; Για ποιους φιλελεύθερους μιλάμε; Θέλετε να μου πείτε πως οι κατά τα άλλα συμπαθέστατοι γέροντες, αφού διάβασαν από 2-3 κεφάλαια Τζων Λοκ και Ανταμ Σμιθ και μετά από ώριμη σκέψη, κατέληξαν στο ότι η καλύτερη επιλογή για το μέλλον της παράταξης είναι ο Κ. Μητσοτάκης; … 

Η αλήθεια (#1η) είναι πως παρά την –πράγματι- τεράστια προσέλευση για την οποία καυχιόμαστε εδώ και μια βδομάδα, τα χαρακτηριστικά του μέσου ψηφοφόρου είναι απογοητευτικά. Ηλικία; Πλησιάζει 70 ! Πολιτικά κριτήρια; Κάτι μεταξύ σε «Έχει μουστάκι» και «Είναι καλό παιδί και Μακεδόνας» ! Οι «φιλελεύθεροι» που λέτε μετά βίας να πλησίαζαν το 10% του εκλογικού σώματος. Αφήστε δε που πολλοί από αυτούς ψήφισαν Αδωνι. 

*Η ΝΔ ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξει. Και ο μόνος ικανός για αυτό είναι ο Κυριάκος. Ο μόνος που μπορεί να κοιτάξει τον πολίτη στα μάτια και να του πει την αλήθεια χωρίς μισόλογα και λαϊκισμούς. Οι εναπομείμαντες ελπίδες για ΡΗΞΗ της κυβέρνησης Τσίπρα περνούν μόνο από το χέρι του. Ο Βαγγέλης μέχρι πριν 2 μήνες μιλούσε για συναίνεση και συγκυβέρνηση. Μη βλέπετε τώρα που ο Αδωνις τους… ανάγκασε (αλήθεια #2) προεκλογικά να διαψεύσουν κάθε πιθανότητα συνεργασίας με τον Τσίπρα. 

*Είναι ευλογία για τη παράταξη το ότι ο Απόστολος Τζιτζικώστας έμεινε εκτός δεύτερου γύρου και μάλιστα εύκολα. Πράγμα που θα γινόταν ακόμη ευκολότερα εάν οι επιεικώς γελοίες δημοσκοπήσεις των περασμένων εβδομάδων αποτύπωναν τα πραγματικά ποσοστά του. Δεν είναι λίγοι αυτοί που τον ψήφισαν επηρεαζόμενοι από τη 2η θέση –ή ακόμη και 1η!- που του έδιναν, όπως πολλοί περισσότεροι είναι αυτοί που δεν πήγαν να ψηφίσουν Κυριάκο εξαιτίας των δημοσκοπήσεων (#3η). Μιλάμε για έναν τύπο που προτείνει «Κοινωνικό Πρόγραμμα» αντί για Μνημόνιο, που και το όνομα του να ρωτήσεις, δεν μπορεί να απαντήσει χωρίς να υποκριθεί, που στις Περιφερειακές του 14’ κατέβηκε ΑΠΕΝΑΝΤΙ στο κόμμα και στις Βουλευτικές του Ιανουαρίου ήταν στη πρώτη γραμμή σε ομιλίες του Τσίπρα! Τον Φεβρουάριο μας καλούσε «Να στηρίξουμε τη Κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση» και τώρα ήθελε να ηγηθεί του κόμματος! Ένας… δεξιός Τσίπρας, που δεν έχει καμία θέση στη Νέα Δημοκρατία. 

*Η άποψη ότι «Η μεγάλη προσέλευση του κόσμου θα ωφελήσει τον Γεωργιάδη» διαψεύστηκε πανηγυρικά. Το σκεπτικό αυτό που πολλοί υποστήριζαν πριν τις εκλογές βασιζόταν στο ότι Τα παλιά μέλη/στελέχη του κόμματος δεν είναι Αδωνικοί και εάν ψηφίσουν μόνο αυτά ο Γεωργιάδης θα μείνει σε χαμηλό ποσοστό. Μα σε καμία περίπτωση δεν θα ψήφιζαν μόνο αυτά τα 80.000 μέλη. Και οι πλέον απαισιόδοξες προβλέψεις ήθελαν τους ψηφοφόρους κοντά στους 150.000. Για να μη το κουράζουμε ο Αδωνις έχει φανατικούς εχθρούς αλλά κυρίως "ορκισμένους" φίλους. Έστω λοιπόν ότι αντί για 400 χιλιάδες, οι ψηφοφόροι ήταν οι μισοί. Ε λοιπόν ο Αδωνις πάνω-κάτω τις ίδιες ψήφους θα έπαιρνε! Οι «δικοί του» δεν τον αφήνουν μόνο με τίποτα. 

Τη στιγμή που στα εκλογικά κέντρα της Θεσσαλονίκης, οι αντιπρόσωποι του Τζίτζι πήγαν για τα 30€ που θα τους δώσει, ο Αδωνις μάζεψε 2.500 εθελοντές χωρίς κανενός είδους αντάλλαγμα. Με μόνα όπλο τις ιδέες του και τη προσωπικότητα του. Και μπράβο του! Σαν πολιτικός και σαν άνθρωπος πιθανόν να βγήκε κερδισμένος. Η αλήθεια είναι όμως πως το ποσοστό του Αδωνι ήταν σχεδόν απογοητευτικό. Γύρισε όλη την Ελλάδα, έκανε φίλους, έχασε φίλους, έμαθε πολλά, έγινε πιο ώριμος, έσπειρε τον σπόρο της μάχης των ιδεών. Από την άλλη όμως αυτό το 11% πιθανόν να είναι καταδικαστικό για το μέλλον του. Ειδικά σε περίπτωση μη εκλογής του «φίλου» του Κ. Μητσοτάκη, ο ρόλος που θα έχει ο Αδωνις σε μία ΝΔ του Βαγγέλη Μεϊμαράκη ίσως να μην είναι τόσο καθοριστικός. Ίσως ο Αδωνις να είχε μια καλύτερη θέση στη ΝΔ της επόμενης μέρας εάν δεν κατέβαινε σε αυτή τη κούρσα. (#4η)

= = = 

Το σχόλιο που έχω να κάνω είναι πως ο Άδωνις είναι γενικά παραδεκτό ότι το ποσοστό του το πήρε μόνος του. Με την τρέλα του, με τη μαγκιά του και το μεράκι του. Είχε να αντιπαλέψει : Μηχανισμούς, παραδοσιακά ονόματα, χρήμα άφθονο, ένα κραταιό σύστημα δεκαετιών και εκεί που τον είχαν για πέταμα και τελειωμένο σήκωσε κεφάλι με αξιώσεις. Ενώ κάποιος άλλος ονόματα δε λέμε υπολήψεις δεν θίγουμε, εκεί που καλλιεργούσε το προφίλ του αυριανού ηγέτη και έλεγε παντού πως το πραγματικό ερώτημα των εκλογών είναι αν θα βγει πρώτος ή δεύτερος και έφτιαχνε σποτ με «ξεφορτώματα», η πραγματικότητα πέρασε σαν νταλίκα από πάνω του και τον ισοπέδωσε.  

Επί της ουσίας, οι εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας είχαν έναν μεγάλο και έναν μικρό νικητή και έναν μεγάλο και μικρό χαμένο. 

Ο μικρός χαμένος είναι ο Μεϊμαράκης που παρά τη στήριξη Καραμανλή, δεν καθάρισε το παιχνίδι από τον πρώτο γύρο. 

Ο μεγάλος χαμένος είναι ο Τζιζικώστας που παρά την υπέρλαμπρη προεκλογική εκστρατεία, τους 15 βουλευτές, τους δημάρχους και τις ενισχύσεις, όχι μόνο δεν πέρασε στον δεύτερο γύρο αλλά δύσκολα θα ξαναβγεί ως περιφερειάρχης! 

Ο μικρός νικητής ήταν ο Άδωνις που αντί για 5-6-7% που του έδιναν οι δημοσκοπήσεις, πήρε το διπλάσιο ποσοστό και κατέγραψε μια ισχυρή παρουσία έχοντας να αντιτάξει απέναντι στα πυρηνικά, σφεντόνες και τόξα. 

Ο μεγάλος νικητής ήταν ο Κυριάκος που όλοι τον είχαν για τρίτο και ασθμαίνοντα. Αντιθέτως, όχι μόνο βρίσκεται σε απόσταση βολής αλλά σχεδόν έσβησε το επίθετο του από την πολιτική σκηνή και περπατά μόνος του απέναντι ακόμα και από την αδελφή του, με το μικρό του όνομα. Ο κόσμος εκτίμησε πως ήταν κύριος, δεν έκανε παιχνίδι με πισώπλατες μαχαιρίες, παρουσίασε μια συγκροτημένη και ολοκληρωμένη υποψηφιότητα, έκανε έναν καθαρό πολιτικό – με θέσεις - αγώνα και τον έστειλε δικαίως στον επόμενο γύρο.Σκέψου οτι ο Κυριάκος κυβέρνησε και συμμετείχε στην "επάρατη" κυβέρνηση Σαμαρά. Παρά τη φθορά κατάφερε και πέρασε με δυνατό ποσοστό

Όσο για τις 10 Ιανουαρίου με δεδομένο ότι δικαίωμα ψήφου έχουν ΜΟΝΟ όσοι πήγαν στον πρώτο γύρο, ο Βαγγέλης έχει ένα προβάδισμα. Οι ηλικιωμένοι είναι ψηφοφόροι μπετό και από τον Τζίτζι σε μια προσπάθεια εξιλέωσης και πιθανής ευμένειας, θα πάνε πολλοί με το μέρος του νικητή. 

Οι ψηφοφόροι του Άδωνι δεν είναι στρατός και δεν στοιχηματίζω ότι θα ξαναπάνε, ο Κυριάκος τους δικούς του θα τους κρατήσει και η κρίσιμη μάζα είναι αυτοί που ψήφισαν Τζιτζικώστα για λόγους ανανέωσης. Αν πάνε να ψηφίσουν, ο Κυριάκος έχει ελπίδες. Αν δεν πάνε, ο Βαγγέλης θα επικρατήσει.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ

Σε αυτά τα ανοιξιάτικα Χριστούγεννα, πήρα τη φωτογραφική μου μηχανή, ένα φρέντο εσπρέσο και πήγα μια βόλτα στον Εθνικό Κήπο. 

Άφησα το αυτοκίνητο απέναντι από το Καλλιμάρμαρο αλλά αν θες να δεις το μεγαλύτερο μέρος να μπεις από τη δεύτερη είσοδο της Ηρώδου Αττικού. Εν προκειμένω για λόγους ασφαλείας – επειδή είναι ακριβώς απέναντι από το προεδρικό μέγαρο – είναι κλειστή. 

Πέρασα μπροστά από την Αίγλη και το Ζάππειο μέγαρο και μπήκα στην είσοδο πριν από τη Λεωφόρο Αμαλίας. Αυτή είναι και η καλύτερη γιατί έχει διαδοχικά μια ωραία πέργκολα ως φυσικό τούνελ και μετά τη συστοιχία με τους πανύψηλους φοίνικες.

Μου άρεσε που είχε πάρα πολλά παγκάκια. Πολλά δέντρα είχαν πινακίδες για το τι είναι τι. Για τα δεδομένα του Γιουνανιστάν τα σκουπίδια ήταν ελάχιστα. Επίσης έχει πολλές δαιδαλώδεις διαδρομές και μπορείς να κάνεις ότι βόλτα επιθυμήσεις. 

Ακριβώς δίπλα στο Κοινοβούλιο το περίμενα πιο φροντισμένο ως προς τα φυτά. Σε πολλά σημεία η βλάστηση είναι άναρχη. Το βοτανικό μουσείο κλειστό. Τα ζώα ως μίνι ζωολογικός κήπος πολύ λίγα. Οι ξύλινες πινακίδες με τα μέρη που μπορείς να πας ξεφτισμένες

Με χαλαρό περπάτημα και στάσεις για φωτογραφίες, χρειάζεσαι περίπου μια ώρα για να δεις το μεγαλύτερο κομμάτι του. Αν έχεις κέφι μπορείς να περπατάς και για τρεις! 

Αν θες να πιείς καφέ, υπάρχει φυσικά η Αίγλη, το καφενείο στην πρώτη έξοδο της Ηρώδου Αττικού και ένα καφέ λίγο πριν βγεις στην Βασιλίσσης Αμαλίας. 

Σε γενικές γραμμές, είναι μια ευχάριστη απόδραση στο κέντρο της πόλης για μικρούς και μεγάλους και χωρίς να σε μαγκώνει η καρδιά σου όπως στο Πεδίο του Άρεως. Μια ανάσα πρασίνου για ψυχοσυναισθηματική αναζωογόνηση. 

Μπορείς να το συνδυάσεις είτε με βόλτα στο Σύνταγμα στα καταστήματα, είτε για φαγητό στην Πλάκα και μετά για το ποτό σου στα μπαράκια που έχουν φυτρώσει περίξ της Πλατείας Συντάγματος. 

Θυμίζω πως ο Εθνικός Κήπος κλείνει με τη δύση του Ηλίου οπότε τώρα το χειμώνα κατά τις 5, βγαίνουν παγανιά οι φύλακες με τα παπάκια και τις σφυρίχτρες και μην τους αγνοήσεις γιατί κλειδώνουν οι πόρτες και θα πρέπει να κάνεις τον cowboy για να βγεις  !

ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΚΛΕΦΤΗ

Χρονιάρες μέρες, το θέμα δεν είναι από τα χαζοχαρούμενα ευχάριστα που βλέπεις στα κανάλια. Όμως είναι σημαντικό, είναι υπαρκτό και θεωρώ καλό από αυτά που έμαθα συνομιλώντας με τζιμάνια,  να σε ενημερώσω. 

Ο περισσότερος κόσμος δεν έχει τα χρήματα να αλλάξει την εξώπορτα σε υπερασφαλείας – από τις πανάκριβες – και για περισσότερη ασφάλεια είτε στην κλασική κλειδαριά έχει προσθέσει άλλη μια, ασφαλείας, είτε έχει αγοράσει μια μετρίου κόστους. 

Αυτές ανοίγουν σαν χαρτί και η τακτική των κλεφτών έχει διαμορφωθεί ως εξής: 

Επιλέγουν διαμερίσματα από τον τρίτο και πάνω όροφο. Ο ένας κρατάει τσίλιες στο ανσανσέρ και ο άλλος μπουκάρει στο σπίτι. Αν καλέσεις το ανσανσέρ και ανεβαίνεις, τότε έχουν το χρόνο να φύγουν από τις σκάλες. Αν ανεβαίνεις από τις σκάλες τότε φεύγουν ως λονδρέζοι μπάτλερ από το ανσανσέρ. 

Στήνουν αυτί σε κάθε διαμέρισμα. Αν δεν ακούσουν θόρυβο, χτυπούν το κουδούνι. Εφόσον η σιγή συνεχιστεί, τότε πάνε στην επόμενη πίστα που είναι η παραβίαση. 

Η κλασική κλειδαριά σπάει με ένα σφυρί. Σφυριά στον αφαλό, η «γλώσσα» της πόρτας παίρνει σβάρνα την κάσα και μπήκε. Πόσοι ένοικοι άραγε θα ακούσουν ένα «γκαπ» και θα φωνάξουν την αστυνομία; Άλλωστε αυτές οι επεμβάσεις είναι καταδρομικές. 3-4 λεπτά για να βουτήξουν χρήματα, λαπτοπ, σμαρτφον, ότι είναι αξίας και δεν απαιτεί κουβάλημα με μεταφορική. 

Στη δε κλειδαριά ασφαλείας βάζουν ένα πλαστικό εύπλαστο κλειδί. Αυτό παίρνει τη φόρμα του μετάλλου και μόλις προσαρμοστεί ανοίγει την πόρτα σαν να είναι το δικό της ! Μετά το πλαστικό το πετάνε. Είναι μιας χρήσεως. 

Πως θα προστατευθείς;;;

Αν λείπεις, προσευχήσου να μη σε βάλουν στο μάτι. Αν σε βάλουν, χαιρέτα περήφανα και με αξιοπρέπεια. Στο κάτω κάτω της γραφής, όπως έχει αλλάξει και η εγκληματικότητα στη χώρα μας, δεν λέει να πας σε one way πτήση στον Άγιο Πέτρο για 150-200 ευρώ. Δεν κοστίζει πια και τόσο πολύ η ανθρώπινη ζωή, οπότε αν σε κλέψουν καλύτερα να απουσιάζεις. 

Αν δε λείπεις, η καλύτερη λύση είναι να βάλεις μια μπάρα πίσω από την πόρτα. Η μπάρα είναι από αλουμίνιο και στηρίζεται σε δύο γάντζους που παίρνουν 4 τεράστιες βίδες και σηκώνει μέχρι και 1,5 τόνο πίεση. Ελέφαντας να πάρει φόρα και να πέσει πάνω της, δεν τη ρίχνει. Από ότι μου έχουν πει η μπάρα κοστίζει 100-130 ευρώ. Χαμηλότερου κόστους λύση και θα τους καθυστερήσει είναι και ο σύρτης. Αν μάλιστα η εξώπορτα είναι κοντά σε τοίχο βάλε και μια καρέκλα από πίσω με τρόπο που να εφάπτεται και στην πόρτα και στον τοίχο. 

Το νου σου…

Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ

Το τελευταίο διάστημα είχα μια απορία. Συχνά πυκνά τη διατύπωνα είτε ως σκέψη είτε μεγαλοφώνως και απάντηση δεν έπαιρνα. Ο καλός Θεός όμως με λυπήθηκε και μου απάντησε. 

Η ερώτηση που διατύπωνα είναι γιατί παρά τη δεύτερη φορά αριστερά και με τη συμφορά που έχει επιφέρει, δεν διαμαρτύρεται κανείς. Είναι απολύτως βέβαιο πως αν ο Τσίπρας έκανε πάλι αύριο εκλογές, θα τις κέρδιζε πανηγυρικά. Δεν κουνιέται φύλλο. Όλοι σε μια χαρούμενη νιρβάνα της κλάψας αλλά χωρίς υπερβολές. Όλα μια χαρά. Μα τι έπαθε αυτή η χώρα; Ομαδική ύπνωση; Δεν υπάρχει συναίσθηση τι ζούμε και τι έχει συμβεί από τον Ιανουάριο του 2015; 

Παρατήρησα τις τέσσερεις τελευταίες μέρες μια ανυπόφορη κυκλοφοριακή ασφυξία. Ποτάμια αυτοκινήτων στους δρόμους, ο κόσμος να κόβει βόλτες, όλα γεμάτα, παντού κίνηση! Μα που πάνε όλοι αυτοί; Πως; 

Η απάντηση λοιπόν είναι η εξής. 

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί υπάρχει χρήμα. Μαύρο, άσπρο, από μπαμπά, μαμά, γιαγιά, παππού, όλοι την κουτσοβολεύουν. Όσοι χρωστάνε στις τράπεζες και σε τρίτους, δεν πληρώνουν μια. Άλλοι βρίσκουν εναλλακτικές να τρώνε στην εκκλησία και να επιστρέφουν στο σπίτι τους, άλλοι κάνουν μαύρη εργασία. Πάντως μια άκρη τη βρίσκουν. 

Αυτοκίνητα στους δρόμους πάρα πολλά, smartphones και tablets ακόμα πιο πολλά και έχει ο Θεός.

Ο Έλληνας έχει ακόμα μπόλικο λίπος. Πήρε και τα λεφτά του από την τράπεζα και τη βγάζει ζάχαρη. 

Στριμώχτηκαν αρκετοί αλλά εντάξει τη βγάζουν. Σφίχτηκαν οι συνταξιούχοι αλλά ποιος τους υπολογίζει τους γέροντες; 1.500.000 άνεργοι μεν αλλά για έναν φρέντο καπουτσίνο στην καφετέρια με μέση παραμονή τέσσερεις ώρες, τους φτάνει. 

Αυτά στα μεγάλα αστικά κέντρα γιατί στην επαρχία δεν έχουν καταλάβει τίποτα. 

Στην επαρχία δεν ξέρουν τι σημαίνει η λέξη απόδειξη. Λίγο κάποια rooms to let, λίγο το χειμώνα το κυνήγι και από πλευράς διατροφής; Κότες, πρόβατα, κατσίκια και οπωροκηπευτικά φτάνουν  για να καλύψουν το καθημερινό πιάτο. Οι δε εργατοτεχνίτες εκμεταλλεύονται την έλλειψη ανταγωνισμού και το μονοπώλιο και αμείβονται με όσα θέλουν, όπως θέλουν και κατάμαυρα. 

Φωνάζουν οι πολιτικοί ότι έρχεται λαίλαπα, ότι ήρθε ήδη δηλαδή αλλά ο Έλλην δεν μασάει από αυτά. Θεωρεί πως είναι πολιτικά παιχνίδια και όλα γίνονται για να μας βουτήξουν τον ορυκτό μας πλούτο κοψοχρονιά. Ο φραπές γαρ εγγύς.

Βάλε και το μιντιακό κατεστημένο που πάει ανέκαθεν υπέρ του ισχυρού, άρα και σταμάτησαν μαγικά οι αυτοκτονίες, οι λιποθυμίες των μαθητών και οι αναζητήσεις τροφής από τα σκουπίδια.

Μας αρέσει ως λαός η κλάψα και η γκρίνια. 

Τη δεκαετία του 80 κλαιγόμασταν για τους μισθούς και τις συντάξεις.

Τη δεκαετία του 90 κλαιγόμασταν για τους μισθούς, τις συντάξεις και την ανεργία. 

Την πρώτη δεκαετία του 21^ου αιώνα κλαιγόμασταν για τους μισθούς, τις συντάξεις, την ανεργία και το χρηματιστήριο.

Τη δεύτερη δεκαετία του 21^ου αιώνα κλαιγόμαστε για τους μισθούς, τις συντάξεις, την ανεργία και τα μνημόνια.

Σήμερα πάλι κλαίμε. Όμως όλοι είναι έξω, τα αυτοκίνητα γεμίζουν ασφυκτικά τις οδικές αρτηρίες και αντί να υπερκαταναλώσουμε, καταναλώνουμε με περισσότερη σύνεση. 

Κλάψα και μιζέρια για την έλλειψη της πλαστικής ευμάρειας ή για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών; Για όλους ή τους μισούς; 

Μήπως τελικά όλοι είστε μια χαρά εκτός από εμάς που εργαζόμαστε στον ιδιωτικό τομέα και δεν έχουμε μπαμπά δημόσιο υπάλληλο, έμπορο, ελεύθερο επαγγελματία, πολιτικό, πολιτευτή, αγρότη και σας καμαρώνουμε να περνάτε ζάχαρη; 

Μήπως τελικά και ο Σύριζα ως αντιπολίτευση και τώρα στον ίδιο ρόλο η ΝΔ τα δραματοποιούσαν, υπερέβαλλαν και τα πράγματα δεν είναι και τόσο χάλια; 

Ξέρω πως είναι αντιδημοφιλές το ανωτέρω κείμενο. Θα έπρεπε να γράψω για τη δυστυχία, την κλάψα, τη μιζέρια, τη λαίλαπα της δεύτερης φοράς αριστεράς αλλά ….ωπ ! Τίποτα δεν συμβαίνει ! 

Προφανώς και κάναμε περικοπές, προφανώς και επήλθε μια φυσιολογική διόρθωση και δεν μπορούμε πια να πάμε στο σκυλάδικο κάθε μέρα αλλά ένα Σάββατο όπως όλος ο κανονικός κόσμος. 

Προφανώς και όταν πάμε στην ταβέρνα και είμαστε έξι άτομα δεν παραγγέλνουμε για είκοσι όπως παλιά. 

Προφανώς και εξετάζουμε κατά πρώτη προτεραιότητα τα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα παρά τη «μπέμπα» του κουτιού. Όμως και εκεί αναζητούμε την ευκαιρία για το πολυτελές αυτοκίνητο που ένας απερίσκεπτος αγόρασε χωρίς να είναι σε θέση να το συντηρήσει. 

Όπως όμως βλέπεις γύρω σου, προφανώς ακόμα τη βγάζουμε μια χαρά και ας κλαιγόμαστε. 

Υποτίθεται πως φωνάζει, κάνει φασαρία και εξεγείρεται ο πεινασμένος.

Ακούς εσύ σήμερα κάποιον να φωνάζει;