ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ

Πήγα και εγώ. Δεν είχα σκοπό η αλήθεια είναι, αλλά ενεργοποιήθηκαν πολλά κύτταρα αντίδρασης μέσα μου, μετά την πολεμική που δέχθηκαν τα ιερά λείψανα. 

Πήγα το μεσημέρι, κόσμος πολύς, ουρά μεγάλη. Ως επί το πλείστον ηλικιωμένοι και οικογένειες. Έκατσα για λίγο αλλά δεν άντεξα. Ποτέ δεν ήμουν μεσημεριανός τύπος άλλωστε. Ρώτησα και μου είπαν ότι κατά τις 11-12 το βράδυ η Εκκλησία κλείνει. 

Έτσι ξαναπήγα κατά τις 23:30. Αυτή τη φορά είχε λιγότερο κόσμο αλλά νέα παιδιά! Λες και πήγαινες σε club στο Μπουρνάζι. 

Παρατηρούσα τους ανθρώπους:

Άλλοι χαμογελαστοί, άλλοι σιωπηλοί και σκεφτικοί, άλλοι με παρέες να συζητούν ευχάριστα και χαμηλόφωνα, άλλοι με τα παιδιά τους. Ήσυχα, πολιτισμένα, με τάξη,  κάτι πρωτόγνωρο για Έλληνες. Καλά οργανωμένα, με δύο πόρτες. Η μια ως είσοδος και η άλλη στο πλάι ως έξοδος. Στον συντονισμό βοηθούσαν εθελοντικά δύο παλικάρια από την Αποστολική Διακονία. Ρώτησα από περιέργεια αν είχε γίνει έστω μια πρόχειρη καταμέτρηση των προσκυνητών. Οι εκτιμήσεις λένε για πάνω από ένα εκατομμύριο κόσμου. Ναι, καλά διάβασες, 1.000.000. 

Στον αυλόγυρο υπήρχε μια κατασκευή που φιλοξενούσε μια έκθεση και όποιος ήθελε μπορούσε να πάρει ένα αναμνηστικό. Μια εικόνα, ένα βιβλίο, ένα μπρελόκ. Για αυτούς που διαμαρτύρονται με περισσή υποκρισία για το «εμπόριο των παπάδων» να πω αφενός ότι ΑΜΑ ΗΘΕΛΕΣ αγόραζες, σου έδιναν κανονικά απόδειξη και ΑΜΑ ΗΘΕΛΕΣ έριχνες μερικά σεντς στο παγκάρι να ανάψεις ένα κερί.  

Δεν είχα ξαναπάει στην Εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας. Ουσιαστικά είναι ένα εκκλησάκι μέσα σε μια μεγάλη εκκλησία. Απλή, λιτή, απέριττη. Δωρική. 

Μου άρεσε που βρέθηκα εκεί που πήγα να προσκυνήσω. Αισθάνθηκα γαλήνη και πήρα κουράγιο. Δεν θα σου πουλήσω χριστιανοσύνη, είμαι απολύτως χειρότερος από εσένα που με διαβάζεις αυτή τη στιγμή. Κάνω μια μικρή προσπάθεια αλλά σχεδόν πάντα χάνω. 

Χάρηκα πάρα πολύ για τον κόσμο που πήγε. Για τον Ελληνισμό του Φωτός που δεν ακούγεται στα κανάλια, δεν έχει βήμα δημοσίου λόγου και δεν παράγει θόρυβο με 100 προφίλ έκαστος, στα κοινωνικά δίκτυα αντικοινωνικής συμπεριφοράς, το facebook και το twitter. 

Στην Ελλάδα που έχει Πίστη, στην Ελλάδα που έχει Ορθοδοξία, στην Ελλάδα  που η Ορθοδοξία συνάντησε τον Πολιτισμό και συμπορεύθηκε για δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια, χτίζοντας αυτοκρατορία χιλιετηρίδας και καταφέρνοντας να μείνει όρθια μετά από τετρακόσια χρόνια τουρκικής σκλαβιάς. Στην Ελλάδα που καταστράφηκε, αναστήθηκε, αυτοκτόνησε και μεγαλούργησε. 

Παρά το γεγονός ότι στην εποχή μας, στα μαζικά μέσα επιρροής και στα αντικοινωνικά δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης κυριαρχεί η αριστερίζουσα εθνομηδενιστική θολοκουλτούρα του τίποτα, το DNA των Ελλήνων δεν θα σβήσει. 

Θα υπάρχει το αγέρωχο και αιώνιο ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ να προσεύχεται για εμάς. Οι παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα μας. Η ιστορία μας. Οι Αξίες μας που τείνουμε να ξεχάσουμε και η Ανθρωπιά μας που φθίνει έναντι του ατομισμού. Θα τρώνε ολοένα από μας, θα μένει και μαγιά όπως είπε και ο χαρισματικός Στρατηγός Μακρυγιάννης. 

Μπράβο σε όλους όσους πήγαν. Που δεν έλαβαν υπόψη τους όλη αυτή την εκστρατεία λάσπης, γύρω από το σκήνωμα της Αγίας Βαρβάρας, απέτισαν φόρο τιμής και αυτή ήταν μια βουβή πανίσχυρη απάντηση. 

Ναι, ξέρω. Οι σκοταδιστές, οι συντηρητικοί, οι οπισθοδρομικοί, οι αναχρονιστές, οι θεούσες και λοιπά χαζοχαρούμενα μονίμως επαναλαμβανόμενα. Τα λένε αυτά ποιοι; Αυτοί που στη ζωή τους κυριαρχεί η μαυρίλα και αναζητούν εφήμερα χαπάκια για να διασκεδάσουν από την πλήξη και τη δυστυχία τους. Αυτοί που δεν βλέπουν πως ο Έλληνας συν Θεω μεγαλούργησε και μακριά Του βαδίζει αποχαυνωμένος και αμέριμνος στο γκρεμό. 

Καλώς ή κακώς,  η Ορθοδοξία μας δεν έχει ούτε τον Μπάτμαν, ούτε τον Σουπερμαν, ούτε τον Σπάιντερμαν για να κάνει επίδειξη. Ο γάμος στην Κανά και η τροφή των πεντάκις χιλίων δεν έγιναν ούτε γιατί προσγειώθηκαν σαμπάνιες από τον ουρανό ούτε γιατί κόπηκε το βουνό στα δύο για να φυτρώσουν μπουφέδες με γκουρμέ που αν τα δοκίμαζε ο Τζίμι Όλιβερ θα έσκιζε τα πτυχία του. Όλα έγιναν μυστικά, ήσυχα, αθόρυβα. Έτσι και εν προκειμένω. Πόλεμος στα κανάλια και γιατί να πάει στα νοσοκομεία και μήπως οι μουσουλμάνοι ασθενείς αυτοκτονήσουν, μήπως οι άθεοι ασθενείς βγάλουν σπυριά και τελικά ο κόσμος που πήγε ήταν ασφυκτικά πολύς και έφτυσε κατάμουτρα την προπαγάνδα. 

Μου έλεγαν άνθρωποι της Εκκλησίας πως τις περισσότερες ημέρες η εκκλησία ήταν 24 ώρες ανοικτή και υπήρχε κόσμος που περίμενε υπομονετικά πάνω από 6 ώρες για να προσκυνήσει. Άκουσες να γίνει κάποιο παρατράγουδο; Άκουσες να γίνουν έκτροπα; Για τον όγκο του κόσμου και τα χαρακτηριστικά μας ως ράτσα, ήταν εντυπωσιακό το κλίμα. Και πήγαν όλοι. Νέοι, γέροι, παιδιά. 

Οι αμνόσχημοι λύκοι όμως βρήκαν καινούριο κόλπο. Μήπως παρατήρησες πως όλως τυχαίως τα ΜΜΕ έδωσαν αυτές τις μέρες μεγάλη δημοσιότητα σε μια αίρεση που έδειχναν έναν τύπο κάτι ανάμεσα σε Γιάννη Φλωρινιώτη και Παντελίδη να κάνει κάτι αστείους εξορκισμούς «στο όνομα του Ιησού Χριστού» και μερικούς ηθοποιούς ….ε…συγγνώμη πιστούς ήθελα να πω, να κάνουν τους δαιμονισμένους και αμέσως μετά να βρίσκουν το φως το αληθινό; Μα πόσο τυχαίο πια… 

Το Φως δεν μας έχει ανάγκη. Εμείς το έχουμε. Είναι προσιτό στον καθέναν να Το πλησιάσει και είναι επίσης πολύ εύκολο για οποιονδήποτε να το αρνηθεί και να το βλαστημήσει.  Ίσως αυτό να είναι και το μεγαλείο Του.

Ή όπως έλεγε και ο Βραζιλιάνος προσωπικός μου ποτοαναμείκτης, «Ο Ήλιος δεν παθαίνει τίποτα αν δεν καταδεχθεί να τον κοιτάξει η νυχτερίδα». 

So long Αγία Βαρβάρα. 

Σε Ευχαριστώ που μου Επίτρεψες να Σε Προσκυνήσω…