ΠΕΡΙ ΒΩΜΟΛΟΧΙΩΝ ΚΑΙ ΣΑΤΙΡΑΣ

Με αφορμή το τελευταίο κρούσμα που απασχόλησε τη δημόσια συζήτηση μεταξύ του Σταμάτη Κραουνάκη και του Αδώνιδος Γεωργιάδη, θέλω να κάνω ένα σχόλιο που ισχύει διαχρονικά σε αντίστοιχες περιπτώσεις.

Το πρώτο ερώτημα που καλείται να απαντήσει ο καθένας στον εαυτό του, είναι αν η σάτιρα έχει όρια ή όχι. Όλο το ζουμί εκεί είναι.

Για μένα έχει. Όλα τα πράγματα έχουν και αυτό μας το διδάσκει οποιαδήποτε ανθρώπινη ενέργεια και φυσική διαδικασία.

Μπορείς να πιείς μονορούφι 2 μπουκάλια ουίσκι;

Οχι, γιατί θα πεθάνεις.

Μπορείς σε κάποιον που πάσχει απο καρκίνο εν είδει σάτιρας να του πείς:

"Καλά ρε πως έγινες έτσι απο τα σπυριά, σαν χαλασμένη μπάλα του μπάσκετ είσαι!"

Μπορείς σε κάποιον ανάπηρο  εν είδει σάτιρας να του πεις:

"Αντε που έχεις αποψη εδω δεν μπορείς να κατεβάσεις ενα βιβλίο απο τη βιβλιθοθήκη σου, μιλάς κιόλας..."

Ανατρίχιασες;

Αυτό ήθελα!

Ένα το κρατούμενο: ΤΟ ΟΡΙΟ.

Δεύτερη ερώτηση: Η σάτιρα πρέπει να έχει ποιότητα;

Πιστεύω πως η βωμολοχία είναι το καταφύγιο έλλειψης πνεύματος, ευφυίας, έμπνευσης και είναι φτηνή μαγκιά.

Στην αρχή σοκάρει αλλά μετά αναδεικνύει τη γύμνια.

Πρώτος διδάξας σε αυτό στη χώρα μας ήταν ο Χαρρυ Κλυν. Όταν πρωτοξεκίνησε, ήταν εκπληκτικός. Όταν για εμπορικούς λόγους έπρεπε να πουλήσει περισσότερο, να μείνει στην πρώτη γραμμή, κατέφυγε στη βωμολοχία. Μοιραία έσβησε και οτι ακούγεται τώρα από αυτόν είναι το κράξιμο που ρίχνει στο twitter.

Δεύτερο ταλέντο που χάθηκε στη μετάφραση είναι ο Γιάννης Ζουγανέλης. Τον έχω δει ζωντανά και τον θεωρώ πραγματικά σπουδαίο καλλιτέχνη. Το γύρισε στην ευκολία των ύβρεων και το μόνο που κατάφερε ήταν να αδικήσει τον εαυτό του.

Περιμένεις να αναφέρω και τον Πανούση αλλά αυτός είναι επαγγελματίας υβριστής οπότε για τα δικά μου γούστα όποια ψήγματα πνεύματος διαθέτει, πάνε στη θάλασσα.

Σάτιρα κάνει η Ελληνοφρένεια. Οι Αμαν. Ο τεράστιος Γιώργος Μητσικώστας.

Περιμένω όμως δικαιοσύνη: Δεν μπορείς απο τη μια να λες "έλα μωρέ καλά έκανε και τα έχωσε ο Σταμάτης" γιατί τότε καλά έκανε και η Βούλα Παπαχρήστου με ένα retweet αλλα στη δική της περίπτωση ξεσηκώθηκε το σύμπαν και απεβλήθη απο τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτό δεν ήταν σάτιρα;

Αύριο θα σου πει ο γαβροβάζελος που βρίζει ιερά και όσια να μη διαμαρτύρεσαι γιατί οικογένειες βρίζει και ο Κραουνάκης και δεν του μίλησε κανένας.

Μεθαύριο θα σου πει ο Χρυσαυγίτης οτι όπως "γ...ται όλη η φάρα του Άδωνι, ευθέως ανάλογα "γ...ονται οι φάρες των αριστερών"

Ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με την ελληνική γλώσσα, νομίζω πως μπορείς να κάνεις έναν ουρανοξύστη να γκρεμιστεί χωρίς να βρίσεις. Ειδικά αν είσαι δημόσιο πρόσωπο που πρέπει να προσέχεις λίγο έστω και τι λές.

Στο όνομα της Δημοκρατίας, μπορείς να κάνεις κριτική. Όμως δεν μπορείς να θίγεις. Άλλο το σκάκι και άλλο το ουισκάκι. Άλλο η ελεύθερη έκφραση και άλλο η ασυδοσία.

Δεύτερο το κρατούμενο: ΤΙ ΛΕΣ.

Το επόμενο σκέλος έχει να κάνει με τα πρόσωπα.

Όταν ήμουν νεότερος με γοήτευαν οι θεωρίες. Με το πέρασμα των ετών βρήκα έναν τρόπο ( καλό για μένα- πιθανώς άχρηστο για σένα) για να προσεγγίζω την αλήθεια: Εξετάζω πάντα ποιος τις λέει.

Μπορεί ένας κλέφτης να σου κάνει κήρυγμα για τον έντιμο βίο;

Μπορεί ενας ψεύτης να σου κάνει κήρυγμα για την ειλικρίνεια;

Ουρανομήκη χάχανα μου βγαίνουν αυθόρμητα όταν ακούω τον ζάμπλουτο Λάκη Λαζόπουλο να αναφέρεται στη φτωχολογιά. Καγχάζω όταν ακούω τον πάμπλουτο Γιώργο Νταλάρα να μιλάει στο Mega ( σε μια εκπομπή του Πρετεντέρη ) για τα ανανεωτικά κομμουνιστικά ρεύματα. Μειδιώ όταν ακούω τον κάτοικο του Νέου Ψυχικού κ. Τζίμη Πανούση να αναφέρεται στον λαό.

Αντιλαμβάνομαι πλήρως πως αν κάποιος θαυμάζει τον κ. Κραουνάκη, ή έχει φίλους στη Σπείρα Σπείρα και σιχαίνεται τον Άδωνι Γεωργιάδη να είναι αναφανδόν υπερ των ύβρεων. Σε ακριβώς ανάποδη περίπτωση όμως θα είχε βάλει το μαχαίρι στα δόντια και θα ξεσηκωνόταν.

Από την άλλη όμως περιμένω το ελληνικό καλλιτεχνικό σύστημα να δείξει περισσότερη ευαισθησία και πραγματική ανθρωπιά παρά να πουλάει τζάμπα επανάσταση.

Είναι πολύ εύκολο σε ένα διαμαρτυρόμενο πλήθος να βγεις και να βρίσεις την οικογένεια ενός πολιτικού.

Περιμένω και τα δύσκολα όπως πχ Φιλανθρωπικές συναυλίες.

Ας μην ξεχνάμε πως σε αυτό το φαύλο και παρασιτικό σύστημα που ζούσαμε τόσα χρόνια, μια χαρά έτρωγαν και οι καλλιτέχνες με πολιτικά κολλητιλίκια. Πλούτισαν, έκαναν τη μεγάλη ζωή και θα περίμενε κανείς στις δύσκολες μέρες να δείξουν μια στοιχειώδη κοινωνική ευαισθησία και ένα πνεύμα κοινωνικής αλληλεγγύης. Όχι μόνο να κοροϊδεύουμε τη μάζα με δακρύβρεχτες ανακοινώσεις στο facebook και αναθέματα στο twitter. 

Πριν απο αρκετό καιρό βγήκαν λίστες με τις φορολογικές δηλώσεις των καλλιτεχνών και γέλασε και ο κάθε πικραμένος αλλά στη χώρα της μικρής μνήμης πέρασε στα ψιλά. Μόνο ο ......Πλούταρχος δήλωσε τα εισοδήματα του -  ο οποίος παρεπιπτόντως έχει βοηθήσει και πολύ κόσμο - οι λοιποί επαναστάτες που κοροϊδευουν τα πρόβατα με διάφορα τσιτάτα που γράφουν στα κοινωνικά δίκτυα, δήλωσαν εισοδήματα που ένας συνταξιούχος του ΟΓΑ μοιάζει μεγιστάνας μπροστά τους!

Όταν ο Γεωργιάδης ανέφερε το περιστατικό με τη φωτογραφία στο Βήμα FM, είχε και μάρτυρα, τον Βασίλη Χιώτη διευθυντή του σταθμού. Γαργάρα ο μέγας επαναστάτης Κραουνάκης!

Το πιο αστείο απο όλα, είναι πως την ώρα που το πλήθος ζωτοκραύγαζε για τον μάγκα Σταμάτη Κραουνάκη, και μπράβο, και ζήτω, και πες τα και χωστα παιχταρά μου, και γίγαντα και ηγέτη, ο αγαπητός κατά τα άλλα  Τσε Γκεβάρα πήρε 250.000 ευρώ από το κράτος !!!!!!!

Τι; Δεν με πιστεύεις;

Δες τα και μόνος σου:

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=418765&fb_ref=.TmpCVRo7gSM.like&fb_source=profile_multiline

 

Αμ τέτοια επανάσταση και σάτιρα και χαβαλέ, τον ξέρω και εγώ. Εύκολο είναι.

Χειροκροτήστε με.

Παίρνω την επιχορήγηση, γλείφω πολιτικούς και σπεύδω να φωτογραφηθώ μαζί τους και μετά στα ζόρια....

ωπ!

Επανάσταση!

Τρίτο το κρατούμενο: ΠΟΙΟΣ.

Τέλος, πάντα θα υπάρχει και το θέμα στο τι κατάφερες τελικά.

1. Ακόμα και οι ουδέτεροι να συμπαθήσουν τον Γεωργιάδη

2. Να αμαυρωθεί η διαμαρτυρία για την ΕΡΤ και όσοι συμφωνούσαν με την κίνηση της κυβέρνησης, θα συμφωνήσουν ακόμα περισσότερο. 

3. Πήγε για μαλλί και βγήκε γουλί. Ένας αναμφισβήτητα σημαντικός καλλιτέχνης να πέσει πολύ χαμηλά...

4. Ας προσδιορίσουμε τα αυτονόητα. Σάτιρα είναι να κριτικάρεις ακόμα και χοντρά, κάποιον για τις πράξεις και τα λεγόμενα του. Όχι να βρίζεις την οικογένεια του και τα χαρακτηριστικά του.

Εν κατακλείδι λοιπόν, θεωρώ πως οχι μόνο δεν είναι σάτιρα αλλά φτηνή μαγκιά με ολίγη από αθλιότητα και με την απάντηση του ο Γεωργιάδης τον ισοπέδωσε.