Ζητώ συγγνώμη.
Από μένα, το
κοινό μου, από τον θεο της μουσικής, από τα τσιγάρα μου και το πορτοφόλι μου.
Με πήγαν.
Μια γυναίκα
συγκεκριμένα που σε μια προσπάθεια προσέγγισης, μου βγήκε μάπα το καρπούζι.
Και ο Ρακιντζής
και αυτή. Οσο ζω μαθαίνω, και πίστεψε με
πως μπορεί από γυναίκα να την ξαναπατήσω αλλά ποτέ πια από τον Ρακιντζή.
Σε ένα κοινό 40
ατόμων, ετερόκλητο, από 40αρηδες με καραφλίτσες μέχρι 20 ετων κοριτσάκια με τη
φάτσα του Μιχάλη τυπωμένη στη στήθη. Το μόνο καλό στη σκηνή ηταν τα λεϊζερ που για τα
δεδομένα του χώρου ηταν καταπληκτικά.
Κατά τα άλλα ο
Ρακιντζης, με ένα μικρόφωνο και δυο DJs με λαπτοπ ( μακ παρακαλώ ) να εκτελούν
τη μουσική.
Αρχαία κομμάτια
του, παλιά κομμάτια του, ψιλοκαινούρια κομμάτια του είχαν ένα μοναδικό μουσικό
υπόστρωμα.
Γκαπ Γκουπ Γκαπ
Γκουπ Γκαπ Γκουπ.
Κάτι σαν trance,
euro, house, δεν προσδιορίζεται ακριβώς, μια μπότα ολη και ολη, να επαναλαμβάνεται διαρκώς, λες και έπαιζε το ιδιο κομμάτι.
Γέλασα με την
καρδιά μου όταν έγινε πανζουρλισμός από τις Ρουβίτσες του Ρακιντζή στο sagapo
ιδιαίτερα δε, όταν απο τη μια σήκωσαν …πανο ! και απο την αλλη η καθεμία από ένα χαρτάκι με ένα γράμμα
και τα κράδαιναν μαζί ώστε να σχηματίζεται η λέξη που συγκλόνισε ολη την Ελλάδα
τότε στη eurovision.
Κρίμα. Ταλέντο
είχε, καλά ποπ τραγουδάκια έκανε, συνεργάστηκε με τον Γκίλαν και κατέληξε να
παίζει σε 40 άτομα με κάτι σαν ηλεκτρονική μουσική του 90. Τόσο χάλια. Μαυρα.
Για την ιστορία,
το εισιτήριο ( που πλήρωσα και έκλαψα ο βλαξ – είπαμε σέρνει καράβι ) κοστίζει
10 ευρώ χωρίς ποτό, αρα αν πάρεις και ένα κρασί όπως εγω, θα πληρώσεις 16 ευρώ!
Ας πρόσεχα.
Ντροπή μου.
Συγγνώμη.
