ΓΙΟΓΚΑ

Επειδή έχω βαρεθεί να ακούω για τη γιόγκα που κάνει ο τάδε σελέμπριτι και ο δείνα δημόσιος υπάλληλος, και μπήκε για τα καλά στη ζωή μας και στο μικροαστικό μας lifestyle. Βρήκα ένα εξόχως διαφωτιστικό κείμενο εδώ:

http://www.impantokratoros.gr/gioga_iochanes_aagart.el.aspx

και το παραθετω προς ανάγνωση.

Το πολύ πολύ να το απορρίψεις και να συνεχίσεις να πιστεύεις ότι με τη Γιόγκα θα ξεπεράσεις ότι σε προβληματίζει και ότι θα βελτιώσεις τη ζωη σου.

χο χο χο!

= = = 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Η ΓΙΟΓΚΑ*

του Γιοχάννες Άαγκααρντ
Καθηγητού θρησκειολογίας στο Πανεπιστήμιο Άαρχους της Δανίας.

1.Εισαγωγή

Υπάρχουν πολλές καινούργιες λέξεις και έννοιες που εισέρχονται στη γερμανική γλώσσα της καθημερινότητος χωρίς να είναι πάντα σαφές τι σημαίνουν στην πραγματικότητα. Είναι σημαντικό εμείς οι Χριστιανοί να γνωρίσουμε αυτές τις έννοιες, για να τις κατανοήσουμε καλύτερα, διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε να τοποθετηθούμε πραγματικά απέναντι στις έννοιες που αυτές οι λέξεις μεταφέρουν.

2.  Όλα είναι στάχτη!

Η στάση ζωής της Γιόγκα εκφράζεται ως ακολούθως: «Η στάχτη είναι φωτιά, η στάχτη είναι νερό, η στάχτη είναι γη, όλα είναι στάχτη, ο αιθέρας είναι στάχτη, οι αισθήσεις είναι στάχτη, τα μάτια και κάθε άλλος τρόπος αντίληψης είναι στάχτη» (Ατάρβα Σίρας). Με αυτά τα λόγια υπογραμμίζεται ότι όλα είναι πρόσκαιρα, προσωρινά, πόνος, βάσανα και θάνατος. Η ζωή με τα βάσανά της και με το θάνατο συνεχίζεται σε έναν αιώνιο κύκλο (περιπλανήσεις ψυχών), από τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει κανένας άνθρωπος. Η αιώνια ζωή είναι το ατελείωτο και ανυπέρβλητο βάσανο. Οι συνεχείς επαναγεννήσεις θα γεμίζουν το μέλλον και το αν θα πάει κανείς προς τα πάνω, προς μια καλύτερη ζωή, είτε προς τα κάτω, προς μια χειρότερη ζωή, αυτό δεν έχει καμμία σημασία, γιατί όλη η ζωή είναι στάχτη.

Οι διάφορες ινδουιστικές θρησκείες έχουν αυτό το κοινό σημείο: επιδιώκουν να εξέλθουν αυτού του κύκλου της ζωής, για να γλυτώσουν από το βάσανο της ζωής! Αυτό δεν μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς ως ώθηση προς θάνατο, διότι επιδιώκουν να ξεφύγουν και από τον θάνατο επίσης. Κάποιος θα μπορούσε να το προσδιορίσει μάλλον ως φόβο ενώπιον της ζωής, διότι η ζωή είναι που τρομοκρατεί τους Ινδουιστές και αυτό για εύλογες αιτίες, αφού η ζωή είναι σκληρή στην ινδική χερσόνησο: αρρώστειες κάθε είδους, λιμοί εξαιτίας ξηρασιών και πλημμυρών, πόλεμοι και καταπίεση έχουν κάνει τους Ινδούς να βιώνουν τη ζωή ως μια αφόρητη σειρά από ήττες και βάσανα. Αυτό διαπλάθει τη θρησκευτικότητα των ανθρώπων. Κατά πρώτο λόγο εμφανίζεται ο Σίβα και η συμπαίκτριά του Κάλι ως έκφραση αυτής της οδυνηρής βιώσεως της ζωής.

3.   Ο φόβος ενώπιον του θανάτου

Τα διάφορα απολυτρωτικά συστήματα που έχουν ως βάση τον Ινδουισμό είναι απόπειρες απαλλαγής από τη ζωή και από τον θάνατο επίσης. Αν όμως δεν μπορεί να πετύχει κανείς μία πλήρη απελευθέρωση από τη ζωή και τον θάνατο, εν τούτοις μπορεί σε κάθε περίπτωση να μειώσει τις εκδηλώσεις της ζωής. Η Γιόγκα είναι έκφραση της αντιλήψεως ότι ο άνθρωπος μπορεί να ελαττώσει τα βάσανα και να ξεπεράσει το δισταγμό του μπροστά στο θάνατο μέσω του περιορισμού ή της απραξίας των φυσιολογικών ζωτικών λειτουργιών. Ένα σημαντικό κείμενο μέσα από τη φιλολογία της Χάθα Γιόγκα (Γκοράκσα Σατάκα) το εκφράζει αυτό ως ακολούθως:

«91. Εν όσω παραμένει στο σώμα η ζωτική δύναμη (πράνα), δεν φεύγει η ζωή (γίδα), αλλά αν διαφύγει η ζωτική δύναμη, τότε έρχεται ο θάνατος. Γι’ αυτό πρέπει να γίνει κανείς κυρίαρχος στη συγκράτηση της πράνα.

92. Εν όσω κρατιέται η πράνα μέσα στο σώμα μέσω της συγκρατήσεως της αναπνοής, παραμένει επίσης η συνείδηση (κίττα) ελεύθερη από αρρώστεια. Τί λόγος υπάρχει τότε να φοβάται κανείς το Θάνατο εφ’ όσον παραμένει στεριωμένη η όραση ανάμεσα στα φρύδια;

93. Εξ αιτίας του φόβου ενώπιον του θανάτου ο Βράχμα (Θεός-Δημιουργός) είναι απησχολημένος με το να συγκρατεί την αναπνοή (πράνα-γιάμα). Το ίδιο ισχύει για τους γιόγκι και τα άγια πρόσωπα. Γι’ αυτό πρέπει κανείς να συγκρατεί την αναπνοή».

Σ’ αυτό το κείμενο το κίνητρο για να κάνει κάποιος Γιόγκα είναι ο φόβος ενώπιον του θανάτου και το μέσον για να ξεφύγει κανείς από αυτόν είναι η συγκράτηση της αναπνοής. Αλλά αυτό ισχύει αντίστοιχα και για άλλες ζωτικές λειτουργίες, έτσι ώστε να τις φρενάρει κανείς, να τις σταματήσει ή να τις θέσει εκτός λειτουργίας. Για να το πετύχει κανείς αυτό χρησιμοποιεί τις διάφορες τεχνικές της Χάθα Γιόγκα.

4.   Τεχνικές της Χάθα Γιόγκα

Οι ασκήσεις αναπνοής (πράνα-γιάμα) που διδάσκεται κανείς δεν έχουν ως στόχο να μάθουν κάποιον να αναπνέει καλύτερα, αλλά να μειώσουν την αναπνοή ή καλύτερα να την σταματήσουν τελείως, όπως διδάσκει το παρατεθέν κείμενο. Κατά τον ίδιο τρόπο υποτίθεται ότι λειτουργούν και οι διάφορες σωματικές στάσεις (ασάνες), δηλαδή να θέσουν εκτός λειτουργίας ολόκληρο το σώμα. Το σώμα οφείλει να γίνει εντελώς άκαμπτο και απολύτως ακίνητο και σκληρό σε ασάλευτες στάσεις. Οι λέξεις για διαλογισμό (μάντρας) που δίδονται σε κάποιον υποτίθεται ότι αποβλέπουν στο να θέσουν εκτός λειτουργίας τη σκέψη και την συνείδηση. Συχνά πρόκειται για ονόματα θεών και σύντομες προσευχές.

Οι συμβολικές κινήσεις του σώματος (μούντρας και μπάντας) στις οποίες εξασκείται κανείς αποσκοπούν κυρίως στο να κλείσουν και τις «εννέα πύλες του σώματος», έτσι ώστε να μην φθάνει καμμία αισθητηριακή αντίληψη στη συνείδηση. Το σώμα πρέπει να λιμοκτονήσει από εξωτερικές αντιλήψεις. Όταν συμβεί αυτό, το σώμα επιθυμεί μόνο του να εξασφαλίσει υποκατάστατες αντιλήψεις εσωτερικής φύσεως: εσώτερο φως, εσώτερους ήχους, εσώτερη όσφρηση, εσώτερη απόλαυση. Στόχος επομένως της Γιόγκα δεν είναι να βελτιώσει τη ζωή του ανθρώπου, αλλά να του προσπορίσει μία άλλη, εσωτερική ζωή ως υποκατάστατο της ζωής από την οποία θέλει να ξεφύγει. Ένα εντελώς διαφορετικό σύμπαν, μία εντελώς νέα διάσταση αναμένει τον διαλοζόμενο που είναι πρόθυμος να γίνει μαθητής και να ακολουθήσει την οδό του γκουρού. Αυτό είναι το καίριο σημείο που θα πραγματευθούμε στα τελευταία αποσπάσματα. Όλες αυτές οι τεχνικές διδάσκονται στις σχολές της Γιόγκα. Σε καμμία περίπτωση δεν είναι ουδέτερες τεχνικές, αλλά πρόκειται για τεχνικές υπερβάσεως τόσο της ζωής όσο και του θανάτου και υπηρετούν τους σκοπούς της ανωτέρας Γιόγκα.

5. Τάντρα Γιόγκα

Η ανωτέρα Γιόγκα έχει πολλά ονόματα. Αρχικά γίνεται η διάκριση ανάμεσα στη Γιόγκα του αισθήματος ή της λατρείας (Μπάκτι), στη Γιόγκα της δράσεως (Κάρμα) και στη Γιόγκα της γνώσεως (Γκνάνα). Όμως ακόμη πιο σημαντική είναι η μεγάλη ή υψηλή Γιόγκα, που ονομάζεται Τάντρα-Γιόγκα (έχει και άλλα ονόματα π.χ. Κρίγια-Γιόγκα, Λάγια-Γιόγκα, Κουνταλίνι-Γιόγκα ή Ράτζα-Γιόγκα). Οι τρεις κλασσικοί δρόμοι μέσω αισθήματος, δράσεως και γνώσεως απαιτούν πολλές ζωές και πολύ άσκηση, για να οδηγήσουν κάποιον έξω από τον κύκλο της ζωής και του θανάτου. Απέναντι σ’ αυτούς η Τάντρα-Γιόγκα είναι ο γρήγορος, αλλά συνάμα και ο σκληρός δρόμος. Αυτό διότι οι περισσότερες σχολές Γιόγκα διδάσκουν ότι βρισκόμαστε προσωρινά σε μια περίοδο παρακμής (Κάλι-Γιούγκα) που η χοντροκοπιά της πρέπει να πληρώνεται με το ίδιο νόμισμα και αυτό είναι η Τάντρα-Γιόγκα. Οι περισσότερες σχολές Γιόγκα είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ταντρικές.

Ενώ οι περισσότερες ινδουιστικές θρησκείες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αρνούνται τη ζωή και είτε απορρίπτουν τη σεξουαλικότητα ή πάντως την μειώνουν, η Τάντρα-Γιόγκα υιοθετεί μία πλήρως διαφορετική στάση. Και η Τάντρα θέλει να βγει έξω από τον κύκλο της ζωής και του θανάτου. Και η Τάντρα θεωρεί τη ζωή την ίδια ως ένα δηλητήριο. Αλλά η Τάντρα ισχυρίζεται ότι πρέπει κανείς να εκδιώκει το κακό με κακό και το δηλητήριο με δηλητήριο.

Σε αυτή τη συνάφεια η σεξουαλικότητα παίζει ένα σημαντικό ρόλο μέσα στη Γιόγκα. Αυτό το παρατηρεί κανείς βέβαια μόλις μετά από μια αρκετά μακρά περίοδο ενασχόλησης με αυτή τη μορφή της Γιόγκα, επειδή η Γιόγκα (όπως και πολλές άλλες ανατολικές θρησκείες) δρουν σε δύο επίπεδα και επιδεικνύουν γι’ αυτό το λόγο ένα πρόσωπο προς τα έξω και ένα άλλο πρόσωπο προς τα μέσα. Σε αυτό το γεγονός αντιστοιχεί μια ιδιαίτερη γλώσσα, που είναι σαφώς διφορούμενη και η οποία όσο φανερώνει, άλλο τόσο κρύβει. Οι κεντρικές έννοιες της Γιόγκα, π.χ. μπίντου και πράνα, έχουν εν μέρει μια πολύ συγκεκριμένη σωματική σημασία και εν μέρει περισσότερο συμβολικές και πνευματικές σημασίες.

6.Ο μυστικισμός του σπέρματος

Είναι μία πάγια πεποίθηση στα κείμενα της Γιόγκα ότι ο άνθρωπος καταναλώνει τη ζωτική του ενέργεια και εκθέτει τον εαυτό του στην αρρώστεια και το θάνατο, όταν δραστηριοποιείται σεξουαλικά με φυσιολογικό τρόπο. Γι’ αυτό δεν πρέπει να συγκρατείται μόνο η πρά­να με την έννοια της αναπνοής, αλλά και το σπέρμα (μπίντου). Η συγκράτηση της αναπνοής και όλες οι άλλες τεχνικές υπηρετούν αυτό το σκοπό. Μέσω της συγκρατήσεως του σπέρματος¹ μπορεί κανείς να κερδίσει την αθανασία ή πάντως να ξανανιώσει ο ίδιος και να αναβάλλει το θάνατο. Αλλά αν είναι να συμβεί αυτό, τότε πρέπει το σπέρμα να μεταβληθεί σε νέκταρ, αμβροσία, ελιξήριο ζωής ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομάσει κανείς αυτό το ζωτικό ποτό. Κατά βάθος, αυτό είναι το κύριο αντικείμενο της Γιόγκα.

7.Το φίδι της κουνταλίνι

Σε αυτή τη συνάφεια δεν μπορούν να περιγραφούν οι διάφορες λεπτομέρειες, αλλά η αποκορύφωση της Γιόγκα στις διάφορες σχολές της είναι η γενετήσια ένωση ως τελετουργικό (Μαϊτούνα) συνδεδεμένο με διάφορες τεχνικές Χάθα Γιόγκα. Δηλαδή η Γιόγκα επιχειρεί να επιστρατεύσει τον οργασμό ως την αποφασιστική εμπειρία απελευθερώσεως τόσο από τη ζωή όσο και από το θάνατο και ως μία ενοποίηση με το θεϊκό. Ναι, πρόκειται πράγματι για μια θεοποίηση² του ανθρωπίνου. Αυτό συμβαίνει κυρίως μέσω του διαλογισμού που έχει ως αντικείμενο το φίδι της κουνταλί­νι. Η πράνα ή η ζωτική δύναμη (για την οποία έγινε λόγος στο παραπάνω παράθεμα) είναι ταυτόσημη με τη σεξουαλικότητα, η οποία αναπαριστάται με ένα φίδι που ονομάζεται κουνταλίνι (σημαίνει «τυλιγμένο μαζί»). Η κουνταλίνι πιστεύουν ότι εξαναγκάζεται να αρχίσει να κινείται από τη θέση της κάτω από τον κόκκυγα μέσω ενός καναλιού στη ραχοκοκκαλιά προς τα επάνω. Κατά την πορεία αυτή θα διατρέξει μια σειρά από σταθμούς που ονομάζονται τσάκρας. Σε κάθε περαιτέρω σταθμό κερδίζει ολοένα και μεγαλύτερη δύναμη και γίνεται συνεχώς θεϊκότερη. Αυτή η ψευδής θεοποίηση εκφράζεται μέσω του γεγονότος ότι ο διαλογιζόμενος αποκτά υπερφυσικές ικανότητες, π.χ. μπορεί, όπως λένε, να μετεωρίζεται ελεύθερα στον αέρα και να περνάει μέσα από τοίχους. Αυτά τα «σίντις» και η επονομαζομένη «Σίντα-Γιόγκα» υπάρχουν τώρα σε όλο τον κόσμο και εκπροσωπούνται από τον «Υπερβατικό Διαλογισμό» που έναντι αδράς αμοιβής υπόσχεται στον διαλογιζόμενο την ικανότητα να υπερνικήσει τη βαρύτητα.

8.   Ο μέγας ΘΑΝΑΤΟΣ ή η αθανασία.

Όταν το φίδι της κουνταλίνι, μετά από τις επίπονες ασκήσεις Γιόγκα, όπου εφαρμόζονται όλες οι τεχνικές της Χάθα-Γιόγκα και αποκτούν το νόημά τους, πιεστεί τελικά προς τα πάνω μέσα στην κορυφή του εγκεφάλου, τότε λαμβάνει χώρα η κοσμική απολύτρωση μέσω ενός είδους σούπερ οργασμού. Στην πραγματικότητα μιλάμε για οργασμικές εμπειρίες, που διαμέσου ισχυρών παραισθησιακών αισθημάτων προσλαμβάνουν έναν ιδιαίτερα βίαιο χαρακτήρα. Και αυτή ακριβώς η εμπειρία εκλαμβάνεται ως μία γενετήσια ένωση μεταξύ του θεού Σίβα, που θρονιάζεται πάνω-πάνω στον εγκέφαλο, και της συμπαίκτριάς του της Κάλι, που ως η δύναμή του (σάκτι) ταυτίζεται με την κουνταλίνι. Αυτή η οργασμική εμπειρία γίνεται αντιληπτή ως ο μεγάλος ΘΑΝΑΤΟΣ, μέσω του οποίου ξεφεύγει κανείς από τον κόσμο της πολλαπλότητας και βιώνει τη μεγάλη ελευθερία. Από εκεί ξαναγυρίζουν μονάχα οι εκλεκτοί, που ως γκουρού αφοσιώνονται στην απελευθέρωση άλλων ανθρώπων. Όλοι οι συνηθισμένοι άνθρωποι, σύμφωνα με την ίδια τη διδασκαλία της Γιόγκα, πεθαίνουν τρεις εβδομάδες μετά την πλήρη απελευθέρωση. Αυτός ο θάνατος (και μόνο αυτός) οδηγεί μακριά από κάθε ζωή και κάθε θάνατο προς την ολοκληρωτική ελευθερία.

9.   Η φυγή από τον θάνατο προς τον θάνατο.

 Είναι αξιοσημείωτο μια θρησκευτικότητα που ωθείται από την αγωνία ενώπιον του θανάτου να οδηγείται ίσα-ίσα προς το μεγάλο ΘΑΝΑΤΟ. Αυτό εξηγείται απ’ το γεγονός ότι η Γιόγκα, όπως ειπώθηκε, καθορίζεται όχι μόνο από το φόβο ενώπιον του θανάτου, αλλά και από το φόβο ενώπιον της ζωής. Ως εκ τούτου η Γιόγκα επιζητεί να φθάσει πέραν της ζωής και του θανάτου, εκεί που θα μπορούσε να το ονομάσει κανείς αιώνιο θάνατο, ελεύθερο από κάθε τι εφήμερο, αρρώστεια και απ’ όλα τα βάσανα.

Όταν κανείς διαβάσει με εμβρίθεια τα κεντρικά κείμενα της Γιόγκα, θα ανακαλύψει ότι είναι πλήρως καθορισμένα από τα προβλήματα της γηράνσεως. Η Γιόγκα είναι η απόπειρα του ανθρώπου να σταματήσει τη φθορά του σώματος, να αναβάλει το θάνατο και ταυτόχρονα να προετοιμάσει το θάνατο μέσω της αποχωρήσεως από τη ζωή. Αυτή η απόσυρση συμβαίνει εν μέρει κοινωνικά με το να παραιτείται κανείς από τις ανθρώπινες σχέσεις και να φεύγει στο δάσος ή στο βουνό, για να ζήσει μόνος και εν μέρει με το να απομακρύνεται κανείς πνευματικά από τα συμβάντα της ζωής. Το τελευταίο μπορεί να το κάνει κάποιος ακόμη και παραμένοντας στις κοινωνικές του σχέσεις ως αρχηγός οικογενείας. Επομένως η Γιόγκα είναι κάτι για γέρους, στη πραγματικότητα μόνο για γέρους. Αυτό έγκειται στη φύση του πράγματος ως συνέπεια ήδη του μυστικισμού του σπέρματος, για τον οποίο έγινε λόγος.

10. Γιόγκα για το καλό της υγείας.

Πολλοί μαθητές εξασκούμενοι στη Γιόγκα θα αντιτείνουν ότι όλη αυτή η θεωρητικολογία τους είναι αδιάφορη, επειδή αυτοί είχαν καλές προσωπικές εμπειρίες από τη Γιόγκα. Λένε ότι χάρις σ’ αυτή έγιναν υγιέστεροι. Αυτό οφείλει κάποιος να το σεβαστεί, αλλά και να το κατανοήσει σωστά.

Ένα παράδειγμα μπορεί να το φωτίσει αυτό: υπάρχουν πράγματι πολλοί νεαροί άνδρες, στους οποίους ο χρόνος της στρατιωτικής θητείας έχει κάνει καλό. Γυμνάσθηκαν σωματικά και έμαθαν ως ένα βαθμό να ελέγχουν τον εαυτό τους. Αυτό ενίσχυσε την υγεία τους. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο στρατός έχει έναν εντελώς διαφορετικό σκοπό. Κατά παρόμοιο τρόπο ο στόχος της Γιόγκα δεν ταυτίζεται με τις θετικές παρενέργειες που διαπιστώνονται. Στην πραγματικότητα συμβαίνει ώστε πολλοί διαλογιζόμενοι μετά από μια περίοδο θετικών παρενεργειών³ να βιώνουν άκρως ανησυχητικές βλαβερές επιδράσεις. Εμείς τις χαρακτηρίζουμε ως βλαβερές επιδράσεις, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για τις επιδιωκόμενες επιδράσεις. Αυτό σημαίνει ότι βήμα προς βήμα χάνει κανείς την ικανότητα να ζει μια ζωή στραμμένη προς τα έξω μέσα σε αγάπη και εξάρτηση από τους άλλους. Η Γιόγκα απομονώνει τον άνθρωπο βήμα προς βήμα, έτσι ώστε να μην μπορεί κάποιος πλέον να προσεγγίσει τον άλλο. Ταυτόχρονα γίνεται κανείς συν τοις άλλοις ασυνείδητα όλο και πιο ινδουιστής, αφού η πρακτική της Γιόγκα δημιουργεί και θεωρία της Γιόγκα.

11. Οδηγείται κανείς προς τα εκεί που δεν θέλει.

Όταν κάποιος αρχίζει να κάνει Γιόγκα επειδή θέλει να γίνει ινδουιστής, τότε όλα είναι φυσικά εντάξει, διότι πρέπει να σεβασθούμε την θρησκευτική ελευθερία. Εν τούτοις το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι μέσω της Γιόγκα οδηγούνται προς τα εκεί όπου δεν θέλουν πραγματικά να πάνε. Γίνονται άνθρωποι που εντάσσονται σε άλλο σύστημα κανόνων και αξιολογήσεων. Μεταβάλλονται σε ινδουιστές και αυτό δεν ήταν καθόλου επιδίωξή τους. Άρχισαν με τη Γιόγκα επειδή τους την προσέφεραν ως μια τέχνη ζωής, αλλά η Γιόγκα είναι, όπως δείξαμε, μια τέχνη θανάτου που γεννήθηκε αρχικά για να βοηθήσει γερασμένους Ινδούς να ξεπεράσουν το φόβο του θανάτου στα τελευταία δύσκολα χρόνια της ζωής τους.

Όταν κάποιος θέλει να αυτοθεοποιηθεί και όταν θέλει να δραπετεύσει από την καθημερινή ζωή όπου ζει με άλλους ανθρώπους, τότε η Γιόγκα είναι ο δρόμος που πρέπει να του υποδειχθεί. Όταν κάποιος θέλει βήμα προς βήμα να αποχωρισθεί από τη χριστιανική του πίστη και από την αγάπη που αυτή η πίστη συνεπάγεται προς τους συνανθρώπους και τη ζωή, τότε η Γιόγκα είναι το μοναδικά σωστό. Όμως οι περισσότεροι καταλήγουν ανυποψίαστοι στη Γιόγκα, διότι ανάμεσα στα άλλα υπάρχουν πολλοί Χριστιανοί που υπερασπίζονται τη Γιόγκα και που αρνούνται τις πραγματικές προθέσεις της. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να κάνουμε γνωστή την αλήθεια για τη Γιόγκα, όχι για να κλέψουμε το ψωμί από τους δασκάλους της Γιόγκα ή τους μαθητές από τους γκουρού, αλλά για να παραχωρήσουμε κάποιες συμβουλές σε εκείνους που δεν μπορούν να διακρίνουν την κατάσταση μόνοι τους.

Για εκείνους που πιστεύουν ότι τους είναι απαραίτητος ο διαλογισμός μπορούμε να τους παραπέμψουμε στον χριστιανικό διαλογισμό⁴ ως λύση. Αυτός όμως είναι διαμετρικά αντίθετος με τη Γιόγκα. Ο χριστιανικός διαλογισμός δεν επιδιώκει να μας κάνει θεούς και να μας «απελευθερώσει» από ζωή και θάνατο, αλλά να μας οδηγήσει στον θεό, ο οποίος με την Ανάσταση μας έχει λυτρώσει από το δίλημμα του οποίου έκφραση αποτελεί η Γιόγκα.

12. Παρατηρήσεις.

Τα σημαντικώτερα κείμενα για τη κατανόηση της Γιόγκα είναι τα λεγόμενα «Γκοράκσα Σατάκα», τα οποία προέρχονται ίσως από τον 12ο αιώνα, δηλαδή είναι σύγχρονα του δικού μας Μεσαίωνα.

Τρία έγκυρα κείμενα χρησιμοποιήθηκαν για αυτή την παρουσίαση, τα οποία και τα τρία είναι μεταγενέστερες γραφές:

Το «Σίβα Σαμχίτα», μετάφρ. Ρ.Β.Σ.Κ. Βά­σου, Νέο Δελχί 1979, 87 σελίδες.

Το «Γκεράντα Σαμχίτα», μετάφρ. Ρ.Β.Σ.Κ. Βάσου, Νέο Δελχί 1975, 59 σελίδες.

Το «Χάθα Γιόγκα Πραντιπίκα», μετάφρ. Π. Σιν, Νέο Δελχί 1975, 68 σελίδες (διανέμεται από το Σωματείο Ανατυπώσεως Ανατολικών Βιβλίων, Οδός Ράνι Γιάνσι 54, Νέο Δελχί 110055 Ινδία).

Αυτά τα κείμενα είναι επίσης τμήμα των «Ιερών βιβλίων των Ινδουιστών», τόμος 15, 1-4 (No 4: Φιλοσοφία της Γιόγκα), Οργανισμός Αλλαχαμπάντ, Ινδία 1911-15, παρατίθεται από την έκδοση ΑΜΣ Πρες, Νέα Υόρκη 1974.

Επίσης η κλασσική έκθεση της Γιόγκα στο «Πατάντζαλι Γιόγκα Σούτρα» που ανάγεται στην προ Χριστού εποχή («Ιερά βιβλία των Ινδουιστών», Τόμος 4, ΑΜΣ Πρες, Νέα Υόρκη 1974).

Η σημαντικώτερη δυτική παρουσίαση της Γιόγκα είναι του Μίρτσεα Ελιάντε «Γιόγκα, αθανασία και ελευθερία», 515 σελίδες, Φραν­κφούρτη, Ίνζελ Φερλάγκ 1977.

13. Γλωσσάριο.

Ασάνα: κατά λέξη «κάθισμα» ή «στάση», ιδιαίτερη στάση του σώματος στο σύστημα της Γιόγκα.

Βράχμα: από το «βρχ», που σημαίνει «ανάπτυξη», ο θεός-δημιουργός στον Ινδουισμό.

Τσάκρα: κατά λέξη «τροχός», ενεργειακό κέντρο του σώματος.

Κάλι Γιούγκα: από το «κάλι» (=σκοτεινό) και «γιούγκα» (=συμπαντικός χρόνος), δηλαδή η τελευταία και σκοτεινώτερη από τις επαναλαμβανόμενες εποχές.

Μόκσα: από το «μκς» (αποτινάζω, απελευθερώνομαι), απελευθέρωση από τον κύκλο των μετενσαρκώσεων.

Μούντρα: κατά λέξη «σφραγίδα» ή «σημάδι», τελετουργικές χειρονομίες και κινήσεις των δακτύλων.

Πράνα: «να αναπνέεις από τη μύτη και το στόμα», δηλαδή η ζωτική ενέργεια.

Σάκτι: κατά λέξη «δύναμη», η σύντροφος ανδρικών θεοτήτων.

Σίβα: κατά λέξη «επιτυχής», «ευνοϊκός», από πολλούς Ινδούς λατρεύεται ως ο ύψιστος θεός, εκπροσωπεί την αρχή της καταστροφής και του θανάτου, από τον οποίο εκπηγάζει συνεχώς καινούργια ζωή.

* Την μετάφραση εξεπόνησε ο κ. Γρηγόριος Μπάγκαβος, θεολόγος – φιλόλογος.

1.    Σημ. Π.: Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην αποχή από τη σεξουαλική δραστηριότητα, αλλά -όπως το λέγει ο Δανός καθηγητής- σημαίνει συγκράτηση του σπέρματος στη διάρκεια της σεξουαλικής δραστηριότητος. Πρόκειται για την σεξουαλική μαγεία ή ερωτική αλχημεία του αποκρυφισμού-νεογνωστικισμού.

2.    Σημ. Π.: ενν. ψευδή.

3.    Σημ. Π.: Αυτές θα τις είχαν, έτσι κι’ αλλιώς, οποιαδήποτε σωματική άσκηση και αν έκαναν. Ένα από τα προβλήματα είναι και το ότι με την άσκηση της Γιόγκα ανατρέπεται η ορμονική ισορροπία στο ανθρώπινο σώμα, λόγω της πιέσεως που υφίστανται οι ενδοκρινείς αδένες κατά την διάρκεια των αφύσικων στάσεων (ασάνες) που παίρνει ο ασκούμενος στη Γιόγκα (βλ. σχετικά το βιβλίο του Διονυσίου Φαρασιώτη, Οι γκουρού, ο νέος και ο Γέροντας Παΐσιος, Θεσσαλονίκη 2000. Αλλά βέβαια το σημαντικότερο πρόβλημα είναι οι πνευματικές (κυρίως) και οι ψυχολογικές (κατά δεύτερο λόγο) παρενέργειες της Γιόγκα.

4.    Σημ. Π.: Ίσως με τον όρο αυτόν ο Δανός καθηγητής εννοεί την ησυχαστική νοερά προσευχή.

ΠΗΓΗ:   ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ»
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ-ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2005
ΤΕΥΧΟΣ 44

ΚΥΝΟΔΟΝΤΑΣ

Δεν με νοιάζει αν θα πάρει οσκαρ, δεν με ενδιαφέρει αν και πόσες διεθνείς διακρίσεις εχει μαζέψει.  

Είχα την τύχη να παρακολουθήσω την πιο ενδιαφέρουσα ματιά, με περίεργη και σκληρή αισθητική, στην σύγχρονη ελληνική μικροαστική οικογένεια.

Ο Γιώργος Λάνθιμος υπέγραψε την πιο σπουδαία ελληνική ταινία των τελευταίων ετών αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά πως για να πεις κάτι, δεν χρειάζεται ούτε να εχεις 10 δις δολλάρια προϋπολογισμό ( στα νεα ελληνικά το λέμε και μπατζετ ) ούτε τα τρελά εφε, ούτε και τους σουπερ ηρωες.

Το στόρι έχει ως εξης: Οικογένεια που εχει κλειστεί σε μια βίλα πλην του πατέρα που εργάζεται, οι υπόλοιποι απαγορεύεται να βγουν εξω από το σπίτι. Οι γονείς μαθαίνουν στα παιδιά λάθος λέξεις για λάθος έννοιες πχ το αιδοίο τους μαθαίνουν πως λέγεται πληκτρολόγιο, η ζωη κυλά και ουστιαστικά είναι ζωντανοί νεκροί, μέχρι που η μια κόρη τολμά να αποδράσει..

Δεν ξέρω που το βρήκε το κάστ αλλά ηταν ενας και ενας. Η Μισέλ Βάλεϊ στο ρόλο της μητέρας μοιάζει με τη Βανέσα Ρεντγκρεϊβ! Ο Χρήστος Στεγιόγλου ως πατέρας ηταν αυτός που έπρεπε. Τον θυμάμαι και από το «όνειρο του σκύλου». Ο Χρήστος Πασσαλής ως πιτσιρικάς φέρνει στον Ρασελ Κρόου και λίγο στην τρέλα του Πάσσαρη και η Μαίρη Τσόνη μοιάζει με μια ξαδέρφη μου, την οποία δεν ξέρετε και πιθανώς να μη μάθετε ποτέ.

Ο Λάνθιμος σε βάζει σε ένα τριπάκι δεκάδων συμβολισμών για να δουλέψει το μυαλό σου. Αποτυπώνει τη ζωή μας, με τον δικό του τρόπο, αλλά οσο και σοκαριστούν κάποιοι θεατές, κι όμως…. Αυτοί είμαστε….

Είμαστε αποκλεισμένοι στα διαμερίσματα μας, με τη θέληση μας. Μένουμε μέσα με διάφορες δικαιολογίες, είτε φοβικές είτε υπερπροστατευτικές.

Στρεβλώνουμε το νόημα των λέξεων και χάνουν το νόημα τους. Επίκαιρα είναι τα επεισόδια στο Καραϊσκάκη. Η λέξη «καταδικάζω» εχει ξεφτιλιστεί τελείως. Καταδικάζω, ψεκάζω, σκουπίζω τελειώνω και έκανα το χρεος μου ως πολιτικός, παράγοντας, οτιδήποτε. Μια λέξη, χαίρετε και από ουσία τίποτα.

Ετσι λοιπόν οι γονείς δίδαξαν τα παιδιά τους ότι το αιδοίο είναι το πληκτρολόγιο.

Μήπως αυτό δεν κάνουμε να ξημεροβραδιαζόμαστε στο facebook και να καβλαντίζουμε;

Σε μια σκηνή, σε ένα οικογενειακό πρόβλημα, οι γονείς απλως κουνούσαν τα χείλη τους και έδειχνε υπότιτλους. Ετσι δεν κάνουν οι γονείς σήμερα; Βουβη επικοινωνία. Για αυτό και από τη δεκαετία του 90 και μετά ο ενας στους τρεις γάμους διαλύεται.

Το σεξ κατήντησε μηχανικό. Κρεας μπαίνει κρέας βγαίνει. Μηδεν συναίσθημα, να περάσει η ωρα. Αυτά άλλωστε είναι και τα όπλα του συστήματος για να κρατάει τον κόσμο στον υπνο. Εξουσία, φοβία, πορνογραφία, βλακοθεάματα.

Τα παιδιά πιθηκίζουν από την τηλεόραση, και παπαγαλίζουν διαλόγους μεγάλων στιγμών του κινηματογράφου όπως το Ρόκι. Χορεύουν και διασκεδάζουν όπως στα τηλεμπουζούκια. Αυτά βλέπουν, αυτά κάνουν. 

Ακουν μουσική και αυτοί που καθορίζουν τι φτάνει στα αυτιά μας, είναι ικανοί να πλέξουν, να πλάσουν και να πλασάρουν μόδες προς άγραν άβουλων προβάτων-πελατών.

Στην οικογένεια σήμερα δεν βλέπεις αγάπη, προσφορά, ανιδιοτέλεια. Κρύβουμε και κρυβόμαστε από μικρά και μεγάλα μυστικά. Η διαφθορά όπως εν προκειμένω, η αιμομιξία, θεωρείται από φυσιολογική μέχρι αναγκαίο κακό. 

Ο Λάνθιμος δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Ωμα και υπόγεια, σκληρά και υποδόρια, με χιούμορ και τραχύτητα παίρνει ένα σφουγγαρόπανο και μας το τρίβει στη μούρη για να μας ξυπνήσει. Θίγει την πλύση εγκεφάλου από την τηλεόραση, μέχρι τη μουσική, μέχρι τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.

Όταν ο Οργουελ συνάντησε το «δογμα». Ετσι δεν έλεγαν το κίνημα από τη Δανία με την «οικογενεική γιορτή» του Βιντεμπεργκ και τον Λαρς φον Τριερ;

Χωρίς φωτισμούς, εφε, μουσικές και επεξεργασία. Ωμη ζωή, ωμη ταινία.

Η κινηματογράφηση είναι γυμνή. Όπως γυμνή είναι η ζωη μας. Από συναισθήματα, από αγάπη, από αλληλεγγύη. Η μπότα δεν μας πατάει στο λαιμό αλλά μας πείθει να γονατίσουμε και να γαβγίζουμε σαν σκυλιά προσπαθώντας να διώξουμε μια τερατώδη γάτα που δεν υπάρχει.

Ακόμα και όταν η κοπέλα το έσκασε, ο πατέρας βγήκε για να την αναζητήσει χωρίς καν να φωνάξει το όνομα της. Και μετά η ζωή συνεχίστηκε. Σαν να μη συνέβη τίποτα. Αυτοί είμαστε. Παρτάκηδες και αδιάφοροι. Δεν παλεύουμε ούτε να βελτιώσουμε τους εαυτούς μας, ούτε τις σχέσεις μας. Απλως πάμε παρακάτω.

Ότι σου έγραψα δεν είναι δικό μου παραλήρημα, είναι σκηνές από την ταινία που αν τη δεις θα καταλάβεις. Και γύρευε πόσα άλλα έχω ξεχάσει να αναφέρω ή δεν κατάλαβα.

Ισως το μόνο που με ενόχλησε λίγο, είναι πως θα μπορούσε να εχει λιγότερο γυμνό και να μη δείχνει εστω και σε προβολή βίντεο μια πεολειχία.

Αν άλλαζα τον τίτλο της ταινίας θα ηταν «ο καθημερινός θάνατος των αστών».

Μια μεγάλη ταινία από έναν σπουδαίο δημιουργό.

Οσο υπάρχουν άνθρωποι…

Με άριστα το δέκα: 8,5

ΕΜΙΛΙΑ ΓΚΑΛΟΤΙ

Τρίτη σερί παράσταση του Εθνικού θεάτρου, τρίτη και φαρμακερή. Εμιλία Γκαλότι το όνομα αυτής και το πλεον παράδοξο είναι πως χωρίς να φταίνε οι ηθοποιοί ηταν μέτρια.

Το στόρι είναι από το κλασικό ρεπερτόριο που ενας πρίγκιπας του 18^ου αιώνα είναι ερωτευμένος με μια κοπέλα. Η γυνή είναι προς γάμο με ευγενή κόμη, ο πρίγκιψ το ίδιο και ενας Μέτερνιχ υπηρέτης του, ραδιουργεί ώστε να ματαιωθούν αμφότεροι οι γάμοι αλλά ο «τάξη και ηθική» πατήρ, σκοτώνει την κόρη γιατί καταλαβαίνει το δόλιο σχέδιο και μας τελειώνει το έργο.

Είδα τη Φρεναπάτη, είδα το Σιρανό ντε Μπερζεράκ και νομίζω ότι με άλλο ένα κλασικό έργο στο ιδιο περίπου μήκος κύματος, επέρχεται η κούραση. Όχι άλος ιστορικός ρομαντισμός με ολίγη από θάνατο, σας παρακαλώ, θα ανάγω ως πρότυπο τον Νίκο Ζερβό και δεν θα με  σώζουν ούτε χίλιες μετάνοιες συγγνώμης στο Θεο του θεάτρου! Θα προτιμούσα κάτι που να μας αφορά ως κοινό. Ως Ελληνες. Ως Αστικό περιβάλλον.

Εντάξει, τα είδαμε, καλά περάσαμε αλλά είναι σκέτη απογοήτευση να παίζουμε τα ιδια και τα ιδια. Το Εθνικο Θέατρο μπορεί σε εστω μια παράσταση, να τολμά, να πηγαίνει λίγο παρακάτω.

Συγκινητική η προσπάθεια να κάνει ακροβασίες ο σκηνοθέτης, Γιάννης Χουβαρδάς, αλλά το πράγμα μπάζει από παντού. Καταρχήν στο κείμενο. Δεν θυμάσαι ουτε μια ατάκα με το πέρας της παράστασης. Ξεκινάει και βλέπεις 4 πράκτορες από το Μάτριξ [ ΣΣ. ενδιαφεροντα τα κοστουμια με τα γυαλιά ηλίου - περιπτε-ρεϊμπαν] ο κόμης να κρατάει …βιντεοκάμερα και μια σκηνή μονίμως άδεια. Ναι ξερω, και καλά μινιμαλ και αφαιρετικό και ουαου ποιητική αδεία. Τόσο ποιητική που δεν αντέχεται.

Μετά, εκείνη η ταλαιπωρία με το πάνω κάτω του ανσανσέρ ( βεβαίως κύριοι, τόσα πληρώσαμε για να δείξουμε ότι ανεβοκατεβάζουμε το σανίδι – υποδηλώνοντας την αλλάγη των σκηνών ) αλλά μας κούρασε. Να το κάνεις μια, δυο, πέντε, εντάξει.

Αλλά το τραμπολίνο μας ζάλισε.

Το χειρότερο από όλα ηταν η διάρκεια της. 2 ωρες κούραση. Αφου ότι εχεις να μας πεις είναι κάτι παραπάνω από τη μια ωρα. Γιατί το ξηλώνεις; Για να δικαιολογήσεις τους πολλούς και καλούς ηθοποιούς;

Για παράδειγμα ο Μηνας Χαζησάββας. Αξιοσέβαστος, με ιστορία. Ότι όμως εχει να πει ο ταλαίπωρος είναι 20’ Τι τον βάζεις μια ωρα;

Με τον Νίκο Κουρή έχω μια αδυναμία καθώς τον ξέρω από τη μεγάλη του Εμπρος Σχολή. Ωραίος, με άψογη κίνηση, αρτια εκφραστικός, το σώμα του θεατρικά καλοδουλεμένο,  σπουδαίος.

Η Μπαζάκα είχε αξιοπρεπή παρουσία. Ο Γιάννης Περλέγκας ηταν άχρωμος, άνευρος και δεν ξέρω αν ηταν υπόδειξη του σκηνοθέτη ή ετσι του βγήκε. Το μόνο που μου άρεσε ηταν το κοστούμι του. Θα στήσω αδριάντα στην Στεφανία Γουλιώτη που έδωσε χρώμα στην παράσταση, τη ζωντάνεψε και μας ταρακούνησε. Εύγε.

Ο Ακύλλας Καραζήσης στην αρχή δεν ακουγόταν και μετά που τον ακούγαμε, δεν μας συγκλόνισε, μάλλον μας νανούρισε.

Τέλος, η Αλκυστις Πουλοπούλου, είναι μια συμπαθητική κοπέλα που δεν ενόχλησε κανέναν αλλά και δεν συγκίνησε κανέναν. Πάντως, μπορεί να κάνει τηλεοπτική καριέρα γιατί γράφει καλα στον φακό.

Μπορεί κάποιος να ψάξει τα "ψιλα γράμματα" και τα νοήματα της παράστασης, να σπάσει το κεφάλι του και να βρει μια κριτική στην άρχουσα τάξη και τις μηχανοραφίες της κατά του λαού, την δυναμική παρουσία των γυναικών και τη θυσία προς αποφυγήν της ατίμωσης. Χάρηκα για τη γνωριμία.

Δεν με νοιάζει μια βραβευμένη γερμανική παράσταση του 18^ου αιώνα γιατί είναι πολύ μακριά μου, ξένη και δεν μου λέει τίποτα. Δεν με διασκέδασε, δεν με προβλημάτισε και δεν με ταξίδεψε.

Σε γενικές γραμμές, δεν χάνεις τίποτα απολύτως αν δεν πας στη συγκεκριμένη παράσταση παρά τους γνωστούς και σημαντικούς ηθοποιούς που διαθέτει.

ΑΛΛΑΓΗ ΜΕΡΑΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ

Τούδε εφεξής η ραδιοφωνική μου εκπομπή στον CANNIBAL RADIO – www.cannibalradio.com αλλάζει μέρα μετάδοσης.

Κάθε Τρίτη το μεσημέρι, 14.00-16.00, μπορείς να πιείς τον καφέ σου είτε από τη δουλεία είτε από το σπίτι, και να ακούσεις την εκπομπή μου.

Αν τη χάσεις, δεν πειράζει, καθώς την Τετάρτη το μεσημέρι, 15.00-16.00 υπάρχει και η εκπομπή μου στον άλλο σταθμό, τον MUSIC HEAVEN – www.musicheaven.gr

Στις δύσκολες μέρες της εβδομάδας, η εκπομπή  Diggin Deeper δίνει τη μεσημβρινη μάχη να φύγουν οσο πιο ανώδυνα γίνεται!

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ

Υπάρχει μια περιοχή της Αθήνας που ολοι έχουμε πάει για καφέ, ποτό και φαγητό και θα ξαναπάμε.

Το Θησείο.

Υπάρχει μια οδός σε αυτή την περιοχή που ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΚΑΡΕΙΣ.

Η Αγίων Ασωμάτων.

3 φορές μου έχουν ανοίξει το αυτοκίνητο και μου πήραν ένα στιλό και ένα πακέτο τσίχλες. 2 από αυτές έκανα μια βόλτα και είχαν ανοίξει και τα επόμενα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

Αυτοκίνητο εχουν ανοίξει και σε γνωστούς μου και όχι ευγενικά, με σπασμένο τζάμι.

Στην εταιρεία που πήγα να μου επισκευάσουν το τζάμι, μου είπαν ότι έχουν πολλά κρούσματα σε αυτό το σημείο.

Επειδή δεν περιμένω τον Μπάτμαν να με σώσει, ούτε και τον Καρνέησον, σου λέω να μην παρκάρεις στην Αγίων Ασωμάτων οσο και αν είναι εύκολη η στάθμευση.  Καλύτερα είναι να το αφήσεις σε πάρκινγκ ή να πας από την άλλη πλευρά του θησείου ( που πάει προς Πετράλωνα ) που είναι πιο ήσυχα.

Εκτος αν σου αρέσει η ταλαιπωρία και το κόστος των επισκευών..

ΔΥΟ ΣΧΕΣΕΙΣ

Διαλύθηκαν γιατί ο άνδρας εκφράστηκε λάθος.

Όπως μου είπαν οι δυο φίλες μου, κορίτσια ανω των 30, από αυτές που από τον  χαβαλέ, ξαφνικά τους θύμησε ο γυναικολόγος τους ότι καλόν εστι να τεκνοποιήσουν, πίεσαν τους συντρόφους τους για γάμο.

Δεν είναι κακό.

Ο άνδρας απάντησε πως για οικονομικούς λόγους να το έκαναν σε 3 χρόνια.

Χώρισαν.

Και τι ήθελες να σου απαντήσει γλυκιά μου; Ρωτησα γεμάτος απορία..

Να ρε Suspect, ότι του παραχρόνου, όχι αμέσως, εντάξει το καταλαβαίνω,  θα μπορούσαν να γνωριστούν οι γονείς μας, να κάνουμε έναν αρραβώνα και μετά το γάμο..

Μα συγγνώμη, το φόρτε μου δεν ηταν ποτέ τα μαθηματικά αλλά και πάλι 3 χρόνια δεν βγαίνει;

Όχι, δεν τον είδα αποφασιστικό. Μου είπε για 3 χρόνια χωρίς να θέλει κάπως να με διασφαλίσει. Απλα το πέταξε αλλά εμένα δεν μου αρκούσε αυτό το γενικό.

Ηθελες κάποιο συμβόλαιο;

Ελα τωρα, δεν καταλαβαίνεις και συ; Ετσι το είπε…

Καρμπόν το ίδιο μου είπε και η έτερη φίλη μου και σύμπτωση που επαναλαμβάνεται, παύει να είναι σύμπτωση. Το λέω για σένα σενιόρ, που διαβάζεις τώρα και πιθανώς να αντιμετωπίζεις το ίδιο πρόβλημα.

Να το πεις με «βραχυπρόθεσμο» τρόπο που θα φεύγει στο διηνεκές, και με στιλ «έχω σχέδιο και σοβαρό σκοπό» για να σταματήσει η γκρίνια.

Οι συζητήσεις αυτές συνήθως γίνονται ( και οι δυο φίλες ακολούθησαν την ίδια τακτική ) τον Σεπτέμβριο. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Στις διακοπές συζούμε να δούμε πως πάμε. Τσεκάρουμε αλλά και σε περίοδο χαλάρωσης δεν πρήζουμε. Όταν όμως γυρίσουμε στη μεγάλη πόλη, η συζήτηση ορόσημο καραδοκεί…

Να είσαι έτοιμος.

Σεπτέμβριο θα τεθεί; Το προσεχές καλοκαίρι χάθηκε εκ των πραγμάτων.

Κερδίζεις χρόνο. Λες από του χρόνου, να γνωριστούν οι γονείς μας και να κάνουμε εναν αρραβώνα, όχι για μένα αλλά για το φουκαριάρικο το σόϊ σου.

Θα κοιμηθεί η γυναίκα και θα ξυπνήσει τον επόμενο Σεπτέβριο.

Κέρδισε 2-3 μήνες. Είναι κρίσιμοι για να μη βρεθείς το καλοκαίρι στην εκκλησία.

Ιανουάριο – Φεβρουάριο πας για γνωριμίες και αρραβώνες.

Κερδίζεις χρόνο, το καλοκαίρι ήδη εχει χαθεί και θέτεις το σχέδιο «save euro» ώστε το επόμενο να γίνεις γαμπρός και εκείνη νύφη.

Τον Σεπτέμβριο ξεκινάς χαλαρά να προετοιμάζεσαι ώστε τον Μαϊο να είσαι έτοιμος και τον Ιούνιο ( πριν αρχίσουν οι άδειες των φίλων σου )  να στεφανωθείς.

Πόσα πέρασαν;

3 χρόνια…

3 χρόνια στα οποία και θα είσαι έτοιμος ψυχολογικά, θα σιγουρευτείς για το έτερον ήμισυ και κυρίως θα μαζέψεις και τα euro που σου είναι απαραίτητα..

Καλα στέφανα !

ΣΙΡΑΝΟ ΝΤΕ ΜΠΕΡΖΕΡΑΚ

Σε σύντομο χρονικό διάστημα είδα στο Εθνικό καταρχήν τη Φρεναπάτη και τώρα το ΣΙΡΑΝΟ ΝΤΕ ΜΠΕΡΖΕΡΑΚ.

Πάνω κάτω στο ίδιο concept. Εμμετρος λόγος, θεαματική παραγωγή και ένα ερωτικό δράμα να πλανάται. Μόνο που τη Φρεναπάτη θα τη χαρακτήριζα σαν έναν αγώνα του ευρωπαϊκού μπάσκετ και το Σιρανό ντε Μπερζεράκ σαν ένα αγώνα από το ΝΒΑ. 

Πολλά συγχαρητήρια πρέπει να πάρει  η Λουίζα Μητσάκου για τη μετάφραση. Ο έμμετρος λόγος είναι δίκοπο μαχαίρι. Η θα σου αρέσει ή θα ψάχνεις την έξοδο. Η Μητσάκου έκανε σπουδαία δουλειά που κράτησε το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι τέλους.

Δεν θα έλεγα ότι ενθουσιάστηκα στην αρχή όταν έβλεπα τους μουσικούς με μποξεράκια και κατά τη διάρκεια της παράστασης με …γούνες αλλά μικρό το κακό. Στην αρχη ειπώθηκε ένα «σκάσε ρε μαλάκα» που το κοινό του αθηνοράματος που ποτέ δεν βωμολοχεί, σοκαρίστηκε – προφανώς αυτή τη λέξη δεν την εχουν ξανακούσει – αλλά καταλαβαίνω τη σημασία της. Ξυπνήσαμε ολοι! Ηταν κάπως υποτονικό το ξεκίνημα..

Το στόρι συνοπτικά είναι πως κακάσχημος υπερλόγιος ρομαντικός, δεν μπορεί να έχει τη γυναίκα που αγαπά γιατί αυτή προτιμά τον σιξ πακ Λούλη. Ο Λούλης όμως όπως και σχεδόν ολοι οι σιξ πακ δεν ξέρουν να σταυρώσουν λέξη και ο άσχημος αναλαμβάνει το γραφείο τύπου του Λούλη. Να τα γράμματα στην κοπέλα και να τα ποιήματα και να το απάνεμο λιμάνι της ζωής μου για σενα λατρεμένη και ηταν ολοι τρισευτυχισμένοι. Ο Λούλης με το κορίτσι και τα δανεικά υπέροχα λόγια, η κοπέλα με τον κούκλο και ποιητη και ο άσχημος τουλάχιστον να εκφράζεται στην αγαπημενη μέσω του Λούλη. Γίνεται μια μάχη, μας τελειώνει ο Λούλης, και όταν κάποια στιγμή έμαθε η κοπέλα για το ποιος έγραφε τα γράμματα, πεθαίνει και ο Συρανο και μας τελειώνει η παράσταση…

Το μόνο αρνητικό είναι ότι ουσιαστικά πρόκετιαι για one man show. Αν μια μέρα βασικός πρωταγωνιστής Καραθάνος, στενοχωρηθεί γιατί αφου έπλυνε το αυτοκίνητό του, έβρεξε, τότε η παράσταση πάει άκλαφτη. Ας προσευχηθούμε να μη βρέξει ποτέ τη μέρα που ο Νίκος Καραθάνος πλύνει το αυτοκίνητο του.

Με εντυπωσίασε ολη η παρέα των «Γασκόνων», περί τους 10 ηθοποιούς που χόρευαν, έπαιζαν μουσικά οργανα και εκει, όσο και άσχετος να είσαι με το θέατρο, καταλαβαίνεις πόσο δούλεψαν αυτά τα παιδιά. 10 άνθρωποι σε ένα σώμα, μια κίνηση, συντονισμένοι με ακρίβεια χιλιοστού. Μου άρεσαν οι σκηνοθετικές «απόψεις» που με τα λευκά πανιά μεγάλωναν τη σκηνή, τα μαύρα να τη μικραίνουν, το στήσιμο του «ζαχαροπλαστείου» και το παιχνίδι των στρωμάτων. Σκηνογραφικά ηταν άψογή.

Ο Καραθάνος τα δίνει όλα στη σκηνή. Ζωη να εχει ο άνθρωπος, μπράβο του και κάνει κάτι τόσο δύσκολο που είμαι σίγουρος πως μετά από κάθε παράσταση θα χάνει τουλάχιστον 5 κιλά. Καλό κουράγιο. Μπορείς να του βρεις το ψευδό «σ», μπορείς να του προσάψεις ότι δεν έπειθε απολύτως δραματουργικά αλλά κράτησε ολη την παράσταση και στην πλάκα της και στο σοβαρό της, και στο δράμα της και στην κωμωδία της και αν μη τι άλλο, σεβασμός στον ηθοποιό που καταθέτει την ψυχή του στη σκηνή. 

Ο Λούλης ηταν μια χαρά. Καλύτερος από ότι στη Φρεναπάτη και νομίζω πως βρήκε το σωστό χρόνο που θα εμφανίζεται και ο ρόλος του ψιλοαγροίκου εραστή του πήγε μια χαρά. Χωρίς υπερβολές και μελοδράματα. Η Κιτσοπούλου προσπάθησε πολύ η κοπέλα αλλά δεν είμαι σίγουρος αν ετσι αντιλήφθηκε το ρόλο ή της το υπέδειξε ο σκηνοθέτης. Τελικά αυτό το όνομα «Ρωξάνη» εχει μια δυσκολία στο Εθνικό Θέατρο.

Η Εμιλη Κολιανδρή της Φρεναπάτης ήταν σοφτ. Η Κιτσοπούλου του Συρανό ηταν πολύ βαριά και κλαίουσα. Και οι δυο ξανθιές και οι δύο τόσο διαφορετικές. Ελπίζω η επομενη να είναι ακριβώς ανάμεσα!

Από τις υπόλοιπες δημοκρατικές δυνάμεις, ο Αγγελος Παπαδημητρίου ηταν εκνευριστικά υπέροχος, ο Γιάννης Κότσιφας εχει καταπληκτική κίνηση και «γεμίζει τη σκηνή» αλλά το μουστάκι με παραπέμπει στον ανδρισμό του Φώτη Σεργουλόπουλου και ο Κοσμάς Φουντούκης ηταν ιδιαίτερα συμπαθής και για το ρόλο αλλά και γιατί μοιάζει πολύ στον ….Σωτήρη Καλυβάτση – που ισως τον ψιλομιμείται..!

Απορώ με τις απαιτήσεις του κοινού ότι και καλά το Εθνικό θέατρο δεν επιτρέπεται να παίζει «τέτοιες παραστάσεις». Δηλαδή τι θα έπρεπε, να ανεβαίνουν παραστάσεις που οι ηθοποιοί θα πρέπει να κάνουν λες και τους βάρεσε εγκεφαλικό και να επιδίδονται σε υπερβατικούς και ακατάληπτους συνειρμούς;

Ισα ισα που είναι μια χορταστική παράσταση, ένα ωραίο εικαστικό δρώμενο, με πλοκή, δράμα, γέλιο, συγκίνηση, σου κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι τέλους και απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους ανεξαρτήτως ηλικίας ή αν θα πας με φίλους ή το έτερον ήμισυ.

Σύμφωνοι, δεν σε σημαδεύει για πάντα, αλλά είναι ένα «γεμάτο» θέαμα σε μια προσεγμένη και καλοδουλεμένη παραγωγή.

Σημείωση: Η καλύτερη θέση για να δεις οποιαδηποτε παράσταση στο Εθνικό, είναι στον εξώστη στο κέντρο.

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΚΟΙΝΟ ΣΤΟ ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

Από περιέργεια, όταν γύρισα από το θέατρο διάβασα τις κριτικές του κοινού στο Αθηνόραμα για την παράσταση Συρανο Ντε Μπερζερακ.

Το πρώτο συμπέρασμα που έβγαλα είναι ότι σε γενικές γραμμές, είδαμε άλλη παράσταση από το κοινό του Αθηνοράματος.

Το δεύτερο είναι ο Λούλης εχει γίνει αντιπαθής με τις δηλώσεις του για τη Μακρυπούλια και ο ιππότης Ελλην, δεν μπορεί να ανεχθεί τέτοια επίθεση. Ότι και να κάνει ο Λούλης, και στη ΝΑΣΑ να πάει, να γίνει αστροφυσικός και να ξετρυπώσει τους ΕΛ, πάντα θα υπάρχει το ελληνικό κοινό να υποστηρίξει ότι είναι άχρηστος ή μπήκε με βίσμα. Τούδε εφεξής ανήκω στο φαν κλαμπ Χρήστος Λούλης μόνο και μόνο γιατί στις θεατρικές κριτικές του Αθηνοράματος τον θάβουν, εν προκειμένω, άδικα.

Το τρίτο συμπέρασμα είναι πως ο φίλος των συντελεστών της παράστασης ( ή ακόμα και οι ιδιοι ) θα βάλει 5 αστεράκια χωρίς να σχολιάσει. Ο εχθρός Λούλη ή της παράστασης, θα βάλει ένα αστεράκι και στην καλύτερη θα πετάξει ένα πιθανώς πολυσύλλαβο «μάπα». Υπάρχει και μια κατηγορία που θα γράψουν κάτι σαν δελτίο τύπου. «Η παράσταση πλημμύρισε τους θεατές με χιούμορ και συγκίνηση. Ο Καραθάνος ηταν εκπληκτικός, η Κιτσοπούλου μαγευτική και ο Λούλης έξοχος» Οι άλλοι θα γράψουν το δελτίο ανάποδα. «Ηθελα να φύγω στο διάλειμμα αλλά τους λυπήθηκα και έμεινα. Ο Καραθάνος ψεύδιζε, η Κιτσοπούλου ηταν υστερική και ο Λούλης είναι ατάλαντος»

Υπάρχει επίσης και η τάξη των φιλοσόφων.

«Αν είναι δυνατόν στο Εθνικό θέατρο να έχουμε τόσο χαμηλού επιπέδου παραστάσεις. Η σκηνοθεσία ηταν ρηχή και θα περίμενα εγω ο μέγας θεατρώνης να δω μια πολυεπίπεδη σπουδή καθώς ο Καραθάνος έπρεπε να εστιάσει στα συναισθήματα και όχι στο δρώμενο. Τα σκηνοθετικά ευρύματα με κούρασαν, οι πυκνώσεις και οι αραιώσεις του χορού ηταν προβληματικές και οι ερμηνείες δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες μου»

Τελικά, αποφάσισα να μην ξανακοιτάξω το Αθηνόραμα.

υγ. Η άποψή μου για την παράσταση έπεται στο αμέσως επόμενο....

ΠΑΧΥΝΕΣ

-          Υποπτε!

-          καλησπέρα σενιορ, τι κάνεις;

-          Καλα ρε φιλε, ..πάχυνες..

-          Ναι και βλέπω ότι αισθάνεσαι καλύτερα.

-          ε;

-          Βλέπω ότι αισθάνεσαι καλύτερα λεω.

-          Όχι ρε συ, με παρεξήγησες…

-          Φιλε μου, ας μην κοροϊδευόμαστε.

Μου λες κάτι καινούριο;

Μου λες κάτι που δεν ξέρω;

Μου επισημαίνεις κάτι που δεν βλέπω;

Ως αρνητικό στοιχείο δεν μου το προσάπτεις;

Εκτος και αν λες στον εαυτό σου ότι «θα το πω και από αύριο θα αλλάξει»

Τι νόημα εχει να προσάπτεις σε κάποιον κάτι που του είναι γνωστό, δυσάρεστο, μόνο και μόνο επειδή σου είπε καλησπέρα;  

Γιατί να κουνήσεις το βρωμερό σου δαχτυλάκι στον άλλον; 
Σε ρώτησε; 
Σου ζήτησε τη γνώμη σου για τη σωματική του διάπλαση;

Τι ακριβώς σημαίνει να πεις σε κάποιον που τον βλέπεις μετά από καιρό ότι πάχυνε;

Καλά που του το είπες και του άνοιξες τα μάτια. Μπορεί και να μην το καταλάβαινε ποτέ. Ούτε αυτός ούτε τα ρούχα του. 

Πιστεύω οτι πρόκειται περι μιας μικροαστικής κακίας που λέγεται "για το καλό σου" και φυσικά "μα την αληθεια σου λέω, τι θέλεις, να σου πω ψέμματα;"  αλλά ο πραγματικός σκοπός είναι να αισθανθεί καλύτερα αυτός που το ξεστομίζει. 

Αν κάποιος θέλει να αδυνατίσει, θα το κάνει απο μόνος του. Δεν χρειάζονται υποτιμητικά σχόλια. 
Καλησπέρα σου είπε. Αν σε ρώταγε "πως σου φαίνεται το σώμα μου" τότε ναι, πες του ότι εχεις να του πεις. Με τρόπο. 
Αν κάποιος έχει πολλά περιττά κιλά, ακόμα και να τον πετυχαίνεις πάνω στην προσπάθεια, θέλει αρκετούς μήνες για να να γίνει εμφανής ο κόπος του. Οπότε και να του το πεις θα τον βάλεις σε θέση άμυνας τύπου "ναι ξέρεις ξεκίνησα πριν απο... και έχασα..." είτε γιατί λέει την αλήθεια, είτε για να σε αποφύγει. Γιατί να τον χαλάσεις τον άλλον;

Ειλικρίνεια χωρίς ευγένεια, είναι βαρβαρότητα.

Χρησιμοποίησα πρώτο πρόσωπο αλλά εχει τύχει στους περισσότερους.

Είναι από τις πλεον συνηθισμένες κακιούλες που ολοι ακούμε ή τις λέμε, και τις περνάμε στο ντούκου.

Από την άλλη βέβαια, τίποτα δεν πάει χαμένο.

Είναι από τις δευτερεύουσας σημασίας κοινωνικές συμπεριφορές που αμέσως σου δίνουν αλάνθαστα  σημάδια για να καταλάβεις με ποιον εχεις να κάνεις… 

Καταλαβαίνεις ότι εχεις ένα κάνεις με έναν συμπλεγματικό τύπο που λειτουργεί συγκριτικά για να αισθανθεί εσωτερική γαλήνη. Οποτε για να τον εχεις του χεριού σου, θέλει κολακεία, μονίμως θετικά συγκριτικά τεστ και με λίγη ( ποτέ πολύ ) αυτοϋποβάθμιση, πετυχαίνεις αυτό που θέλεις και αφήνεις τον άλλον να φαντάζεται ότι είναι γίγαντας σε μια χώρα νάνων.

Πολλές φορές φορές θέλουμε να κάνουμε φοβερές και τρομερές ψυχαναλύσεις, ενώ μαθαίνεις τόσα πολλά για τον άλλον από μια μόνο λέξη.

Πάχυνες…

ΥΓ. Ο καλύτερος τρόπος να ανταποδώσεις με στιλ μετά το "πάχυνες" είναι να πεις το "και εσύ γέρασες". 
- Μα τέτοια κοιλιά; 
- Μα τόσες ρυτίδες; Πως τσαλακώθηκες έτσι;

ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΓΝΩΜΙΚΑ part 59

Η σημείωση του Suspect για τις ευχες: Είναι αθλιότητα με κάποιον που κάνεις παρέα να εύχεσαι στη γιορτή του με μηνύματα στο Facebook και sms. Είναι μέγιστη ευγένεια σε κάποιον που δεν ξέρεις ή δεν εχεις πολλά πολλά, να αφιερώσεις λίγο χρόνο για να του γράψεις κάτι να του ευχηθείς.

Όταν ανακαλύψαμε πως η ζωή δεν έχει κανένα νόημα, δεν μένει τίποτα άλλο παρά να της το δώσουμε...

Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο δύο αυτιά και μία γλώσσα, ώστε να ακούμε δυο φορές περισσότερο απ' ότι μιλάμε.
Αραβική παροιμία

Προτιμώ να έχω τύψεις παρά απωθημένα

Το κενό παραμένει κενό αν δεν πέσεις μέσα

Η ευτυχία δημιουργεί φίλους, η δυστυχία τους δοκιμάζει.

Τα φίδια οσο και να προσπαθούν, μια ζωη θα σέρνονται.. 

Η μοναξιά είναι ένα καλό μέρος για να επισκεφτείς, αλλά ένα άσχημο μέρος για να μείνεις.

Όλοι θα θέλαμε να ψηφίσουμε τον καλύτερο, αλλά δυστυχώς δεν ηταν
υποψήφιος.

Χειμώνας είναι η εποχή στην οποία οι άνθρωποι προσπαθούν να κρατήσουν το
σπίτι τόσο ζεστό όσο ήταν το καλοκαίρι, όταν παραπονιόντουσαν για τη ζέστη.

Αληθινή αγάπη δεν είναι εκείνη που αντέχει το μακροχρόνιο χωρισμό, αλλά εκείνη που αντέχει τη μακροχρόνια οικειότητα

Δεχεσαι τη συμπεριφορά που ανέχεσαι