Για την κατ ευφημισμον κριση σας
εγραφα τις προαλλες εδώ:
Δεν ξερω ποτε εχουν σχεδιασει να την ξεπερασουμε αλλα και να μη συμβει αυτό αμεσα, δεν πειραζει και παλι φιλοι ειμαστε.
Ας δουμε τα θετικα της «κρισης»
Σημαντικη πτωση των τιμων στα αυτοκινητα. Σιγα σιγα πλησιαζουν σε ένα ανθρωπινο επιπεδο και δεν χρειαζεται για να αγορασεις κατι της προκοπης, να βαλεις υποθηκη το σπιτι σου.
Σημαντική επισης πτωση στα αγαθά. Δεν θελω να συμμεριστώ την κλάψα των εμπόρων όταν ολοι γνωρίζουμε πως η ένδυση και η υπόδηση δουλεύουν με 200% κέρδος. Ωραίο το εύκολο και το γρήγορο χρήμα αλλα η αισχροκέρδεια κάποια στιγμή πληρώνεται. Δεν με ενθουσιάζει να αγοράζω κινέζικα προϊόντα αλλά όταν ο Ελληνας με κλέβει, στην ανάγκη θα το κάνω.
Βαρέθηκα τους ξενοδόχους να κλαίγονται για την κρίση. Δεν γίνεται, οταν κλείνεις ένα δωμάτιο από ένα ξένο site να πληρώνεις 40 ευρω και όταν παίρνεις τηλέφωνο να σου λένε τα διπλά και βάλε.
Χαίρομαι όταν ακουω από δω και από κει, για την αυτοσυγκράτηση στις σπατάλες σε πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια για αγορές ειδών που δεν είναι δα και πρώτης ανάγκης. Χαίρομαι επίσης γιατί σταμήσαμε τα αφελή διακοποδάνεια. Μάθαμε στα δάνεια. Είναι εστω και δια της βιας η ωρα να αξιολογήσουμε τις πραγματικές μας ανάγκες ανάλογα με τα έσοδα μας και όχι να επιδιδόμαστε σε σαφάρι απόκτησης υλικών αγαθών.
Στην κρίση ουσιαστικά χτυπήθηκαν αυτοί που ήθελαν τα πολλά να τα κάνουν πιο πολλά και τα πάρα πολλά ακόμα περισσότερα. Οι υπόλοιποι που έχουμε ένα δεδομένο εισόδημα και συγκεκριμένες ανάγκες, συνεχίζουμε την καθημερινότητα μας.
Άλλο το σκάκι και άλλο το ουισκάκι.
Άλλο η οικονομικές δυσκολίες κυρίως λόγω των πολιτκών επιλογών των ταγών μας και άλλο η ΚΡΙΣΗ.
Τα μαζικά μέσα επιρροής αρέσκονται να πουλανε φόβο. Και ο φόβος πουλάει. Ολοι, πλούσιοι και φτωχοί, ανησυχούμε για το μέλλον το δικό μας, της οικογένειας μας, των παιδιών μας. Αισθανόμαστε μια βαθιά ανησυχία αλλά αντι να την ορίσουμε, της βάζουμε το γενικό «κρίση» που ολοι την καταλαβαίνουμε και οι υπόλοιπες λέξεις περιττεύουν.
Ότι τα ασφαλιστικά ταμεία βουλιάζουν δεν φταίει καμία κρίση αλλα οι πολιτικοί μας. Όταν πέφτει ο τουρισμός, δεν υπάρχει κρίση αλλά ότι όπου και να πας στην Ελλάδα σε γδέρνουν. Πρόσφατα ενας φίλος μου με την κοπέλα του, έκλεισε μια ολόκληρη εβδομάδα στην Ταϋλάνδη με αεροπορικά, διαμονή και διατροφή στα 1300 ευρώ. Με τα ίδια λεφτά πόσες μέρες τη βγάζεις στην Ελλάδα; Όταν τα πολιτιστικά κέντρα διασκέδασης, μπορείτε και να το πείτε και λαϊκοποπ σκυλάδικα, το ίδιο κάνει, λένε πως μόνο το Σάββατο δουλεύουν, δεν φταίει καμία κρίση αλλα ότι το μπουκάλι το ουισκι που στο σουπερ μαρκετ το αγοράζεις 15-20 ευρώ, στο χρεώνουν με 200 για να σου προσφέρουν καλλιτέχνες της πλάκας και θέαμα της πυρκαγιάς. Ασε που του σουπερ μαρκετ είναι καθαρό.
Το ότι τα βασικά είδη και τα είδη πρώτης ανάγκης ανεβαίνουν καθημερινά στα σουπερ μαρκετ, δεν φταίει καμία κρίση αλλα ότι οι ελέγκτικοι μηχανισμοί του κράτους κάνουν ότι και οι κασκαντερ σε ταινίες του Αγγελόπουλου. Κοιτάνε τη ροη του ποταμού για δεκα συνεχόμενες ωρες. Πριν χαμογελάσετε, σκεφτείτε ποσο δύσκολο είναι…
Εν κατακλείδι, προσπαθήστε να με τρομοκρατήσετε οσο θέλετε, αλλά πραγματικά βαριέμαι….
