«Υποπτε ύποπτε, σου πηρα πολύ ύποπτο
δώρο» φωναζε περιχαρης ενας φίλος. Είχα κάνει την εγχείρηση στον πρόσθιο χιαστό
και είχε ερθει να με επισκευθεί.
«Ρώτησα που λες την πωλήτρια στο βιβλιοπωλείο: Κοπελιά εχω έναν φίλο που είναι ύποπτος και πρέπει να του πάρω ένα καλό και ύποπτο βιβλίο»
Η πωλήτρια μάλλον θα κατάλαβε ότι επρόκειτο για έναν απελπίσμενο και λίγο πριν την αυτοκτονία και ήθελε να κάνει μια πλάκα. Ετσι, έφτασε στα χέρια μου το βιβλίο της Κατερίνας Χρυσανθοπούλου, «Το Κινέζικο Δωμάτιο». Αποφάσισα να ασχοληθώ μαζί του στις πτήσεις μου και οφείλω να ομολογήσω πως ειχα πολλά χρόνια να διαβάσω ένα τόσο απαράδεκτο βιβλίο.
Η ιδέα του οπισθόφυλλου είχε ενδιαφέρον και το εξώφυλλο έμοιαζε με λίγο από sin city στο έγχρωμο. Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης αναρωτιόμουν αν το βιβλίο άξιζε περισσότερο ως ανακυκλώσιμο υλικό ή ως προσάναμμα για μπριζόλες.
Η συγγραφέας πρέπει να εχει συγκλονιστικά προβλήματα στην ερωτική της ζωη.
Παρουσιάζει έναν τύπο ο οποιος κυριολεκτικά ζει στο σκοτάδι αφου δεν ανάβει φώτα στο δωμάτιο του, δεν εχει φίλους, δεν εχει χόμπι, η κοινωνικότητα είναι τόσο συνήθης οσο οι καρχαρίες στον Ολυμπο, είναι πεθαμένος και δεν το ξέρει. Ολος του ο κόσμος ενας υπολογιστής. Εχει δυο θεωρητικά φίλους αλλά η συγγραφέας τους χρησιμοποιεί απλως για να γίνεται ενας διάλογος, να σπαει η μονοτονία του κειμένου. Ο τύπος αυτός για να βρει νόημα ζωης, μπαίνει σε ένα RPG game παίρνοντας έναν γυναικείο χαρακτήρα με τον οποιο ταυτίζεται και ερωτεύεται ανδρικούς
χαρακτήρες του παιχνιδιού.
Δεν λεω, χαρακτηριστικό της εποχής μας η υπερχρήση του υπολογιστή και είναι λογικο να θίγεις τον εθισμο. Σε αυτό όμως το εντελώς αναληθοφανές σημείο δείχνει μισανδρισμό! Εχει φροντίσει να βάλει στον πρωταγωνιστή ένα καλλιεργημένο προφιλ ανθρώπου που διαβάζει και επιμορφώνεται ποικιλοτρόπως ώστε να μας βομβαρδίσει μετά. Ο οποιος βέβαια, εχει το χρυσο μετάλλιο του αυνάνα και μια ασεξουαλική gay αντιερωτικη πραγματικότητα που σε τρομάζει. Μηδεν σεξουαλική ζωη, μηδεν ερωτας, γυναικες στο ιντερνετ και μονο στο πληκτρολόγιο, σεξ στο RPG από άνδρες, επικοινωνία τίποτα.
Η ζωή κυλα σε ένα ιντερνετικο περιβάλλον και στο βιβλίο έρχεται τσουνάμι και 10 ρίχτερ μαζί. Η Χρυσανθοπούλου προσπαθεί να βάλει ατέρμονα φιλοσοφικα ερωτήματα και θεωρήματα τύπου: το πορτοκάλι είναι οντως πορτοκαλί ή το βλέπουμε εμεις ετσι αρα μπορει να είναι και φούξια; Η στεριά και η θάλασσα εχουν σαφή διαχωρισμό την ακρογιαλιά ή ζουμε σε υποθαλλάσιο περιβάλλον και τα δεντρα με τις πολυκατοικίες είναι μια απάτη;
Αν ο σκοπός της είναι να κάνει ένα ανάγνωσμα με αρχη, μεση τέλος και πλοκή, απέτυχε παταγωδώς. Η ασάφεια, το επιτηδευμένο δυσνόητο και οι αλλεπάλληλες ερωτήσεις σε κάνουν στην καλύτερη να πλήττεις και στη χειρότερη να βλέπεις τα τρια γουρουνάκια και τους επτα νάνους σε παρτούζα.
Αν ο σκοπός της ηταν μια άχρηστη για την καθημερινότητα και αληθινή ζωη, φιλοσοφική, φιλοσοφημένη φιλοσοφια του αγνωστικιστικού τιποτα με μπολικο καθόλου, μπορουσε να το ειχε γραψει ως πραγματεια και ελεγεία στο ερωτηματικο.
Τελικά για να μας αφήσει στην ησυχία μας βρίσκει μια ιντερνετικια αντίστοιχα φιλοσοφημένη γκόμενα με την οποια αναλύουν κατι ψυχολογικά πειράματα και το τέλος [ ΣΣ με νύχια και με δόντια κρατιέμαι να μην το γράψω ] είναι φαινομενικά απροσδόκητο αλλα φαίνεται από τα 800 χιλιόμετρα πως θα καταλήξει.
Οποιος θέλει το βιβλίο για τη ψησταριά του, του το χαρίζω και με προσωπική αφιέρωση στον ταλαιπωρημένο αναγνώστη από νοσηρούς και δυστυχισμένους εγκεφάλους.
