ΟΡΓΑΝΩΣΟΥ

Επειδη περασα την εγχειριση και τη συμβιωση με τις πατεριτσες, θα σας γραψω μερικες χρησιμες ελπιζω οδηγιες χρησεως. Όλα τα παρακατω δεν ισχυουν για περιπτωσεις όπως του καταγματος αλλα αν είναι μια επεμβαση σαν τη δικη μου, στον προσθιο χιαστο, οργανωθειτε!

1. Φροντιστε στο σπιτι σας να εχετε προμηθευτει σε ικανη ποσοτητα μπινελικια, που χρησιμοποιειτε. Τσιγαρα, μπαταριες ( ολο και καποια ηλεκτρονικη συσκευη θα κανει «τιλτ»), τα φαρμακα σας, καφε, οδοντοκρεμα, σαμπουαν, είναι μερικα από αυτά που χρειαζεστε και δεν υπαρχει λογος να αγγαρευετε συγγενεις και φιλους μετα.
   
   
2. Καντε προπονηση με τις πατεριτσες. Το πιο δυσκολο δεν είναι το περπατημα αλλα το ανεβα-κατεβα σε σκαλες. Ειτε της εξωπορτας της πολυκατοικιας, ειτε πιθανως του φυσικοθεραπευτηριου. Καντε μια προπονηση ώστε να μη βρεθειτε προ δυσαρεστης εκπληξεως.
   
   
3. Σκεφτειτε ολες τις εκκρεμοτητες που εχετε και χρειαζονται τη φυσικη σας παρουσια. Να τις κλεισετε ή να ζητησετε μεταθεση. Μην αφησετε τιποτε στην τυχη.
   
   
4. ψαξτε φυσικοθεραπευτηριο κοντα στη γειτονια σας ώστε τσου κου - τσου κου με τις πατεριτσες να πηγαινετε. Μην το αφησετε την τελευταια στιγμη και μην επαφιεστε στους αλλους. Καλο είναι να περασετε πριν από την επεμβαση, από το φυσικοθεραπευτηριο να δειτε τους χωρους και να κανετε μια πρωτη κουβεντα γνωριμιας. Πειτε στον φυσικοθεραπευτη τι προκειται να κανετε και ρωτηστε τον λεπτομερεις όπως τις ωρες που λειτουργει, το ακριβες κοστος,  ποτε πρεπει να καλεσετε για ραντεβου κλπ
   
   
5. συννενοηθειτε από πριν ποιος θα τρεξει για τις γραφειοκρατιες με τη δουλεια σας. Αδειοχαρτα, ΙΚΑ, επιτροπες και τα συναφη. Ολοι μπορει να σας πουν πως «ότι χρειαστεις εδώ ειμαι» αλλα κατά τη διαρκεια μην τον ειδατε λογω εκδρομων, βαρεμαρας, αμελειας κλπ.
   
   
6. φορτιστε τα κινητα σας! Δεν υπαρχει πιο σπαστικο πραγμα από το να χρειαζεσαι κατι και να μην εχεις διαθεσιμη μπαταρια για να το ζητησεις…
   
   
7. πριν μπειτε στο νοσοκομειο φροντιστε να εχετε συγκεντρωσει και να μην ξεχασετε: Το βιβλιαριο σας. Αν εχετε ιδιωτικη ασφαλιση, αφενος να θα πρεπει να τους ενημερωσετε, αφετερου να εχετε την καρτα που δειχνει ότι ειστε ιδιωτικα ασφαλισμενοι. Τα φαρμακα σας ( αχρειαστα να ναι αλλα ποτε δεν ξερεις ),  ενα βιβλιο να περασει η ωρα, το κινητο σας με τον φορτιστη φυσικα, εσωρουχα, φορμα, μπλουζακια να αλλαξετε αν χρειαστει. Οποια εξεταση σας ζητησει ο γιατρος πχ τη μαγνητικη, τον ναρθηκα ( να τον εχετε παρει από πριν), τις πατεριτσες φυσικα, οι παντοφλες είναι παντα χρησιμες, οπωσδηποτε οδοντοβουρτσα – οδοντοκρεμα και οσοι εχετε τη διαθεση, μια φωτογραφικη μηχανη για να αποθανατισετε τη στιγμη. Χρησιμο είναι και ένα μπλοκακι με στυλο. Κατι μπορει να θελετε να κανετε μετα, να γραψετε το τηλεφωνο μιας νοσοκομας, να μην ψαχνεστε!
   
   
8. Φροντιστε την ατομικη σας υγιεινη. Μη ρεζιλευτειτε. Ένα ξυρισμα δεν εβλαψε ποτε κανεναν, ένα μπανιο, τα νυχακια σας να μην είναι σαν του δρακουμελ ετσι ώστε τις μερες που θα ειστε κλινηρεις, να ειστε κατά το δυνατον αξιοπρεπεις….
   
   

Αχρειαστα και …..Μακρια σας !

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Καιρο εχα να παρω γραμμα και πριν από λιγες μερες προσγειωθηκε ένα στο ινμποξ μου.

= = =

Suspect καλησπερα.

Ενας φίλος μου είπε για το blog σου, μπήκα να σε διαβάσω και αποφάσισα να σου στείλω και τη δική μου ιστορία. Όχι γιατί περιμένω να μου δώσεις λύση, απλως για να πάρω και άλλη μια άποψη. Τι είχα τι έχασα.

Γνώρισα μια κοπέλα σε φιλική παρέα. Μου άρεσε, την πλησίασα, πήρα το τηλέφωνο της και βγήκαμε. Εμφάνιση, χιούμορ, μυαλό, με ενδιαφέροντα, με καλή δουλειά, ολο το πακέτο μπορώ να πω. Ενθουσιάστηκα.

Εγω ημουν κύριος. Βγήκαμε μια, δυο, τρεις χωρίς να την αγγίξω και την τέταρτη της την έπεσα. Όπως την έπεσα όμως, έτσι με πέταξε ακόμα πιο κάτω.

Άρχισε ρε φίλε να μου λέει κατι βλακείες όπως ότι είμαι πολύ καλό παιδί, ότι μου αξίζει κάτι καλυτερο, ότι αυτή δεν μπορεί να κάνει μια σχέση της προκοπής γιατί δεν το χει η μοίρα της και κάτι τέτοια.

Εγω επέμεινα και να προσπαθώ να την πείσω τι είναι αυτά που λεει και να μου απαντά «όχι δεν φταις εσύ, εισαι καταπληκτικός, εγώ φταίω, το ριζικό μου, εγω είμαι το πρόβλημα, αντιθετα εσυ εισαι υπέροχος» και ολο να με κολακεύει ρε συ suspect και όλο να μη μου κάθεται και να υποτιμά τον εαυτό της.

Στενοχωρήθηκα πολύ και δεν καταλαβαίνω τι γίνεται. Εκανα κάτι λάθος; Μήπως παραήμουν ευγενικός και έπρεπε να της ορμήξω από την πρώτη στιγμή;

Εκτοτε τα ξαναείπαμε και να μου λέει συνέχεια τα ίδια και τα ίδια.

Τι κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορώ να την κερδίσω;

Ευχαριστώ εκ των προτέρων

Γιώργος.

= = =

ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ

= = =

Φιλε Γιωργο γεια σου και σε ευχαριστω πολύ για την επικοινωνια.

Οντως, λυση δεν προκειται να σου δωσει καποιος τριτος. Λυσεις για θεματα της ζωης μας, δινουμε εμεις. Το μονο που μπορω να κανω είναι να σου γραψω την αποψη μου και το πολύ πολύ να κανω λαθος. Δικη σου είναι η ζωη, εσυ πρεπει να παιρνεις τις αποφασεις.

Λοιπον σενιοοοορ…

ΠΑΡΑΤΑ ΤΗ.

Σε αυτές τις περιπτωσεις, τα ενδεχομενα είναι μολις δυο.

Αν δηλαδη η κοπελα τα πιστευει αυτά που λεει ή δεν τα πιστευει.

Αν τα πιστευει, είναι κομπλεξικη και να σου κατσει ακομη, θα σου κανει τη ζωη ποδηλατο. Μονο και μονο για να επιβεβαιωσει την αρχικη της αρνηση θα σε παει στα ορια σου για να σου αποδειξει ότι «ειδες που σου τα ελεγα;» Το πακετο που σου αρεσε αρχικα, μπορει από μεσα, πιο βαθια, να κρυβει τρομακτικες ανασφαλειες. Κανεις φιλε δεν είναι σανιδα σωτηριας κανενος.

Αν καποιος αυτοχαρακτηριζεται ως προβληματικος, τοτε συνεχισε τον δρομο σου γιατι μονο φθορα θα παρεις. Αν η ίδια έχει τοσο χαμηλη αυτοεκτίμηση, δεν είναι σε θεση να σου προσφερει τιποτα.

Αν δεν τα πιστευει ( που νομιζω ότι αυτό τελικα ισχυει ) σου ριχνει μια πολύ ωραια περιτυλιγμενη χιλοπιτα για να μη σε πληγωσει με την αρνηση της. Προφανως σε συμπαθησε μεν ( μην ξεχνας αλλωστε πως την κολακεψες με το ενδιαφερον σου ) αλλα δεν σε ερωτευτηκε και δεν σε θελει ως συντροφο.

Μην επιμεινεις άλλο φιλε Γιωργο γιατι το μονο που θα καταφερεις είναι να καταντησεις φορτικος, ενοχλητικος και ζητιανος. Ασε δε που θα χασεις κάθε ιχνος αξιοπρεπειας και μαζι οποια πιθανοτητα ισως εχεις.

Αν παντως το αντεχεις, δοκιμασε να κανεις παρεα μαζι της. Σκετο όμως παρεα. Χωρις υποννοουμενα τυπου αχ εγω σε θελω ακομα, ξανασκεψου το τελικα μηπως μπορουμε να ειμαστε μαζι. Θα δεις φιλε πως θα την απομυθοποιησεις εντελως τελειως.

Ειδες, γνωρισες, εκανες τις κινησεις σου, απετυχες. Μαθε να χανεις και μην επιμενεις. Εξαλλου αφου σε απερριψε μια, δεν υπαρχει λογος να το κανεις σιριαλ.

Συνεχισε τον δρομο σου.

May the force be with you

Suspect

Υγ. Κάτι τέτοιες συμπεριφορες παντως, μας μπερδευουν. Αναρωτιεσαι. Αν την πεσεις νωρις, εισαι γουρουνι. Αν την πεσεις μετα, εισαι φλουφλης. Όχι ρε φιλε, καλα εκανες. Καλα το πηγες, αλλα στη ζωη υπαρχει και η αρνηση σενιορ…

ΕΧΕΙΣ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ;

Πριν από περιπου 3 μουντιαλ, εργαζομουν ως μπαρμαν σε ένα ξενοδοχειο της πυρκαγιας. Εκει μπορω να πω ότι εκανα σπουδες Πανεπιστημιακου επιπεδου.

Μεταξυ των πελατων ηταν και ενας χρηματιστης που σε κάθε επισκεψη συνοδευοταν και από μια διαφορετικη σταρλετ και όταν ειχε κεφια, εφερνε δυο.

Με γοητευαν τοτε τετοιες πολυτελειες και μαλιστα ο τυπος αφηνε γερο μπουρμπουαρ οποτε με το που τον εβλεπα εκανα χαρουλες όπως ο σκυλος στο αφεντικο του. Μιλουσαμε εγκαρδια καθως ειχα βρει το κουμπι του και ειτε του μαθαινα να παραγγελνει καποιο κοκτεϊλ αγνωστο στους πολλους και επειδη ηταν αρρωστος Ολυμπιακος, τον πειραζα. Μεσα στη μετεφηβικη μου αφελεια, θυμαμαι ότι τον ρωτησα καποτε:

Ρε συ Κωστα, μια και εισαι χωμενος στα κολπα, δεν μου λες εστω περιγραμματικα, τι παιζεται στο χρηματιστηριο; Τι γινεται εκει μεσα;

Με κοιταξε με την ιδια συμπαθεια που θα εδειχνε ενας ακροατης στην ομιλια ενος μεγαλοβιομηχανου για τη φτωχολογια και συγκαταβατικα με ρωτησε:

Δεν μου λες αγορι μου, θελεις να σου πω για το χρηματιστηριο; 

Βεβαιως, απαντησα με περισσοτερο θαρρος! 

Μηπως εχεις δυο χρονια από τη ζωη σου; Με αποτελειωσε…

Πριν από λιγες μερες εφτασε στο μεϊλ μου η παρακατω ιστορια η οποια αφενος ηταν η αφορμη να γυρισω πισω στον χρονο, αφετερου δεν πιστευω ότι απεχει της πραγματικοτητας:

 

«Μια φορά και έναν καιρό σ΄ ένα χωριό, ένας άντρας ο Χάρης ανακοίνωσε στους χωρικούς ότι θα αγόραζε μαϊμούδες προς 10 δολάρια τη μία. Ξέροντας οι χωρικοί ότι υπήρχαν πολλές μαϊμούδες γύρω στο δάσος πήγαν και τις έπιασαν. Ο Χάρης αγόρασε χιλιάδες προς 10 δολάρια τη μία όπως είπε. Το εμπόρευμα όμως λιγόστευε και οι χωρικοί σταμάτησαν να κυνηγάνε μαϊμούδες.

 Ο Χάρης ξαναανακοινώνει ότι θα αγόραζε μαϊμούδες για 20 δολάρια τη μία. Οι χωρικοί έτρεξαν και έπιασαν και άλλες μαϊμούδες. Σύντομα όμως οι μαϊμούδες λιγόστεψαν κι άλλο, οι χωρικοί επέστρεψαν στα κτήματά τους.

 Ο Χάρης ανακοινώνει πάλι ότι επειδή δεν υπάρχουν πλέον πολλές μαϊμούδες θα αγόραζε τη μία προς 25 δολάρια. Οι χωρικοί πιάνουν και τις λίγες που έμειναν.

Ο Χάρης τούς λέει καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχουν πλέον παρά ελάχιστες μαϊμούδες γι' αυτό και εγώ θα σας δώσω 50 δολάρια τη μία. Αλλά επειδή πρέπει να φύγω για την πόλη για δουλειές θα αναλάβει την αγοροπωλησία ο βοηθός μου.

Ο βοηθός φωνάζει τους χωρικούς και τους λέει. Κοιτάξτε τι έκανε ο Χάρης. Γέμισε ένα στάβλο γεμάτο με μαϊμούδες, θα σας τις πουλήσω εγώ για 35 δολάρια τη μία και όταν γυρίσει ο Χάρης τού τις πουλάτε εσείς για 50 δολάρια τη μία. Οι χωρικοί στριμώχτηκαν μάζεψαν όλες τις οικονομίες τους και αγόρασαν όλες τις μαϊμούδες.

 Δεν ξαναείδαν ούτε τον βοηθό ούτε τον Χάρη.

 Καλώς ήρθατε στη Wall Street.»

Ο Κωστας καποια στιγμη σταματησε να ερχεται στο ξενοδοχειο.

Αγνωστο γιατι.

Νοσταγλησα το μπον βιβερ στιλ του, τα μπουρμπουαρ του, τις ενιοτε εντυπωσιακες συνοδους του, τα πολυτελη αυτοκινητα που οδηγουσε αλλα αυτό που τυπωσα στον εγκεφαλο μου ηταν οι χρηματιστηριακες συμβουλες που μου εδωσε «στα πεταχτα»:

Α) Αν το χρηματιστηριο υπηρχε για αναδιανομη του χρηματος θα ειχε καταργηθει

Β) δεν παιζουμε ποτε χρηματα που χρειαζομαστε. Μπορουμε να βαλουμε ένα ποσο που ΔΕΝ προκειται να χρειαστουμε σε έναν οριζοντα τουλαχιστον 2 ετων

Γ) καλυτερα βαρια και σιγουρα χαρτια ( τραπεζες ) παρα ριψοκινδυνα που μπορει να εχουν κερδη αλλα οσο ευκολα ερχονται, τοσο ευκολα τα χανεις.

Δ) δεν εισαι εσυ ο εξυπνος και οι αλλοι βλακες, ουτε εισαι ο καλυτερα πληροφορημενος και οι αλλοι στο σκοταδι.

Ε) στο χρηματιστηριο μπορεις να πετυχεις αν ασχολεισαι νυχθημερον και αν βεβαια εχεις φαει αρκετες γερες σφαλιαρες για εκπαιδευτικους λογους. Αρκει να εισαι σε θεση αφενος να τις αντεξεις και να μη φαληρισεις, αφετερου να μπορεις να κυριαρχεις στον εαυτο σου ώστε το φιλτρο της λογικης και της συνεσης να μην μπαινει στο περιθωριο υπο του κελευσματος του παθους του τζογου.

Χαρη σε αυτές τις συμβουλες δεν εχω βαλει ουτε ένα ευρω.

Χαρη σε αυτές τις συμβουλες δεν κλαιω τις οικονομιες μου, δεν παρασυρθηκα σε εποχες ευτυχιας και δεν απελπιστηκα σε εποχες χρηματιστηριακης δυστυχιας.

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

-         Εχεις δοκιμασει ποτε να πιεις καφε χωρις το τσιγαρο; 

Ημουν στο φαναρι αγουροξυπνημενος, περιμενα το πρασινο και καπνιζα. Διπλα μου ένα παπακι με έναν μεσηλικα κυριο,  φανερα βιοπαλαιστη, που φορουσε ένα κρανος από αυτά που αν πεσεις, είναι τοσο ισχυρα οσο και το τσοφλι του αυγου που εκτοξευεται από τον τριτο οροφο.

-         Όχι, ισα ισα που καφες χωρις τσιγαρο δεν γινεται! απαντησα με περιεργεια.

-         Καπνιζα χρονια φιλε. Το κοψα. Πνευμονια, καρδιες…. Η απολαυση τελικα είναι αμα το κοβεις. Αλλαζουν ολες οι γευσεις..

-         Τι να σου πω ρε φιλε, δεν ξερω..

-         Κοψτο αγορι μου, ή καλυτερα δοκιμασε το. Ξυπνα ένα πρωι και πιες καφε χωρις το τσιγαρο. Θα νοιωσεις άλλη γευση…

Το φαναρι αναψε πρασινο και ξεκινησαμε προς αντιθετες κατευθυνσεις. 

-         Καλη σου μερα αδερφε, τον χαιρετησα, καλη δυναμη και καλη συνεχεια

-         Να σαι καλα, ρε φιλε, επισης! ειπε εγκαρδια..

Μου χαρισε το χαμογελο αυτος ο ανθρωπος. Ενώ στην αρχη τον αντιμετωπισα με επιφυλαξη, αλλα μου αρεσε αυτός ο ανθρωπινος διαλογος δυο αγνωστων που ο καθενας μετα τραβηξε τον δρομο του. 

Ανθρωπια.

Αυτη που χανουμε σιγα σιγα στη μεγαλη πολη….

ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΑΠΗΡΟΣ, ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕΣ…..

Περαν της ατυχιας με την εγχειριση και τις πατεριτσες που σας εχω γραψει αναλυτικα εδώ http://suspect-enjoys-the-silence.blogspot.com/2008/12/part-2.html και εδώ http://suspect-enjoys-the-silence.blogspot.com/2008/12/part-1.html ηρθε αλλη μια να προστεθει, καθως ότι μπορει να παει στραβα, παει και στραβα και θεοστραβα καμια φορα. 

Διαλυθηκε το ψυγειο. Ο τεχνικος που ηρθε να το δει απεφανθη πως χρειαζεται νεα πλακετα αρα και το κοστος της επισκευης θα εκτοξευετο. Αποφασισα δημοκρατικα με την αφορητη γκρινια της μανας μου να αγορασω καινουριο. Ημουν ατυχος σε αυτό το ψυγειο. Κάθε χρονο για τα 5 που το εχω, το πληρωνα για μικροεπισκευες, οποτε ευκαιρια ηταν να το ξεφορτωθω. Για την ιστορια, ειχα ένα AEG SANTO το οποιο μου εβγαλε προβλημα με το καλησπερα. Απαιτησα να μου το αλλαξουν αλλα πηρα από τα τρια, το ευμεγεθες. 

Μου απαντησαν από την AEG ότι θα εστελναν τεχνικο και αν δεν επισκευαζετο, τοτε θα προχωρουσαν σε αντικατασταση. Ο τεχνικος τους κανει περι τις 15 μερες συνηθως (αντε μεινε χωρις ψυγειο 15 ολοκληρες μερες ) και κάθε χρονο ο αισθητηρας ψυξης παθαινε εγκεφαλικο. 

Οποτε γεια σου και χαρηκα που σε γνωρισα. 

Να ναι καλα δυο γειτονες που κρατησαν καποιες ευαισθητες τροφες στα δικα τους και ετσι τη βγαλαμε τις γιορτες. Μια φιλη προσφερθηκε να με παει στο φυσικοθεραπευτηριο και μου πεταξε την ιδεα:

-         Ρε υποπτε, δεν πεταγομαστε στη γειτονια μου που εχει τα πολυκαταστηματα μαζεμενα να δεις καποιο καινουριο ψυγειο;

Συμφωνησα μια και ηταν καλη ευκαιρια αφου ειχα μεταφορικο μεσο.

Με πηγε λοιπον στην αρχη στον Κωτσοβολο, στην οδο Δυρραχιου, στα Σεπολια.

Μπαινουμε μεσα και ηταν κατι πιτσιρικαδες που κανουν τους πωλητες.

Ενοιωσα αμεσως το περιφρονητικο τους βλεμμα τυπου «μπα, ο Πακιστανος εβαλε πατεριτσες και κανει βολτες»

Ρωτησαμε για ψυγεια και μας ειπαν στον κατω οροφο.

Ο κατω οροφος όμως ειχε σκαλια. Πολλα.

Ειπα ότι δεν μπορω να τα ανεβοκατεβω και ρωτησα αν υπηρχε ανσανσερ.

Ο πιτσιρικας ειπε πως δεν υπαρχει αλλα δεν δουλευα καποτε τζαμπα στη νυχτα… 

-         και αυτό εκει τι είναι ρε φιλε; Τον ρωτησα δειχνοντας του το ανσανσερ…

-         α, ναι, αυτό είναι για εμπορευματα, μισο να ρωτησω την προϊσταμενη.. 

Πηγε, ρωτησε και γυρισε λεγοντας: 
Λυπαμαι, δεν μπορειτε να το χρησιμοποιησετε…

Η φιλη μου με ξαναρωτησε αν σιγουρα δεν μπορουσα να ανεβοκατεβω τα σκαλια.

Της απαντησα αρνητικα αλλα και να μπορουσα, δεν ηθελα να τους δωσω ουτε μισο ευρω με τετοια συμπεριφορα. Ακου εκει, δεν μπορουμε να το χρησιμοποιησουμε. 
Γιατι ρε μεγαλε, θα σου το τρωγαμε; 

Βγαινοντας, μου λεει η φιλη μου:

-         δεν πειραζει, κοντα ειμαστε, ας πεταχτουμε στην Ηλεκτρονικη, είναι 3 λεπτα από δω. 

Πηγαμε λοιπον στην Ηλεκτρονικη στη διασταυρωση της Λενορμαν και Κηφισου

Το ιδιο προβλημα. Πανω βρισκονται τα ψυγεια αλλα δεν εχουμε ανσανσερ… Δεν λεω, ευγενεστατοι υπαλληλοι, προσφερθηκαν να βοηθησουν, αλλα τι να το κανεις…  Τελοσπαντων, ευτυχως πολύ λιγοτερα τα σκαλια, οποτε εκανα την αναγκη φιλοτιμια και τα ανεβηκα. Εκανα ερευνα αγορας και εφυγα.  

Τοτε η φιλη μου προτεινε και το Media Markt στο Ρεντη το οποιο βρισκεται 2 χλμ πιο περα.

Εκει μαλιστα! 

Αν και τα ψυγεια ηταν στο ισογειο αλλα επειδη ηθελε και εκεινη να αγορασει ένα destinator πηγαμε ΜΕ ΤΟ ΑΝΣΑΝΣΕΡ στον πρωτο οροφο και πηραμε. Ενημερωμενοι και ευγενικοι πωλητες και δεν ημουν σε διαθεση να πολυψαχνω. Ηταν εξαλλου πιο φτηνα από την Ηεκτρονικη. Αγορασα το καινουριο μου ψυγειο από κει. 

Συμπερασμα: Αν εισαι αναπηρος περαν των αλλων, μαλλον εχεις και λιγες επιλογες να πραγματοποιησεις τις αγορες σου….

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ

Από τα κοινωνικα θεματα που αφενος απορω γιατι τα συζηταμε, αφετερου απορω για το τι εχει να πει ο αντιλογος. Στη χωρα μας μια και σχετικα προσφατα ( στην ιστορια, τα 35 χρονια δεν είναι πολύ ) ειμαστε καμμενοι από τη χουντα και το πανεπιστημιο εχει συνδεθει με την εξεγερση του Πολυτεχνειου, εχουμε ευαισθησιες. 

Το ασυλο θεσπιστηκε τοτε για να προστατευονται οι ιδεες και οι αποψεις από διαφορους καθεστωτικο-χουντικους φασιστες που ηθελαν να επιβαλλουν ομερτα στην καλυτερη ή συμφωνια προβατων στη χειροτερη. 

Τωρα, το ασυλο ιδεων είναι μια κατασταση για την οποια μειδιω. Ας παει καποιος σε μια γενικη συνελευση χωρις να ανηκει σε εκκολαπτομενους πολιτευτες και ξεστομισει μια αληθεια, θα φυγει χαραγμενος. Το ασυλο τωρα πια χρειαζεται ώστε στις φοιτητικες εκλογες να βγαινουν 10 διαφορετικα αποτελεσματα. 

Δεν καταλαβαινω αυτό το τρομερο ασυλο πια.

Κινδυνευουμε από κατι και δεν το ξερω; Εχουμε χουντα; 

Για τυπικους λογους, ας δεχθω την εννοια και την υπαρξη του ασυλου. Δεν θα τα χαλασουμε εκει. Εκει που εξοργιζομαι είναι όταν το ασυλο χρησιμοποιειται για να καλυπτονται εγκληματιες. Ξερω, βαρυδγουπη λεξη αλλα δεν βρισκω καποια πιο κοντινη στην αληθεια όταν μιλαμε για ανθρωπους που καινε, σπανε, καταστρεφουν, εκτοξευουν μολοτοβ, ιδιαιτερα δε, όταν μιλαμε για ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ που παρεχουν ΠΑΙΔΕΙΑ. 

Ακουω με χαμογελο τους επαναστατες της πλακας να μιλανε για δημοσια παιδεια, το ποσο απαξιωνεται για τα ιμπερεαλιστικα συμφεροντα, εξω η ιδιωτικη εκπαιδευση, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ιδιο συνδικατο ( ωχ, συγγνωμη αυτό είναι παλιο ) αλλα δεν λενε ουτε λεξη για τους καταστροφεις που εχουν μετατρεψει το Πολυτεχνειο σε γιαφκα. 

Ακουω με δυνατο γελιο αυτή τη φορα, όταν μιλανε για περιφρουρηση εκ των ενοντων. Δηλαδη, για να το κανουμε σε πραγματικες συνθηκες πιεσης και θερμοκρασιας, θα κανουν ντου 50-100 μαντραχαλοι με κουκουλες, λοστους και σπασμενα μαρμαρα και το Πανεπιστημιο θα αντισταθει με 60 χρονους καθηγητες και με 10 φοιτητες ( αφου οι υπολοιποι θα εχουν πεταχτει στο Θησειο για ένα ρακομελο ), αντε και με καποιο βισμα φυλακα, αοπλο, που λογικα θα είναι ο πρωτος που θα φυγει για να γλιτωσει. 

Ποιος είναι αυτος που θα περιφρουρησει το Πανεπιστημιο και με τι μεσα;

Τι θα κανει ο καθηγητης δηλαδη και καποιοι φοιτητες;

Θα παρουν και αυτοι ροπαλα για να εμποδιζουν την επιδρομη των Οστρογοτθων;

Θα φτιαξουν πανεπιστημιακες μολοτοβ, με δυνατοτητα διασπορας και προσεληνωσης, για να πεταξουν; 

Συγγνωμη αλλα αυτή η υποκρισια δεν αντεχεται. Η αυτοκρατορια του παραλογου με οδηγει στη σκοτεινη συνωμοσια που λεει πως οι πολιτικοι θελουν να συντηρειται αυτή η κατασταση με σκοπο να απαξιωθει η δημοσια παιδεια, να γινονται μπαχαλα για να επικαλυπτονται οι υπογραφες σε αποφασεις πολύ χειροτερες για το κοινωνικο συνολο. 

Αν πραγματικα θελουμε να διατηρησουμε τη δημοσια παιδεια σε υψηλο επιπεδο, δεν χρειαζεται το 15% του προϋπολογισμου. Αυτά είναι αστεια πραγματα. Όταν δεν θελεις να πετυχεις κατι, βαζεις ανεφικτους στοχους. Μπορουμε τους ηδη υπαρχοντες πορους να τους αξιοποιησουμε προς αναπτυξη και όχι για να επισκευαζουμε τις καταστροφες. 

Αν η συζητηση για το πανεπιστημιακο ασυλο γινεται για να προστατευσουμε τις ιδεες, τη γνωση και τη σκεψη, δεν θα μας παρει πανω από 5 λεπτα. 

Απαγορευση των εγκληματικων πραξεων και η σεμνη τελετη λαμβανει τελος.

Αν η συζητηση γινεται για το πώς θα εχουμε αρτιες εγκαταστασεις με μολοτοφορους, τοτε μπορει να χρειαστουμε 17 Ολυμπιαδες και ακομα θα λεμε τα ιδια. 

Εξαλλου, ολο και καποιο μπαχαλο θα γινει, ολο και θα γεμισουμε την αστικη μας πληξη με πολεμικες εικονες. Καπως ετσι περναει η ωρα, καπως ετσι λεμε και δεν πραττουμε και καπως ετσι μια ισχυρη μειοψηφια καταστρεφει την περιουσια των πολλων….

Η ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ.

Το ανωτερω είναι από τα κλισε που απεχθανομαι και σιχαινομαι.

Επιβεβαιωθηκε πριν από λιγες μερες. 

Με τις πατεριτσες ο γραφων και με το ποδι να μην είναι σε θεση να πατησει, αποζητησα τη βοηθεια ενός φιλου ( που τωρα πια είναι πρωην φιλος ) να με μεταφερει στο ΙΚΑ ώστε να περασω από την επιτροπη, να παρω την αδεια για τη δουλεια και να πληρωθω για τον ναρθηκα που αγορασα. 

Ο φιλος με πουλησε (και δεν εκανε τιποτα για να επανορθωσει ) και από τον εκνευρισμο μου ξεκινησα να παω με τα ποδια. Δεν είναι τρομακτικη αποσταση – περιπου 10 λεπτα με κανονικο βαδισμα - αλλα με την πατεριτσα και το ένα ποδι να κρεμεται και να μην πρεπει να πατησει, θα επρεπε να διαθετω το μυικο συστημα του Καρελιν για να αντεξω. 

Τα νευρα μου με βοηθησαν να φτασω στα 3/4 της διαδρομης. Μετα κουραστηκα, οι ωμοι μου πονουσαν και τα χερια μου ειχαν γινει ταναλιες. Αρχισε να βρεχει, κρυωνα και εμεινα για λιγο κρεμασμενος στην πατεριτσα να παρω μια ανασα. Εκεινη την ωρα, ερχοταν ένα ελευθερο ταξι. Μου εκανε εντυπωση γιατι το στενο κάθε άλλο παρα πολυσυχναστο είναι. Σταματαω τον οδηγο και του λεω:

-         ρε φιλε, μου εχει βγει το λαδι, μπορεις σε παρακαλω να με πεταξεις μεχρι το ΙΚΑ; Ξερω ότι δεν είναι μεγαλη κουρσα αλλα ερχομαι από μακρια…. Διαλυθηκα!

-         Ελα αδερφε, ειπε προθυμα ο καλοσυνατος ταξιτζης και σε λιγοτερο από ένα μισυ λεπτο, φτασαμε.

-         Τι σου οφειλω;

-         Κανε μας τη χαρη ρε φιλε, σηκω φυγε, για 200 μετρα; Θα με καψει ο θεος αν σου παρω λεφτα!

Ο Θεος όχι μονο δεν τον εκαψε αλλα με το που κατεβηκα τον πλησιασε μια κυρια και του ειπε: Μηπως πατε Πειραια;

Γυρισα χαμογελωντας: Τελικα σε πληρωσε ο Θεος! Χιλια ευχαριστω φιλε, να σαι καλα!

Λιγο πριν μπω στην εισοδο, ακουω μια φωνη:

-         Μηχανακι;

-         Μπασκετ φιλε, απαντησα σε ένα παλικαρι που δεν το ηξερα και με ρωτησε.

-         Περαστικα σου ρε φιλαρακο…

-         Σε ευχαριστω πολύ!

Μπαινω στο ΙΚΑ, φτανω στο δωματιο που ηταν η επιτροπη, καμια 30αρια ατομα απεξω. Για καθισματα ουτε λογος. Ειχα το νουμερο 49 και εκεινη την ωρα μολις ειχε μπει το 21. 

-         Ελα αγορι μου καθησε, ειπε μια μεσοκοπη κυρια γυρω στα 50.

 Ότι ετοιμαζομουν να παω 10 μετρα πιο κατω να κατσω στις σκαλες. Κοιτα να δεις… Ηταν και νεαροι τυποι που περιμεναν καθημενοι τη σειρα τους αλλα φιλοτιμηθηκε η ταλαιπωρημενη γυναικα… Σε λιγο σηκωθηκε ενας νεαρος και παραχωρησε τη θεση του και ετσι η καλη αυτή κυρια εκατσε διπλα μου. Ευγενεστατη, με ρωτησε πως χτυπησα και μου ειπε και τη δικη της ιστορια. Ειχε τον γιο της εργατη σε αποθηκη. Από λαθος χερισμο ενός συναδελφου του, το κλαρκ σχεδον του ξεριζωσε το ποδι από τη γαμπα και κατω… Και μετα τι να της πω για το δικο μου προβλημα… 27 χρονων παλικαρι, σχεδον 3 μηνες κατακοιτος και με ελπιδα να περπατησει από τους 6 μηνες και μετα… 

Αυτή λοιπον η γυναικα του μοχθου και του πονου ειχε την καλοσυνη να μου παραχωρησει τη σειρα της. 

- Περασε παιδι μου. Εσυ εχεις πατεριτσες, εγω καθομαι και μπορω να περιμενω. Κερδισα στην καταταξη 24 θεσεις και γυρευε ποσο χρονο και μπηκα. 

Οι γιατροι με συμπαθησαν με το καλησπερα.

Με ρωτησαν τι εχω, που χειρουργηθηκα, από συμπτωση ο ενας ηξερε αυτόν που με μαχαιρωσε και μπροστα μου τον πηρε τηλεφωνο για καλημερο-χαιρετουρες και μου ειπε: 

- Αραξε, θα σου κανουμε τα χαρτια όπως πρεπει για να μην ταλαιπωρηθεις.

 Να ναι καλα οι ανθρωποι…

Φευγω από την επιτροπη και κατευθυνθηκα για το ανσανσερ.

Ότι ειχε φτασει στον οροφο, μπηκε ενας παππους και του φωναξα να κρατησει την πορτα για να προλαβω να μπω και εγω. 

Δεν με ακουσε, η πορτα πηγαινε να κλεισει και ενας ιατρικος επισκεπτης που στο στρατο σιγουρα θα ηταν λοκατζης, ετρεξε, κρατησε την πορτα και ετσι καταφερα να μπω. 

-         Περαστικα σου φιλε,  μου ειπε και τον ευχαριστησα εκπληκτος. 

Θα μου πεις, ε, ενταξει και τι εγινε. Από το σημειο που βρισκομουν, οση ωρα μιλουσα με την κυρια, παρατηρησα πως ειχε μεγαλη αναμονη ο ανελκυστηρας ( ας πω και την ελληνικη λεξη ) οποτε και εκει γλιτωσα την ταλαιπωρια. 

Φτανω στις διοικητικες υπηρεσιες, ενας χαμος. Παιρνω νουμερο, 178. Κοιταζω ποιο ηταν online εκεινη την ωρα, 114. Όλα τα καθισματα πιασμενα, κανεις δεν φιλοτιμηθηκε να σηκωθει και σκεφτηκα πως εκει θα αφηνα τα κοκκαλα μου. Ντραπηκα να πω «μπορει καποιο γουρουνακι να σηκωθει σας παρακαλω;» και στεκομουν ορθιος.

Είναι ζητημα αν περασαν 5 λεπτα, ακουσα ένα: 

-         Αφου δεν εχετε την ανθρωπια να σηκωθειτε, θα περασει τωρα το παιδι με τις πατεριτσες να εξυπηρετηθει! Ντροπη σε ολους σας! 

Ηταν η προϊσταμενη που με ειχε δει από το γραφειο της και βγηκε εξω.

Την ευχαριστησα αποσβολωμενος. 

Τελειωνω στα γρηγορα και με τις παροχες και ξεκινησα τον δρομο για την επιστροφη, διερωτωμενος αν θα τα καταφερω. Κατεβαινω κατω. Εβρεχε. Πανω που πηγα να καλεσω ραδιοταξι, βλεπω ένα, ακριβως μπροστα στην εισοδο! 

-         Φιλε ελευθερος; Ρωτησα.

-         Όχι, γιατι περιμενω έναν παππου που είναι στο γιατρο

-         Δεν μενω μακρια σε παρακαλω αλλα δυστυχως δεν μπορω να το περπατησω με τις πατεριτσες στη βροχη…

-         Που μενεις;

-         Εκει..

-         Προλαβαινουμε. Μπες μεσα. 

Φτανω στο σπιτι, αποβιβαζομαι και ξεκιναω να ανεβω τις σκαλες.

Να γλιστρανε τα σκαλοπατια και να προσπαθω να κρατησω ισορροπια.

Ξαφνικα νοιωθω ένα χερι να με κραταει και να με βοηθαει στην αναβαση.

Γυρναω και βλεπω τον φαρμακοποιο που είναι ακριβως απεναντι. Με ειδε όταν κατεβηκα και ετρεξε παρατωντας τη δουλεια του.

-         ρε υποπτε, για ονομα ρε τρελε, μιλα, να ερθω να σε βοηθησω!!! Παλι καλα που σε ειδα δηλαδη! 

Εφτασα σπιτι κουρασμενος αλλα ανακουφισμενος που τελειωσα με τη χαρτουρα.

Στην πρωτη τζουρα του καφε και του τσιγαρου, ένα χαμογελο ζωγραφιστηκε αυτοματα στο προσωπο μου.

Οσο υπαρχουν ανθρωποι…

Αληθεια, ποσοι αγνωστοι με βοηθησαν…

Ποσοι ανθρωποι που πιθανως δεν θα ξαναδω ποτε, εδειξαν καλοσυνη και ανθρωπια…  

Μου ειπαν ένα «περαστικα» και ας μη με ηξεραν, που με βοηθησαν ο κάθενας με τον τροπο του… 

Οσο υπαρχουν ανθρωποι και η ανθρωπια μπορει να μη διαφημιζεται αλλα υπαρχει. 

Σε ευχαριστω Θεε μου που μου εδειξες ότι το ΦΩΣ δεν εσβησε….

ΜΥΤΙΛΗΝΗ

Εδώ λοιπον μπορειτε να απολαυσετε στιγμιοτυπα από το προσφατο επαγγελματικο μου ταξιδι στη Μυτιληνη. Για μερικες φωτογραφιες που εβγαλα στο λιμανι είμαι πολύ περηφανος! 

Απολαυστε εδώ: http://picasaweb.google.com/mr.suspect/2008#

Και όπως ειπαμε!

Αν σας αρεσει καποια, μπορειτε να την κλεψετε ελευθερα. Τα πνευματικα δικαιωματα  δεν με ενδιαφερουν.  Απλως, απευθυνομενος στο φιλοτιμο σας, αν αποφασιστε καποια ή καποιες να τις διαδωσετε, μπορειτε να αναφερετε ότι την πηρατε από το www.suspectblog.gr
 

Οποτε λοιπον, βαλτε τις μουσικες που σας αρεσουν καθως θα τις χαζευετε και απολαυστε το σαν βιντεοκλιπ!

ΠΕΓΚΥ ΤΣΟΥΡΟΠΛΗ

Σας εγραφα εδώ: http://suspect-enjoys-the-silence.blogspot.com/2008/12/almost-famous.html

Για την προσπαθεια που ειχα κανει το 2005 να γραφω για ένα περιοδικο για την ΑΕΚ. Δεν ευνοησαν οι συνθηκες, δεν τα καταφερα να προχωρησω μετα το πρωτο τευχος αλλα αυτό που μου εμεινε ηταν η γνωριμια μου με τον αρχηγο της ΑΕΚ στο μπασκετ, Νικο Χατζη. 

Σε μια ενστικτωδη παρορμηση, πραγματοποιησα πριν από λιγο καιρο συνεντευξη του Νικου Χατζη σε απευθειας διαλογο με φιλους της ΑΕΚ, από το καλυτερο κιτρινομαυρο φορουμ στο διαδικτυο, που εμφανιζεται στη διευθυνση www.aek.com

Εχω την εντυπωση πως κανεις άλλος παικτης από τις υπολοιπες μεγαλες ομαδες του μπασκετ δεν εχει κανει απευθειας διαλογο σε οπαδικο site, ( νομιζω ο Αλβερτης μια φορα αλλα σε ουδετερο site με συντονισμο δημοσιογραφου ) οποτε ο Χατζης πιστωνεται αυτή την πρωτοπορια και εγω φυσικα την επιτυχια! 

Τη συνεντευξη μπορειτε να τη δειτε εδώ: http://www.aek.com/interviews/hatzis_interview.htm

Το θεμα όμως του παροντος δεν είναι ο Χατζης. 

Όταν του τηλεφωνησα για να του εξηγησω τι θελω, δεχθηκε μεν αλλα υπηρχε ένα προβλημα. Ο Χατζης δεν είναι χρηστης του ιντερνετ. Αυτό που σκεφτηκα ως καλυτερη λυση ηταν να πηγαιναμε σε ένα ιντερνετ καφε στην Κηφισια καθοτι εκει δημοτης ο Νικος και δεν μπορουσα να τον κουβαλαω από δω και από κει.  

Εψαξα, η χρηση του γκουγκλ δεν με βοηθησε πολυ γιατι βρηκα δυο όλα και όλα και όταν πηρα τηλεφωνο να ρωτησω, δεν απαντουσε ανθρωπος. Όπως καταλαβαινετε δεν θα ρισκαρα να παω στο αγνωστο γιατι θα ημουν εκτεθειμενος απεναντι και στον ανθρωπο και στους ΑΕΚτζηδες φιλους. 

Ρωτησα δυο γνωστους που εμεναν εκει, δεν ηξεραν και σχεδον απελπισμενος μπηκα στο site του δημου Κηφισιας μπας και υπηρχε μια καταχωρηση. 

Μπηκα που λετε στο site και εμεινα εντυπωσιασμενος από την αναποδη. Μεγαλο χαλι! Μενου πεταμενα από δω και από κει, να πατας ένα λινκ και να σου βγαινει η πρωτη σελιδα, σχεδιαστικα απαραδεκτο και το μενου της επικοινωνιας να σε βγαζει στο απειρο. 
Μπειτε να το δειτε εδώ: http://www.kifissia.gr/index.php

Εστειλα ένα μειλ υπολογιζοντας και ελπιζοντας ότι το info@ θα δουλευε και ρωτησα αν υπαρχει ιντερνετ καφε στον δημο γιατι χρειαζομουν έναν υπολογιστη για επαγγελματικους λογους.

Ουτε διευκρινισα τι θελω, ουτε γιατι το θελω, όπως σας το γραφω! 

Θαυμα! 

Πηρα την ιδια μερα απαντηση από την κυρια ΠΕΓΚΥ ΤΣΟΥΡΟΠΛΗ, υπευθυνη δημοσιων σχεσεων του Δημου η οποια μου ειπε ότι δεν ηξερε για ιντερνετ καφε αλλα θα μπορουσα να πηγαινα στα γραφεια του Δημου να εξυπηρετηθω!!!

Τρελαθηκα! 

Τι καλοσυνη, τι ευγενεια, ουτε καν ηξεραν αν ημουν δημοτης, ουτε καν συστηθηκα δηλαδη και βρεθηκε ενας δημοσιος υπαλληλος με φιλοτιμο να ανταποκριθει αμεσα και να μου δωσει λυση! 

Αδραξα την ευκαιρια και πηρα τηλεφωνο. Μιλησα με την καλη κυρια Τσουροπλη, της εξηγησα τι θελω να κανω και να ναι καλα η γυναικα, προσφερθηκε να ανοιξει το γραφειο της την Κυριακη για τη συνεντευξη!!!

Οφειλω να ομολογησω ότι το φιλοτιμο και η ευγενεια της με σκλαβωσε. Συνηθως όταν αναφερομαστε σε καποιον το κανουμε για να κραξουμε ή να κολακεψουμε καποιον διασημο. Για αυτό και αποφασισα να κανω μια αναφορα σε έναν ανθρωπο της καθημερινοτητας. 

Στην ερωτηση μου γιατι το site είναι τοσο χαλια ιδιατερα δε από έναν ευρωστο Δημο, μου απαντησε πως ετοιμαζουν το καινουριο. «Ναι αλλα για να μην εκτιθεστε» αντετεινα, «μπορειτε να βαλετε ένα under construction και να παρουσιασετε το τελικο. Κριμα είναι».

Τελοσπαντων, αυτό είναι δικο τους ζητημα, δεν μου πεφτει λογος. 

Αυτό όμως που θελω να σημειωσω είναι ένα μεγαλο ευχαριστω στην Πεγκυ Τσουροπλη και αν οι δημοσιοι υπαλληλοι ηταν σαν αυτή, το κρατος μας θα ηταν 100 φορες καλυτερο.