ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

-         Εχεις δοκιμασει ποτε να πιεις καφε χωρις το τσιγαρο; 

Ημουν στο φαναρι αγουροξυπνημενος, περιμενα το πρασινο και καπνιζα. Διπλα μου ένα παπακι με έναν μεσηλικα κυριο,  φανερα βιοπαλαιστη, που φορουσε ένα κρανος από αυτά που αν πεσεις, είναι τοσο ισχυρα οσο και το τσοφλι του αυγου που εκτοξευεται από τον τριτο οροφο.

-         Όχι, ισα ισα που καφες χωρις τσιγαρο δεν γινεται! απαντησα με περιεργεια.

-         Καπνιζα χρονια φιλε. Το κοψα. Πνευμονια, καρδιες…. Η απολαυση τελικα είναι αμα το κοβεις. Αλλαζουν ολες οι γευσεις..

-         Τι να σου πω ρε φιλε, δεν ξερω..

-         Κοψτο αγορι μου, ή καλυτερα δοκιμασε το. Ξυπνα ένα πρωι και πιες καφε χωρις το τσιγαρο. Θα νοιωσεις άλλη γευση…

Το φαναρι αναψε πρασινο και ξεκινησαμε προς αντιθετες κατευθυνσεις. 

-         Καλη σου μερα αδερφε, τον χαιρετησα, καλη δυναμη και καλη συνεχεια

-         Να σαι καλα, ρε φιλε, επισης! ειπε εγκαρδια..

Μου χαρισε το χαμογελο αυτος ο ανθρωπος. Ενώ στην αρχη τον αντιμετωπισα με επιφυλαξη, αλλα μου αρεσε αυτός ο ανθρωπινος διαλογος δυο αγνωστων που ο καθενας μετα τραβηξε τον δρομο του. 

Ανθρωπια.

Αυτη που χανουμε σιγα σιγα στη μεγαλη πολη….