ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ

Όταν αποκτησω μεγαλυτερη εμπειρια, το πιο πιθανο είναι να γραψω μακροσκελως για το πώς βιωνω το βαρυγδουπο «ραδιοφωνικος παραγωγος» 

Ακομα αισθανομαι πως συλλεγω εμπειριες και δεν εχω αποκρυσταλλωσει συμπερασματα, αισθησεις και εικονες. 

Το σπορ του ραδιοφωνικου παραγωγου είναι αν μη τι άλλο ιδιομορφο.

Εισαι μονος σου σε ένα στουντιο, καταθετεις τη μουσικη σου προταση, τις αποψεις σου με το προσωπικο σου στιλ, εξωτερικευεις στοιχεια του εαυτου και της προσωπικοτητας σου και εκπεμπεις στη …θαλασσα! 

Πιθανως να παρεις μια αποψη από έναν φιλο, από μερικους γνωστους ή ασχετους ή φιλους από το facebook, να μπει κανεις στον κοπο και στο κοστος να σου στειλει ένα μηνυμα στον πενταψηφιο αριθμο αλλα κατ ουσιαν δεν ξερεις ουτε σε ποσους απευθυνεσαι, ουτε τι αντικτυπο εχεις, ουτε στο κατω κατω της γραφης αν αυτό που κανεις αξιζει τον κοπο ή είναι για πεταμα. 

Η συντροφια συναντα τη μοναξια χωρις επαναλαμβανομενα δεδομενα. Σε άλλες εκπομπες εχω αισθανθει τη χαρα του παιδιου τυπου «να κοιτα μαμα, με ακουει ο κοσμος» και σε καποιες άλλες εχω μπει στον πειρασμο να πω κατι εντελως υπερβολικο ή υβριστικο ή απαραδεκτο αφου «μονος μου τα λεω, μονος μου τα ακουω, ας παρεκτραπω, ποιος θα το παρει χαμπαρι;»

Μια φορα μαλιστα δεν αντισταθηκα στον πειρασμο και όταν ενας ακροατης – που μπορει να καταλαβε ότι ειμαι παρανοϊκος και ψυχικα διαταραγμενος – με ρωτησε προκλητικα ποιος είναι ο αγαπημενος μου ραδιοφωνικος σταθμος, δεν διστασα να απαντησω στον αερα πως ακουω για ευνοητους λογους τον FREE RADIO και μου αρεσει εξισου ο ΕΝ ΛΕΥΚΩ

Εδώ βεβαια ο ειρων αναγνωστης μπορει να αντιτεινει:

Για στασου ρε υποπτε, αν δηλαδη ησουν στον SKY θα ελεγες ότι ακους και τον FLASH;

Εξαρταται. Αν ημουν αναγνωρισιμος, μαλλον θα το ξανακανα. Αν ημουν ενας από τους πολλους, εκεινη την ωρα η οθονη θα εβγαζε κινεζικα, θα εκανα γαργαρα την ερωτηση ή θα απαντουσα με ένα απαραδεκτο στερεοτυπο ( κλισε το λεμε στα νεα ελληνικα ) τυπου «ο ψηφιακος μου δεκτης φιλε, είναι καρφωμενος εδώ σε μας που είναι η καλυτερη παρεα με την καλυτερη μουσικη» μπλιαχ!

Πριν από ένα περιπου μηνα ο σταθμος εκανε παρτι και δεν θα μπορουσα να λειψω.

Γνωριζω τους περισσοτερους από τους παραγωγους και υπαρχει ευχαριστο κλιμα μεταξυ μας. Δεν υποκρινομαι τις βλακειες των σταρισκων ότι ειμαστε μια μεγαλη οικογενεια και λοιπες χαζαμαρες αλλα σε γενικες γραμμες εχουμε καλες σχεσεις. 

Είναι και το αντικειμενο τετοιο, που ο καθενας κανει την εκπομπη του και δεν εχουμε να μοιρασουμε κατι. Αυτό που μου αφησε αυτό το παρτι, ηταν ότι με πλησιασαν μερικοι αγνωστοι και στην αρχη με ρωτησαν αν ειμαι ο suspect.

Αφου απαντησα θετικα και εβαλα τις αισθησεις μου στο κοκκινο ώστε να ειμαι ετοιμος για παν ενδεχομενο, εξεπλαγην όταν μου ειπαν «φιλε ακουμε την εκπομπη σου, μπηκαμε και στο μπλογκ σου, συγχαρητηρια και καλη συνεχεια να εχεις» 

Το θεμα μου δεν είναι να δειξω ότι εχω φαν κλαμπ.

Εξαλλου δεν συνερρευσαν τα πληθη, ουτε για να μου μιλησουν εκαναν πρωτα μια οσφυοκαμπτικως αψογη γονυκλυσια. 

4-5 ανθρωποι όμως ειχαν την καλη προαιρεση να ερθουν να μου απευθυνουν έναν καλο λογο. Αυτό συγκρατω, αυτό μενει και αυτό είναι η μεγαλυτερη ηθικη ικανοποιηση που εχω παρει ως τωρα. 

Είναι υπεροχο το συναισθημα να σου μιλουν αγνωστοι με καλοσυνη. Να νοιωθεις ότι αυτό που κάνεις, εχει μια αναγνωριση από ανθρωπους που πιθανως δεν προκειται να ξαναδεις ποτε και δεν ηταν υποχρεωμενοι να απευθυνουν αυτή τη φιλοφρονηση. 

Καθημερινα δινω μαχη με τον εαυτο μου για να μην την ψωνισω.

Καθημερινα επαναλαμβανω στον εαυτο μου το ενδεχομενο ότι το ραδιοφωνο είναι μια ιδιατερη, μια ευχαριστη και προσωρινη ενασχοληση που μπορει στο αμεσο μελλον να αποτελει αναμνηση.

Θα προσπαθησω οσο μπορω να είναι καλη….