ΟΧΙ ΕΓΩ

Ελα ρε υποπτε, πως κανεις ετσι;

Αφου με ξερεις, εγω δεν παιρνω τηλεφωνο. Παρε εσυ να βγουμε.

Ετσι ειμαι εγω. Δεν το κανω επιτηδες, απλως δεν παιρνω τηλεφωνο.

Παρε εσυ. Αφου με ξερεις τωρα… 

Αυτά μου ελεγε ενας φιλος και τωρα πια πριν από τη λεξη φιλος μπαινει το πρωην.

Μια βασικη αρχη στις κοινωνικες σχεσεις οποιασδηποτε μορφης ( φιλικη, επαγγελματικη, ερωτικη ) είναι η αμοιβαιοτητα. Όχι καταναγκην μια σου και μια μου. Όχι στην αυστηρη ζυγαρια. Εστω τρεις μου και μια σου. Οχτω μου και τρεις σου. Το πεντε μηδεν όμως είναι βαρυ σκορ σε όλα τα επιπεδα.

Από το ποδοσφαιρο ως την παρεα. 

Σκεπτομαι πως αν ενας ανθρωπος δεν είναι παρων στα μικρα τυπου ένα τηλεφωνο να δω τι κανεις, να βγουμε για ένα καφε, δεν μπορει εξ ορισμου να είναι και στα μεγαλα. Είναι πολύ ευκολο να βγαζεις ένα επιμυθιο ότι εγω δεν παιρνω τηλεφωνο και να τα αφηνεις όλα στους αλλους. Είναι η καλυτερη οδος για την αργα ή γρηγορα, απομονωση. 

Είναι ευκολο να παραδεχεσαι μεγαλοψυχα ότι «δεν ειμαι ενταξει» και να μην προσπαθεις να βελτιωθεις.

Δεν με ενδιαφερει πια η παραδοχη αλλα η δραση και η ενεργεια.

Αλλιως είναι στειρο. 

Αν εσυ «φιλε» δεν ενδιαφερεσαι να μαθεις αν ζω, αν πεθανα, αν δεν ειμαι καλα, τοτε πώς να σε καλεσω σε περιπτωση κατά την οποια θελω να μοιραστω μαζι σου τον πονο μου και τη χαρα μου;

Καποια στιγμη σκεφτηκα ότι μηπως το «εγω δεν παιρνω τηλεφωνο» είναι μια ευγενικη απορριψη της παρεας. Με παραξενευε όμως το γεγονος ότι η συντροφια ηταν εξαιρετικη και περναγαμε υπεροχα. 

Κατεληξα στο συμπερασμα ότι προκειται περι εγωπαθειας. Γιατι ο ιδιος ανθρωπος αν βρει μια κοπελα που να τον καιει, τοτε και τηλεφωνο παιρνει και μηνυματα στελνει και mail πληκτρολογει και vga και βραστα μεσα. 

Σε ολες τις σχεσεις, αν προσπαθει μονο ενας κουραζεται. Παλιοτερα συμβιβαζομουν με την ιδεα «ενταξει, ας παιρνω μονο εγω». Τωρα πια όχι.

Καλω μια δυο τρεις. Μετα χαιρετε. 
Ανθρωπος που δεν ανταποκρινεται, δεν κανει.

Εφαρμοζω κατ αναλογιαν αυτό που καποτε ειπε ο Αποστολος Παυλος.

«Νουθετει μια δυο, μετα αφες αυτόν»

Η πορεια στη ζωη με βοηθησε να καταλαβω ότι οι μονοπλευρες σχεσεις που εγκατελειψα με αυτους τους ανθρωπους, μου εδωσαν χρονο ειτε για καλυτερες παρεες ειτε για πιο ωφελιμες ενασχολησεις.

Αν σε καποιον «φιλο» κανει κοπο να παρει στο χερακι του το τηλεφωνο, να με βρει με δυο κλικ στη μνημη του και να πατησει την κληση, τοτε σε μια δυσκολη στιγμη όχι μονο δεν θα μπορεσει να είναι εκει, αλλα θα είναι και ο πρωτος που θα φυγει τρεχοντας. 

Η δικαιολογια τυπου «Ναι, μπορει στα μικρα να ειμαι εκει αλλα σε μια δυσκολια θα τρεξω» είναι εντελως αβασιμη καθως όταν καποιος δεν ενδιαφερεται, αυτόματα απομακρυνεται. Και οι απομακρυσμενες παραλιες είναι δυσβατες. 

Αν δεν υπαρχει αμοιβαιοτητα και ανταποκριση σε μια σχεση, δεν υπαρχει και λογος για σχεση. Γιατι ευκολα στη θεση της αλληλοεκτιμησης μπαινει το παρακαλι και η αυτόϋποτιμηση….

Δεν εχω κανενα προβλημα να κανω καινουριους φιλους και δεν εχω παγιωμενες αντιληψεις τυπου ότι οι πραγματικες φιλιες δημιουργουνται στο σχολειο και στον στρατο. Εχω γνωρισει αξιολογα ατομα από ποικιλους κοινωνικους χωρους και χαιρομαι που ανηκουν στον κυκλο μου. Το πρωτο όμως τεστ αξιολογησης είναι η αμοιβαιοτητα. Και συνηθως αυτό το τεστ είναι εξοχως αξιοπιστο και για τη συνεχεια….

Ο ανθρωπος ως ρευστο ον που αγεται και φερεται αναλογα με τις επιθυμιες του και το συμφερον του, δεν μπαινει ακριβως σε καλουπια. Εχω ακουσει για φιλιες τυπου βρισκομαστε μια φορα το χρονο και τα λεμε σαν αδερφια. Ειχα και εγω έναν τετοιο. Κουραστηκα όμως να παιρνω τηλεφωνο μονο εγω. Περασα και τη δοκιμασια με την απωλεια του πατερα μου και απουσιασε… Εκριθη ακαταλληλος. Λογικο. Όταν δεν ζεις τον αλλον, δεν μπορεις σε μια φορα το χρονο να καλυψεις το εδαφος.

Ειχα και έναν αλλον, συνεπη. Με αμοιβαιοτητα. Δεν με συμπαθησε ποτε η κοπελα του και όταν του εθεσε το διλημμα, ή εγω ή αυτος, προτιμησε εκεινη. Καλα εκανε γιατι ο ερωτας είναι πιο σημαντικος από τη φιλια. Και οσοι υποστηριζουν το αντιθετο, απλως δεν πανε καλα τα ερωτικα τους. Ειδα λοιπον και τις εξαιρεσεις. 

Πιστευω όμως ότι σε γενικες γραμμες οι γερες φιλιες βασιζονται όπως και ο ανθρωπος στο βημα του. Ένα ποδι μπρος, ένα πισω, εναλλαγη. Πορεια.

Ουτε στο κουτσο, ουτε να πηγαινει μονο το ένα ποδι μπροστα και το άλλο να σερνεται. 
Γιατι αργα ή γρηγορα ο ανθρωπος αυτος θα πεσει….