ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ - ΠΕΚΙΝΟ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ

Παρακολουθωντας τους αγωνες του προολυμπιακου τουρνουα, ενοιωσα περηφανια για την Εθνικη μας ομαδα. Όχι μονο για τα επιτυχη αποτελεσματα της αλλα για το κλιμα και τη νοοτροπια της.

Τα τελευταια χρονια η ομαδα μας είναι σταθερα στις καλυτερες του κοσμου, διακρινεται και καποια θεματα που προεκυψαν λιγο πριν τους αγωνες ευτυχως με τις εμφανισεις μας λυθηκαν και παμε απροσκοπτα στο Πεκινο.

Το πρωτο θεμα που ακουγαμε να υφερπει είναι αυτό του προπονητη. Ιδιαιτερα δε όταν ο Γιαννακης αποφασισε να παει στον Ολυμπιακο, διαφορα παπαγαλακια που γραφουν σε εφημεριδες αρχισαν ένα πολεμο με οπαδικα επιχειρηματα, ότι και καλα ο κοουτς θα ασκει πλημμελως τα καθηκοντα του στην Εθνικη, ότι θα υπαρχει κοντρα και μεροληψια απεναντι στους παικτες του ΠΑΟ και διαφορα τετοια κλασικα ελληνικα. Ο Παναγιωτης Γιαννακης είναι για μενα ο πλεον αξιοσεβαστος ανθρωπος του ελληνικου μπασκετ. Και ως προπονητης και ως ανθρωπος και συμφωνα με τα δικα μου κριτηρια κατατασσεται στους μεγαλους Ελληνες. Εχω ξαναγραψει ότι τον σεβομαι περισσοτερο από τον Γκαλη καθως ο μεν Γκαλης ηταν μεγιστος και ανοιξε το δρομο, όμως ο Γιαννακης συνεχιζει να προσφερει στο ελληνικο μπασκετ με διακρισεις που δεν γνωρισαμε ποτε αλλοτε σε εθνικο επιπεδο.

Βεβαια μπορει να ενοχλησε πολλους η σταση του στα πλεϊ οφ με τον ΠΑΟ αλλα μιλαμε για έναν επαγγελματια που υπερασπιζε τα συμφεροντα της ομαδας του και οι διαμαρτυριες του δεν ηταν αδικες στους διαιτητες. Όπως και να χει, είναι άλλο πραγμα ο συλλογος και άλλο η Εθνικη ομαδα με την οποια ειχε ηδη δωσει δειγματα γραφης. Ευτυχως οι φωνες που ακουστηκαν από κατι Συριγους περι αντικαταστασης του δεν εγιναν πραγματικοτητα και ο Γιαννακης παρεμεινε στον παγκο να δινει οραμα στους παικτες και σε ολους μας. Μπορει η λογικη του μη χειρον βελτιστον να μην είναι παντα η καλυτερη αλλα πολλες φορες βοηθαει να διακρινει κανεις τις πραγματικες επιλογες. Εστω ότι δεν ειχαμε τον Γιαννακη γιατι πηγε στον Ολυμπιακο.

Ποιον θα βαζαμε; Δυστυχως οι Ελληνες προπονητες που υπαρχουν στην πιατσα είναι επαγγελματιες γυρολογοι και εκτος Κατσικαρη που κανει μια σταθερη καριερα στη Βαλενθια, δεν μπορω να ξεχωρισω καποιον. Αντε τον συμπαθη Πεδουλακη ( που πολλες φορες με εκνευριζουν οι λιμουζο - καταστροφικης αμυνας ομαδες του ) αλλα μπροστα στον Γιαννακη, δεν. Ποιος αυτή τη στιγμη είναι καλυτερος του ώστε να καθησει στον παγκο της Εθνικης; Ο Γιαννακης πηγε στο Μαρουσι και το εφτασε στους τελικους και στην κατακτηση Ευρωπαϊκου κυπελλου.

Πηγε στον Ολυμπιακο και το συνοθυλλεμα του Γκερσον το εκανε στο αψε σβησε ομαδα που παραλιγο να αποκλεισει την μετεπειτα πρωταθλητρια Ευρωπης ΤΣΣΚΑ και ζορισε ασφυκτικα τον ΠΑΟ όταν ο Γκερσον εφαγε 25 ποντους και ειπε και ευχαριστω. Οσο για την πλημμελη ασκηση καθηκοντων δεν μπορει να σταθει ως δικαιολογια καθως η εθνικη Ελλαδος απαρτιζεται στη συντριπτικη της πλειοψηφια από παικτες του Παναθηναϊκου και του Ολυμπιακου, ολοι εδώ είναι. Δεν χρειαζονται ταξιδια στο υπερπεραν για να τους δει. Οσο για τον Κουφο, υπαρχει και η τηλεοραση. Μετα από αυτή την παραφιλολογια η οποια διηρκησε αρκετα και ευτυχως που δεν εγινε καποιο τραγικο λαθος ειτε γιατι σοφα ο Γιαννακης παρεμεινε στη θεση του ειτε γιατι κανεις δεν ειχε ( και που να το βρει ) το ειδικο βαρος να του δειξει την εξοδο, το δευτερο θεμα που ειχαμε να αντιμετωπισουμε ηταν το ροστερ. Αφου με κοπο ξεπερασαν μερικοι οπαδοι που τυγχανει να ενημερωνουν και τον κοσμο γιατι κληθηκαν ΒΟΗΘΗΤΙΚΟΙ παικτες όπως ο Καλαμποκης, ο Ξανθοπουλος και ο Καϊμακογλου πιασαμε μια μινι συζητηση για το ποιος επρεπε να κληθει, - και κυριως από ποια ομαδα προερχεται - συνεχισαμε με το να ψαχνουμε τους πρωταγωνιστες. Ευτυχως, την Εθνικη Ελλαδος δεν ψαχνουμε να τη βρουμε τωρα. Την ΕΧΟΥΜΕ και αναλογα με τις εκαστοτε συνθηκες κανουμε λιγες προσθαφαιρεσεις. Το 2005 στο Βελιγραδι και το 2006 στο παγκοσμιο ειμασταν εξαιρετικοι.

Όμως το 2007 στο πανευρωπαϊκο η ομαδα ειχε μια σαφη πτωση ( ασχετα αν με μια απροσμενα καλη εμφανιση θα μπορουσαμε να ειχαμε κερδισει τους Ισπανους αλλα

ως οψεται η δυναμη της εδρας και το θεατρο ) και φανηκε η καμψη καποιων παικτων. Την αρχη την εκανε ο Χατζηβρεττας οικειοθελως. Κυριος ηρθε, κυριος εφυγε. Ο Χατζηβρεττας είναι χαρακτηριστικο παραδειγμα παικτη που «αυτολογοκρινε» τις ατομικες του φιλοδοξιες για να ενταχθει στο συστημα του Ομπραντοβιτς χωρις ιδιαιτερα σημαντικο ρολο στο παιχνιδι. Ο σπουδαιος σκορερ που εφτασε σε σημειο να μην κανει πανω από 4 σουτ ανα αγωνα. Δεν με ενθουσιαζουν τετοιοι παικτες αλλα ποιος μπορει να του προσαψει κατι, όταν ο ιδιος εχει ένα καλο συμβολαιο σε μια ομαδα που μονοπωλει τους τιτλους; Το 2007 στην Ισπανια, ο Χατζηβρεττας επαιξε κατά μεσο ορο 10 λεπτα και μας προσεφερε ένα καλαθι. Οποτε καλως εκανε και αποχωρησε. Διακριτικα, ευγενικα και με αξιοπρεπεια.

Οι περιφερειακοι μας παικτες ουτως ή αλλως τα τελευταια χρονια εχουν κλειδωσει τις θεσεις τους. Διαμαντιδης, Παπαλουκας, Σπανουλης και Ζησης συνθετουν μια τετραδα που δεν σπαει. Ουτε χωραει και κανεναν αλλον γιατι δεν θα παιζει. Το σημαντικο προβλημα της Εθνικης αναφορικα με το ροστερ ηταν στους ψηλους της ομαδας μας. Εκει την πατησαμε στο πανευρωπαϊκο της Ισπανιας. Οι ψηλοι μας δεν βοηθησαν επιθετικα, ( ελειψε πολύ ο Αντωνης ) το σκορ σχεδον το εκβιασαν οι κοντοι, με αποτελεσμα να χτυπαμε συνεχεια δοκαρι και να εχουμε μεση συγκομιδη 70 ποντων και την 9 η επιθεση της διοργανωσης.

Χειροτερος ολων ο τραγικος στην Ισπανια, Λαζαρος Παπαδοπουλος αλλα αντε πες του να φυγει… Οταν σε ολο το τουρνουα ειχε 5/17 βολες!!! και με ακτινα δρασης τα δυο μετρα, 26/57 διποντα ( ουτε καν τα μισα ) θα ηταν σχεδον σκανδαλο η εκ νεου κληση του. Ακομα και στα ριμπαουντ, ο Λαζαρος επαιρνε κατά μεσο ορο 3, ενώ ο πρωτος ηταν ο Διαμαντιδης με 5.

Ιδιαιτερα δε, όταν εβλεπα τον Μπορουση στα πλεϊ οφ με τον ΠΑΟ και διαβαζα ότι οι επιδοσεις του Παπαδοπουλου με τη Ρεαλ ηταν για τα μαυρα δραγκαλα, σκεφτομουν ότι δεν αξιζε να είναι στη 12 αδα της εθνικης μας.

Ευτυχως όμως ο ιδιος εδωσε τη λυση, κανοντας και ένα σοου στο τελος με μια επιθετικη ανακοινωση αλλα προσωπικα δεν με νοιαζει τι γινεται στα μονοπατια της ομοσπονδιας.

Ο Ντικουδης από την άλλη ενώ στην Ισπανια δεν ηταν τοσο κακος οντας ο δευτερος σκορερ της ομαδας μας και δινοντας τη νικη σε ένα θανατηφορο παιχνιδι με τους σερβους αλλα η συμπεριφορα του φετος στον Παναθηναϊκο με απογοητευσε.

Ο Ντικουδης νομιζει ότι είναι κατι αναμεσα σε Τιμ Ντανκαν και Κεβιν Γκαρνετ τυπου ποιος εισαι εσυ που θα μπω στον κοπο να σε μαρκαρω, ποιος εισαι εσυ που με αφηνεις στον παγκο και εγω ο μεγαλος πλεϊερ πρεπει να παιζω 45 λεπτα ( για να μη σου πω και 60 ναουμ) , ποιοι ειστε ολοι σας που θα σας δωσω τη μπαλα αλλα εγω πρεπει να παω στο καλαθι γιατι ειμαι ο μεγας ο αστερας και γενικα φετος η παρουσια του ηταν υποτονικη. Ευτυχως το τελειωσε και αυτος και δεν μου λειπει.

Ο τεταρτος της παρεας που αποχαιρετησε την ομαδα ηταν ο Κακιουζης που λογω γενικης συμπαθειας και αρχηγιας πονεσε λιγο παραπανω. Όμως τα γεγονοτα είναι αδιαψευστα.

Ο Μιχαλης στην Ισπανια επαιξε 11 λεπτα κατά μεσο ορο και εβαζε 4 ποντους με συνολικο ποσοστο στα τριποντα 2/14. Ακουσα για παραπονα σχετικα με τον τροπο αλλα μια απομακρυνση όπως και να γινει είναι απομακρυνση. Και ποναει και πληγωνει. Πιστευω παντως ότι δεν υπαρχει κατι μεμπτον στην ιστορια του Κακιουζη. Του το ανακοινωσε ο Γιαννακης και τον αφησε να το δημοσιοποιησει πρωτος. Το γιατι δεν τον πηρε στο Ακροπολις, καπου το καταλαβαινω. Η ομαδα πρεπει να δουλεψει με το ροστερ που επελεχθη χωρις συναισθηματισμους και φορτισεις τυπου φευγω.

Μπορει στο μελλον να γινει ένα φιλικο προς τιμην του, αλλα εδώ ετοιμαζομαστε για πολεμο και όχι για εορταστικες εκδηλωσεις. Και εν τελει αριστα επραξε ο Γιαννακης από τη στιγμη που δεν τον υπολογιζε, δεν τον ταλαπωρησε με το να τον τραβολογα στην προετοιμασια. Ετσι λοιπον ο δρομος ανοιξε. Ανοιξε για να γυρισει ο Σοφοκλης.

Οσο ανετοιμος και να είναι, οσο χοντρος, οσο απροετοιμαστος, ένα τετοιο κορμι δεν μπορεις να το αγνοησεις. Θυμαμαι πως τρομαζε και φουσκωνω-ξεφουσκωνε ο Ομπραντοβιτς όταν ο μπιγκ Σοφο εμπαινε στο παιχνιδι κατά τη διαρκεια των πλει οφ και ποσο δυναμωσε ο Ολυμπιακος και την Ευρωλιγκα με τον Σοφοκλη εντος του παρκε. Παρενθεση. Δογμα του παγκοσμιου ποδοσφαιρου Και μπασκετ Και βολεϊ Και γουοτερ ταβλι

Η ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ Η ΚΑΘΕ ΟΜΑΔΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ALL STAR GAME ΠΟΥ ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΓΙΑ ΣΠΟΡ ΚΑΙ ΘΕΑΜΑ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΡΟΛΟΥΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΓΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΟΜΑΔΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ.

Κλεινει η παρενθεση. Ο δρομος ανοιξε για να μπει και ο Πριντεζης που εχει ορεξη και δεν αφηνει φαση που να μη σηκωθει να κοψει, να μαρκαρει, να παρει το ριμπαουντ και με τον τσαμπουκα που διαθετει να βαλει ποντους και να φορτωσει με φαουλ τους αντιπαλους χωρις τους βεντετισμους του Ντικουδη. Ο Φωτσης επεστρεψε και εδειξε ποσο σημαντικος είναι. Ο Γλυνιαδακης ποτε δεν μου γεμισε το ματι αλλα επειδη στους Ολυμπιακους αγωνες θα εχουμε να αντιμετωπισουμε τερατα ( εκτος και αν ενεργοποιηθει ο Κουφος ) δεν με πειραζει να υπαρχει άλλο ένα κορμι προς αναλωση. Συζητηση εγινε για το γεγονος ότι μηπως παιρνουμε πολλους ψηλους; Κατά τη γνωμη μου καλα κανουμε και συμφωνω με τον κοουτς. Αφενος γιατι στους περιφερειακους μας δεν χωραει άλλος.

Στους ψηλους μας, ο Σοφο δεν μπορει να παιξει πανω από 15 λεπτα. Ο Μπουρουσης εκανε σπουδαια χρονια φετος με τρομακτικη βελτιωση στον Ολυμπιακο, ο Τσαρτσαρης είναι εις αει πολυτιμος, ο Φωτσης εκ των ουκ ανευ, ο Πριντεζης χρειαζεται να δινει ανασες, βοηθειες και ριμπαουντ, ο Γλυνιαδακης για λιγο ξυλο και ριμπαουντ, οποτε εχουμε την πολυτελεια να συνεχιζουμε να παιζουμε την επιθετικη μας αμυνα χωρις να πολύμετραμε τα φαουλ.

Συζητηση επισης εγινε για την επιλογη Περπερογλου ή Πελεκανου και παλι πεταχτηκαν οι επιστημονες και μιλησαν για μεροληψια σε παικτη του Ολυμπιακου. Ο Περπερογλου είναι καλυτερος σκορερ και πλεον ταλαντουχος. Όμως στο Ακροπολις η διαφορα φανηκε. Ο Πελεκανος γυρισε δυναμικα να βοηθησει στην αμυνα ταναλια την οποια ο Στρατος δεν μπορει να παιξει. Επιπελον δε, πιστευω πως στην ομαδα χρειαζεται και ενας καλος αριστεροχειρας. Ο Πελεκανος είναι καλυτερος στο ανοιχτο γηπεδο ενώ ο Περπερογλου στο σετ παιχνιδι. Ο Περπερογλου μπαινει στην ομαδα όπως πρεπει.

Σιγα σιγα. Πιστευω ότι του χρονου θα είναι η σειρα του. Από την άλλη βεβαια ο Μιχαλης φετος στη Ρεαλ ηταν ….βασικος στον παγκο αλλα όπως προειπα, για τη δουλεια που τον θελει ο Γιαννακης αρκει. Α

πό τη διαθεση που δειχνει, πιστευω ότι θα βοηθησει στο μαρκαρισμα ικανων 3ριων αλλα και σε ενεργεια στα ριμπαουντ. Να σημειωσω βεβαια πως ο Μιχαλης εχει μεγαλυτερη εμπειρια αγωνων σε τετοιο επιπεδο ενώ ο Στρατος μολις φετος επαιξε λιγο παραπανω στον ΠΑΟ. Επομενως πιστευω ότι δεν αδικηθηκε κανεις και δεν αφησαμε τον ..Τζινομπιλι στην Αθηνα ή σε καποια παραλια. Αυτους που επρεπε να εχουμε, τους εχουμε. Ετσι λοιπον και στο Ακροπολις και στο προολυμπιακο ειδα ξανα τις θεαματικες ( ναι υπαρχουν και τετοιες ) αμυνες που βγαζαμε στο παγκοσμιο ( και καπου ξεχασαμε στην Ισπανια ) με ζον πρες σε ολο το γηπεδο και διαρκεις παγιδες σε βαθμο που να νομιζεις ότι παιζουμε 9 εναντιον 5.

Μου αρεσει η εθνικη μας γιατι κανενας παικτης δεν μοιαζει με τον αλλον. Ολοι μεταξυ τους εχουν διαφορετικο αγωνιστικο στιλ και συνυπαρχουν αψογα. Μου αρεσει η εθνικη μας γιατι ισως σε κανεναν τομεα της ελληνικης πραγματικοτητας και κοινωνικου γιγνεσθαι δεν υπαρχει τετοια ομονοια σε μια ομαδα, τετοια συνεργασια και τοσο αρμονικο κλιμα.

Ακομα και στο ποδοσφαιρο που εχουμε μια αντιστοιχη κατασταση υπο τον Ρεχαγκελ, μολις ετριξαν τα αποτελεσματα, φαγωθηκαν καποιοι παικτες μεταξυ τους και οι παικτες με τους δημοσιογραφους.

Μου αρεσει η εθνικη μας γιατι ξεκολλησαμε επιτελους από την καραμελα του σουτερ. Πλην Γλυνιαδακη ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ μπορουν να σουταρουν. Το ζητουμενο δεν είναι να παρεις έναν παικτη μονο για ένα στοιχειο. Το ιδανικο είναι να εχεις μια ομαδα στην οποια ολοι παιζουν αμυνα, ολοι συνεργαζονται, ολοι πανε στο ριμπαουντ και ανα πασα στιγμη ολοι εχουν τη δυνατοτητα να σουταρουν. Οποτε ακομα και αν καποιος βρεθει σε κακη μερα, όπως ο Φωτσης στο ματς με το Πουερτο Ρικο αν θυμαμαι καλα, να παρουν αλλοι τα σουτ. Αναμενω να ειμαστε πολύ δυνατοι στα ριμπαουντ αλλα φοβαμαι το αιωνιο μας προβλημα που είναι οι βολες και σε ματς φωτια, αυτος ο παραγοντας θα μετρησει. Ευτυχως στην εθνικη λειτουργει πλανο και σχεδιο με αποτελεσμα να υπαρχει ενας σταθερος κορμος παικτων και να γινονται προσεκτικες προσθηκες. Και όλα βαινουν καλως γιατι ο Βασιλοπουλος περαν του ταλεντου αναπτυσσει και ηγετικη προσωπικοτητα, ο Μπουρουσης γιγαντωσε, ο Ζησης ολοενα και ωριμαζει, ο Σοφο εστω και ετσι όπως είναι, αλλαζει ολο το παιχνιδι και οι υπολοιποι παραμενουν σταθερες αξιες. Αν φοβαμαι καπου την εθνικη είναι όταν το ματς θα παει σε ένα διαρκες σετ παιχνιδι. Οποτε ζοριστηκαμε στα δυο προσφατα τουρνουα, βαλαμε Τεο Παπαλούκας ( όπως τον τονιζουν οι αλλοδαποι) τρεξαμε και χαιρετε.

Δεν ξερω αν θα μπορουμε να το κανουμε με αντιπαλους όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανια και η Ισπανια. Φοβαμαι λοιπον μηπως ξαναπεσουμε στην παιδικη ασθενεια ( και την ιδια σε καποιες στιγμες ) τυπου παρε κιλ μπιλ τη μπαλα, κρατησε τη οσο θες και ο θεος βοηθος. Ετσι λοιπον, κατοπιν και της κληρωσης η ομαδα μας βρισκεται στον ομιλο με την Αγκολα, τους Αμερικανους, τη Γερμανια, την Κινα και την Ισπανια. Τι προ-βλεπω: Την Αγκολα δεν τη βλεπω καν. Η Γερμανια δεν με φοβιζει. Εχουμε 6 ψηλους να βαλουμε πανω στον τεραστιο Νοβιτσκι. Με την κουραση, με το ξυλο, με το ανοιχτο γηπεδο, δεν βλεπω ότι μπορουν να μας σταματησουν.

Οι Κινεζοι θα κατεβασουν σπουδαια ομαδα. Τους θυμαμαι και από το παγκοσμιο. Ασχετα αν με την τρομακτικη αμυνα που παιξαμε δεν μπορεσαν να περασουν καν τη σεντρα αλλα πιστευω ότι η Κινα θα είναι πολύ σοβαρος αντιπαλος. Δουλευουν σιωπηλα και μεθοδικα τα τελευταια χρονια και τους υπολογιζω. 6 ψηλοι και εδώ για τον Μιγνκ. Οι αμερικανοι μπορει να μου είναι απεχθεις ως λαος, ως εθνος, ως ομαδα αλλα δεν εθελοτυφλω. Κομπι-Λεμπρον-Μελο-Κιντ και δεν συμμαζευεται… Με την Ισπανια θα γινει πολεμος. 6 ψηλοι για τον Γκασολ. Αν το παμε στον πολεμο το ματς, εχουμε ελπιδες. Αν παει στο σπορ και θεαμα, χασαμε. Στην Ολυμπιαδα θα γινει μεγαλη μαχη και δεν μπορω ελαφρα τη καρδια να φωναζω για μεταλλιο. Οι αλλοι που συμμετεχουν και καλες ομαδες διαθετουν και ο ανταγωνισμος δεν είναι επιπεδου βραζιλιας, Πουερτο Ρικο και Λιβανου.

Όμως όταν βλεπω από την ομαδα μας τετοια διαθεση, τετοια προσηλωση και τοσο υγιη στοιχεια, λεω πως «ας παιξουμε ετσι και ας χασουμε» Τετοιες ηττες θα προκυψουν μονο αν ο αντιπαλος πιασει αστρονομικη αποδοση, αν κοιμηθει ο θεος ή αν οι αλλοι είναι καταφανως καλυτεροι.

Ότι βρεξει ας κατεβασει. Το μονο σιγουρο ειναι πως η Εθνικη μας ομαδα δεν σε αφηνει να βαριεσαι….

Υγ. Δεν μπορω να μη σχολιασω και τις μεταδοσεις της ΝΕΤ Ο Ιωαννου είναι σοβαρος. Λιγο τετριμμενος και κλισο-λογος αλλα διατηρει ένα σοβαρο και συμπαθες προφιλ. Ο Σκουντης είναι ως συνηθως γλαφυρος και λυρικος με αποτελεσμα ωρες ωρες να είναι απολαυστικος αλλα και ικανος να περιγραψει με 32 τη λεξεις ότι ο Παπαλουκας εδωσε τη μπαλα στον Διαμαντιδη.

Ο Δημητρης Χατζηγεωργιου πρεπει να εχει βισμα του οποιου η μια ακρη ξεκινα από το Τοροντο και η άλλη καταληγει σε μια ερημικη ακτη της Αυστραλιας. Αναμεσα στα δεκαδες ευφυολογηματα συγκρατησα δυο καινοτομιες για το συγχρονο σκεπτεσθαι:

Α) «αυτό είναι το θεαματικοτερο (!) μπασκετ που εχει παιξει ποτε η Εθνικη μας ομαδα» Προφανως ο Δημητρης Χατζηγεωργιου στο παγκοσμιο του 2006 εκοβε βολτες στους σιδηροδρομους του Τοκιο. Ακομα και το Ελλαδα – ΗΠΑ 101-95 στο οποιο μαλιστα συμμετειχε στην περιγραφη, πρεπει να το ξεχασε λογω καταναλωσης εντομων γαρνιρισμενων με πραλινα και εσπεριδοειδων

Β) «Αυτή η Εθνικη είναι η καλυτερη ολων των εποχων»

Η καλυτερη ολων των εποχων είναι η πρωταθλητρια Ευρωπης το 2005 και δευτερη στον κοσμο το 2006.

Η παρουσα είναι συνολικα κατά 30% διαφορετικη ( με 3 από τους 5 βασικους εκτος ομαδας) και ακομα δεν εχει κατακτησει τιποτα.