ΝΙΚΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΑΚΗΣ

Οσοι ασχουλουμαστε ειτε ερασιτεχνικα ( όπως ο γραφων ) ειτε επαγγελματικα ( φανταζομαι ) με τον αθλητισμο εχουμε καποιους αθλητες με τους οποιους υπαρχει μια ψυχωση. Όχι κατ αναγκην ( τουλαχιστον για μενα ) ειδωλοποιηση αλλα με την εννοια του θαυμασμου και του σεβασμου.

Προσωπικα, δεν εχω πολλους τετοιους αθλητες. Ουτε ποτε στο δωματιο μου όταν ημουν νεανιας ειχα κανενος την αφισα. Το εβλεπα αυτό από τους φιλους μου και το κοροϊδευα. Ειμαι υπερ της αποψης πως πρεπει ο καθενας να εχει τη δικη του προσωπικοτητα και αξια και όχι να υποκειται στον σταρ προτυπο με τις αφισες και το εμποριο που ακολουθει. Θυμαμαι στο σχολειο ολοι ετρεχαν να παρουν τα παπουτσια του Τζορνταν, τις μπλουζες, τα σορτσακια, τα περικαρπια και ότι άλλο αξεσουαρ κυκλοφορουσε. Για αυτό και ημουν ο μονος που λατρευα τον Ματζικ αλλα δεν αγορασα ποτε μου κατι «δικο του». Όπως επισης σεβομουν πολύ τον Καρελιν και η ατυχια του στην Ολυμπιαδα είναι από τις στιγμες που ενώ δεν θα επρεπε να με νοιαζει, με εκνευρισε αφανταστα με τον μπουλη Αμερικανο να πανηγυριζει το χρυσο επειδη ο θεος αποφασισε να κανει διαλειμμα για ξεκουραση.

Με τους Ελληνες αθλητες δεν εχω γενικα αισθανθει συγκλονιστικα πραγματα γιατι παντα κανουν κατι και με απωθουν. Ο Χριστοδουλου θα μπορουσε, αν δεν ηταν τοσο ραθυμος, να ειχε παιξει 40 φορες καλυτερο μπασκετ από ότι εκανε, ο Μανωλας ηταν περιεργος, τον Μαυρο δεν τον πολυπρολαβα, ο Πυρρος εγινε πολύ μιντιακος και το αθλημα του αμαυρωθηκε, ο Γκαλης ηταν από μονος του παγοβουνο, ο Γιαννακης με κερδισε ως προπονητης παρα όταν επαιζε, η Πατουλιδου με συγκινησε αλλα όταν την εβλεπα στην τηλεοραση με τη φωνη νταλικερη και τους τετρακεφαλους να φουσκωνουν απειλητικα, τρομαζα. Υπαρχει όμως ενας ανθρωπος για τον οποιο τρεφω πολύ μεγαλο σεβασμο. Και το ονομα αυτου ΝΙΚΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΑΚΗΣ. Ο Κακλαμανακης εχει κανει πραγματα που αν ζουσε σε άλλη χωρα αυτή τη στιγμη το ονομα του θα ειχε δωθει σε 10 πλατειες και 25 πλοια. Χωρις μετα να το σβησουν βεβαια ( το πιασατε το υποννοουμενο ετσι; )

Τι να πρωτοπει κανεις για αυτόν τον ανθρωπο. Το ότι συμμετεχει για 5η συνεχη Ολυμπιαδα; Το ότι εχει κατακτησει τρεις νταλικες τιτλους; Το ότι εκανε τον διαπλου του Αιγαιου ( Σουνιο – Κρητη ) σε δυο μερες; Το ότι κερδιζει μεταλλια από το ….1983 ;

Αυτό που παντα μου εκανε εντυπωση στον Κακλαμανακη ηταν η σοφια του. Η μοναξια του πολεμιστη του φωτος. Εχω παρακολουθησει συνεντευξεις του και μου δινει την εντυπωση ενός κοσμοκαλογερου που δεν εχει καμια σχεση με τον πρωταθλητη που θα μπορουσε πολύ ευκολα να είναι ψωνιο και μαϊντανος στην τηλεοραση. Μονο και μονο να μπειτε στην ιστοσελιδα του θα δειτε ελαχιστες αναρτημενες συνεντευξεις. Το μεγαλειο του ανδρος που δεν χρειαζεται αυτοδιαφημιση. Θυμαμαι καποτε σε μια συνεντευξη του στην κρατικη τηλεοραση που μας εκανε τη χαρη να εξηγησει μερικα πραγματα για το αγωνισμα του και ειχα μεινει αναυδος. Η πολυμηνη προετοιμασια στην περιοχη των αγωνων, ότι πρεπει να εχει γνωσεις φυσικης, μετεωρολογιας, να ξερει τα ρευματα, τους ανεμους, τις ιδιαιτεροτητες κάθε περιοχης, την κατά τοπους μορφολογια.

Θυμαμαι επισης ποσο ειχα εκνευριστει όταν ειχα διαβασει σε μια αθλητικη φυλλαδα εν ειδει αστειου ότι ο Κακλαμανακης μοιαζει στον Καραπιαλη. Ο Καραπιαλης μοιαζει στον Κακλαμανακη κυριοι…

Όταν οσοι βλεπουμε ποδοσφαιρο μιλαμε για fair play επειδη καποιος πεταει τη μπαλα εξω γιατι καποιος άλλος κανει τον πεθαμενο, το 2003 ο Κακλαμανακης αψηφησε πρωτια σε ιστιοδρομια για να σωσει μια αθλητρια από πνιγμο. Μεστος, σοβαρος, ο λογος του καλλιεργημενος, σχεδον εμμετρος. Τον Κακλαμανακη δεν τον γνωριζω προσωπικα αν και πολύ θα το ηθελα. Αντιλαμβανομαι όμως πως αν τα φωτα της δημοσιοτητας επεφταν πανω του, μαλλον θα τον αποσυντονιζαν. Το σχεδον αποκοσμο αστρο του ανδρος είναι αυτόφωτο και δεν χρειαζεται τεχνητη υποστηριξη.

Ευχομαι και προσευχομαι όταν θα κανει τη χαρη στους αντιπαλους του να αφησει τον πρωταθλητισμο, η πολιτεια να τον τιμησει όπως του αξιζει και να τον αξιοποιησει οπου εκεινος επιλεξει.

Εσχατως διαβασα τη συνεντευξη του στα Νεα. Εκανα ασκηση θαρρους και του εστειλα το παρακατω mail στο site του www.kaklamanakis.gr

= = = =

Αγαπητε κ. Κακλαμανακη,

Διαβασα τη συνεντευξη σας στα Νεα και θελω με το παρον μηνυμα να σας εκφρασω τον θαυμασμο μου. Χαιρομαι γιατι επι σειρα ετων διακρινεστε και διαφημιζετε τη χωρα μας χωρις να εχετε γινει μαϊντανος στα καναλια. Το αθλημα σας δεν εχει την προβολη που σας αξιζει και θεωρω ( χωρις να εχω ασχοληθει ποτε ομολογω) πως ενας ιστιοπλοος πρεπει να ειναι και φυσικος και μετεωρολογος και μαθηματικος, ειναι επιστημη το αθλημα σας! Αδιαφορω για το τι θα κανετε στο Πεκινο. Και τελευταιος να βγειτε, νομιζω οτι αξιζετε το χειροκροτημα ολων μας. Και μακαρι καποτε αυτο το κρατος να σας τιμησει οπως σας αξιζει. Μπραβο σας για τη σοβαροτητα και σχεδον τη σοφια που βγαζετε στις λιγες και καλες σας δημοσιες εμφανισεις. Πιστευω πως εκτος απο μεγαλος αθλητης, ειστε και μεγαλος Ελληνας. respect, Suspect

= = = =

Ο μεγαλος αθλητης αλλα και σπουδαιος ανθρωπος βρηκε λιγο χρονο και μου απαντησε. Κατοπιν αδειας του, αναρτω την απαντηση του. Χωρις επιλογο. Είναι από μονο του ιδανικο κλεισιμο του παροντος πονηματος….

= = = =

Αγαπητε Suspect

Καταρχας τα λογια δεν είναι ευκολα για μενα, όταν ενας ανθρωπος σου γραφει τοσο ομορφα λογια το μονο που θελεις είναι να του σφιξεις το χερι. Πολλες φορες τα λογια είναι φτωχα μπροστα στα συναισθηματα. Σε ευχαριστω λοιπον θερμα. Από οσο ξερεις, το αθλημα μου δεν εχει κερκιδα, ουτε τηλεοπτικα δικαιωματα για να ασχολουνται μαζι μας και να βγαζουν χρηματα αφου πλεον τα εχουν όλα εμπορευματοποιησει. Η δικη μου κερκιδα είναι ο απλος κοσμος, ο χαμογελαστος Ελληνας, η αγαπη και η εκτιμηση του κοσμου. Αυτό μετραει για μενα. Ευχομαι λοιπον μια μερα να σου σφιξω το χερι από κοντα. Με φιλικους χαιρετισμους και μη σταματας να μεταφερεις θετικη ενεργεια Σ’ευχαριστω Νικολας Κακλαμανακης.