ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ

Ακουω από δω και από κει, «παμε να το ξαναπαρουμε», «τελικο φτανουμε σιγουρα», «ελα μωρε τωρα ποιοι είναι οι αλλοι» και με πιανουν ουρανομηκη χαχανα για τον βερμπαλισμο των Ελληνων με την ποδοσφαιρικα φτωχη τους παιδεια.

Συμφωνα με την καταταξη της FIFA η εθνικη μας βρισκεται στην ογδοη θεση.

Πιστευει κανεις πως εχουμε το ογδοο καλυτερο ποδοσφαιρο στον κοσμο;

Σε τι;

Σε επιπεδο φιλαθλων, σε υποδομες, σε παραγωγη παικτων, σε συλλογικο επιπεδο, σε επιπεδο πρωταθληματος;

Ειμαστε ογδοοι χαρη σε έναν χαρισματικο Γερμανο και σε μια συσπειρωμενη και καλα οργανωμενη ομαδα. Και τιποτα άλλο. 

Μετα το θαυμα του 2004 ( και ως γνωστον και ως συνηθως θαυματα δεν ξαναγινονται ) αυτό που ηθελα ηταν να διατηρησουμε αξιοπρεπεια και σοβαροτητα. Να μη γινουμε παλι η ομαδιτσα της σφαλιαρας και να εμπνεουμε σεβασμο. Η ομαδα μας παρα τους μικροκλυδωνισμους αυτό το πετυχε και είμαι ικανοποιημενος. Δεν μπορουμε και δεν επιθυμω να γινουμε βραζιλια, να παιζουμε επιθετικο – ολοκληρωτικο ποδοσφαιρο και να ισοπεδωνουμε τους αντιπαλους μας ( ουτε η βραζιλια πια δεν το κανει αυτό ) και καγχαζω όταν διαβαζω κριτικες από δημοσιογραφισκους τυπου «ενταξει, νικησαμε αλλα δεν παιζουμε μπαλα»

Αμα θελεις να δεις μπαλα φιλε, μπορεις να παρακολουθεις ισπανικο πρωταθλημα. Ή το γερμανικο που κατά μεσο ορο μπαινουν 3 γκολ σε κάθε παιχνιδι. 

Η Εθνικη μας δεν εχει τους χαρισματικους παικτες που θα αποδωσουν θεαμα.

Θελω όμως να εχει την ομαδικη συνοχη και τη νοοτροπια να παιρνει επιτυχημενα αποτελεσματα. Εν προκειμενω λοιπον, αν περασουμε στον ομιλο μια χαρα ειμαστε. 

Ακομα και αν αποκλειστουμε, αν οντως η ομαδα μας εχει σταθει αξιοπρεπως αλλα μενει απεξω ειτε για λογους συγκυριας ειτε για λογους αγωνιστικης ανωτεροτητας των αντιπαλων της, δεν θα με πειραξει. Η πεπατημενη για την επιτυχια που πρωτος τη διδαξε ο Παναθηναϊκος είναι η καλη αμυνα, η τακτικη, οι αντεπιθεσεις και οι μελετημενες στημενες φασεις. 

Δεν εχουμε την αξια να παιξουμε ποδοσφαιρο πρωτοβουλιας αλλα ξερουμε και μας ταιριαζει το ποδοσφαιρο της αναμονης.

Μου αρεσει η διακριση, μακαρι να ξαναρθει, αλλα ο καλυτερος τροπος για να φερεις την καταστροφη ( και ολως τυχαιως οι υψηλοτερες πωλησεις των εφημεριδων γινονται ειτε σε θριαμβους ειτε σε καταστροφες ) είναι να βαλεις σε δυσθεωρατο επιπεδο τον πηχη.

Δεν είναι το ελληνικο ποδοσφαιρο για διακρισεις σε τοσο υψηλο επιπεδο διοργανωσεων. Θα μπορουσαμε μετα το 2004 να παρουμε αποφασεις, να κανουμε τομες, να προσπαθησουμε να ανεβουμε σκαλια. 

Τι καναμε;

Τιποτα απολυτως.

Οι ιδιοι ανθρωποι διοικουν το ποδοσφαιρο, οι ιδιοι διαιτητες καθοριζουν τις τυχες του και το πρωταθλημα μας χρονο με τον χρονο γινεται ολοενα και χειροτερο. 

Για αυτό και σε διασυλλογικο επιπεδο περιμενουμε μια στο καποτε να γινει μια καλη ντουφεκια στο champions league ενώ καλα καλα δεν εχουμε διακριθει ουτε στο ουεφα. 

Η Εθνικη Ελλαδος εκανε ένα θαυμα μεγαλυτερο και από την κατακτηση του τροπαιου στην Πορτογαλια. Είναι ανωτερη από το ιδιο το ποδοσφαιρο που την ανεδειξε, είναι ανωτερη από την κοινωνια μας την ιδια [ μερος της οποιας είναι το ποδοσφαιρο ] 

Για αυτό λοιπον, ότι και να γινει στην Αυστρια, δεν θα με πειραξει πλην βεβαια του διασυρμου. Καλη επιτυχια στην Εθνικη μας και καλη απολαυση της γιορτης…