ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ – ΡΩΣΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Σημασια δεν εχουν τα γεγονοτα αλλα πως τα αντιμετωπιζεις.

Σημασια δεν εχει το αποτελεσμα αλλα ποια είναι η προσδοκια. 

Μετα και τον αγωνα με τη Ρωσια, μας τελειωσε το euro.

Δεν εχω παραπονα από την ομαδα γιατι δεν ειχα και απαιτησεις.

Και η Σουηδια και η Ρωσια δεν ηταν αμελητεες ομαδες.

Και οι δυο μας ηξεραν αυτή τη φορα και δεν προκυψαμε από το πουθενα.

Μονο και μονο από την προσπαθεια που καναμε, ειμαι ευχαριστημενος.

Φαγαμε ένα γκολ από μια καταστροφικη εξοδο στο μπατσελορ παρτι του καραγκιοζη από τον Νικοπολιδη και κατά τη διαρκεια του αγωνα προσπαθησαμε ειτε με σχεδιο αναπτυξης ειτε με την καρδια και την ψυχη να βαλουμε. Καναμε φασεις, βγηκαμε μπροστα, τους κλεισαμε, πιεσαμε.

Δεν μας εκατσε. 

Χαιρετε, ο επομενος.

Ακουσα διαφορα σχολια περι τακτικης του Ρεχαγκελ, περι αλλαγων και διαφορων ξυπνιτζιδικων σχολιων ειτε από προεδρο-προπονητες του νυχτερινου αθλητικου ραδιοφωνου, ειτε από ασχετους όπως ο Παυλος Παπαδημητριου που αμφιβαλλω αν εχει ποτε παιξει ποδοσφαιρο, ειτε από ανθρωπους που ξεκαθαρα δεν γουσταρουν ότι εχει να κανει με λεξεις όπως η πατριδα, η σημαια, η Εθνικη και στην ηττα πανηγυριζουν γιατι προφανως πιστευουν ειτε στο παγκοσμιο χωριο ειτε στην παρτη τους όπως ο Αντωνης Πανουτσος. 

Μιλαμε για ένα ελληνικο ποδοσφαιρο που δεν διαθετει ουτε έναν σοβαρο αριστεροποδαρο παικτη. Για ένα ελληνικο ποδοσφαιρο που δεν διαθετει ουτε το διδυμο Λαρσον – Ιμπραϊμοβιτς ουτε τα μπακ-χαφ των Ρωσων που εχουν ταχυτητα με τη μπαλα και δημιουργουν φασεις. Δεν εχουμε τους παικτες που να κανουν κοντρολ και πασες με τη μια. 

Οσο και να θελω και να θελουμε ολοι, το ποδοσφαιρο μας δεν ηταν για πολλα.

Εκει που χρειαζομασταν την ποιοτητα καποιου / καποιων παικτων να κανουν τη διαφορα στα δυσκολα, δεν τον / τους ειχαμε. 

Ο Ρεχαγκελ στο πρωτο ματς μας πηγε με αμυντικη τακτικη. Χασαμε.

Στο δευτερο παιχνιδι κατεβηκαμε με επιθετικο σχημα και ξαναχασαμε. 

Στον αγωνα με τη Ρωσια, προσπαθησαμε, αντιδρασαμε, το παλεψαμε. Δεν τα καταφεραμε. Ελπιζω καΠΟΤΕ σε αυτή τη χωρα να μαθουμε να χανουμε. Ως οπαδοι και ως δημοσιογραφοι. Καναμε ένα θαυμα και δεν μπορουμε να ζηταμε την επαναληψη του. Και όπως είναι το επιπεδο των αγωνων, δεν εχουμε να κανουμε ουτε με τη Μαλτα ουτε με το Λιχνεσταϊν. 

Ειχαμε και ατυχια που σε παιχνιδια λεπτομερειων, μετραει.

Κανουμε 2-3 φασεις με τους Σουηδους, δεν μπαινει γκολ.

Κανουν το ιδιο, βαζουν 2. 

Παλευουμε με τους Ρωσους, τρωμε μια μουφα, κανουμε 4-5 φασεις, δεν βαζουμε κανενα. Οι οποιοι Ρωσοι βεβαια δεν μας ισοπεδωσαν και οι φασεις που εβγαλαν ηταν κατά πλειοψηφια όταν καναμε την εξοδο του Μεσολογγιου.

Επειδη μας εχει στοιχειωσει και θα γινεται από δω και περα για παντα, η αναφορα στο 2004, θελω να σημειωσω πως: 

Η εθνικη του 2008 εχει περισσοτερες λυσεις από την εθνικη του 2004.

Η εθνικη του 2008 δεν εχει όμως Ζαγορακη. 

Και σε αυτή τη διοργανωση πιστευω ότι αν μια γραμμη υστερησε ηταν αυτή του κεντρου.

Ο Κατσουρανης, απουσιαζε μονιμως.

Ο Μπασινας ηταν πεσμενος.

Ο Καραγκουνης με θολο μυαλο.

Εκει πιστευω ότι χαθηκε η διοργανωση για τη χωρα μας. Και στα δυο παχνιδια χασαμε τη μαχη του κεντρου. 

Η αμυνα ( με εξαιρεση τον Νικοπολιδη ) καλα τα πηγε.

Η επιθεση με τη μπαλα στον αερα, ότι μπορουσε να κανει, εκανε. Δεν τροφοδοτηθηκε στο χορτο.

Το κεντρο όμως δεν δημιουργησε και κυριως δεν ανεστειλλε. 

Το παιχνιδι με την Ισπανια όπως και να καταληξει, δεν εχει σημασια.

Αφου τα κρισιμα περασαν, μπορουν ολοι να χαλαρωσουν και να φυγουμε με χαμογελο. 

Ξαναλεω πως οι Αγγλοι βλεπουν τη διοργανωση από τις παμπ και το ζευγαρι του τελικου του μουντιαλ μαλλον θα ερθει στα νησια μας για διακοπες.