ΔΩΡΑ

- καλησπερα

- ελα ρε, τι κανεις;

- Την άλλη τεταρτη, εχω τα γενεθλια μου και θελω να σε καλεσω. Θα κανω ένα παρτι και θελω να εισαι και εσυ

- Σε ευχαριστω ρε φιλε! Θα ερθω! Που είναι;

- Μπλα μπλα μπλα

- ΟΚ, θα τα πουμε εκει.

- Φιλια, γεια!

Και ερχεται το παρτι και οι καλεσμενοι ηταν περιπου 50 νοματαιοι

Ο ανωτερω κληθεις, ειπε στον εορταζοντα

«σορι ρε φιλε, δεν σου πηρα δωρο γιατι το ξεχασα και επιφυλλασομαι»

- Περασε πολυς καιρος από τοτε και ακομα επιφυλασσεται φιλε μου υποπτε

- Τι ξεφτιλας ρε…

- Ενταξει μωρε δεν πειραζει! Δεν τον καλεσα για το δωρο!

Συγγνωμη διαφωνω καθετα, διαγωνια και οριζοντια μαζι !!!

Εσυ, όταν πας σε μια γιορτη, πας με αδεια χερια;

Όχι!

Δυστυχως την εχω ακουσει πολλες φορες αυτή τη μεγιστη πατατα τυπου «ελα και δεν θελω δωρο. Μονο την παρουσια σου ζητω»

Εκει που διαφωνω σε αυτές τις περιπτωσεις, είναι πως η ανωτερω επωδος λεγεται για να λεγεται. Και κυριως είναι ατυχης εκ προοιμιου.

Όταν καποιος σε καλει για ένα ευτυχες γεγονος, το δωρο επιβαλλεται ως ενδειξη τιμης και πραξη αγαπης ως προς το προσωπο που σε επιλεγει να σε τιμησει με την προσκληση του αλλα και να τον τιμησεις με την παρουσια σου.

Εκει που πραγματικα δεν πρεπει να δωσεις σημασια, γιατι θα εισαι γυφτος με περικεφαλαια, είναι η αξια του δωρου. Ότι μπορει καθενας προσφερει.

Άλλα το αδειο χερι δεν αντεχεται! Δεν μπορει να δωσει 6 ευρω να σου παρει εστω ένα αξιοπρεπες μπουκαλι κρασι;

Για μενα δεν νοειται να παω καπου με αδεια χερια. Καλυτερα να μην παω καθολου.

Δεν δεχομαι ότι το δωρο είναι τυπικουρα. Τυπικουρα το καναμε εμεις με το να καλουμε αδιαφορους τυπους για το μπουγιο και τυπικουρα το καταντησαμε εμεις που δεχομαστε προσκλησεις που ουσιαστικα είναι περισσοτερο επιβαρυνση παρα δικη μας χαρα.

Δοξα τω θεω, το λεξιλογιο μας εκτος από το ναι, διαθετει και το όχι. Και όταν προφερουμε το ναι, ας το κανουμε σωστα…