ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΚΛΕΨΕ ΤΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗ ΝΥΧΤΑ

 

Πόσο μου αρέσει αυτό το θέατρο Βασιλάκου – Μαριάννα Τόλη !

Τι ωραίο και άνετο φουαγιέ, τι αμφιθεατρική σκηνή για να βλέπουν όλοι ! Το κακό που έχει είναι πως αργεί να αδειάσει οπότε σε περίπτωση – χτύπα ξύλο – έκτακτης ανάγκης – θα υπάρξει πρόβλημα.

Από την άλλη βέβαια, η Ελλάδαρα στέκει αγέρωχη.

Πρόγραμμα δεν έχει, 9 λέει, 9 και 20 ξεκινάει και φυσικά χωρίς διάλειμμα. 90’ ασταμάτητα. Το ωραίο φουαγιέ μένει ανεκμετάλλευτο.

Δυστυχώς όλα ακολούθησαν τη μόδα των μουλτιπλεξ κινηματογράφων. Από εκεί ξεκίνησαν όλα και οι άλλοι ως πρόβατα ακολούθησαν.

Η παράσταση είναι περίεργη.

Καταρχάς έχει από τα πιο ευφάνταστα σκηνικά που έχω δει ποτέ.

Διαθέτει ένα από τα πιο άρτια supporting cast που υπάρχουν. Όλοι οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί. Ούτε μια παραφωνία.

Συμβολικό και έξυπνο το σκηνοθετικό εύρημα με τις σακούλες στα πρόσωπα των ηθοποιών σε κάποιες σκηνές.

Ωραία η κεντρική ιδέα αλλά το κείμενο υπήρχαν πολλές στιγμές που γινόταν επιτηδευμένα πυκνό και δυσνόητο. Έμοιαζε περισσότερο με ένα παραλήρημα ενός παράφρονα παρά ως κάτι με μια αρχή, μέση και τέλος.

Είχε και τα σουρεάλ του, και το μαύρο χιούμορ αλλά ένοιωσα ότι κάπου το τέντωσε. Επίσης ο χρόνος του πρωταγωνιστή σε σχέση με των υπολοίπων παρά ήταν δυσανάλογος.

Η Ευγενία Σαμαρά απαστράπτουσα αλλά αισθάνθηκα πως τους παρά τους ρόλους που άλλαζε παρέμενε η ίδια. Δεν ξέρω αν ήταν σκηνοθετική οδηγία ή επιλογή.

Ο Ορφέας Αυγουστίδης τα έδωσε όλα.

Το στόρι της παράστασης είναι πως για τα μάτια μιας θεάς, ο ταμίας της τράπεζας βάζει χέρι στο ταμείο. Ενώ θεωρεί πως θα ζήσει το όνειρο του, καταλήγει να αντιμετωπίζει τους φρικτούς δαίμονες του.

Να σου πω την αλήθεια, ας κέρδιζα το τζόκερ και τέτοιο κοκομπλόκο δεν θα το πάθαινα.

Κάτι πήγε να πει, εν μέρει το έκανε, ταλαιπωρείσαι λίγο εγκεφαλικά και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Με άριστα το δέκα: 6 με κόπο.

Έβγαλα και βίντεο και το ανέβασα το κανάλι μου. αν δεν ανοίγει, υπάρχει και το λίνκ από κάτω.

https://www.youtube.com/shorts/ISUypiD4n3k