ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΚΛΕΨΕ ΤΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗ ΝΥΧΤΑ

 

Πόσο μου αρέσει αυτό το θέατρο Βασιλάκου – Μαριάννα Τόλη !

Τι ωραίο και άνετο φουαγιέ, τι αμφιθεατρική σκηνή για να βλέπουν όλοι ! Το κακό που έχει είναι πως αργεί να αδειάσει οπότε σε περίπτωση – χτύπα ξύλο – έκτακτης ανάγκης – θα υπάρξει πρόβλημα.

Από την άλλη βέβαια, η Ελλάδαρα στέκει αγέρωχη.

Πρόγραμμα δεν έχει, 9 λέει, 9 και 20 ξεκινάει και φυσικά χωρίς διάλειμμα. 90’ ασταμάτητα. Το ωραίο φουαγιέ μένει ανεκμετάλλευτο.

Δυστυχώς όλα ακολούθησαν τη μόδα των μουλτιπλεξ κινηματογράφων. Από εκεί ξεκίνησαν όλα και οι άλλοι ως πρόβατα ακολούθησαν.

Η παράσταση είναι περίεργη.

Καταρχάς έχει από τα πιο ευφάνταστα σκηνικά που έχω δει ποτέ.

Διαθέτει ένα από τα πιο άρτια supporting cast που υπάρχουν. Όλοι οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί. Ούτε μια παραφωνία.

Συμβολικό και έξυπνο το σκηνοθετικό εύρημα με τις σακούλες στα πρόσωπα των ηθοποιών σε κάποιες σκηνές.

Ωραία η κεντρική ιδέα αλλά το κείμενο υπήρχαν πολλές στιγμές που γινόταν επιτηδευμένα πυκνό και δυσνόητο. Έμοιαζε περισσότερο με ένα παραλήρημα ενός παράφρονα παρά ως κάτι με μια αρχή, μέση και τέλος.

Είχε και τα σουρεάλ του, και το μαύρο χιούμορ αλλά ένοιωσα ότι κάπου το τέντωσε. Επίσης ο χρόνος του πρωταγωνιστή σε σχέση με των υπολοίπων παρά ήταν δυσανάλογος.

Η Ευγενία Σαμαρά απαστράπτουσα αλλά αισθάνθηκα πως τους παρά τους ρόλους που άλλαζε παρέμενε η ίδια. Δεν ξέρω αν ήταν σκηνοθετική οδηγία ή επιλογή.

Ο Ορφέας Αυγουστίδης τα έδωσε όλα.

Το στόρι της παράστασης είναι πως για τα μάτια μιας θεάς, ο ταμίας της τράπεζας βάζει χέρι στο ταμείο. Ενώ θεωρεί πως θα ζήσει το όνειρο του, καταλήγει να αντιμετωπίζει τους φρικτούς δαίμονες του.

Να σου πω την αλήθεια, ας κέρδιζα το τζόκερ και τέτοιο κοκομπλόκο δεν θα το πάθαινα.

Κάτι πήγε να πει, εν μέρει το έκανε, ταλαιπωρείσαι λίγο εγκεφαλικά και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Με άριστα το δέκα: 6 με κόπο.

Έβγαλα και βίντεο και το ανέβασα το κανάλι μου. αν δεν ανοίγει, υπάρχει και το λίνκ από κάτω.

https://www.youtube.com/shorts/ISUypiD4n3k

ΑΓΡΟΤΗ ΠΕΙΝΑΣ;;; Γ…. Ο ΘΡΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ

 

Θυμήθηκα και το παλιό καλό ανέκδοτο.

Οι αγρότες στις κινητοποιήσεις τους έχουν ένα πλεονέκτημα. Τα τρακτέρ. Άρματα μάχης. Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστούν είναι τα Leopard.

Αν έκαναν καλά που κατέβηκαν στους δρόμους;;

Καλά έκαναν.

Είναι αδιανόητο στο Ελλάδα 2.0 ( χαχα ) να έχουν πάρουν τα λεφτά τους από το 2023 και τον Daniel.

Καλά κάνουν επίσης γιατί εμείς ψηφίσαμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη για να κάνει σφοδρές αλλαγές και όχι μια διαχείριση στον αυτόματο.

Όσο όμως περνούν οι μέρες, αναδεικνύονται μερικά θεματάκια. Ενδεχομένως ασήμαντα αλλά εμένα τουλάχιστον μου αρέσουν και αυτά.

1.   Έξυπνα, θέλουν να μην έχουν την κοινωνία απέναντι. Κουτοπόνηρα όμως λένε πως θα σηκώσουν τις μπάρες των διοδίων για να ταξιδέψει ο κόσμος δωρεάν. Αμ δεν είναι δωρεάν! Αυτά έχουν ήδη προβλεφθεί στις συμβάσεις των δρόμων. Μπορεί οι ταξιδιώτες να πάνε τσάμπα αλλά το κόστος των διοδίων θα πληρωθεί από όλους μας. Από τον κρατικό προϋπολογισμό.

2.   Πολύ σωστή η μεταρρύθμιση να μπει ο ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ. Πάρα πολύ σωστή. Α, όχι λέει δεν πρέπει. Μπα; Γιατί; Για να συνεχίζεται το πάρτι και το φαγοπότι; Τελικά τι θέλουμε; Να γίνονται τα πράγματα σωστά ή να καλοτρώμε και όταν μας πιάνουν, να τσοντάρουμε από το δημόσιο ταμείο;

3.   Όταν το κράτος δεν ελέγχει, είναι άθλιο γιατί δεν κάνει τη δουλειά του. Όταν ελέγχει, «απαράδεκτοι που τόλμησαν και ήλεγξαν. Με ποιο δικαίωμα;» Καλά κάνουν και ελέγχουν τους επαναστάτες του δρόμου με τα άρματα μάχης. Γιατί χωρίς ίχνος ντροπής οι ίδιοι μπορεί να παίρνουν μούφα επιδοτήσεις και παράλληλα να κλείνουν την Εθνική Οδό που δεν τους ανήκει.  Παρομοίως και για τον σύλλογο των Τεμπών. Με τις συναυλίες μαζεύτηκαν κάτι εκατομμύρια. Που πήγαν; Ειδικά όταν βγαίνουν άλλοι γονείς στα σόσιαλ και διαμαρτύρονται ότι δεν πήραν ούτε ένα ευρώ. Να μην ελεγχθεί; Δεν μπορεί από τη μια να κουνάς το δάχτυλο, να θέλεις να κάνεις και κόμμα και από την άλλη να μη δίνεις λογαριασμό αγαπούλα μου…

Τελικά στην Ελλάδα ισχύει το αξίωμα: Όλοι θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα αρκεί να μην αγγίξουν τη δική μας καβάτζα…

4.   Τόσο καιρό στο δρόμο, παρτάρουν κάθε βράδυ. Μου κάνει εντύπωση. Τόσο πλούσιοι είναι;; Δουλειά δεν έχουν;; Εμείς οι ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν έχουμε την πολυτέλεια να καθόμαστε τόσο πολύ. Αυτοί πως μπορούν; Για να πω τη black truth, όσα παιδιά αγροτών έχω γνωρίσει, φτωχούς δεν τους λες. Με τις αμαξάρες, τα διαμερίσματα στην Αθήνα, τις ζημιές στα ξενυχτάδικα. Αρχηγικά και βραζιλιάνικα. Τόσα χρόνια δεν είδα να διαμαρτύρονται οι μεγάλοι συνδικαλιστές για τους φραπέδες, τα τζόκερ και τα δωράκια της μαμάς, τις Φεράρι. Ομερτά γιατί μάλλον όλοι κάτι τσιμπολογούσαν. Δεν πρέπει να έμενε κανείς με παράπονο. Τώρα όμως μας πιάσανε. Τι να κάνουμε;

 Η Εθνική Οδός δεν είναι δική σου για να την κλείνεις. Ούτε τα λιμάνια, ούτε τα αεροδρόμια. Το να αφήνεις μια λωρίδα για την κυκλοφορία στην Εθνική Οδό  είναι ταλαιπωρία και επικίνδυνο.

 

Προσωπικά δεν θα ταξιδέψω οπότε δεν με νοιάζει. Ας απασχολήσουν αυτούς που στις δημοσκοπήσεις επικροτούν αυτές τις ενέργειες.

 

Κάτι τελευταίο. Γιατί η κουτοπονηριά έχει και ένα όριο.

 

Συμβολικός αποκλεισμός σημαίνει πως παρίσταμαι στο σημείο και αφήνω τους άλλους να περνάνε. Αλλιώς είναι αποκλεισμός σκέτος.

 

Που θα πάει, θα γίνουν εκλογές, θα ψηφίσουμε Νέα Δημοκρατία για να βάλει μια τάξη στο μπάχαλο…

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ part 5

 

Ø  Ηρώτησεν ο Αββάς Λογγίνος τον Αββάν Λούκιον κάποτε τρεις λογισμούς λέγων : Θέλω να υπάγω εις ξένον τόπον του λέγει ο Γέρων. Εάν δεν κρατήσης την γλώσσαν σου, δεν είσαι ξένος, όπου και αν υπάγης και εδώ λοιπόν κράτησε τη γλώσσα σου και ξένος είσαι. Του λέγει πάλιν: Θέλω να νηστεύσω. Απεκρίθη ο Γέρων : Είπεν ο Προφήτης Ησαϊας: Εάν στρίψης τον τράχηλόν ωσάν σιδερένιο βαχιόλι και κρίκον, ούτε έτσι θα ονομασθή νηστεία δεκτή αλλά μάλλον κράτησε τους κακούς λογισμούς. Του λέγει το τρίτον: Θέλω να φύγω μακρυά από τους ανθρώπους.  Ο Γέρων απεκρίθη : Εάν δεν κατορθώσεις αρετήν μαζί με τους ανθρώπους, ούτε καταμόνας ημπορείς να κατορθώσης.

 

Ø  Έλεγαν περί του Αββά Αρσενίου, ότι όταν κάποτε αρρώστησεν εις την Σκήτιν, επήγεν ο ιερεύς και τον έφερεν είς την εκκλησίαν και τον έβαλεν εις χαλί και μικρόν προσκέφαλον εις την κεφαλήν του. Και να ένας γέρων ήλθε να τον επισκεφθή και βλέπων αυτόν εις το χαλί και το προσκέφαλον υποκάτω του, εσκανδαλίσθη και είπεν: Αυτός είναι ο Αρσένιος; Και εις τέτοια ξαπλώνει; Παίρνοντας τον δε ο ιερεύς ιδιαιτέρως του λέγει: Ποια ήτο η εργασία σου εις το χωρίον σου; Ο δε είπε: Βοσκός ήμουν. Πως λοιπόν, λέγει, επερνούσες τον βίον σου; Ο δε είπε: Με πολύν κόπον επερνούσα. Και του λέγει: Τώρα πως περνάς εις το κελλίον; Ο δε είπε: Μάλλον αναπαύομαι. Και του λέγει: Βλέπεις τούτον  τον Αββάν Αρσένιον; Πατέρας βασιλέων ήτο εις τον κόσμον και χίλιοι δούλοι με χρυσάς ζώνας και όπου όλοι εφορούσαν περιδέραια και ολομέταξα του παρεστέκοντο και πολύτιμα στρώματα ήσαν από κάτω του. Συ δε όπου ήσουν βοσκός, δεν είχες εις τον κόσμον την ανάπαυσιν όπου έχεις τώρα και αυτός την πολυτέλειαν όπου είχεν εις τον κόσμον. Εδώ δεν έχει. Να λοιπόν, εσύ αναπαύεσαι, και εκείνος ταλαιπωρείται. Ο δε ως ήκουσεν αυτά εκατανύχθη και έβαλε μετάνοιαν, λέγων: Συγχώρεσε με Αββά, αμάρτησα. Διότι αληθινά αυτός είναι ο αληθινός δρόμος, διότι αυτός είναι ο αληθινός δρόμος, διότι αυτός ήλθεν εις ταπεινότητα, εγώ δε εις ανάπαυσιν και ωφεληθείς ο γέρων ανεχώρησεν.

Ø  Ηρώτησαν τον Αββάν Αγάθωνα: Ποία αρετή είναι, πάτερ, μεταξύ των πνευματικών αγώνων, η οποία έχει περισσότερον κόπον; Τους λέγει: Συγχωρήσατε με, νομίζω ότι δεν είναι άλλος κόπος ωσάν το να προσευχηθή κανείς εις τον Θεόν διότι πάντοτε όταν θέλει ο άνθρωπος να προσευχηθή, θέλουν οι δαίμονες να τον εμποδίσουν. Διότι γνωρίζουν ότι από τίποτε άλλο δεν εμποδίζονται, παρά μόνον από το να προσευχηθή κανείς εις τον Θεόν. Και κάθε αγώνα δε εις τον οποίον καταγίνεται ο άνθρωπος όταν επιμένη εις αυτόν, ευρίσκει ανάπαυσιν. Το δε να προσευχηθή, μέχρι τελευταίας αναπνοής χρειάζεται αγώνα.

Ø  Είπεν ο Αββάς Αγάθων: Ο θυμώδης άνθρωπος και νεκρόν αν αναστήση, δεν είναι δεκτός εις τον Θεόν.

Ø  Έμβηκεν κάποτε ο Αββάς Αγάθων εις την πόλιν δια να πωλήση ολίγα αγγεία, και ευρίσκει ένα λεπρόν πλησίον του δρόμου. Που πηγαίνεις;  Του λέγει ο Αββάς Αγάθων: Εις την πόλιν δια να πωλήσω αγγεία. Του λέγει: Κάμε αγάπην και πάρε με εκεί και τον εσήκωσε και τον μετέφερεν εις την πόλιν. Του λέγει: Εκεί όπου πωλείς τα αγγεία, εκεί βάλε με. Έκαμε έτσι. Και όταν επώλησεν ένα αγγείον, του έλεγεν ο λεπρός: Πόσο το επώλησες αυτό; Και έλεγεν τόσον. Και του έλεγεν. Αγόρασε μου πήτταν και αγόραζε. Και πάλιν επωλούσεν  άλλο αγγείον και έλεγε. Και τούτο πόσα; Και έλεγε. Τόσον. Και του έλεγεν. Αγόρασε μου το τάδε πράγμα. Και του αγόραζε. Μετά λοιπόν όπου επώλησεν όλα τα αγγεία και ήθελε να φύγη, του λέγει ο λεπρός: Πηγαίνεις; Και του λέγει: Ναι. Και λέγει: Κάμε πάλιν αγάπην, και πάρε με όπου με ηύρες. Και τον εσήκωσε και τον έφερεν εις τον τόπον του. και του λέγει. Ευλογημένος είσαι Αγάθων από τον Κύριον εις τον ουρανόν και εις την γην και σηκώσας τους οθφαλμούς του, δεν είδε κανένα διότι ήτο άγγελος Κυρίου ο οποίος ήλθε να τον δοκιμάση.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

 

Για να λυθεί ένα πρόβλημα, προφανώς και πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Υπάρχει τεράστιο πρόβλημα για αυτό άλλωστε και τα νοίκια είναι στα όρια της παραφροσύνης.

Γιατί ανεβήκαμε τουριστικά, γιατί υπάρχουν πολλά Airbnb, γιατί η αστυφιλία συνεχίζεται, γιατί έχουμε λαθρομετανάστευση και γιατί δεν χωράμε.

Για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση παίρνει ημίμετρα και κάνει πασαλείμματα. Ωραίες οι ανακοινώσεις στα ΜΜΕ, το τάδε πρόγραμμα και το δείνα πρόγραμμα και στην πραγματικότητα επωφελούνται πολύ λίγοι σε σχέση με τις ανάγκες.

Οριστική λύση θα δινόταν κατά την άποψη μου αν κινηθούμε σε τρεις κατευθύνσεις.

 

Α. Κατά τις δεκαετίες των 80 και 90, όταν στην Ελλάδα συνέρρεαν άφθονα χρήματα από την Ευρώπη, ο μέσος Έλληνας είχε ένα μεγάλο και ένα εναλλακτικό όνειρο. Το μεγάλο ήταν ο διορισμός στο δημόσιο. Το εναλλακτικό ήταν το δικό του κατάστημα. Να νοιώθει επιχειρηματίας. Γεμίσαμε λοιπόν λογής λογής καταστήματα που μοιραία έκλεισαν.

Αυτά που δουλεύουν είναι τα καφέ και τα νυχάδικα που ξεφυτρώνουν σαν τις τσουκνίδες. Υπάρχουν όμως πάρα πολλοί δρόμοι στην Αθήνα που διαθέτουν πάρα πολλά τέτοια μαγαζιά εγκαταλελειμμένα. Κλειστά, βρώμικα, χάλι μαύρο.

Καταρχάς θα πρέπει να αλλάξει ο νόμος που λέει ότι για να γίνει μια τέτοια αλλαγή θα πρέπει να συμφωνήσει το 70% των ιδιοκτητών της πολυκατοικίας. Αυτό δεν πρόκειται να  γίνει. Γιατί ο κόσμος είναι φθονερός, γιατί δεν βγάζεις άκρη, γιατί σε κάθε πολυκατοικία υπάρχουν κλειστά διαμερίσματα με αφανέρωτους ιδιοκτήτες. Επίσης, γιατί υπάρχουν άνθρωποι είτε γηγενείς είτε αλλοδαποί, που θα σου πουν όχι είτε για να τους πληρώσεις είτε γιατί είναι κακόψυχοι.

Πολλά ισόγεια 50-60-70 τετραγωνικών που μια χαρά κατοικίες γίνονται, δεν είναι διαμπερή. Να δοθεί δια νόμου η δυνατότητα, όπου μπορεί να ανοίξει μπαλκονόπορτα, να γίνει.

Υπάρχουν πάρα πολλά ισόγεια στην Αθήνα που δεν θα ξαναγίνουν καταστήματα ποτέ. Γιατί να μην παραχωρηθούν ως κατοικίες. Ας πληρώνουν και μια μικρή συμμετοχή στα κοινόχρηστα για να αυξάνονται και τα έσοδα των πολυκατοικιών και θα καλύψουν ανάγκες.

 

Β. Υπάρχουν πολλά κλειστά διαμερίσματα που οι ιδιοκτήτες τους δεν ενδιαφέρονται να τα αξιοποιήσουν. Είτε γιατί δεν συνεννοούνται οι κληρονόμοι. Είτε γιατί δεν μπορούν. Είτε γιατί βαριούνται. Είτε γιατί δεν θέλουν. Είτε γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα. Είτε γιατί δεν υπάρχουν ανάμεσα μας και δεν έχουν κληρονόμους. Εκεί λοιπόν να θεσπιστεί αναγκαστική ανακαίνιση στην οποία ο ιδιοκτήτης δεν θα συμμετέχει οικονομικά και όταν γίνει η πώληση ή η ενοικίαση, να παίρνει ένα 25 – 30 % και να τελειώνουμε.

Παράδειγμα :

Διαμέρισμα σε πολυκατοικία που έχει 5 χρόνια άδειο. Άσε που είναι πηγή μόλυνσης, υδραυλικών βλαβών και οικονομική αιμορραγία για μια πολυκατοικία, να μπαίνει αμέσως σε καθεστώς υποχρεωτικής ανακαίνισης.

Σε όσα είναι από 5 χρόνια και κάτω, είτε θα συναινέσουν οι ιδιοκτήτες, είτε θα δοθεί μια παράταση ενός έτους για τακτοποίηση και αν δεν, μπαίνει κατευθείαν σε αυτή τη διαδικασία.

Προφανώς και θα απαγορεύεται να πωληθούν σε εταιρείες παρά μόνο σε φυσικά πρόσωπα για να μην έχουμε φαινόμενα να τσιμπήσουν κάποιοι από 100 ακίνητα και να ταλαιπωρούν τους ανθρώπους με απάνθρωπες χρεώσεις.

Γ. Κτηματολόγιο πια έχουμε. Να ξεσκαρτάρουμε τα ακίνητα του Δημοσίου που κάθονται όπως και τα ακίνητα που διαθέτουν οι τράπεζες και επίσης παραμένουν άδεια γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται.

Να δημιουργηθεί ένας φορέας που θα λέγεται για παράδειγμα φορέας οικιστικής διαχείρισης και θα έχει υπό την εποπτεία του όλα τα ανωτέρω. Σε αυτόν θα γίνονται αιτήσεις εγκατάστασης και σε μια πλατφόρμα όλοι οι ενδιαφερόμενοι – κανονικοί άνθρωποι με ΑΦΜ – θα μπορούν να βλέπουν τι διατίθεται στην αγορά και θα ενεργούν ανάλογα.

Σε αυτή την πλατφόρμα θα μπορούν να συμμετέχουν και άνθρωποι που πληρώνουν 700 ευρώ για ένα διαμέρισμα 60 τετραγωνικών στα Κάτω Πατήσια.

Αυτή η κινητικότητα θα δημιουργήσει ισορροπία στην αγορά, λογικές χρεώσεις, έσοδα για το κράτος, για την οικοδομή και μια ανάσα για τους ανθρώπους.

Η ανάσα αυτή θα έχει και άλλη μια θετική επίπτωση που δεν τη λες και ασήμαντη: 

ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ….

ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΧΡΗΣΤΟΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΜΑΘΗΜΕΝΟΥΣ

 

Καλωσήλθατε στην πιο γελοία και άχρηστη χώρα όλων των εποχών.

Καλά κάνουν και φωνάζουν οι αγρότες γιατί τους χρωστάνε λεφτά από το 2023. Πληρώσαμε πρόωρα τη Γαλλία για τον φίλο μας τον Μακρόν αλλά δεν αποπληρώνουμε τους αγρότες. Καλά κάνουν με τα μπλόκα γιατί η κυβέρνηση μας, από το 2023 και μετά, είναι πολύ κατώτερη των προσδοκιών του 41%.

Όμως τα αεροδρόμια, τα τελωνεία και η Εθνική οδός δεν είναι δική τους για να την κλείνουν. Βλέπουμε σε Live μετάδοση να μεσολαβούν οι δημοσιογράφοι για να πει ο υπουργός στην αστυνομία, να φύγει η κλούβα από τον δρόμο για να περάσουν οι αγρότες. Ή να γίνονται οι διαπραγματεύσεις για να μπουν πεζοί στην είσοδο του αεροδρομίου και να τους πιάνουν κορόιδα και να κάνουν κατάληψη στον αεροδιάδρομο.

Οι καλομαθημένοι και οι πιο εκφυλισμένοι από τον πλούτο Κρητικοί κάνουν τις πιο χουλιγκάνικες ενέργειες. Απέναντι σε ένα άχρηστο κράτος που ούτε τις αποζημιώσεις από τον Daniel δεν έχει δώσει.

Όσοι μπορείτε, μεταναστεύστε.

Καμία ελπίδα.

 

 

 

 

 

 

 

ΡΗΤΑ και ΓΝΩΜΙΚΑ part 107

 

Μετά μιαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού.

Απόστολος Παύλος

 

 

Η πρώτη προϋπόθεση ενός πεδίου μάχης είναι να μην έχεις στενωπούς στα νώτα σου 

Ναπολέων Βοναπάρτης

 

 

Η ταχύτητα είναι η ουσία του πολέμου. Επωφεληθείτε από την έλλειψη ετοιμότητας του εχθρού. Κινηθείτε από απροσδόκητες διαδρομές και χτυπήστε τον στο σημείο που δεν έχει λάβει προφυλάξεις

Σουν Τζου

 

 

Ποτέ μην υποθέτεις ότι ο αντίπαλος δεν θα κάνει ποτέ αυτό που δεν θα έκανες εσύ 

Ντόναλντ Ράμσφελντ

 

 

Η εταιρική κουλτούρα τρώει λάχανο τη στρατηγική

Peter Drucker

 

 

Στη ζωή, όπως και στο σκάκι, μπορείς να θυσιάσεις έναν πύργο, αλλά όχι τη βασίλισσα

Ριβαρόλ

 

 

Η απάντηση στο βαρετό κλισέ «δεν υπάρχουν χαζές ερωτήσεις» ::

 Άρα τι είδους ερωτήσεις κάνουν οι ηλίθιοι;

 

 

Ποτέ μην επιτρέπεις στον εχθρό να διαλέξει αυτός το πεδίο της μάχης.

Τζωρτζ Πάττον

 

 

Ένα από τα πιο επικίνδυνα λάθη μιας ηγεσίας είναι να πιστεύει ότι η απουσία αντιλόγου σημαίνει ευθυγράμμιση. Στην πραγματικότητα, η σιωπή είναι συχνά το πιο ανησυχητικό σημάδι. Όταν ένα σύστημα είναι άκαμπτο, όταν οι αποφάσεις μοιάζουν προδιαγεγραμμένες, όταν η διαφορετική άποψη τιμωρείται έμμεσα, οι άνθρωποι δεν παύουν να έχουν άποψη. Παύουν να τη μοιράζονται.

Αυτό γεννά μία άλλη ψυχολογική συνθήκη: Τη σιωπή που γίνεται μηχανισμός αυτοπροστασίας. Ένα είδος επαγγελματικής απόσυρσης. Μια ήσυχη μορφή παραίτησης που προηγείται της κανονικής.

 

Κωνσταντίνος Καρυπίδης

Ο ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

 

Στην ύστερη Μεταπολίτευση διαμορφώθηκε ένας τύπος «αριστερού» κατ΄επίφασιν, χωρίς κάν τα βασικά στοιχεία που συγκροτούν επιστημονικά έναν πραγματικό αριστερό: ούτε κάν στοιχειώδης μαρξιστική θεωρητική κατάρτιση ούτε κάποια πραγματική αγωνιστική δράση.

Κατά κανόνα η αναντιστοιχία βίου και «αριστεροφροσύνης» είναι κραυγαλέα και προκλητική.

 

Η έννοια «αριστερός» συμπυκνώθηκε πλέον σε μία προσωπική δήλωση «αριστερών φρονημάτων», ως επαγγελματικό, πολιτικό και κοινωνικό διαβατήριο σε συγκεκριμένους χώρους. Από αυτήν την διαδικασία προέκυψαν συγκεκριμένοι φαινότυποι, όχι πλειοψηφικοί στην ελληνική κοινωνία αλλά εξαιρετικά επιζήμιοι για την κοινωνική συνοχή και την λειτουργία οιουδήποτε οργανωμένου κράτους:

 

Ο καταληψίας «αριστερός» μαθητής που μιλάει στους καθηγητές του στον ενικό και αισθάνεται ότι έχει το δικαίωμα να συναποφασίζει για την λειτουργία του σχολείου·

 

Ο γενειοφόρος «αριστερός» εκπαιδευτικός που απεχθάνεται το αντικείμενο που διδάσκει, άσε που δεν το γνωρίζει επαρκώς, και που θεωρεί ιερό του καθήκον να εμφυσήσει στους μαθητές του «δημοκρατική συνείδηση», δηλαδή ασέβεια προς τους μεγαλυτέρους, απέχθεια προς την πειθαρχία και την τάξη, εχθρότητα προς το κράτος και το εκπαιδευτικό σύστημα·

 

Ο «αριστερός» συνδικαλιστής που δεν επικεντρώνεται στην βελτίωση των συνθηκών εργασίας αλλά εχθρεύεται την επιχείρηση που του δίνει ψωμί και επιδιώκει με μανία να την κλείσει, και μάλιστα συγκαλύπτει ανήθικες συμπεριφορές συναδέλφων του λαμβάνοντας ως αντιπαροχή την ασυλία που του παρέχει η θέση του·

 

Ο φοιτητής που αυτοπροσδιοριζόμενος ως «αριστερός» επιδιώκει να πάρει πτυχίο χωρίς να ανοίξει μία σελίδα και ταυτόχρονα να προετοιμάσει την καρριέρα του προσκολλώμενος στον κομματικό μηχανισμό και υπακούοντας δουλικά στην «καθοδήγηση»·

Ο «αριστερός» πανεπιστημιακός- στην πραγματικότητα αργόμισθο κομματικό στέλεχος που εξελέγη με κομματική στήριξη χωρίς να διαθέτει κάν τα στοιχειώδη προσόντα, που απευθύνεται στους φοιτητές του με την απαράδεκτη προσφώνηση «συνάδελφε» που όχι μόνον συνιστά αντιποίηση αρχής αλλά καταλύει την αναγκαία πατρική σχέση ιεραρχίας που λειτουργεί ως ιμάντας καθοδήγησης των νεωτέρων·

 

Ο ημιμαθής, φλύαρος, δογματικός και ξερόλας «αριστερός» ψευτοδιανοούμενος, που χρησιμοποιεί κυρίως συνθήματα και χαρακτηρισμούς αντί για στοιχεία και επιχειρήματα·

 

Ο ανεπάγγελτος «αριστερός» πολιτευτής με την ξύλινη γλώσσα, που έχει θέσει σκοπό της ζωής του να αποδομήσει τον κατά φαντασίαν «ελληνικό εθνικισμό», δηλαδή ο,τιδήποτε αντιβαίνει στις «αριστερές» του φαντασιώσεις·

 

Ο «αριστερός» δημόσιος υπάλληλος που καλύπτει την οκνηρία του, την ανικανότητά του, ίσως μάλιστα και την ανηθικότητά του, χρησιμοποιώντας ως ασπίδα προστασίας τον κομματικό μηχανισμό στον οποίον ομνύει·

 

Ο «αριστερός» δημοσιογράφος, ο οποίος καταπολεμά λυσσαλέα κάθε πατριωτική έννοια και κάθε συνεκτικό δεσμό της ελληνικής κοινωνίας, προωθεί δε συστηματικά τους ξένους εθνικισμούς καταπολεμά δε (ανύπαρκτο) «ελληνικό εθνικισμό» αλλά προωθεί συστηματικά τους ξένους εθνικισμούς. Και τα λοιπά.

 

Αυτά εν τω μεταξύ έχουν μολύνει και άλλες περιοχές του πολιτικού φάσματος και ουσιαστικά έχουν καταστήσει δυσχερή την λειτουργία του κράτους και της οικονομίας.

Στα ύστερα χρόνια της Μεταπολίτευσης, η «ανανεωτική αριστερά» ανέδειξε το έσχατο «άνθος» της: τον εθνομηδενισμό.

 

Το βδέλυγμα του εθνομηδενισμού αποτελεί αποκύημα του μίσους που ένοιωθαν οι φορείς του ως έφηβοι εναντίον των αυταρχικών πατεράδων και δασκάλων τους (που όμως οι περισσότεροι από αυτούς και γράμματα ήξεραν και αρχές είχαν) και γενικά του αυταρχικού κράτους, και του μίσους εναντίον των εννοιών που πρέσβευαν αυτοί οι αυταρχικοί πατεράδες και δάσκαλοι. Δηλαδή βασικά της Πατρίδας, της Θρησκείας, της Οικογένειας, της Καθαρεύουσας, των Αρχαίων, του Βυζαντίου, της Πειθαρχίας, της Ποδιάς, των Παρελάσεων, του Στρατού, της Αστυνομίας, των κακών βαθμών κλπ.

 

 

Επομένως όλα αυτά έπρεπε τώρα να αποδομηθούν. Η αποδόμηση είχε ως κεντρικό στόχο το Έθνος, και τελικά όλη η ψευδο-θεωρητική και ψευδο-επιστημονική δράση των ψευδο-προοδευτικών «αριστερών» ψευδο-διανοουμένων στράφηκε σε μία λυσσαλέα προσπάθεια να αποδομηθεί η έννοια του ελληνικού έθνους και όλα τα σύμβολά του.

 

 

Επιχειρήθηκε η πλήρης παραχάραξη της ιστορικής πραγματικότητας, η ωραιοποίηση της Τουρκοκρατίας, η αμαύρωση του Κολοκοτρώνη, του Καποδίστρια, του Εικοσιένα, εκτοξεύθηκαν ασύλληπτα ανιστόρητες αλλά και προσβλητικές βλακείες, όπως ο όρος «συνωστισμός» για την μαζική σφαγή των Ελλήνων στην Σμύρνη το 1922.

 

 Όλα αυτά τελικώς έγιναν καλός αγωγός για την υιοθέτηση της προπαγάνδας ξένων εθνικισμών εις βάρος της Ελλάδος. Έτσι όλα αυτά κατέληξαν εργαλεία στα χέρια γειτονικών αναθεωρητισμών και αυτοί οι δήθεν αριστεροί (και στις συνήθειές τους ατομικιστές, καταναλωτικώτατοι, φιλοχρήματοι και ιδιοτελέστατοι) έγιναν οι χρήσιμοι ηλίθιοι που απαιτήθηκαν ως ιδεολογικό άλλοθι για τις μεγάλες εθνικές υποχωρήσεις των Πρεσπών και ας ελπίσουμε όχι και του Αιγαίου.

 

Απόσπασμα από άρθρο του Μελέτη Μελετόπουλου στο Αντιβαρο.

Αρχικό λινκ : https://www.antibaro.gr/article/39774?fbclid=IwY2xjawORAIZleHRuA2FlbQIxMQBzcnRjBmFwcF9pZBAyMjIwMzkxNzg4MjAwODkyAAEeJHiPMUelUUBMd4sW07hs7Be-lpTS8jhEDpqliUIm1rtDDk65w4J_s-YNkJc_aem_5xrHBNIYwMbLtUKQC8DVow