ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗΝ κ. ΜΑΡΙΝΑ ΣΑΤΤΙ και ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗ EUROVISION

 

Αγαπητή κ. Μαρίνα Σάττι,

Στο διαγωνισμό της Eurovision, δεν είστε για πάρτη σας. Εκπροσωπείτε μια ολόκληρη χώρα. Είστε η εικόνα της πατρίδας μας. Είστε υποχρεωμένη να δείξετε μια στοιχειώδη ευπρέπεια.

Το να κάνετε γελοίες, αγενείς, απολίτιστες και προσβλητικές εκφράσεις και γκριμάτσες, μας εκθέτετε. Who do you think you are ακριβώς;

Αν είστε τόσο ευαίσθητη, πιθανώς θα μπορούσατε να πείτε κάτι για την απελευθέρωση των ομήρων για παράδειγμα.

Ξέρετε κυρία Σάττι, τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε και το έχουμε επιτύχει να χτίσουμε μια σοβαρή συμμαχία με το Ισραήλ ως ανάχωμα στον επεκτατισμό του Ερντογάν. Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να το γκρεμίσετε αυτό.

Αυτούς που υποστηρίζετε με τις γκριμάτσες σας, έχετε συνειδητοποιήσει πως αν είχαν επικρατήσει στον κόσμο, εσείς όχι μόνο δεν θα τραγουδούσατε ποτέ, όχι μόνο δεν θα είχατε την προβολή, τη δημοφιλία και την ανεξαρτησία που απολαμβάνετε αλλά θα φορούσατε μπούρκα, τσαντόρ και η χρησιμότητα σας θα ήταν ανάλογη της κατσαρόλας;;

Αν εσείς δίνατε μια συναυλία στο Ισραήλ και μπούκαρε η Χαμάς για να σκοτώσει, να βιάσει και να απαγάγει κόσμο από το κοινό σας και κινδυνεύατε, πως θα σας φαινόταν;

Εκπροσωπείτε τη χώρα μας, απολαμβάνετε τη μεγαλύτερη προβολή που είχατε ποτέ και μάλλον θα πιστέψατε ότι είστε κάτι ανάμεσα στη lady Gaga και τη Beyonce. Είστε 39 ετών και ένα τραγούδι ( Μάντισσα ) βγάλατε όλο και όλο. Συνέλθετε !

Ασε δε την ανακοίνωση της ΕΡΤ. Θα μπορούσε να ζητήσει συγγνώμη και προτίμησε να παραθέσει μια δικαιολογία που δεν πιστεύουν ούτε οι ίδιοι που έγραψαν αυτή την αστεία ανακοίνωση.

Το βιντεοκλίπ σας κ. Σάττι είναι κάκιστης αισθητικής. Το τραγούδι σας μάπα. Ειδικά στην αρχή που είστε σαν να σας έβαλαν μανταλάκι στη μύτη, είναι κακοποίηση της μουσικής. Ίσως βέβαια στην Ευρώπη αυτός ο παράξενος, χωρίς μελωδία και συνοχή ήχος να τους αρέσει. Θα το δούμε. Προσωπικά, εκτιμώ πως αν πάρετε οποιαδήποτε θέση από τη δωδέκατη και κάτω, να το πανηγυρίσετε. Για 13-15 σας βλέπω και θα δούμε αν επιβεβαιωθώ.

Εσύ που με διαβάζεις τώρα ξέρω τι σκέφτεσαι: Έλα μωρέ τώρα, Suspect, υπερβολικός είσαι. Σκέψου κάτι: Όταν το πρωτοάκουσες, σκέφτηκες το ίδιο. Ότι είναι χάλι μαύρο και δεν είναι μουσική αυτό το πράγμα. Όταν όμως σου το παίζουν τα μαζικά μέσα επιρροής 20 φορές τη μέρα, το συνηθίζεις. Μετά λες εύκολα «εντάξει μωρέ, δεν είναι και τόσο κακό». Μετά το τραγουδάς και εσύ…

Για τη Eurovision αυτή κάθε αυτή, έχω μια σταθερή άποψη εδώ και πολλά χρόνια. Είναι μια διαρκής χαμένη ευκαιρία. Ευκαιρία συνάντησης πολιτισμών και της κουλτούρας κάθε χώρας, όμως αντ’ αυτού βλέπουμε να μαζεύονται τύποι και τύπισσες που μοιάζουν μεταξύ τους, να τραγουδάνε ποπ με αγγλικό στίχο. 

 

Επιπλέον δε, παρακολουθούμε την ψηφοφορία με σχετική πλήξη γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με διαγωνισμό αλλά με την αλληλοϋποστήριξη δυο μεγάλων πόλων. Αφενός των χωρών της βόρειας Ευρώπης και των χωρών που προέκυψαν από τη διάλυση της πρώην Σοβιετικής  Ένωσης. Πιθανώς να μπορούσαμε και εμείς να είχαμε τη δική μας συμμαχία με τους υπόλοιπους της Βαλκανικής χερσονήσου αλλά ακόμα και ιστορικά ποτέ δεν καταφέραμε να έχουμε ιδιαίτερη συμπάθεια από τους γείτονές μας. 

 

Σε αυτό το πλαίσιο, η Eurovision δεν αποτελεί για μένα ούτε πεδίο εθνικής υπερηφάνειας ούτε εθνικής ταπείνωσης. Ως σόου το δείχνουν, ως σόου το βλέπω, όταν το βλέπω. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να έχουμε μια αξιοπρεπή παρουσία και να μην πιάνουμε πάτο. 

 

Ως συνήθως είμαστε υπερβολικοί και πιστεύουμε ότι είναι ένα πεδίο εθνικής υπερηφάνειας ή καταστροφής. Στην πραγματικότητα είναι ένα τηλεοπτικό, αγγλόφωνο ποπ φεστιβάλ. Δεν αλλάζει ο ρους της παγκόσμιας μουσικής και σε δύο ημέρες έχει ξεχαστεί. 

Και η Eurovision και τα τραγούδια της…