ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

 

Τερματίζεις 17^ος. Ξεκινάς μια καινούρια προσπάθεια, χώνεις χρήμα και καταλήγεις να έχεις τη δεύτερη πιο πολυδάπανη ομάδα στην Ευρώπη.

Αργείς να δέσεις, έχεις εμφανείς αδυναμίες, κάνεις χαζές ήττες, προσπαθείς, ανεβαίνεις, πάς τρένο για ένα διάστημα και φτάνεις στα πλέι οφ με τη Μακάμπι που παίζει στο Βελιγράδι, με πλεονέκτημα έδρας.  Περνάς δια πυρός και σιδήρου, με την ψυχή στο στόμα.

Φτάνεις στον τελικό έχοντας ξεπαστρέψει τη Φενέρ που σχεδόν ολοκλήρωσε τη φετινή παρουσία της επικρατώντας της Μονακό.

Αντιμετωπίζεις την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης με το πιο πλήρες ρόστερ όλων, το πιο ακριβό, που ισοπέδωσε τη μηχανή που λέγεται Ολυμπιακός. Τη Ρεάλ που τερμάτισε πρώτη στην κανονική περίοδο με το πιο σταθερά καλό μπάσκετ και πρόβαλλε ως το απόλυτο φαβορί. Αυτή που το πήρε πέρυσι με τους ίδιους παίκτες που έχουν και το know how των Final 4.

Είσαι ο Παναθηναϊκός.

Φτάνεις στον τελικό με μόλις ένα σοβαρό παίκτη στο 5. Θεωρητικά έχεις και άλλους δυο. Ο ένας ξέρει μπάσκετ αλλά δεν του αρέσει η άμυνα και το ριμπάουντ. Ο άλλος παίζει γιατί έχει επίθετο διαβατήριο αλλά δεν έχει ιδέα από το άθλημα.

Όλη τη χρονιά παίζεις με τον Λεσόρ. Έναν παίκτη! 

Πας στο 4. Ακριβοπλήρωσες έναν Ισπανό που εξελίχθηκε σε μια έκδοση Λεωνίδα Κασελάκη. Είχες και τον Μήτογλου που μέχρι σχεδόν τα μισά ήταν θαυμάσιος και μετά κλάταρε. Άρα στο 4 δεν έχεις έναν παίκτη για να βασιστείς σταθερά.

Πας στο 3. Βάζεις εκεί τον Γκριγκόνις για να παίζει κάπου και αυτός και διαθέτεις τον Παπαπέτρου που δεν μπορεί να σε βοηθήσει.  Και στο 3 είσαι γυμνός.

Πας στο 2. Πάλι καλά που έφερες τον Ναν και έσωσες την παρτίδα. Η βασική σου μετεγγραφή, ο Βιλντόζα απεδείχθη πως δεν έχει καμία σχέση με τον παικταρά που θαυμάζαμε στη Μπασκόνια. Ίσως να είναι ο νόθος ξαδερφός του αλλά ο Βιλντόζα ήταν φέτος μια καρικατούρα.

Στο 2 έχεις μόλις έναν παίκτη.

Πας στο 1. Σου βγήκε ο Γκράντ που είναι η μετενσάρκωση του Ρόντρικ Μπλάκνι. Πήρες και τον Σλούκα που πριν τον Ναν ήταν πελαγωμένος. Ποτέ άλλοτε στην καριέρα του δεν κουβάλησε μόνος του μια ομάδα. Να δώσει λύσεις ναι. Να πάρει ένα κρίσιμο σουτ ναι. Να παίζει μόνος του ποτέ.

Σε αυτό το ρόστερ έχεις έναν Καλαϊτζάκη που του ξεκαθάρισες πως αν θέλει να έχει λόγο ύπαρξης θα πρέπει να εστιάσει στην άμυνα καθώς στην επίθεση δεν κάνει. Έχεις έναν Μωραϊτη που δεν κάνει για 1 καθώς το παιδί έχει μονίμως στο μυαλό του να σκοράρει. Ή ο Παναθηναϊκός θα τον εμπιστευθεί ως Έλληνα Μάικ Τζέιμς, ή να πάει κάπου αλλού να παίξει έτσι. 1 δεν θα γίνει ποτέ και χαραμίζεται. Έχεις επίσης έναν Μάντζουκα που τον έχεις 4 χρόνια και δεν έχεις αποφασίσει ακόμα αν σου κάνει ή όχι. Αν σου κάνει βάλε τον να παίξει, αλλιώς ας πάει κάπου να μας δείξει τι μπάσκετ ξέρει.

Με αυτό το ρόστερ, γεμάτο αδυναμίες και τρύπες, ο Παναθηναϊκός

1.   Συνήλθε από το -14 που το έφαγε πολύ νωρίς στο κεφάλι και πολύ πίστεψαν πως το κοντέρ θα πήγαινε στους 30

2.   Φρέναρε μια Ρεάλ με άμυνα του θανάτου όταν στο 11^ο λεπτό οι Ισπανοί είχαν βάλει 42 πόντους !

3.   Πήρε καρυδάτα σουτ ( ειδικά τα δύο του Μήτογλου από την κορυφή και του Σλούκα ) και τα έβαλε όλα.

4.   Πίστεψε, πάλεψε στα ίσα, με λιγότερες λύσεις, ο κόσμος που έκανε το Βερολίνο ΟΑΚΑ. Η πολύ βαριά φανέλα του Παναθηναϊκού όταν γύρισε το μάτς, δεν έχασε ποτέ το προβάδισμα. Έβαλε όλα τα κρίσιμα σουτ και έκοψε τα πόδια των αντιπάλων.

Η Ρεάλ μου φάνηκε αρκετά σοφτ. Με τον αέρα της Βασίλισσας στην αρχή, όταν το παιχνίδι πήγε στα χαρακώματα, παρακολούθησε μπλαζέ πιστεύοντας πως θα γίνει ένα μαγικό να τελειώνει και μετά φυσιολογικά και χωρίς να ανοίξει μύτη παραδόθηκε.

Αυτό ήταν το μεγαλείο του ΠαναθηναΙκού. Έβαλε 95 πόντους, έπαιξε τρομερή άμυνα και πέρασε πάνω από τη Ρεάλ σαν νταλίκα.

Εντωμεταξύ, ποτέ δεν κατάλαβα πως το 77-95 έγινε 80-95 αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία.

Μπράβο στην Πανάθα, τεράστια επιτυχία και αν κάνει 4 διορθωτικές κινήσεις, άντε πιάστε τον.

Για του χρόνου θέλει ένα σοβαρό 5 να πλαισιώσει τον Λεσόρ. Θα σκάσει ο άνθρωπος ! Θέλει ένα σοβαρό 4 μαζί με τον Μήτογλου και τον Σαμοντούροβ, έναν στο 3 ( Χεζόνια )  και κάποιον αντί του Βιλντόζα να κάνει μια δυνατή τετράδα στα γκαρντ. Μου αρέσει πάρα πολύ ο Ράγκλαντ του Περιστερίου. Ανταλλαγές για τον κύριο Ερνανγκόμεθ δεκτές.

Τέλος να κάνω μια αναφορά στον Ολυμπιακό.

Αυτή η κούπα ελπίζω να είναι το έναυσμα να βάλουν οι Αγγελόπουλοι το χέρι στην τσέπη και να μην φέρουν κάτι Μπραζντέικις και Σίκμα όταν η ομάδα έχασε το 60% της επίθεσης της την προηγούμενη χρονιά. Τι να σου κάνει και ο Μπαρτζώκας. Η υπέρβαση του ήταν ο αποκλεισμός της Μπαρτσελόνα με μειονέκτημα έδρας. Μέχρι εκεί ήταν και μπράβο του για το μπάσκετ που έπαιξε.

Επίσης ας πραγματοποιήσω και ένα όνειρο μου.

Σε κείμενο για τον Παναθηναϊκό…..

….. ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΤΟΥ CONFERENCE LEAGUE !