ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ

 Διασκεδάζω αφάνταστα με την αριστερίζουσα εθνομηδενιστική θολοκουλτούρα του τίποτα. Η πανωλεθρία που έπαθε με το Συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης είναι παροιμιώδης.

Κάθε όπλο, κάθε μέσο, κάθε δυνατότητα εξαντλήθηκε με σκοπό την υποτίμηση, την απομείωση και την υπονόμευση του Συλλαλητηρίου – και ναι, του αξίζει να γράφεται με κεφαλαίο Σ – αλλά ο χείμαρρος ήταν σαρωτικός.

Οι βουλευτές του Συρίζα επιτίθεντο σφόδρα όλη την εβδομάδα ότι δεν είναι σωστό και το αποδοκίμαζαν.

Τα τάγματα εφόδου, οι παρακρατικοί κουκουλοφόροι, έκαναν σαφή την παρουσία τους και έριχναν προειδοποιητικές βολές.

Έστησαν αριστοτεχνική παγίδα στον Αρχιεπίσκοπο για να πάρουν δήλωση αποδοκιμασίας. Ο Ιερώνυμος ως άλλος Γρηγόριος ο Ε, τους έδωσε αυτό που ζητούσαν αλλά ο Κλήρος για μια ακόμα φορά έδωσε το βροντερό παρών.

Αρθρογράφοι σε διατεταγμένη υπηρεσία και περισπούδαστο ύφος παρέδιδαν μαθήματα «ψυχραιμίας», μετριοπάθειας και υψηλής διπλωματίας βάλλοντας κατά του Συλλαλητηρίου. Αυτοί που λίγα χρόνια πριν πρωτοστατούσαν εναντίον των «γερμανοτσολιάδων και μερκελιστών».

Τα πληρωμένα τρολ του διαδικτύου κυνηγούσαν όποιον τολμούσε να εκφραστεί για να του κολλήσουν την ταμπέλα του φασίστα και του εθνικιστή. Μεταξύ αυτών και ο γράφων αλλά ο Θεός του τουιτερ έδωσε το μπλοκ οπότε τους καθάρισα.

Η ελπίδα δεν ξέρω αν τελικά θα έρθει ποτέ και αυτός  που θεωρητικά την εξέφρασε τελικά την εκτέλεσε, αλλά είμαι σίγουρος πως δεν πέθανε ακόμα. 500.000 άνθρωποι δεν κατεβαίνουν για πλάκα στο δρόμο.

Αυτοί που διαδήλωναν για κάθε απίθανο λόγο, είναι αυτοί που ξαφνικά ανακάλυψαν πως το Συλλαλητήριο δεν θα έπρεπε να γίνει. Αυτοί που χόρευαν στο Σύνταγμα τσάμικα και καλαματιανά δυσκολεύονται να παραδεχθούν πως το δικαίωμα του συνέρχεσθαι το έχουν αυτοί που πιάστηκαν κορόιδο από το περήφανο «όχι» αλλά δεν το έχουν αυτοί που νοιάζονται για ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ.

Ελπίζω να έγινε απολύτως κατανοητό και στον τελευταίο καλοπροαίρετο επιφυλακτικό γιατί χρειάζεται η ΕΚΚΛΗΣΙΑ να έχει λόγο και άποψη. Ο Κλήρος βγήκε μπροστά όταν πολλοί πολιτικοί ταγοί μας λούφαξαν και κρύφτηκαν. Όσο και αν τους τσούζει αλλά η Εκκλησία σε όλα τα Εθνικά Θέματα, σε όλες τις ιστορικές περιόδους, ήταν παρούσα. Μαζί με το λαό. Για το λαό.

Όταν ο Ζουράρις δήλωνε παραζαλισμένος από την πολυτέλεια της εξουσίας, πως και να χάσουμε μερικά νησιά δεν έγινε και τίποτα, δεν είχε καμία θέση στο Συλλαλητήριο και καλώς εκδιώχθηκε.

Χρησιμοποιήθηκε ακόμα και η θλιβερή ΕΡΤ που ανακάλυψε ….δεκάδες πολιτών. Η ΕΡΤ του …μνημείου των νεκρών. Αυτή την ΕΡΤ που ανάγει την προπαγάνδα σε επιστήμη και αναρωτιέμαι τι τελικά θα ήταν καλύτερο. Η ΝΕΡΙΤ ή το μόνιμο μαύρο.

Για την αριστερίζουσα εθνομηδενιστική θολοκουλτούρα του τίποτα, οι παραδοσιακές στολές, οι ελληνικές σημαίες και οι ιππείς ήταν φολκλόρ γραφικότητα. Αντίθετα οι κουκουλοφόροι, κρανοφόροι και οι πρωταθλητές στις ρίψεις μολότοβ είναι πρόοδος και μοντερνισμός.

Όταν καις τη σημαία είσαι ιδεολόγος επαναστάτης. Όταν την κρατάς με περηφάνια είσαι φασίστας. Κατηγορούν το Συλλαλητήριο γιατί λέει ήταν παρόντες οι Χρυσαυγίτες. Αυτοί  τους νομιμοποίησαν και τους διαφήμισαν όταν τους φιλοξενούσαν στην πάνω πλατεία κατά το επονείδιστο έπος των αγανακτισμένων. Αυτοί που μετά την επιτυχημένη επανάσταση, διορίστηκαν πανηγυρικά στο δημόσιο.

Προσπαθούν λυσσαλέα να υποτιμήσουν και να υποβαθμίσουν το Συλλαλητήριο. Για την αποκατάσταση της αληθείας, 90.000 έδωσε ως εκτίμηση η αστυνομία στη μία το μεσημέρι. Είχε προγραμματιστεί στις 2 και κορυφώθηκε στις 4. 

Ίσως τελικά με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης να ήταν η αρχή και το Συλλαλητήριο η αρχή του τέλους.... 

Για όσους μπερδεύονται, σημειώνω πως το όνομα των Σκοπίων δεν είναι ούτε πλάκα, ούτε δευτερεύον ζήτημα. Αν μας πάρουν τη λέξη Μακεδονία, ξέρεις ότι θα μπορούν αύριο να μας απαγορεύσουν να τη χρησιμοποιούμε εμείς; Καταλαβαίνεις πως θα την αξιοποιήσουν τουριστικά τύπου «επισκευθείτε τη χώρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου»;

Μπράβο σε όλους όσους συμμετείχαν. Μπράβο στην Θεσσαλονίκη.

Δεν θα κάτσω να ξεψειρίσω τη γεωγραφία των 500.000 ανθρώπων που διαδήλωσαν. Προφανώς και δεν έχουν όλοι το ίδιο υπόβαθρο, προφανώς και δεν έχουν όλοι την ίδια αφετηρία. Αυτό όμως που κρατάω είναι ότι παρά την επίμονη προπαγάνδα, παρά την παρακμή, η Εθνική ευαισθησία είναι ζωντανή.  Αυτό ας το λάβουν υπόψη τους και αυτοί που διαπραγματεύονται και έχουν την ευθύνη χωρίς να επιδιώκουν την ευρύτερη πολιτική συναίνεση και αυτοί που το πρωί μιλάνε για δημοψήφισμα, το μεσημέρι το ξεχνούν και το βράδυ αρνούνται πως το είπαν.

«-Πάτε κι’ εσείς και’ η πίστη σας, μουρτάτες να χαθήτε,
εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θελ’ απεθάνω»