ΤΑ ΤΡΙΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

Στην εποχή της σήψης και της παρακμής, με την απόλυτη επίδραση των social media, οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται, αναπροσδιορίζονται και είναι ασταθής. Μόνο και μόνο τον δείκτη της γεωμετρικής αύξησης των διαζυγίων να λάβεις υπόψη σου, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο.

Το κακό είναι πως τη δεκαετία του 80 και του 90 λέγαμε ότι από το να μένουν οι γονείς μαζί και να δέρνονται, καλύτερα να χωρίζουν. Φτάσαμε σε σημείο που να αναρωτιέσαι τελικά γιατί παντρεύονται. Στην πρώτη δυσκολία μπραφ;; 

Αντίστοιχα λοιπόν και οι φιλίες δοκιμάζονται. Ιδιαίτερα δε όταν «φίλοι» αποκαλούνται από τις ηλεκτρονικές επαφές στο facebook μέχρι τη μόνιμη δικαιολογία κάθε γυναίκας που θέλει να σκοτώσει τον έρωτα. «Να μείνουμε φίλοι». 

Στο δικό μου βασικό σύστημα αξιών η φιλία έχει τρεις βασικούς άξονες. Δεν θέλω να αναφερθώ εκτενώς στα προφανή. Δηλαδή κοινές αξίες, κώδικα επικοινωνίας, μοιράζεσθαι. 

Σε μια αμφίδρομη και ανιδιοτελή φιλία το πρώτο στάδιο είναι η συνέπεια. 

Όταν πχ ο άλλος σε παίρνει τηλέφωνο και τον γειώνεις και ξαναμιλάτε μετά από 3 μέρες με την ερώτηση «ρε σύ, με είχες πάρει τηλέφωνο, ήθελες κάτι;» Αυτό δεν μπορεί να είναι φιλία. Ναι ρε, μπορεί ο άλλος να είχε τρακάρει και να σε κάλεσε για βοήθεια. Προφανώς και μπορεί να συνευρίσκεσαι με τη Μόνικα Μπελούτσι εκείνη την ώρα και άντρες είμαστε, καταλαβαίνουμε. Να πάρεις όμως αμέσως μετά. Με τη γείωση δεν μπορείς να χτίσεις σοβαρή φιλία. Ούτε βέβαια να παίρνει τηλέφωνο μόνο ο ένας. Ο σεβασμός στον άλλον και η αμφίδρομη επαφή είναι το θεμέλιο. 

Το δεύτερο στάδιο είναι το αμοιβαίο ενδιαφέρον. Αν είναι ο ένας να μιλάει και ο άλλος να ακούει, τότε μάλλον στη φιλία αυτή υπάρχει συμφέρον και όχι ανιδιοτέλεια. Πες τα νέα σου, μίλα για αυτά που βιώνεις αλλά ρώτα και τον άλλον τι κάνει. Και αν έχει δυσκολία έκφρασης, ρώτησε τον σε επιμέρους τομείς της ζωής του. Δεν αντέχω τους ανθρώπους που τους ρωτάς τα νέα τους και σου λένε «α, τίποτα, τα ίδια, δεν έχω να πω κάτι». Άμα δεν πεις και μια κουβέντα και δεν μοιραστείς κάτι, τότε και δεν έχεις κανένα ενδιαφέρον για να σε κάνει ο άλλος παρέα αλλά και το να θες μόνο να ακούς, αργά ή γρήγορα φέρνεις τον άλλον σε θέση άμυνας. Δεν αρκεί μόνο να ρωτάει κάποιος αλλά και να θέλεις να πεις και δύο λόγια. Επίσης δεν μπορεί σε μια φιλία να παίρνει τηλέφωνο μόνο ο ένας. Εντάξει, δεν λέω να τα βάλεις και στη ζυγαριά αλλα να υπάρχει αμοιβαιότητα. 

Το τρίτο και τελευταίο στάδιο είναι η ανιδιοτελής χαρά. Άμα πετύχεις κάτι και βλέπεις μια αντίδραση με στόχο να υποβαθμιστεί αυτό που κατάφερες και να αποδοθεί σε μια συγκυρία ή σε μια συνθήκη, παρέα άμα θες κάνε αλλά φίλος δεν είναι. Στη δυστυχία σου είναι πιο πιθανό να βρεις υποστήριξη γιατί ο άλλος υποσυνείδητα σκέφτεται πως είναι σε καλύτερη μοίρα από εσένα. Στην χαρά και στο κατόρθωμα όμως οι μάσκες πέφτουν. 

Αν τα ανωτέρω στάδια έχουν συμβεί και τα έχεις εξακριβώσει, τότε πάμε στην ποιότητα της φιλίας. 

Φίλος είναι αυτός που μπορείς να τον πάρεις τηλέφωνο στις 4 το πρωί για να του ζητήσεις βοήθεια είτε ψυχολογική είτε υλική. Αν βρεθείς σε ανάγκη και το σκέφτεσαι, άσε μην ενοχλήσω, και θα με βρίσει και δεν είναι πρέπον, άφησέ το καλύτερα. 

Φίλος είναι αυτός στον οποίο είσαι ο εαυτός σου. Αν σκέφτεσαι και προσέχεις πως θα εκφραστείς, τον κώδικα επικοινωνίας, μην παρεξηγηθείς, μην παρερμηνευθείς και που να εξηγείς μετά, πως θα εκφέρεις την ειλικρινή σου άποψη, αν καταφεύγεις σε διπλωματίες πνίγοντας τις θέσεις σου, τότε δεν είναι φίλος σου. Είναι μια κοινωνική συναναστροφή. 

Τέλος, το κλασικό και αξεπέραστο κλισέ, ότι ο φίλος σου είναι αυτός στον οποίο λες τον πόνο σου, τη χαρά σου, την ευτυχία, τα προβλήματα, και τη λύπη σου. 

 Είμαι σίγουρος πως αυτή τη στιγμή σκέφτεσαι και άλλα : Όπως τα κοινά ενδιαφέροντα και τα χόμπι. Όχι ! Αν είναι μόνο τα χόμπι τότε η φιλία είναι αδύνατη και σπάει δι ασήμαντον αφορμήν. Η βάση της ανθρώπινης επαφής είναι τα παραπάνω και όλα τα άλλα που μπορείς να μοιραστείς …εσωκλείονται !